ลานถัง

          ชายตาบอดคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เชิงบันไดตึกข้างถนน มีหมวกวางหงายอยู่บนพื้นข้างเท้าของเขา และมีป้ายเขียนว่า “ฉันเป็นคนตาบอด โปรดช่วยฉันด้วย” ภายในหมวกนั้น มีเหรียญสตางค์อยู่เพียงไม่กี่เหรียญ

          ชายคนหนึ่งเดินผ่านมา  เขาล้วงกระเป๋าหยิบเหรียญสตางค์จำนวนหนึ่งใส่ลงไปในหมวกของชายขอทาน  แล้วหยิบป้ายขึ้นมาดู  เขาพลิกป้ายนั้นกลับหลังแล้วเขียนข้อความบางอย่างลงไป  จากนั้นวางป้ายนั้นลงไว้ที่เดิม แต่คราวนี้ผู้ที่เดินผ่านไปมาจะเห็นข้อความใหม่บนป้ายนั้น  ไม่นาน  หมวกของชายขอทานก็เต็มไปด้วยเหรียญเพราะมีผู้ให้ทานจำนวนมากขึ้น

          ตกเย็น  ชายผู้เปลี่ยนข้อความบนป้ายกลับมาสำรวจความเปลี่ยนแปลง ชายขอทานจำเสียงฝีเท้าของเขาได้  จึงถามขึ้นว่า “ท่านคือผู้เปลี่ยนป้ายของผมเมื่อเช้านี้ใช่หรือไม่? ท่านเขียนข้อความอะไรบนป้ายนั้น?”

          ชายผู้นั้นตอบว่า  “ฉันเพียงเขียนสิ่งที่เป็นจริง บอกเรื่องเดียวกับที่เธอบอก แต่บอกคนละแนวเท่านั้น” ฉันเขียนว่า “วันนี้เป็นวันที่สวยงาม  แต่ฉันไม่สามารถมองเห็นได้”

          ป้ายทั้งสอง บอกผู้คนเหมือนกันว่า ชายผู้นั้นตาบอด แต่ป้ายแรกบอกเฉยๆ ว่า ตาบอด  ส่วนป้ายที่สอง บอกคนอื่นว่า พวกเขาโชคดีที่ตาไม่บอด 

          ป้ายที่สอง กระตุ้นความรู้สึกของผู้คนที่อ่านให้รู้สึกสงสารได้มากกว่า…………เพราะอะไร???

 ——————————————————————————-

love your job.

« « Prev : ทุเรียนเนื้อแดง

Next : Reasons to smile !!!! » »