ลานสวนป่า

วันนี้ขอเล่าถึงลูกหลานสักวัน มีหลานมาเยี่ยม 2 หน่อ คนที่พามาเป็นคุณตาของเด็ก ตา-ยายคู่นี้เคยมาอยู่ด้วยเมื่อครั้งที่ผมปลูกป่าได้ไม่นานนัก อยู่กันมาจนกระทั้งต้นไม้โต ได้ตัดไม้มาเผาถ่าน ทำเครื่องเรือน และสร้างบ้านเรือน อาคารหลังใหญ่ใช้ไม้ที่เราปลูกเองในสวน สมัยนั้นมีข้อสงสัยกันมากว่าไม้อยู่คาลิปตัสทำบ้านได้หรือเปล่า หรือปลูกไว้ทำเยื่อกระดาษ ไม้ใช้สอย หรือเผาถ่าน เท่านั้น  ..ในฐานะผู้บุกเบิกเรื่องยูคาลิปตัสในประเทศไทย ผมทดลองไปเรื่อย ๆ  ก็ได้น้าเพ็งคนที่พาหลานมาเยี่ยมวันนี้แหละ เป็นมือลุยแทบทุกเรื่อง เมื่อก่อนก็ไม่ค่อยมีทักษะอะไร ผมจับให้เรียนภาคปฏิบัติ นับตั้งแต่การใช้เลื่อยยนต์ได้คล่อง ซ่อมเครื่องได้ ดัดแปลงเครื่องได้ ฝีมือผ่่าไม้นั้นเป็นหนึ่งไม่มีสอง ช่วงงานเร่งเคยไปนอนไปทุ่งนา โค่นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีพูเป็นแผงขึ้นโคนต้น ตัดตอขาดแล้วต้นไม่ล้มโอนไปเอนมาอันตรายมาก ถ้าไม่ล้มเราก็ไม่กล้าปล่อยไว้ เกรงว่าจะล้มทับผู้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ต้องนอนเฝ้ารอให้ไม้ล้มอยู่ 2 คืน กินต้มไก่รอหมดไปหลายตัว..

ช่วงที่สร้างอาคารหลังใหญ่

ผมตัดไม้ยูคาลิปตัวอายุ 13-15 ปี จำนวน 2,000 ต้น

เพื่อจะพิสูจน์ว่าไม้ยูคาลิปตัสนำมาสร้างบ้านเรือนได้

ผมไม่มีต้นทุนความรู้เรื่องสายพันะธุ์ไม้ต่างประเทศมาก่อน

เลยต้องยืนขาแข็งเฝ้าดูการตัดไม้แต่ละต้น

คอยถามว่าต้นนี้เป็นยังไง เนื้อแข็งไหม ไม้บิดไหม

แล้วก็ตั้งข้อสังเกตุไว้ว่าต้นที่ลักษณะ-เปลือก-ใบ-ลำต้นแบบนี้นะ มีคุณสมบัติประมาณไหน?

สรุปว่า ไม้ที่ตัดมา2,000 ต้น เอามาแปรรูปสร้างบ้านเรือนได้ประมาณ 400 ต้น

นอกนั้นเป็นสายพันธุ์ที่บิด-แตก-เนื้อสะดุ้ง เหมาะที่จะเอาไปเผาถ่าน

วิธีวิจัยแบบชาวบ้านก็จะสนุกอย่างนี้แหละครับ

ทุกวันนี้ผมยังกำความลับเรื่องชนิดไม้-คุณสมบัติแตกต่างกันอย่างไร?

การที่เป็นนักวิชาเกินก็ประเมินตัวเองอยู่เสมอ

อะไรที่อธิบายแบบวิชาการไม่ได้ เราก็จะเอาความรู้ที่พบมาไว้ใช้กับตัวเอง

น้าเพ็งกับน้าเปี่ยงเมีย มาอยู่กับผมประมาณ10 ปี

มีลูกชาย-หญิงอย่างละคน

ชื่อเด็กชายบอยกับเด็กหญิงเบ๊บบี้

อยู่มาตั้งแต่ไม่มีลูก จนกระทั่งลูกโตต้องเข้าโรงเรียน

จึงขอขยับขยายกลับไปอยู่ในหมู่บ้าน

น้าเพ็งยังแข็งแรง รับจ้างตัดไม้เลื่อยไม้ทั่วไป

ถ้าที่สวนมีงาน เช่น ตัดต้นตาลผมก็เรียกมาประจำการ

รับการบ้านไปจัดการมาให้จนเรียบร้อยทุกอย่าง

ส่วนน้าเปี่ยงขาก๋วยเตี๋ยวอยู่ในหมู่บ้าน

ได้ข่าวว่าขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

เจ้าบอยมีลูกชายหนึ่งคน นังหนูเบ๊บบี้มีลูกหญิงหนึ่งคน

เป็นเด็กน่ารัก ร่าเริง สนใจทุกเรื่อง

ระยะหลังที่ผมกลับมาอยู่สวนป่า พวกลูกน้องเก่าก็จะชวนกันเอาหลานมาอวด นอกจากมาเยี่ยมยาม ถามสาระทุกข์สุกดิบกันแล้ว ยังได้พาหลาน ๆ มาเที่ยวด้วย สวนป่าบรรยากาศร่มรื่นแห่งเดียวที่อยู่ในละแวกนี้ มีสัตว์แปลก ๆ ให้เด็กได้ชม เด็กบางคนก็สนใจแปลงผัก สนใจมะเขือเทศลูกแดง ๆ  เมื่อหลานมาเราก็พลอยสนุกเฮฮาไปด้วย เอากล้องมาถ่ายรูป เด็กชอบใจแอ๊คท่ากันใหญ่ เสียดายมาช่วงนี้มะม่วง น้อยหน่า มะละกอ แตงโม กล้วย ยังไม่สุก จึงต้องแจกแอปเปิลจากเมืองจีนแทน เห็นทีจะต้องปลูกผลไม้ไว้เยอะ ๆ เสียแล้ว ..เรื่องนี้บอกกันปากต่อมา พวกลูกหลานคนงานจะนัดกันมาเที่ยวมากขึ้น บางคนญาติพี่น้องมาจากแดนไกลก็พานั่งรถมาเที่ยว ในบริเวณที่ใกล้เคียงไม่มีที่ท่องเที่ยวมากมายเหมือนทางภาคเหนือหรือภาคใต้ ได้อาศัยสวนป่าแก้ขัดรับรองญาติพี่น้องแบบอีสานบ้านเฮา..

เรื่องบริบททางสายญาติของชาวเฮ เราให้ความสำคัญกับเด็ก ๆ อยู่เสมอ ไปไหนก็อยากให้เอาลูกหลานไปด้วย อย่างคุณหมอจอมป่วนนี่เอาไปหมดบ้านเลย แป๊ดก็ดีหิ้วลูกขึ้นรถลงเรือหัวหกก้นขวิด ตาหวานก็ชวนหลานไปด้วย ยังเหลือแต่เจ้ากอล์ฟลูกชายโทน ที่รอให้หลาน ๆ 2 คนโตกว่านี้หน่อยก็จะชวนมาเที่ยวสวนป่า ตั้งแต่นี้ไปผมก็จะเตรียมรายการโห่ฮิ้วแบบทาร์ซาน มีกิจกรรมเลี้ยงวัว ไก่ นก ชวนปลูกผัก ทำขนม ทำอาหาร ศึกษาธรรมชาติ ชี้ชวนให้รักเมืองไทย ชูชาติไทย ..ให้ตระหนักกันว่า เมืองไทยเรานี้ช่างดีนักหนา ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว แผ่นดินของเราอุดมสมบูรณ์ ..  ผมก็ทำได้แค่นี้แหละขอรับ แคว๊ก ๆ

« « Prev : ดอกชมจันทร์

Next : แอบถ่ายโป๊กลางป่า » »