ลานสวนป่า

ช่วงตะวันรอน ๆ  เจ้าไก่ต๊อกที่เลี้ยงรวมกับไก่แจ้มาแต่ตัวเล็ก ๆ  ชวนกันเดินมาหาที่ชานบ้าน จะมาปรึกษาเรื่องอะไรก็ไม่รู้ เดินนวยนาดอยู่หลายรอบ เลยเอาข้าวสารหว่านให้ ระหว่างจิกข้าวก็กอร่อกอติกกันไม่ยอมห่าง คงคล้ายกับที่ครูปูเขียนเรื่องเฒ่าหัวงูนั่นแหละ ไก่กลุ่มนี้มี 4-5 ตัว แต่เดี๋ยวนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ ยังคงเส้นคงวาไปมาด้วยกันอยู่ 3 ตัว ความคุ้นเคยแต่เล็ก ๆ คงทำให้ไก่ต๊อกนึกว่าตัวเองเป็นไก่แจ้แน่ ๆ เลย ไก่เองก็ไม่เคยส่องกระจกเปรียบเทียบหน้าตาตัวเอง เราจึงเห็นไก่ 2 สายพันธุ์นี้นัวเนียกัน จนกระทั่งเป็นหนุ่มสาว เมื่อเข้าช่วงวัยที่ฮอร์โมนเต้นผ่าง ๆ คนงานมาเล่าให้ฟังว่า.. เจ้าไก่แจ้ปล้ำไก่ต๊อก ผมไม่ได้เห็นกับตาหรอกนะ พยายามสังเกตุแต่ก็ยังไม่เจอจะ ๆ  ข้อเท็จจริงฝากไว้กับผู้เล่า

ตอนที่ตะวันโพล้เพล้ ผมกำลังหาข้าวหาปลากิน ได้ยินเสียงพรึบ ๆ บินข้ามหัว มองขึ้นไปบนหลังคาเห็นเจ้าโต๊กบินไปกรีดกรายอยู่ยอดหลังคา ทุกวันก็ไม่เห็นเป็นอย่างนี้ แสดงว่านกยูงคงเปลี่ยนที่นอนใหม่ มาเลือกนอนใกล้ ๆ ผม  สงสัยจะชอบฟังเสียทีวี หลังจากบินมาเกาะแล้วก็เดินกรีดกรายอยู่หลายนาที ผมวางช้อนยกกล้องถ่ายฉับ ๆ กล้องขนาดเล็กซูมได้นิดหน่อย บรรยากาศก็ขมุกขมัวเต็มที นี่ถ้าเป็นท่านบางทรายคงเก็บภาพสนุกแน่ ผมก็สงสัยอยู่ว่าวันนี้ทำไมเจ้าโต๊กมันใจดียังไงถึงมาเดินแฟชั่นไปมา จวนจะมืดเต็มทีความลับจึงแตก เจ้าโต๊กมันรอหวานใจของมัน รอจนกระทั่งนกยูงตัวเมียบินพรึบ ๆ  มาจากอีกด้านหนึ่ง เจ้าโต๊กจึงโผขึ้นไปเกาะกิ่งต้นเหรียง ผมก็นึกว่าจะไปเกาะกิ่งไม้ด้วยกัน ทำเหมือนกิ่งทองใบหยกอย่างที่มนุษย์เขาพูด ๆ กัน ผมแอบดูด้วยความกระวนกระวาย เกรงว่าความมืดจะมากกว่านี้ เจ้าโต๊ดมันก็ลีลาอยู่นั่นแหละ  ..สุดท้ายนิยามรักบนยอดเหรียงก็ขาด ๆ เกิน ๆ  ความมืดเป็นม่านบดบังบทพิสวาท ครั้นจะเอาไฟฉายไปส่อง ก็จะเป็นการละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวมากเกินไป

อยู่กันมาตั้งนานผมก็ยังไม่เห็นนกยูงมันจู๋จี๋กัน

เห็นแต่ตัวผู้ แพนหางป้อไปป้อมา

อวดหล่ออยู่นั้นแหละ

ไม่เหมือนไก่แจ้

คึกขึ้นมาเมื่อไหร่ไล่ประกบตัวเมียจนอยู่หมัด

เฮ้อ ติดตามลุ้นระทึกอยู่นาน

กลับมากับข้าวกับปลาเย็นโม้ด!

ผมคิดว่าบทสวีทกระโต๊กกระต๊ากนกยูงคงอยู่บนพื้นดินนี่แหละ

ขืนไปจ้ำจี้มะเขือเปราะบนคาคบไม้สูง

ตกลงมามีหวังเอวหัก

หมอไหนก็คงไม่รับรักษา

เมื่อวานนี้เพิ่งได้ยินเสียงหรีดหริ่งเรไรเป็นครั้งแรกในรอบปี

วันนี้ตอนเย็น ๆ ก็ได้ยินเสียงอีกครั้งหนึ่งช่วงสั้น ๆ

อาจจะเป็นสัญญาณเตือนว่าความแห้งแล้งจะมาเยือนแล้วนะ

คืนนี้พระจันทร์เสี้ยวดูเปลี่ยวเหงาหรุบหรู่

เงียบเหมือนอยู่คนเดียวในโลกนี้

ถ้าไม่มีเสียงจิ้งหรีดกรีดร้อง

กับนกทึดทือเพรียกพงไพรอยู่ไกล ๆ

คืนนี้คงสงบสงัดจนวังเวง

อาจจะได้ยินเสียงนกยูงละเมอก็ได้

จบบล็อกนี้ก็ไปนอนผึ่งพุงดีกว่า..

แคว๊กๆ

« « Prev : คนมีหลานเป็นกะตัีก

Next : เหตุที่เรื่องนี้ไม่มีภาพประกอบ » »