ลานสวนป่า

: เรื่องนี้เขียนจากแรงบันดาลใจจากหนังสือที่อุ้ยมอบให้

“เดอะลาสเลกเชอร์ โดย แรนดี เพาช์”

ถ้าตามไปบนสวรรค์ จะได้เจอได้คุยกันไหมนะ

เป็นหนังสือที่ดีมากเล่มหนึ่งที่เคยเจอในชีวิต

เป็นความโชคดีของทุกคนที่ได้อ่าน

ผมชอบหนังสือมาแต่ไหนแต่ไร

ตอนเด็กๆอ่านหนังสือวรรณคดีไทย 3 ปี

อ่านหนังสือกำลังภายใน 2 ปี

อ่านหนังสือแปล 2 ปี

แต่หนังสือเรียนกลับไม่ค่อยชอบอ่าน

ตอนที่อยู่ป่า..มีคนเอาหนังสือพิมพ์มาฝาก ดีใจแทบจะกราบ..

ถ้าเราไม่ดูแคลนความรู้ในตัวคนทุกระดับชั้น เราจะเห็นชั้นความรู้ที่แสนมหัศจรรย์ของมนุษย์ทุกผู้ทุกนาม เชื่อเถอะ คนเราย่อมจะต้องมีดีในตัวกันทุกคน ดังตัวอย่างที่จะเล่าต่อไปนี้ ผมมีเพื่อนรุ่นเดียวกันน้อยมาก กลุ่มที่น้อยยิ่งน้อยลงไปอีก เพราะแข่งกันไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ทำไมอายุสั้นกันนักก็ไม่รู้นะ ตอนนี้มีเหลือเป็นตัวตนสัก 10คน นอกนั้นเป็นเพื่อนที่ได้รู้จักกันในภายหลัง โดยเฉพาะเครือญาติแซ่เฮเรานี่แหละสุดยอดจริงๆ

: เรื่องนี้อธิบายยาก

กับบางคนผมนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

ว่าวันแรกที่เห็นหน้ากัน เป็นที่ไหน วันไหน

บางคนเหลือเชื่อ ทำไมเราถึงมาเจอกันได้

มีเพื่อนดี เป็นโชคที่ประเสริฐกว่าโชคทุกประเภท

ผมชอบคนตรงที่นิสัย เพราะมองว่ามันเป็นตัวตนทีแท้ และเป็นเสน่ห์ที่ไม่ซ้ำรอย เปรียบเสมือนลายนิ้วมือ เป็นเอกสิทธิ์เฉพาะตน เช่น น้าอึ่งขาลุย อุ้ยขานิ่ง ที่เรียกขาๆนี่ไม่ใช่ขาไพ่นะ หมายสไตล์แต่ละท่าน คนสกุลเฮมีสไตล์ที่น่าทึ่งกันทุกคน เอาไว้เจ้าเป็นไผพิมพ์ออกเมื่อไหร่ คนอ่านจะเฮสะเดิดเชียวแหละ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากได้ลายเซ็นของท่านผู้เขียน ซึ่งคงจะยาก เว้นแต่เราจะจัดวันนัดพบเจ้าเป็นไผ แล้วเซ็นชื่อเป็นที่ระลึกสดๆ ไม่อย่างนั้นก็อาจจะส่งไปเป็นการส่วนตัวล่าลายเซ็นเอง

ผมมีเพื่อนสมัยเด็กๆเหลือน้อยมาก มีคนหนึ่งชื่อช่างเนียม รักใคร่และแง่งอนกันตามประสาเพื่อนที่รู้ใจ เนียมเป็นลูกชาวไร่ชาวนาอย่างเดียวกัน พ่อแม่นับถือกัน เนียมเรียนจบชั้นประถมต้น แต่มีความรู้ด้านช่างสูงมาก ฝึกวิชาด้วยการไปเป็นลูกมือช่าง เป็นคนสนใจและชอบงานด้านนี้เป็นทุน จึงฝึกฝนตนเองจนมีทักษะงานช่างไม้ช่างปูนพอตัว สามารถที่จะคุมงานสร้างหมู่บ้านจัดสรรสบายๆ นอกจากนี้เนียมยังมีวิชาความรู้รอบตัวระดับที่ตีแตกเกี่ยวกับประเพณีพื้นถิ่นหลายเรื่อง ผมได้อาศัยเรื่องงานช่างแล้ว งานจิปาถะอื่นๆขี้เยี่ยวไม่ออกเรียกหาไม่ผิดหวัง เนียมจะทุ่มเทความสามารถทำเรื่องยากๆจนสุดชีวิต ไม่เคยหลุดปากว่ายอมแพ้ หรือทำไม่ได้ หรือทำแล้วก็มีเหตุผลประกอบบอกว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้

เนียมชอบการพนันและชอบดื่มน้ำเปลี่ยนนิสัย ปีศาจสุราส่วนมากจะทำกับแกล้มเก่ง แต่เนียมคนนี้ชำแหละสัตว์ทั้งตัวได้หมดจดเท่ากับมืออาชีพ แถมยังรู้ด้วยนะอวัยวะส่วนไหนเอามาทำอะไรอร่อย ได้อาศัยชิมเมนูแซบอยู่เสมอๆ เช่น ลาบหมูป่า ลาบเป็ด ต้มยำต่างๆ เนียมชอบล่าสัตว์พอๆกับชอบเข้าวัด เป็นมัคทายก เป็นสับปะเร่อ เป็นช่างสร้างโบสถ์ สร้างศาลาการเปรียญ

: ภูมิปัญญาไทยสมัยก่อน

มีนิสัยเรียนจากการฝึกฝน การปฏิบัติ

จึงมีความรู้ระดับพลิกคว่ำพลิกหงายประยุกต์ได้

รู้จัก รู้จริง รู้แจ้ง เพิ่มเติมจากการรู้จำ

อาคารหลังใหญ่ในสวนเป็นฝีมือของเนียมล้วนๆ ทำไปถอนใจไป..เริ่มตั้งแต่ผมให้เลื่อยไม้ยูตาลิปตัสในสวน2-300ต้น ไม้ชนิดนี้เอามาก่อสร้างได้ยากมาก ถ้าไม่ผ่านกรรมวิธีการอบไสแบบอุตสาหกรรมโรงงงาน แต่เราใช้วิธีและทักษะแบบพื้นบ้าน เลื่อย อบ ไส แบบชาวบ้าน

: งานนี้จึงเป็นการเรียนรู้สำหรับช่างไม้ไทย

ทดลองใช้ไม้พันธุ์ต่างประเทศมาก่อสร้าง

ทำให้ได้ใช้สติปัญญาแก้ปัญหาใหม่ๆ

อิฐดินซีเมนต์ก็ไปซื้อเครื่องอัดด้วยมือ มาทดลองผสมสัดส่วนระหว่างดินกับซีเมนต์ แล้วให้ลูกน้องอัดอิฐกันทั้งวันทั้งคืน ส่วนพิมพ์เขียวอาคารไม่ต้องถามหา ไม่มีครับ สร้างไปคิดไป พิมพ์เขียวอยู่ในคำพูด คิดร่วมกันวาดบนพื้นที่ปัดกวาดดินให้เรียบ แล้วใช้ไม้ขีดเป็นรูปบ้านหยาบๆ ว่าต้องการความกว้างเท่านี้ สูงเท่านี้ พื้นล่างต้องไม่มีเสาเกะกะ ขอห้องโล่งๆ คุยกันแค่นี้แหละแล้วช่างใหญ่ก็ลงมือทำ ขุดดินเทฐานราก ผูกเหล็กเทคานขนาดใหญ่

ผมนะไม่ได้อยู่ดูงานก่อสร้างหรอกนะครับ ช่วงนั้นจะแจ๊ดแจ๋ไปเสนอหน้าตามเวทีเสวนาต่างๆ กลับมาก็ดูว่างานไปถึงขั้นไหน ขาดเหลืออะไรก็ปรึกษากัน บางครั้งไปนานหลายวัน เนียมรอปรึกษา เจอหน้าก็ระเบิดอารมณ์ ..หายหัวไปไหนมา ก่อสร้างต่อไม่ได้ ไม่รู้จะเอายังไง หน้าจั่วเอาสูงแค่ไหน ผมบอกไม่รู้ ไปเอาไม้ไผ่ยาวๆมา 2 ลำ มัดปลายแล้วยกชูให้ดูสิ กางออก กางออก ระยะนี้แหละ เอาตามนี้ ช่างเนียมก็จะจดตัวเลขโย้เย้ไว้ในสมุดของแก แล้วก็ปฏิบัติการตามนั้น

ช่วงที่ชาวปูน SCG. มาสร้างอาคาร 6 เหลี่ยม วิศวะกรหลายสาขาช่วยกันขีดเขียนแปลนตามหลักวิชา คำนวณแล้วคำนวณอีก ระยะห่างระหว่างมุม ระยะองศาต่างๆ ช่างเนียมยืนดูห่างๆ แต่เห็นว่าเยิ่นเย้อ ช่างไม่มีใบประกาศคนนี้ แนะนำไม่ถึง 5 นาทีก็คำนวณได้เป๊ะๆ

ระยะหลังไม่ค่อยได้เจอกัน คงจะเป็นเพราะผมไม่ค่อยได้อยู่บ้านด้วยแหละ สงกรานที่ผ่านมาเนียมพาเมียมาขอซื้อหมูเหมยซาน ผมบอกให้ไปอุ้มเอาตัวหนึ่ง เงินไม่ต้อง เพราะจ่ายด้วยความหลังแสนประทับใจไว้แล้ว

: เพื่อนดีมีค่าประเมินไม่ได้

ถ้าหาเพื่อนเจอ เท่ากับเราเจอตัวนำโชค

เพื่อนดี ไม่มีคำนิยาม เพราะคำว่าดี ไม่ต้องตีความหมาย

มองตาก็รู้ใจ

« « Prev : เอกสารประกอบการพบปะคุณพยาบาล ม.เชียงใหม่

Next : ทำการบ้านหมู่บ้านเฮ » »