ลานสวนป่า

ช่วงนี้ฝนตกเหมือนแบบไม่เต็มใจ ตกเปาะแปะ แล้วก็แอบหลบไปดื้อ ๆ น้ำฝนปะทะความร้อนที่ผิวดินทำให้อบอ้าว ความชื้นสูงกว่าปกติ ครั่นเนื้อครั่นตัว คนขี้ร้อนอาจจะเหนียวตัว อยู่ป่าในไม่มีร้านขายกาแฟเย็น ช่วงบ่ายอาศัยแม่บ้านช่วยทำน้ำผลไม้ปั่นมาให้ลองชิม ก็ดีนะ ตอนเช้าจะชิมน้ำสมุนไพร 7-8 ชนิดปั่นรวมกัน ผสมแง่งกระชายสดกับน้ำผึ้ง ก็โอชาโอสถ รสปะแล่ม ๆ  ส่วนจะบำรุงรักษาส่วนไหนนั้นบ่ฮู้ครับ ข้อสำคัญคืออย่าลืมชมคนชงสมุนไพรมาให้ ตอบแทนด้วยคำชมดีกว่าให้ของขวัญอย่างอื่น จิบอกไห่ อิอิ

(ดอกโตข้างบนเป็นเห็ดโคนพันธุ์ใหญ่ อร่อยขนาดเอาไก่มาแลกก็ไม่ยอม)

วันนี้มีเรื่องดีๆแต่เช้า เจ้าหนูเปี๊ยกมาเรียก ลุง ลุง ที่หน้าบ้าน ยื่นตะกร้าเห็ดมาให้ เป็นเห็ดละโงกล้วน ๆ  อากาศที่คนไม่ชอบแต่เห็ดชอบ ดังนั้นจะไปโทษเทวดาอย่างโน้นอย่างนี้ไม่ได้ ทุกสภาพการณ์มีความเหมาะสมต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดเสมอ ..มื้อเช้าล่อแกงเห็ดไปแล้วรอบหนึ่ง

ตอนบ่ายกำลังนั่งเล่นเพลินๆ อ้าว! เจ้าหนูเปี๊ยกเจ้าเก่าเอาเห็ดมาให้อีกรอบ คราวนี้มีเห็ดโคนยักษ์ปนมาด้วยดอกหนึ่ง แสดงว่าเทศกาลเห็ดโคนใกล้จะมาถึงแล้ว ได้บอกฝากแม่เจ้าเปี๊ยกไปว่า..วันสองวันนี้ ถ้าเห็นเห็ดในสวนโผล่มาที่ตรงไหนอย่าเพิ่งเก็บ พวกพี่น้องกรุงเทพจะมา ลุงจะพายายฉิมเมืองกรุงไปเก็บเห็ดในสภาพจริง ไม่รู้นะ.. ถ้าฟ้าดินเป็นใจอย่างคราวที่นักศึกษาพยาบาลมาปีที่แล้ว เห็ดเกิดกันไม่บันยะบันยัง เด็กๆเก็บกันสนุก เหยียบเละก็มาก

วกมาเล่าเรื่องเจ้าหนูเปี๊ยกคนดีของวันนี้นิดหนึ่ง แกตัวผอมเล็กซีด ๆ ป่วยกระเสาะกระแสะประจำ แม่หวีพาไปหาหมอ หายมาแล้วก็ยังซึม ๆ เซา ๆ  อาการน่าเป็นห่วง เมื่อสัปดาห์ที่แล้วบอกแม่เจ้าเปี๊ยกไปว่า..ลองต้มยอดมะรุมให้กินทุกวันดูสิ ถ้าเด็กไม่ชอบก็ให้ดื่มน้ำผักก็ได้

วันหลังแม่เจ้าเปี๊ยกบอกว่า เด็กชอบกินยอดมะรุม และกินกันทั้งครอบครัว แต่ผมจับสังเกตเอาเฉพาะตัวหนูเปี๊ยกคนเดียว มาวันนี้พบว่าเด็กผ่องใสขึ้นกว่าเดิมมาก แม่เขาก็สังเกตเห็น เป็นผลการวิจัยแบบง่ายๆ ซึ่งเราได้ฟังแต่เรื่องของเด็กอัฟริกาอย่างโน้นอย่างนี้ ทำไมเด็กไทยที่เป็นโรคตานขโมยเยอะแยะไม่ลองดูมั่ง ช่วงท้ายฝนอย่างนี้ผักพื้นบ้านงามนัก นึกถึงเจ้าตาหวาน ครูน่องหวาน เจ้าหนูมิมที่ชอบกินผัก แต่ก็ไม่ต้องอาลัยหรอกนะ จะให้แห้วศรีเปิบเผื่อทุกมื้อ อิอิ

ของฝากจากสรรค์ช่วงเช้า-ช่วงบ่าย

ก่อให้เกิดไมตรีระหว่างเทวดา-เจ้าหนูเปี๊ยก-กับผม

ถ้าโลกนี้เต็มไปด้วยความเมตตา

โรคขี้งอนจะมาทำอะไรได้

เห็นใจ-เข้าใจ-พัฒนาไปเป็นความเต็มใจได้ไม่ยาก

กุข่าว ก็จะเปลี่ยนมาเป็น กุศล

ช่วยกันรักลานปัญญาคนไม้ละมือ

ความสุข ความสบายใจ ก็จะแผ่ไปทั่วลานใจ

ลานปัญญาจะหาปัญญาไม่เจอ ถ้ามีแต่ลานเตียนโล่ง

ใครที่ยังไม่เขียนจะรีรออะไรอีกหนอ

มีคนเขาทำนายว่าโลกจะโกลาหลปี 2525

อย่าช้าเลยนะ เดือนละบรรทัดก็ยังดี คิ คิ ..

« « Prev : ตอบการบ้านพระอาจารย์ HANDY

Next : รายการคนจริง..ปะทะคนจัง » »