ลานสวนป่า

ป้าครับ

ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าผมรักป้านะครับ

หลังจากที่ป้าแนะนำให้ความรู้เรื่องอาหาร การออกกำลังกาย การบริหารร่างกาย การระมัดระวังเกี่ยวกับผลข้างเคียงอื่น ๆ  ที่คนขี้โรคอย่างผมควรจะระแวดระวัง อะไรที่ควรละ เลิก ลด อะไรที่ควรจะเพิ่มเติม ผมก็ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงตัวเองแบบเป็นค่อยเป็นค่อยไป เพราะไม่ต้องพาตัวเองปีนเกลียวจนเป็นทุกข์ ผลการจัดการเป็นประการใดก็กระโตกกระตากให้ป้าทราบเป็นระยะ ๆ โดยเฉพาะเรื่องเบาหวาน ที่ตรวจแล้วทราบว่ามีอาการเข้าระยะเส้นแดง ทราบแล้วผมก็ถอยกรูด งดชา กาแฟ น้ำอัดลม ของหวานอื่น แต่ก็ยังปากหวานนะป้า ผมอยากจะฟาดทุเรียนของชอบที่ละลูก ครูแห้วก็ห้ามหัวชนฝา ขนมหวานไม่ชอบอยู่แล้วจึงเลิกได้สบาย ๆ  ยังคงกินผลไม้ประจำโดยเฉพาะส้มเขียวหวาน ช่วงนี้ส้มโอข้างบ้านผลแก่ได้ที่แล้ว จะลองสอยมาทดสอบความอร่อยในเร็ว ๆ นี้  บางวันโฉมยงก็ปั่นน้ำผลไม้ให้บำรุงกระเพาะ ทุกเช้าจะมีน้ำปั่นสมุนไพร ประกอบด้วยใบย่านาง แป๊ะตำปึง ตำลึง กะวานฮ๊อก กระชาย โอยหลายสูตรครับป้า ปั่นผสมน้ำใจยกอะไรมาผมก็ซดทั้งนั้นแหละ ส่วนจะมีคุณสมบัติอย่างไรนั้น ซดไว้ก่อนแม่สอนไว้ ผมกับโฉมยงก็คงดำเนินชีวิตกล้อมแกล้มตามสภาพคนบ้านป่านะป้า

(ใบพริกอ่อนผัดกะทะร้อนกินกับข้าวต้ม ป้าเอ๊ยซู๊ดยอด!)

ผมให้ความสำคัญเรื่องอาหารเป็นพิเศษ ละลดเลิกเนื้อสัตว์ใหญ่ คงไว้เฉพาะปลาและไข่ นาน ๆ จะนึ่งไก่โอกใส่ผักอีตู่ ส่วนปลานั้นอุดมสมบูรณ์ มีให้เลือกปรุงอาหารได้ตามเมนูที่ชอบ ปลาต้ม ปลานึ่ง ปลาอบ ปลาป่น ส่วนผักนั้นเจี๊ยะเป็นหลักเลยละป้า ปีนี้มีผักปะเลอะปะเต๋อ ส่วนหนึ่งก็เกิดเอง โดยเฉพาะผักและสมุนไพรเขียวพรืดรอบบ้าน เล่าฮูแสวงบอกว่าดินมันฟื้นตัวแล้ว พืชพรรณธัญญาหารก็เลยย้อนยุคมาอุดมสมบูรณ์เหมือนเมื่อก่อน ผมอยากให้ป้าหวานมาเห็น มีพริกขี้หนูต้นหนึ่งมันเกิดเอง แตกพุ่มใหญ่ออกลูกเป็นบ้าเป็นหลัง เลี้ยงคนได้ทั้งสวนก็ไม่หมด ต้นชะพลูแพร่ไปเหมือนวัชพืช ใบใหญ่เขียวสด คอกินเมื้ยงคำมาเจอร้องโอ๊กเลยละป้า

ปีนี้ติดสปริงเกอร์รอบบ้านทั้ง 4 ทิศ

ทุกทิศก็ปลูกผักนานาชนิด

ด้านหน้าบ้าน

มีพริก มะเขือ โหระพา กระเพรา ผักอี่ตู่ ใบบัวบก มีใบชะพลูและอ่อมแซบเป็นพืชคลุมดิน

ด้านหลังบ้าน

มีน้ำเต้า ฟักแฟง แตงโม เสาวรส มะเขือพวง บวบ ตำลึง ถั่วพู มะกล่ำ ชะอม กล้วยน้ำว้า

ด้านทิศตะวันตก

ส่วนมากเป็นไม้ประดับ ปลูกต้นฮว่านง๊อกไว้เด็ดใบมาผัด จะทำแผงไม้ไผ่ปลูกต้นชมจันทร์ไว้อวดอาม่าด้วยนะป้า ผมออกแบบเองจัดไว้เป็นจุดแวะโม้โดยเฉพาะ

ด้านทิศตะวันออก

มีมะเขือเทศ ผักหวานบ้าน ผักบุ้ง ผักกุยฉ่าย ผักโขมจีน (ต้นป๊อบอาย) ผักฮากจากเมืองน่านก็งอกแล้ว เราทำเป็นแปลงสาธิตการปลูกผักระบบชิด ตอนนี้ลงมะขาม มะกล่ำ อ้อยดำ มะรุม แค หม่อน มะละกอ ต้นยอ กะวานฮ๊อก มะเขือพวง ระหว่างที่ผักยืนต้นยังไม่โต เราก็หยอดฟักทอง ถั่วพู แตงโม ไปพลาง ๆ ก่อน แบ่งบางส่วนเป็นแปลงเพาะชำ อยากจะเพาะ ตะลิงปริงกับส้มโอเยอะ ๆ  กำลังหาเม็ดส้มโออยู่นะป้าต้องการประมาณ 10,000 เม็ด

“เล็ก ๆ ไม่ ใหญ่ ๆ ครูบาทำ”

เอิ๊ก ๆ..คนป่วยควรอารมณ์ดีทั้งวันทั้งคืนใช่ไหมป้่า ขืนเคร่งเครียดเป็นบ้าเป็นหลังมีหวังเป็นบ้าตาย ผมเขียนแบบครื้นเครงบรรเลงแบบนี้ป้าคงไม่ว่านะครับ -อากาศ -อาหาร -อารมณ์ -นำไปสู่อนามัยที่ดี ..ผมไม่หงุดหงิดหรอกป้า พยายามทำกายาและจิตใจให้ผ่อนคลาย จะได้อยู่นาน ๆ ให้ป้าดูแลเลือดลมยังไงละป้า คิ คิ

( คนไม่ชอบผักแจกตะกร้า แต่ที่บ้าผักแจกกะบุุง ครับป้า เอิ๊กๆๆ)

มีเรื่องสนุก ๆ จะบอกป้า

ผมทำถนนคนเดินเด็ดผัก

หมายความว่าถ้าจะทำอาหารอะไรสักอย่าง

ถือตะกร้ากับกรรไกรไปฉับ ๆ ๆ ๆ..ได้เลย

โดยไม่ต้องย้อนมาทางเดิม

เราก็จะได้ผักครบตามที่ต้องการ

สมมุติว่าป้าจะต้มไก่

เดินไปอันดับแรกก็จะเจอ พริกขี้หนู พริกชี้ฟ้า พริกหยวกให้เลือก เดินไปอีกหน่อยก็จะเจอ ขิง ข่า ตะไคร้ ต้นหอม ผักชี มะกรูด มะนาว ใบมะขามอ่อน ตะลิงปลิง

ขาดแต่ต้นอายิโนะโมะโต๊ะ กับต้นน้ำปลา หาพันธุ์ยังไม่ได้ อิ อิ

ถ้าอยากจะตำส้มบักหุ่ง ป้าเดินไปก็จะเจอมะละกอมะละกอเนื้อกรอบ  พริกขี้หนู มะเขือเทศ หอมกระเทียม ขาดต้นกุ้งแห้ง ส่วนผักกินแกล้มสัมตำ มีให้ป้าเลือกจนจุใจ ยอดมะยม ใบชะพลู ใบมะม่วงหิมพานต์ ยอดใบขนุน ถั่วฝักยาว ถั่วฝักสั้น ที่จริงจะสั้นจะยาวจะกินก็หั่นเท่า ๆ กันนั่นแหละ

(มะเขือเทศพันธุ์ขี้โม้ ลูกไม่โตแต่เต็มไปด้วยน้ำใจ)

เมื่อวานปลูกผักบุ้ง ผักกาดกวางตุ้ง ผักคะน้า ซึ่งถือว่าของโหลไปแล้ว แต่ก็ปลูกไว้เอาใจคนเมือง ระดับพวกเราต้องกินผักชั้นยอด ถ้าป้าหวานมาจะชวนชิมเมนูชูชกสะอื้น ..ผัด..ฮว่านง๊อก อ่อมแซบ ยอดน้ำเต้า ยอดเสาวรส ยอดตำลึง ยอดผักหวานบ้าน ยอดฟักทอง ยอดมะกล่ำ ยอดน้อยหน่า ยอดผักโขมจีน มะเขือม่วง มะเขือยาว ส่วนมะเขือเปราะน่าจะยำใส่ลูกตะลิงปลิง มันจะกลมกล่อมซูดซ๊าดเลยละป้า

(มะเขือพันธุ์นี้คงอร่อย นก กระแต แอบมาขอชิม)

ผมจำได้ว่าป้าชอบตำน้ำพริก ผมปลูกพริกนานาพันธุ์ไว้ให้ป้าเลือก มะนาว ส้มจี๊ด ส้มซ่า ไปเอายอดบ้านฤๅษีมาต่อยอดแตกใบแล้ว กะปิ หัวน้ำปลา แห้วบอกว่าจะหาให้ เขาอยู่ถิ่นกุ้งหอยปูปลาทะเลอยู่แล้ว แถมมีกิ๊กเป็นขาใหญ่ทะเลอ่าวไทยอีกนะป้า อยากได้อะไรก็โทรเอา ๆ  เส้นใหญ่เจอขาใหญ่มันก็บรรเจิดอย่างนี้ละป้า อ้าว! กลับมาเรื่องส้มตำต่อ.. ครก สาก เครื่องปรุงมีครบแล้ว ขาดแต่แม่ครัวหัวป่าส์ระดับป้าหวานนั่นแหละ เมื่อไหร่วีซ่าจะแคว๊ก ๆ ก็ไม่รู้เน๊อะ ยังไง ๆ ก็ปล่อยให้คอยเก้อเน้อป้าเน้อ..

( ปลูกด้วยใจ ทยอยมอบให้คนที่รักทั่วราชอาณาจักร)

แทนที่ผมจะโม้อย่างเดียว

เมื่อเช้านี้ส่งผักตัวอย่างไปให้ทาง EMS.

เพื่อจะบอกว่า..คิดแล้วทำทันทีนะป้านะ

ผักทุกต้นทุกใบจะรอวันที่ป้ามาฉับ ฉับ โป๊ก โป๊ก..

แคว๊ก ๆ..

« « Prev : เหตุที่เรื่องนี้ไม่มีภาพประกอบ

Next : เราจะรักประเทศไทยเมื่อไหร่ครับ » »