ลานสะตอพอเพียง

สบายดีไหมครับผม

มาทำอาหารทานกันไหมครับ วันนี้มากินด้วยกันนะครับ แกงเหลืองหน่อไ้ม้กับน้องเซลมอน และเอาภาพทะเลเผาวันก่อนมาฝากครับ

หน่อไม้หาซื้อได้ เซลมอนก็มีแช่แข็งอยากได้เป็นตัวหรือเป็นชิ้น ก็มีหมดครับ ในสังคมแบบนี้คือซื้ออย่างเดียวครับ ได้เวลากลับบ้านก่อนครับ ตอนนี้พ่อกับแม่บอกว่าเลี้ยงปลาดุกเนื้ออ่อนไว้สี่พันตัวครับ เมื่อเลี้ยงจนน่าเอ็นดูแล้ว คราวนี้คนเลี้ยงหรือจะกินลงครับ อิอิ

ผมจะบอกว่าไม่ใช่แค่คนเราครับ ที่ท่องเที่ยวได้ แต่ปลาหมึก กุ้ง ลูกชิ้น ก็มีโอกาสได้เที่ยวเช่นกันครัีบ หน่อไม้ไผ่ก็ท่องเที่ยวข้ามแดนครับ เดินทางเพื่อไปบริการคนในชนชาตินั้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ต่อก็อยู่ที่ผู้บริโภคครับ ว่าจะทราบและรู้คุณค่าเข้าถึงจิตใจของสิ่งเหล่านี้แค่ไหน หรือเพื่ออะไร วันๆ เราขอบคุณใครบ้างทีให้ชีวิตนี้กับเราให้ยังลมหายใจไว้ แม้ชีวาวายกายลาจาก แต่จิตวิญญาณก็ต้องเรียนรู้กันต่อไป จนกว่าจะได้รวมกับกายใหม่

มองธรรมชาติให้เห็นธรรม มองการกระทำให้เห็นผลกรรม มองใจให้เจอสติ มองทิฐิให้เจอการปล่อยวาง…..

สาธุ ครัีบ

เม้งครับ

« « Prev : ทำดีอย่ากลัว ทำชั่วอย่ากล้า

Next : สนทนาธรรมกับคุณแม่….”มักง่าย” (Mag Einfach) » »