ลานทับทิม(อาม่า)

สว. ส่วนใหญ่ใจร้อน การวางแผนส่งผ่านความรู้(อบรม ฝึกปฏิบัติการ) คงใช้รูปแบบทั่วไปไม่ได้เสียแล้วกระมัง ได้คิดรูปแบบการแลกเปรียนเรียนรู้ แทนการฝึกอบรม ทั่วๆไป ไม่ให้ผู้ใหญ่(สว.)มีความรู้สึก ถูกสอนเหมือนแบบนักเรียนโค่ง แต่อยากให้ เป็นความรู้สึกร่วมว่า อยากรู้อะไร อยากทำอะไร อยากใช้อะไรเป็น ฯลฯ. ควรได้รู้ ควรได้ทำ ควรได้ใช้ ฯลฯ. คงสนุกไม่เบาเลยค่ะ คิดว่าจับปูตัวใหญ่ใส่กระดง คงมีอะไรที่น่าเรียนรู้จากงานนี้มากเอาการค่ะ เป็นการบริหารจัดการเปลี่ยนแปลง ที่ท้าทายมากค่ะ อันดับแรกผู้จัดควรทำความเข้าใจให้ตรงกันเสียก่อน จนเนียนเป็นเนื้อเดียวกัน โดยการทำ บาร์ (BAR) รูปแบบคร่าวๆ พอสรุปได้ดังนี้

การจัดห้องส่งผ่านความรู้(ห้องอบรมคอมพิวเตอร์) การจัดโต๊ะคอมฯ. เป็น กลุ่มๆ ละลายห้องคอมพิวเตอร์ ก่อนจะละลายพฤติกรรม(ความกลัวเทคโนโลยี)…..นี่คือโจทย์ข้อที่หนึ่ง(สร้าง บรรยกาศ ให้มีการเคลื่อนไหว เดินออกจากโต๊ะคอม มายืนมุง วิทยการผู้ ทำหน้าที่เหมือนคนเล่านิทานที่สนุกเร้าใจ จนเกิดอาการอยากรู้ อยากเห็นอยากลอง เมื่อเกิดความพร้อมที่จะรับรู้องค์ความรู้ ที่ผู้จัด เตรียมไว้ให้ เป็นขั้นเป็นตอน แต่มิควรลืมว่า สว.ใจร้อน ไม่ต่างกับเด็ก วิทยากร จึงควรเตรียมการที่แยบยลเท่านั้น ที่จะทำให้ปูตัวใหญ่สามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมได้ …..
- ทำอย่างไรให้ สว.ลดความเครียด(ความกลัว )เรื่องเทคโนโลยี ไอที วิธีแก้ คือ คลายความเครีดด้วยบรรยากาศที่เป็นกันเองเน้น สนุกกับการ มาทำความรู้จักกับ ไอที ที่มีทั้งภาพ และเสียง(เพลง) และกลิ่นหอมจากมวลดอกไม้หรือน้ำมันหอมละเหยที่ ทำให้เกิดการผ่อนคลาย ให้เกิดความรู้สึกสนุกสนานเพลิดเพลิน ทำความรู้จักกับสิ่งที่ไม่คุ้นเคย
- การจัดกลุ่ม มีเพื่อนร่วมรุ่นที่เหมือนกับตัวเอง(อายุ และความไม่คุ้นเคยกับ ไอที) จะช่วยให้ บรรยากาศสร้างความคุ้นเคยกับเครืองมือสมองกล(คอมพิวเตอร์)จะสะดวกขึ้น ให้ความรู้ความเข้าใจถึงความสามารถ ประสิทธิภาพ ที่ มันทำอะไรได้สารพัดอย่างจนเกิดความเข้าใจ กล้าลอง กล้าจับ กล้าเล่น กล้าลองผิดลองจนถูก จนสามารถสร้างความคุนชินกับเครื่องคอมพิวเตอร์(ละลายความกลัวคอมพิวเตอร์ ด้วยความรู้ ความเข้าใจ ความเชื่อมั่น อย่างมีความสุข)
- ทำอย่างไรที่ให้ท่าน สว.กล้าคิดกล้าถาม เพราะแสดงให้เห็นถึงภาวะ ความพร้อมที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ สำหรับตัวเอง เพื่อนำไปใช้ในเรื่องใดบ้างอะไร? เป็น หน้าที่ของทีมวิทยากร เข้ามาร่วมด้วยช่วยกัน กระจายกัยดูแล สว.ทุกกลุ่มให้ทั่วถึง เริ่มลงมือทำการเรียนรู้การใช้คอมพิวเตอร์ ด้วยการลงมือปฏิบัติการ การใช้จริง โดยจะมีวิทยากรหลัก หนึ่งคนที่จะบอกถึงกระบวนการเรียนรู้ คือขั้นตอนการทำงานของเครื่อง แล้วให้สว.ทุกท่านทดลองทำตาม โดยมีทีมงานวิทยากรคอยช่วยเหลือ หรือ แม้สว.ในกลุ่มที่เข้าใจแล้ว รู้แล้ว ทำได้แล้วช่วยเหลือเพื่อนร่วมกลุ่ม อีกแรงหนึ่งด้วยยิ่งทำให้เกิดความสนิทสนมในกลุ่มมากขึ้น เป็นการผ่อนแรงทีมงานวิทยากร หรืออาจจะเกิดดาวดวงใหม่มาช่วยเสริมทีมวิทยากร ก็เป็นได้ ทุกขั้นตอนเน้นความสนุกสนานเป็นหลัก ยึดหลักการ “ไม่ลองไม่รู้”
ทำได้ ได้ทำ ทำอย่างมีความสุข น่าจะบรรลุเป้าหมายการบริหารจัดการ การเปลี่ยนแปลงในเบื้องต้นค่ะ
ส่วนรายละเอียดคงต้องเข้าบาร์กันบ่อยๆค่ะ…..อิอิอิ

มาสนุกกันเถอะ อายุเป็นเพียงตัวเลข

โครงการ การให้บริการของธนาคารสมอง ของ วุฒิอาสาธนาครสมองของ จ.นครราชสีมา

เป็นโครการฝึกอบรม คอมพิวเตอร์ แก่ผู้สูงวัย ชื่อโครงการ รู้ทันชีวิต(ผู้สูงอายุ)ในยุคไอที

จะเป็นโครงการใ้ห้บริการ อันดับแรกของปี พศ.2553

ด้วยเหตุผล ความเจริญก้าวหน้าทางวิทยาการต่างๆ ทำให้มีผู้สูงอายุเพิ่มมากขึ้นทุกๆ ปี จนประเทศไทยกำลังก้าวสู้ประเทศผู้สูงวัยในอนาคตอันใกล้ ประกอบกับการเสียชีวิตของคนวัยกำลังทำงาน และวัยวัยรุ่น อย่างมากมายของแต่และปี ในช่วงเทศกาลต่าง เช่นช่วงหยุดเทศกาล ปีใหม่ ช่วงเทศกาลสงกรานต์ และช่วงหยุดยาวของบางเดือน  ยิ่งตอกย้ำสัดส่วนประชากรให้เด่นชัดในส่วนผู้สูงวัย

ในฐานะผู้สูงวัยคนหนึ่ง ที่เข้าใจ เข้าถึง ความเปลี่ยนแปลงของสังคมเรียนรู้อย่าง ไม่มีวันสิ้นสุด เห็นช่องว่างในการการใช้เทคโนโลยีสื่อสาร ในยุคสังคม ข่าวสารข้อมูล อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่ไหลทะลักเข้าสู่ทุกครัวเรือน ชนิดที่ผู้ใหญ่หรือผู้สูงวัยตั้งรับไม่ทัน ทำให้เกิดปัญหาการสื่อสารพูดคุย กับคนในครอบครัว และเิกิดช่องว่างของการใช้เทคโนโลยี ไอที ห่างกันขึ้นทุกวัน

จึงเกิดความคิดลดช่องว่างนี้ด้วยการ จัดการบริหาร การจัดการองค์องความรู้ ด้านไอทีเบื้องต้นแก่ผู้สูงวัย โดยตั้งเป้าไว้ว่า ขจัดความไม่รู้ ด้วยการ เรียน รู้ และ ใช้ ให้เป็น ตามศักยภาพของผู้สูงวัย เน้น เข้าใจ เข้าถึง จึงพัฒนา การใช้ให้เหมาะกับตัวเอง อย่างมีความสุข เป็นหลัก

การบริหารจัดการ การเปลี่ยนแปลง ที่ดีที่สุด คือการบริหารจัดการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

เราครอบครัวหมีแพนด้า  มีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือ สังคมที่เราอยู่  โดยเฉพาะสังคมผู้สูงวัย เพื่อแบ่งปันความรู้ความสามารถ และประสบการที่สั่งสมมายาวนาน ประกอบกับการที่ เราเรียนรู้ไม่รู้จบ  จึงพัฒนาตัวเองอยู่ตลอด เมื่อเรารับภาระหน้าที่เรื่องการ พัฒนาองค์ความรู้แก่ผู้สูงวัย ในยุคไฮเทค  ในนามของวุฒิอาสาธนาคารสมองของ จ.นครราชสีมา ให้กับผู้สูงวัยใน จ.นครราชสีมา

เรามองเห็นปัญหา ช่องว่างทางด้านองค์ความรู้ การใช้เครื่องมือสมองกล (คอมพิวเตอร์)  และการสื่อสารไฮเทค ในยุคปัจจุบัน ที่พัฒนาไม่หยุดยั้ง ทำให้ช่องว่างระหว่างคนต่างวัยยิ่งห่างมากขึ้น จนถึงขั้นพูดจากับคนยุคนี้ หรือแม้แต่ในครอบครัวแทบไม่รู้เรื่อง เกิดปัญหาตามมาอย่างยากที่จะแก้ไข หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป

ผู้สูงวัยเกือบทุกสาขาอาชีพ หากไม่สนใจ ใส่ใจที่จะทำความเข้าใจ และรู้จักใช้ เครื่องมือสมองกล(คอมพิวเตอร์) ในยุคไฮเทค ก็รังแต่จะถูกทิ้งห่าง ทั้งที่ประชากรส่วนนี้กำลัจะเป็น ประชากรที่มีมากที่สุดในประเทศไทย เหมือนประเทศที่เจริญแล้วหลายๆ ประเทศเช่นประเทศญี่ปุ่นเป็นต้น การใช้ชีวิตจะสะดวกสบาย และมีความสุขหากมีความเข้าใจ เรื่องราวใหม่ๆ ที่เกิดขึ้น และสามารถใช้เครื่องมือ ในยุคไฮเทได้ระดับหนึ่ง ซึ่งผู้สูงวัยทุกคนทำได้อยู่แล้ว เหมือนการเปิดทีวี รุ่นใหม่ ตั้งโปรแกรมได้ตามความสามารถของเครื่องที่หลากหลาย เหมือนการดูหนังฟังเพลงจาก ทีวี เหมือแอร์ ทำความความเย็นที่เราสั่งให้ร้อนเย็นเท่าที่ต้องการได้ ตั้งเวลาเปิดปิดได้เป็นต้น ให้เข้าใจว่า เครื่องสมองกลเป็นเครื่องมือที่ทำอะไร ได้มากมายเหลือเกินค่อยๆ เรียนรู้ ทำความเข้าใจ และหัดใช้ให้เป็น ก็แค่นั้นเอง ติดขัดอย่างไรสามารถพูดคุญถามลูกหลานได้ เผลอๆ อาจช่วยลูกหลานเรียนได้อีกต่างหาก จึงเป็นช่องทางหนึ่งที่จะสร้างความเข้าอกเข้าใจ กันในครอบครัว บางอย่างก็เรียนรู้จากลูกหลาน บางอย่างผู้สูงวัยมีประสบการณ์มาก่อน ย่อมสอนลูกหลานได้ ครอบครัวก็จะเกิดปกติสุข

สังคมผู้สูงวัย จึงมีความจำเป็น ต้องมีการบริหารจัดการ การเปลียนแปลง ให้สามารถใช้ชีวิตอยู่กับลูกหลาน และครอบครัว อย่างมีความสุข

การสร้างองค์ความรู้ ที่เหมาะสมกับวัย และให้เกิดความเชื่อมั่น ว่าผู้สูงวัยก็สารถเรียนรู้ และใช้เครื่องสมองกลได้ และสามารถสื่อสารกับลูกหลานได้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนของโลกใบนี้ หรือแม้แต่การสร้างกลุ่มเครือข่ายผู้สูงวัย พบปะ แรกเปลียนเรียนรู้นผ่านเครือข่ายเครื่องสมองกลได้ เป็นการเปิดโลกใหม่ให้ผู้สูงวัยใช้ชีวิตอย่างมีความสุข อยากรู้อะไร ก็สามารถค้นหาด้วยตัวเองได้ แล้วยังช่วยค้นหาสิ่งที่ลูกหลานต้องการได้ เป็นการสร้างความรัก ความสามัคคีภายในครอบครัวได้

ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า ท่านผู้สูงวัยกล้าที่จะปรับเปลียน ตัวเอง เปิดโลกกว้างให้กับตัวเองหรือไม่ เรียนรู้อย่างเดียวไม่เกิดประโยชน์มากนัก หากแต่รู้แล้วต้องใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างมีความสุข แล้วจะพบกับความสุขที่เหลือเชื่อค่ะ

โครงการ: รู้ทันชีวิตในยุค ไฮเทค(ยุคดิจิทอล ยุคข่าวสารข้อมูล)
เป้าหมาย: ผู้สูงวัย หลายหลายสาขาอาชีพ ใน จ. นครราชสีมา

จุดประสงค์ : เพื่อสร้างองค์ความรู้ ในการปรับเปลียนให้ผู้สูงวัย คุ้นเคยกับคอมพิวเตอร์ มีความรู้ มีความเข้าใจ ว่าสมองกล(คอมพิวเตอร์) สามารทำงานได้มากมายหลากหลาย เป็นเครื่องมือที่มนุษย์สร้างขึ้นมา ข่วยทำงานด้านความจำ ด้านคำนวน ที่ซับซ้อน การจัดเก็บการค้นหาข้อมูล ด้านรับส่ง ข่าวสาร ข้อมูลอักษร ภาพ นิ่ง ภาพเคลื่อนไหว เสียง หรือพร้อมกันทั้งเสียงและภาพ ฯลฯ. การสร้างเครือข่าย การเชื่อมโยงสมองกล ให้มาอยู่บนโลกที่จำลอง ที่ทำให้คนที่อยู่ห่างไกล ไม่ว่าจุดไหนของโลก สามารถติดต่อแลกเปลี่ยน ข่าวสาร ขอความช่วยเหลือ ด้านต่างๆ หรือแม้แต่ การทำการค้าขายสินค้า ทุกประเภท บนโลกจำลองนี้ได้อย่างกว้างขวาง ส่วนนักวิชาการด้านต่างๆ ทำงานร่วมกัน ทั้งที่อยู่กันคนละจังหวัด คนละประเทศ  หรือแม้แต่อยู่นอกโลก(ในอวกาศ) ด้วยการส่งผ่านข่าวสารข้อมูล แบ่งหน้าที่ทำงาน ส่งผลวิเคราะห์ข้อมูลให้กันละกั น ผ่านระบบการเชื่อมโยงของสมองกล เพื่อการจำลองเหตุการณ์ และการตัดสินใจ ในงานสำคัญๆ

แม้แต่ การเผยแพร่เรื่องของท้องถิ่นตัวเอง หรือเรื่องราวของตัวเอง เพื่อเปิดสู่สายตาคนทั่วโลกให้รับรู้  การประชุมบนโลกจำลอง สร้างเครือข่ายของกลุุ่มคนที่มีความสนใจ ความชอบในงานอดิเรกที่เหมือนๆ กันเข้ามาเติมเต็มแรกเปลี่ยนเรียนรู้ สร้างองค์ความรู้ความเข้าใจ เชื่อมั่นในการเรียนรู้ใหม่ๆ เกิดขึ้น อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

การสร้างความเข้าใจ ความรู้ ความเชื่อมั่น ในสิ่งแปลกใหม่สำหรับคนสูงวัย นั้น จำเป็นต้องมีขั้นตอนและวิธีการที่แตกต่างกัน จะต้องมีการวางแผน ปรับแปลงให้เหมาะกับวัย สิ่งสำคัญคือเรื่องอุบ้ติเหตุ การเตลื่อนไหวที่รวดเร็ว การหกล้มต้องระวังให้มากๆ

จูงใจให้ผู้สูงวัย มีความเชื่อมั่น ว่าสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้ในระดับหนึ่ง ตามความสนใจ ของคน(สูง)วัยเดียวกัน  ที่หลากหลายอาชีพ เพื่อปรับเปลี่ยชีวิต ให้สามารถใช้ชีวิตในยุค ไฮเทค และมีความเข้าใจลูกหลาน หรือแม้แต่การสื่อสารผ่านคอมพิวเตอร์กับลูกหลานได้  พูดคุยภาษาเดียวกัน เพื่ออยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข