ลานสวนป่า

ตอน : จุดเปลี่ยนแปลงการบริหารการศึกษา

องค์กรไหนมีคนดี เสมือนมีตู้เอทีเอ็มความดีตั้งไว้ให้กดได้ไม่อั้น ไม่ว่าจะขาดเหลือตกหล่นอะไรขอให้บอก ยินดีทำให้แถมไม่บ่นสักคำ คุณสมบัติตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้เช่นนี้ อยู่ที่ไหนก็บ่มเพาะความรักขึ้นทุกวัน ปลูกต้นไมตรี รดด้วยน้ำใจ มิตรภาพก็งอกงาม เอาไหนเอาด้วยช่วยคิดช่วยทำ ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกนี้ ที่ดลบันดาลให้ผมได้มีวาสนารู้จักมักจี่กับพระอาจารย์ Handy ความชอบ>>นำไปสู่ความชื่นชม>>ความงามกลายเป็นความงดงามในใจของเรา>>

เรื่องที่ควรจะเปลี่ยนแปลง

ในนโยบายการศึกษาไทย

อาจารย์หมอประเวศ วะสี ชี้ช่องดังนี้

เนื้อหาความรู้ในโลกนี้เพิ่มขึ้นรวดเร็ว ประมาณว่าเพิ่มขึ้นเท่าตัวภายในเวลา 3-4 ปี เท่านั้น แต่เวลาเรียนยังมีอยู่เท่าเดิม การพยายามยัดเยียดความรู้ขนาดมหึมาเข้าไปในเวลาเท่าเดิม จึงไม่ต่างกับการจับช้างยัดเข้าไปในรูเข็ม จึงลำบากและบอบช้ำอย่างยิ่ง ครูก็ลำบากเพราะไม่สามารถจดจำเนื้อหาต่าง ๆ ได้ ครูจึงขาดความมั่นใจ ครูจึงหาทางออกด้วยการแบ่งกันสอนเป็นวิชา ๆ แต่นักเรียนไม่มีทางออกต้องเรียนทุกวิชาแบบแยกส่วน สุดท้ายก็ฝืนทนไม่ไหว เด็กจำนวนมากจึงทิ้งครู ทิ้งโรงเรียน ทิ้งการเรียนที่น่าเบื่อหน่าย หันไปแสดงออกด้วยการ ปาหินใส่รถยนต์ในยามค่ำคืน ยกพวกตีกัน และประชดชีวิตต่าง ๆ นานา

การเรียนโดยเอาวิชาเป็นตัวตั้ง

โดยไม่เอาวิถีชีวิตเป็นตัวตั้ง

ทำให้เกิดปัญหาตามมาเช่น

1. เรียนยาก

เพราะท่องจำไม่ไหว นักเรียนเกือบทั้งหมดกลายเป็นคนไม่เก่ง

แต่ละคนมีความชอบความถนัดต่างกัน ถ้าได้เรียนสิ่งที่ชอบจะง่ายและเรียนเก่ง การถูกบังคับให้ท่องจำมากมาย ทำให้ขาดความสุข ขาดการสร้างสรรค์ เป็นการทำลายศักยภาพของคนอย่างรุนแรง ทำให้คนส่วนใหญ่ขาดความมั่นใจและความภูมิใจในตนเอง

2. มีปริญญาแต่ทำอะไรไม่เป็น

เคยมีคนถามคุณเจริญ สิริวัฒนภักดี ว่า “คุณเจริญ คุณก็มีโรงแรมมาก ทำไมคุณไม่จ้างคนไทยทำงาน” คุณเจริญตอบว่า “ผมจ้างแล้ว เขามีปริญญาแต่ทำงานไม่เป็น”

3. เกิดความแปลกแยกจากเพื่อนมนุษย์และความเป็นจริง

เด็กที่เรียนแบบท่องจะเครียดมาก ไม่อยากคุยแม้แต่กับพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย เพราะคุยแล้วไม่ได้คะแนน คะแนนไปอยู่ที่วิชา การเรียนแบบนี้จึงไม่ให้ความสำคัญสัมพันธภาพใด ๆ ในสังคม เหมือนเด็กถูกตัดขาดหรือไปถูกกักขังอยู่กับ“วิชา” ไม่สอดคล้องกับวิถีชีวิตและสังคมที่เปลี่ยนแปลง

4. ขาดศีลธรรม

ศีลธรรมเกิดจากวิถีชีวิตร่วมกัน การเรียนวิชาศีลธรรมสร้างไม่ได้ เมื่อเรามองการเรียนเป็น “วิชา” ไปหมด ไม่มองว่าการเรียนรู้เกิดในวิถีชีวิตและการทำงาน เมื่อระบบการศึกษามาแยกผู้คนออกจากวิถีชีวิตจริง ความเสื่อมเสียทางศีลธรรมก็หนีไม่พ้น

5. ตัดรากทางวัฒนธรรม

วัฒนธรรม คือวิถีชีวิตร่วมกันของชุมชน ที่สอดคล้องกับสิ่งแวดล้อมหนึ่ง ๆ  บุคคลเรียนรู้ในวัฒนธรรมได้ง่าย เพราะผู้คนเขาปฎิบัติอยู่รอบตัว ต้นไม้ต้องมีรากฉันใด สังคมก็เช่นเดียวกัน

จะเห็นว่าหนทางเกียรติยศอันคับแคบของระบบการศึกษาปัจจุบัน ก่อให้เกิดความบีบคั้นอย่างหนักในสังคม เราควรจะผ่าตัดระบบการศึกษาอย่างถึงรากถึงโคนไหม จุดเปลี่ยนอยู่ที่การเคารพความรู้ในตัวคน เราไม่ได้ปฏิเสธความรู้ในทางทฤษฎีและความรู้ในตำรา เพียงแต่ควรจัดสัมพันธ์ความรู้ในตัวคนกับความรู้ในทฤษฎีให้ถูกต้อง อะไรเป็นฐาน อะไรต่อยอด อะไรเป็นส่วนเสริม

“การจัดการความรู้” คือรูปธรรมของการเคารพความรู้ในตัวคน เท่าที่ประเมินสถานการการศึกษาในปัจจุบัน ถามว่าไม้ซีกอย่างเราจะไปงัดอะไรได้ไหม ตอบเลยว่ายาก ๆ การศึกษาไทยถูกคุมกำเนิดไปแล้ว เป่าก้นอย่างไรก็ไม่จะฟื้น แม้แต่กรรมการสภาการศึกษาก็ทำอะไรไม่ได้ เห็นแต่ความดันทุรังที่จะปีนเกลียวความจริงอย่างที่ท่านอาจารย์หมอประเวศบอก ลูกหลานไทย พ่อแม่จึงได้แต่ตาปริบ ๆ ไม่รู้จะเอาความขมขื่นไปทิ้งที่ไหน นอกเสียจาก..จัดการเรียนการสอนแทรกเข้าไปในหลักสูตร เหมือนที่โรงเรียนมงคลวิทยาทำ ครูอึ่งครูอารามพยายามอิงกระแสอย่างทุลักทุเล คนที่จะทำความดีความถูกต้องให้ประเทศนี้จะต้องทนเจ็บปวด และทุพลภาพทางจิตใจกันเป็นแถว

ป.ล. ถึงชาวลาน

แต่ละคนของชาวลานไม่ธรรมดาหรอกนะ

ถ้าเป็นข้าวผัดกระเพราไก่

อย่างน้อยก็มีไข่ดาวโปะมาข้างบน

กรุณาช่วยกันเขียนให้ อิ อิ..หน่อยนะจ๊ะ

ปล่อยให้ลานโล่งมากๆ ระวังผีจะมาหลอกจิบอกไห่

« « Prev : จดหมายรักอุ้ย

Next : เจ้าหนูเปี๊ยกผู้น่ารัก » »