สอบอารมณ์
อ่าน: 1902ตอนฝึกวิปัสสนาฯ ใหม่ๆ ดิฉันงงกับคำว่า สอบอารมณ์ มั่กๆ เลยค่ะ
พระอาจารย์ที่สอน คือ พระมหาณัชพล ดิฉันมีบุญได้พบท่านโดยบังเอิญ
และเท่าที่คนอย่างดิฉัน ซึ่งไม่เคยคิดดั้นด้น ตามหาเกจิฯ ที่ไหน ดิฉันจึงยังไม่พบว่า มีพระวิปัสสนาในจังหวัดพิษณุโลกองค์อื่นอีก นอกจากท่านคนเดียวเท่านั้น
พระอาจารย์ของดิฉัน ไม่โด่งดัง มีลูกศิษย์ไม่มากนัก อาจเพราะท่านยังหนุ่ม และเน้นฝึกปฏิบัติ ไม่เน้นเทศน์แบบฟังแล้วจับใจ แต่ดิฉันแน่ใจว่าท่านเป็นพระปฏิบัติจริงๆ
ดิฉันนั้นว่าง่ายอยู่แล้ว….ให้เดินจงกรมก็เดิน …จากเดินโซเซ ก็ค่อยๆ เดินเป็นเดินมากขึ้น จากนั่งง่วงไร้สติ ก็นั่งตื่นได้บ้าง…..
พระอาจารย์ของดิฉัน เพียรตามสอน อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย……
ประมาณ 4 ปีเศษแล้ว นับแต่ดิฉันได้เรียนรู้วิธีฝึกเจริญสติ ด้วยการฝึกกับพระอาจารย์อย่างไม่สม่ำเสมอ (อาจารย์ต้องตามลูกศิษย์ตลอด) และด้วยการฝึกขณะดำเนินชีวิตประจำวัน
ดิฉันคิดว่า…..ดิฉันพอจะเข้าใจความหมายของคำว่า “สอบอารมณ์” ได้บ้างแล้ว
ในยามไม่ปฏิสัมพันธ์กับใคร ดิฉันชอบสอบอารมณ์ตนเองขณะดูหนัง โดยเฉพาะกับบทโศก บทตื่นเต้นหวาดเสียว……ถ้าตัวละครที่แสดงเก่งมากๆ ผลสอบออกมาว่ายังปาดน้ำตา….ยังซีึ้ง…..ยังเศร้า…..ยังเสียว…ตื่นเต้น หยุดไม่อยู่
ที่ชอบอีกอย่าง คือ สอบอารมณ์กับการฝันในแต่ละคืน เช่นถ้าฝันว่าเก็บเงินที่ไม่มีเจ้าของได้ แล้วตัวดิฉันในฝันทำอย่างไร? ผลสอบออกมาว่าปรากฎว่า รีบเก็บไว้ทันที…..ยังอยากได้อยู่ (หุ หุ โลภมาก)
ในยามที่ต้องปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น…ครอบครัว…..เพื่อนฝูง…..สิ่งแวดล้อม แล้วมีเรื่องให้โกรธ เกลียดอิจฉา ริษยา หมั่นไส้ เสียใจ น้อยใจ ดีใจ ลำพองใจ เป็นยังไง…………ขอบอกว่า…..ยังสอบตกอยู่เสมอ
ที่ดีกว่าตอนยังโง่อยู่คือตอนที่ยังไม่เคยฝึกเลยก็คือ….ฝีเท้าดีขึ้น….
แต่ก็เพียงอยู่ใน speed ที่วิ่งไล่ตามทันเท่านั้น
”เจ้าหนูลอดสายตา วิ่งออกจากรูที่ซ่อนไปได้ตามเคย ยังไม่เคยตะครุบมันได้ทันทีที่เห็นแค่ปลายจมูกโผล่ออกมาจากรู”