ลานสวนป่า

: การบ้านเรื่องหมู่บ้านเฮ

ยังเคลียไม่ลงตัวว่าควรจะมีองค์ประกอบอะไรบ้าง

หมู่นี้ถ้ามีเวลาบ้าง

ผมจะตระเวนดูแล้วเก็บตัวอย่างดีๆมาเล่าให้ฟัง

เมื่อวานนี้ชวนแม่บ้านไปเที่ยวชุมชนศีรษะอโศก ซึ่งเป็นชุมชนพึ่งตัวเองที่ถูกชวนแล้วหลายครั้ง เป็นแต่ว่ายังอี๋อ๋อรีรอด้วยจังหวะเวลา เมื่อมีสิ่งเร้าว่าจะออกแบบหมู่บ้านแซ่เฮอย่างไร จึงตัดสินใจใหม่ ตราบใดที่ยังเดินได้ควรรีบไป ดีกว่ารอให้ถึงเวลาที่งกๆเงิ่นไป คิดได้ จึงทำตามที่คิด ยกโทรศัพท์ไปถามคุณขวัญดิน วันนี้อยู่ไหมครับ ท่านแก่นอยู่ไหม ถ้าว่างจะไปคารวะ

ผมทราบดีว่านักปฏิบัตินั้นไม่มีวันไหนหรอกที่เขาจะว่าง แต่เมื่อเห็นว่าเราจะไปเยี่ยมก็เมตตาสละงานรอคอย ผมออกจากสวนป่า ผ่านอำเภอจอมพระ-อำเภอรัตนะบุรี-อำเภอราศีไสล-เข้าตัวจังหวัดศรีษะเกษ-ต่อไปอำเภอกันทรลักษณ์ อยู่ห่างจากเขาพระวิหารประมาณ 30 กม.

ก่อนถึงตัวอำเภอกันทรลักษณ์8กม.มีป้ายศรีษะอโศกต้อนรับอาคันตุกะ เราเลี้ยวแว๊บเข้าไปประมาณ 200 เมตร ก็ถึงจุดศึกษาดูงานเฉพาะกิจในครั้งนี้ คุณเปิ้นกรุณาถีบจักรยานมารอรับที่ปากทาง ชวนกันเข้าไปอีก 100 เมตรก็ถึงที่พำนัก ทักทายกันแล้วก็เปิดฝาชี น้ำปั่นสมุนไพรสดถูกนำมาเสิร์ฟ เมนูมังสะวิรัตที่ปรุงด้วยผู้ที่อยู่กับสิ่งนี้มาค่อนชีวิต ผักลวกจิ้มนานาชนิด น้ำพริก ซุปเต้าหู้ผสมเห็ด ผัดแบบขลุกคลิก ผลไม้ปลอดสารนับเป็นมื้อหนึ่งที่เราได้รับประทานอาหารที่อร่อยจนลืมเนื้อสัตว์ กินไปคุยไปในบรรยากาศกันเอง ช่วยเติมชูรสสติที่ภัตตาคารไหนๆก็จัดให้เราไม่ได้

: การพึ่งพาตนเองด้านอาหารนั้นกระทำได้ไม่ยากนัก

สุขภาพดีมีค่ากว่าทองคำ

ดูแลสุขภาพด้วยอาหาร อารมณ์ ออกกำลัง และสมุนไพร

เราเน้นการป้องกันมากกว่าการรักษา

จึงประหยัดตัดค่ายาแผนปัจจุบันได้อย่างเบ็ดเสร็จ

กินเป็น อยู่เป็น คิดเป็น คำตอบก็ผุดพรายขึ้นมา

หลังจากนั้น น้าแก่นได้นำเราออกไปสัมผัสกับกระบวนการเศรษฐกิจพอเพียงที่เกิดจากการเหนี่ยวนำอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช ในการที่จะหาวิธีพึ่งพากันเอง พึ่งพาตนเองให้ครบวงจร เราเดินออกไปทางทิศเหนือ มีแปลงนาข้าว อ้อย ไม้ไผ่ และกล้วย ที่แซมด้วยไม้ยางนาเป็นแถว ทุกพื้นที่กำลังบ่มเพาะธรรมชาติให้ฟื้นคืนสภาพอย่างมุ่งมั่น

: น้าแก่นเล่าว่าหลังคณะกลับจากมหาชีวาลัยอีสาน

ทีมงานตระหนักเรื่องการปลูกไม้ยืนต้นกันคึกคัก

ต้นไม้ที่ปลูกไปแล้วปีนี้เราจะให้ปุ๋ยเต็มที่

> เราปลูกเงาะ ทุเรียน ทำไมเราดูแลใส่ปุ๋ยดีนัก

> เราปลูกไม้ยืนต้น ทำไมเราไม่ดูแลใส่ปุ๋ยให้เต็มที่บ้าง

เราเดินผ่านสระน้ำขนาดใหญ่ แท็งค์น้ำสูง ปัมน้ำส่งกระจายให้ตามแปลงเพาะปลูก แล้วพาไปชมโรงงานผลิตปุ๋ยอินทรีย์ชีวภาพ มีทั้งแบบอัดเม็ดและเป็นผง วัตถุดิบกองเป็นภูเขา ประกอบด้วยแกลบเผา โมลาสจากโรงงาน หินภูเขาไฟบด ถ้ามีมูลคนด้วยน้าแก่นบอกว่ายิ่งยอดเยี่ยม เอามาผ่านกระบวนการหมักแล้วจะไม่มีกลิ่นใดๆ ฝ่ายผลิตก็ผลิตไป ฝ่ายบรรจุ ช่างเย็บปากกระสอบ แบกขึ้นรถ 10 ล้อ ทำหมุนเวียนกันไม่ให้ขาดตอน เอาไปใช้เอง และจำหน่ายให้พี่น้องเอาไปทดลองใช้ เป็นกิจการที่ให้คำตอบในเชิงนโยบายว่า  ถ้าจะลดปุ๋ยเคมี จะเอาปุ๋ยอะไรมาทดแทน ที่นี่มีคำตอบ>>

: ปุ๋ยเป็นปัจจัยการผลิตที่นับวันจะเป็นตัวแปรต้นทุนสูงขึ้นๆ

ถ้าเราเอาของเสียโรงงานมาผลิตปุ๋ยจะประหยัดได้มาก

ทดลองผลิต ทดลองใช้ ได้ผลดีมาก

เครือข่ายไหนสนใจจะผลิตเองก็จะสอนให้

ประเทศนี้ยังต้องการปุ๋ยมาบำรุงดินอีกหลายแสนหลายล้านตัน/ปี

น้าแก่นพาไปยังโรงครัว ที่นี่มีการหมักเศษอาหารทำแก๊สใช้หุงต้ม มีมาตรวัดปริมาณแก๊ส มีถังเก็บแก๊สขนาดใหญ่ จุดหมักแก๊สอยู่ติดกับโรงครัว ที่มีเตากระทะใบบัวเรียงอยู่ 5-6 เตา กิจการนี้อธิบายการพึ่งตนเองด้านเชื้อเพลิงหุงต้มได้อย่างเบ็ดเสร็จ

: เศษอาหารเปลี่ยนมาเป็นสิ่งที่มีค่าด้วยกระบวนการหมัก

น้ำหมักที่ได้เอาไปรดผักงามกว่าปุ๋ยชนิดใด

เรื่องเชื้อเพลิงหุงต้มสามารถจัดการได้อย่างพอเพียง

ปิดบัญชีค่าเชื้อเพลิงได้แล้ว เดินหน้าไปปิดเรื่องอื่นๆต่อไป

น้าแก่นพาเราเดินเข้าไปในหมู่บ้าน ทุกหลังซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้ที่ร่มรื่น นอกจากนั้นยังมีศาลาหลังเล็กๆเรียงแถวสำหรับผู้ที่อยู่อย่างเจียมใจ แบบนกน้อยทำรังแต่พอตัว

: บ้านหลังใหญ่เท่าใด ค่าใช้จ่ายดูแลก็มากขึ้นเท่านั้น

เป็นภาระให้ต้องเสียเวลามาจัดการทุกวัน

บ้านแบบพอเพียงจึงมีความหมายต่อคำว่าพอดีพอใช้

กินอิ่มนอนอุ่นก็พอแล้ว

เราเดินไปชมโรงสีขนาดใหญ่ ที่น้าแก่นชวนลูกหลานก่อสร้างเองด้วยน้ำพักน้ำแรง ข้าวสารที่ผลิตได้นอกจากบริโภคภายในแล้ว ยังส่งออกไปจำหน่ายให้กับเครือข่ายในต่างประเทศ ในส่วนของชาวอโศกเอง จะรับประทานข้าวกล้องที่ทำเป็นข้าวงอกวันต่อวัน เราเดินต่อไปยังโรงงานผลิตเครื่องมือทำการเกษตร โรงงานผลิตสมุนไพรสำเร็จรูป จุดสุดท้ายเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยสินค้าที่จำเป็นสำหรับชาวบ้านทั่วไป ใครใคร่มาซื้อแบบขายส่งขายปลีกก็ได้ ใครมีสินค้ามาฝากขายก็ได้ เป็นการจัดการที่แม็คโคโลตัสต้องสะดุ้ง

: น้าแก่นเล่าว่า จุดแข็งอยู่ที่ราคาสินค้าเราถูกกว่าที่อื่น

ชาวบ้านไม่โง่งมงายกันทั้งหมดหรอก

ทุกคนเริ่มคิดถึงข้อเท็จจริงของประโยชน์ที่ได้รับ

เป็นการจัดการพึ่งตนเองด้านการตลาดได้อย่างน่าทึ่ง

เลิกเดินขบวนต่อต้านกันตั้งห้างพวกนั้น

หันมาตั้งห้างแข่งแบบนี้ สู้ได้สบายมาก

รายได้หมุนเวียนตกอยู่กับชาวบ้านหลายสิบล้าน

เรานั่งลงคุยกันเรื่องปัญหาสุขภาพชุมชน เห็นตรงกันว่าควรจะเน้นป้องกันจะง่ายกว่าการรักษา จากการค้นคว้าวิจัย ทำให้ได้ความรู้ด้านการป้องกันรักษาโรคในระดับดีมาก มีใครต่อใครเดินทางมาเข้าครอส์สุขภาพคิวไม่ว่างทั้งปี ตามเมนูฟื้นฟูสุขภาพจะใช้เวลา 5วัน 4คืน ยาสมุนไพรที่ผลิตได้ช่วยลดปัญหาค่าใช้จ่ายเรื่องยารักษาโรคได้มาก เป็นการพึ่งตนเองด้านสุขภาวะที่น่าสนใจมาก

: เรื่องรักษาโรคที่เกิดขึ้นแล้วยกให้โรงพยาบาล

เรื่องป้องกันการเจ็บป่วยเราจะหาทางช่วยเหลือกัน

ชวนชาวบ้านปลูกและใช้สมุนไพร

นำวัตถุดิบไปผลิตเป็นเภสัชชุมชนจำหน่ายราคาเยา

เราจะไม่เอากำไรจากคนเจ็บป่วยเป็นอันขาด

ใครอยากเรียนรู้เรื่องการผลิตสมุนไพรก็จะสอนให้

คุยกันเพลินจนบ่ายคล้อย น้าเปิ้นขนของใส่รถให้สารพัดของฝาก ต้นไม้ สมุนไพร มีข้อตกลงกันว่า ทั้ง 2 ฝ่ายจะจัดทีมไปเย้าเยือนกันเป็นครั้งคราวระหว่างปี จึงขอเล่าท้าวความให้ฟังว่า ตอนนี้คนสกุลเฮมีเพื่อนอยู่ที่ศีรษะอโศกแล้วเน้อ ใครอยากหุ่นดีเช้งวับ ก็รอฟังข่าวดีว่าเราจะนัดไปเข้าคร๊อสสุขภาพกันวันไหน อิอิ

« « Prev : เพื่อนดีมีค่าอนันต์

Next : เบ่งเต็มที่ คลี่ฝันให้บรรเจิด » »