ตุ๊กตาจากนางฟ้า

อ่าน: 2494

ช่วงนี้ดอกเหรียงหล่นมาทั้งวันทั้งคืน ปีนี้ติดดอกมากทุกต้น จึงหล่นเกลื่อนพื้น ต้นก็สูงลิ่ว ดอกเปราะบางจึงเสียหาย80% แต่ยังโชคดีที่บางดอกหล่นมาแล้วไม่ช้ำ พอที่จะเก็บมาแต่งให้เป็นตุ๊กตาอวดหลาน แต่งไปแต่งมาได้รูปร่างแปลกๆ ปีที่แล้วเราเล่นสนุกโดยนั่งใต้ต้นเหรียง แล้วรอเสี่ยงดวงว่าลูกโม่งจะหล่นมาโดนใคร เฉี่ยวไปเฉี่ยวมาให้ลุ้นจนใจตกไปอยู่ตาตุ่ม

· คิดถึงหลานไทกิสที่อยู่เบลเยี่ยม

· จึงไปเก็บมาทำตุ๊กตาถ่ายรูปส่งมาให้ดู

· เป็นของเล่นที่นางฟ้าส่งจากท้องฟ้ามาให้

· เป็นตุ๊กตาจากสวรรค์นะหนูไทกิส

· ปีนี้คุณตาจะปลูกต้นเหรียงให้ 2 ต้นนะ แบ่งพี่แบ่งน้อง

สมัยก่อนเด็กบ้านป่าหาของเล่นจากธรรมชาตินี่แหละ ดัดแปลงของเล่นสนุกๆต่างๆนานา ไม่ต้องไปเสียเงินซื้อ ทำจากจินตนาการ เป็นการบ่มเพาะวิถีชีวิตแบบค่อยเป็นค่อยไป เด็กสมัยก่อนจึงไม่ดื้อเพราะมีเรื่องสนุกทำ พอเข้าสู่วัยเลือดร้อนก็จับบวชเรียน ใช้ธรรมะสะกดความพุ่งพล่าน หว่านล้อมให้อยู่ใต้ผ้าเหลือง อยู่กับหลวงพี่หลวงพ่อหลวงตา พี่ป้าน้าอาหน้าบานเป็นจานเชิง รำป้อออกหน้าขบวนบวช เฉิบๆ

Ø เด็กบ้านป่าเล่นหมากเก็บ ..ได้ออกกำลังนิ้ว

Ø ขี่ม้าก้านกล้วย..ได้ออกกำลังขา

Ø เก็บลูกโพสีมาทำล้อรถแข่งกัน

Ø ทำลูกดอกไม้ซางเป่ายิงเป้า

Ø ทำบ่วงคล้องกะปอม(กิ้งก่า)

Ø เอาดินเหนี่ยวมาปั้นวัวควาย

Ø เก็บดอกไม้ร้อยพวงมาลาลัยมาคล้องแบบนักรบโรมัน

Ø เก็บลูกยางแห้งมาประดิษฐ์เป็นโมบาย

Ø ทำข้าวหลาม ปลาอบดินเหนียว หมกไข่ ฯลฯ

เด็กชนบทมีเรื่องสนุกทั้งวัน เจอกันเมื่อไหร่ก็หาเรื่องประชันขันแข่งสนุก วิ่งแข่ง ว่ายน้ำแข่ง ปีนต้นไม้เก็บผลไม้ ปักเบ็ดแข่งจับปลาตัวเล็กตัวใหญ่ บางเรื่องก็เกี่ยวข้องกับประเพณีท้องถิ่น ดนตรี ศิลปะต่างๆ เป็นการริเริ่มโดยไม่รู้ตัวว่ากำลังฝึกและเลือกทักษะที่ตนเองชอบและถนัด เด็กชนบทจึงทำอะไรๆได้ด้วยตัวเอง เพราะอาศัยการละเล่นเป็นการเรียนเพื่อชีวิตนี่เอง

ลูกผู้หญิงช่วยแม่ทำงานบ้านงานครัว

ลูกผู้ชายตามพี่ป้าน้าอาทำงานเชิงช่าง งานในท้องไร่ท้องนา

เด็กสมัยนี้ ถ้ามาเรียนเรื่องการปลูกผักปลูกต้นไม้เป็นครั้งคราว จะได้เข้าใจธรรมชาติชีวิตและสังคม การปลูกนี่สำคัญนะครับ สนุกตอนเก็บผลไม้มาชิม มะละกอ เสาวรส กล้วย เผือก มัน ฝรั่ง ผักต่างๆอายุปีเดียว ก็ได้เจี๊ยะแล้ว โชคดีที่บ้านเราออกแบบวิชาชีวิตและสภาพแวดล้อมใกล้ตัวทำได้ง่าย

แต่หลักสูตรการศึกษาไม่ได้เข้าใจตรงจุดนี้

ไพล่ไปบ้า ห้ามตก ห้ามตี

สุภาษิต รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี ประเพณีไทยก็ผิดนะสิ!

อ้างสิทธิเด็กตามประเทศที่เขามีบริบทสังคมได้มาตรฐานกว่าเรา

ทำให้เด็ก..ทุกวันนี้เรียบร้อยกว่าสมัยก่อนมากใช่ไหมต๋อยยยย

เด็กไทยหาสไตล์ไทยไม่เจอ

จะให้เด็กรักและภูมิใจความเป็นไทยจากสิ่งใด

ไอ่พวกตัวเป้งๆนั่นแหละเป็นตัวการ

Ø ผู้ใหญ่สมัยนี้ ไม่เหมือนพี่ป้าน้าอาสมัยก่อน

Ø ผู้ใหญ่สมัยก่อนเป็นที่พึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่

Ø มีเมตตาเอื้ออาทรไม่ว่าลูกเต้าหลานใครถือเป็นลูกหลานทั้งหมู่บ้าน

Ø เป็นที่ปรึกษา เป็นแบบอย่างที่ดี เป็นที่ศรัทธานับถือ

Ø ทำให้เด็กไว้ใจ กล้าเข้าใกล้เข้าหา

Ø อบรมกันมาตั้งแต่แบเบาะ..ด้วยเพลงกล่อมลูก

ทุกวันนี้เราอบรมบ่มนิสัยเด็กอย่างไร

ในเมื่อแม่ปูพาลูกปูเดินเป๋ไปเป๋มา..

พสกนิกรทั้งประเทศกำลังปลึ้มปิติเฉลิมฉลองให้พ่อพระของแผ่นดิน

ไอ่หัวล้านมันประกาศเรื่องคืนPASSPORT

มันจะรอให้ผ่านงานนี้ไปก่อนก็ไม่ได้

มันไม่ได้หยามน้ำใจพสกนิกรมันจะตายรึไร

คุณคนสวยจีบปากจีบคอบอกไม่รู้เรื่อง

ถ้าเป็นอย่างนี้ เด็กรุ่นนี้จะไปเอาตัวอย่างดีๆจากที่ไหนละเธอ

มันน่าจับไอ่หัวล้านตบล้างน้ำเน่าจริงๆ พะยะค่ะ


เมื่อรัก ก็จะชักชวนดื้อๆยังงี้แหละ

อ่าน: 1487

ที่รัก มารักในหลวงกับพี่ไหม?

ผมเชื่อแน่ว่า..คนไทยที่ยังมีสติสัมปชัญญะ ถ้าไม่ถวายความเคารพรักเทิดทูนพ่อหลวงของแผ่นดิน สงสัยได้ว่า “หัวใจคงเป็นพลาสติก” ไปเสียแล้ว ระบบรับรู้ความเมตตาคงชำรุด หรือไม่..วาสนาคงขาดภูมิคุ้มกันจนอักเสบ เธอเอ๋ย..เกิดมา10ชาติ เธอจะไปหาใครที่รักเราบริสุทธิ์ผุดผ่องได้หมดจดขนาดนี้ เราได้รับได้รู้ถึงจิตวิญญาณที่ผ่องแผ้ว ได้เอาความงดงามมาบ่มเพาะจิตใจให้มีคุณค่าคุณธรรมตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ประชาชนเดือดร้อน พระองค์ทุกข์ร้อนกว่าเราเป็นล้านเท่า พระวรกายอ่อนล้าโรยแรงไปตามธรรมชาติ แต่พระทัยยังทรงพลังตั้งมั่นอยู่กับความห่วงใยเธอสม่ำเสมอ

พระองค์ทรงมีความรักยิ่งใหญ่

Ø ผมไม่สามารถประเมินความรักจากพระเจ้าได้

Ø แต่ผมสัมผัสได้กับน้ำพระทัยพ่อพระแผ่นดินพระองค์นี้

Ø ช่างมีอานุภาพมหาศาลเหลือเกิน

Ø จนรู้สึกว่า.. ถึงจะรักพระองค์หมดสิ้นใจ

Ø ถึงจะถวายความรักพระองค์อย่างไร

Ø ก็เทียบไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวน้ำพระทัยที่รินไหลตลอดเวลา

§ นึกดูเถิด>> ถ้าไม่มีน้ำพระทัยมาหล่อเลี้ยงจิตใจเรา

§ หัวใจของคนไทยจะไม่ช้ำเลือดช้ำหนองกว่านี้รึ

ถามตัวเองสิว่า.เราจะทำอะไรถวายพ่อเพิ่มขึ้นกว่าที่ผ่านมา

เราจะทำอะไรได้อีก ได้อีก ..

..เวลาเหลือน้อยแล้ว

กราบอนุสาวรีย์ก็ดีหรอก

แต่ทำความดีให้พระองค์ตอนนี้จะมิดีกว่าหรือ

ควักหัวใจถวายพระองค์กันไหมละคนดี

มองหาความดีงามทั่วทั้งโลกหล้า จะหาใครที่ไหนเทียบเท่าหนึ่งเดียวพระองค์นี้ มีมีอีกแล้ว มนุษย์คนหนึ่งสละเวลาทั้งชีวิต ได้อุทิศตนเพื่อความมั่นยืนของสังคมและประเทศชาติ ถ้าเธอยังไม่รู้สึกรู้สา ไม่อนาทรสอนใจตัวเอง

ถามว่า..เธอเอาเวลาทั้งชีวิตไปทำซากอะไร ?

เสียดายวาสนนาของเธอยิ่งนัก

§ คนชาติอื่นเขาได้แต่แอบชื่นชมพ่อพระของเรา

§ เขาไม่มีสิทธิ์เป็นพสกนิกรของพระองค์อย่างเราๆ

§ เขารักเทิดทูนพระเจ้าอยู่หัวของเรา แทนเรา มากกว่าเรา

§ ไม่อายแมว รึครับ

ผมไม่บังอาจไปล่วงละเมิดสิทธิของใคร

แต่เสียดายแทน..ที่ใครๆ เกิดมาเป็นคนไทยเนรคุณ

· เอาเถิดหนอ..วาสนาของใครก็ของคนนั้น

· เราไม่สามารถตักบาตรทำบุญแทนใครได้หรอกนะ

· คนไหนรัก คนนั้นก็จะได้รัก และรู้จักความรัก

· คนไหนที่ไร้รัก จิตใจกระดาษทราย ก็อยู่กับความหยาบช้าหยาบโลน

· ทำอะไรไม่ได้..นอกจากแผ่ส่วนบุญให้ ชาติไหนๆก็อย่ามาเจอกันอีก

กลับมาเรื่องของเรานะที่รัก

วันนี้ วันพรุ่งนี้ และวันต่อๆไป

เราจะรักในหลวงให้เป็นรูปธรรมอย่างไร

ลำเลียงเอาความเทิดทูนที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจ

ออกมาถวายพระองค์เชิงประจักษ์กันดีไหม

“พระองค์ครองแผ่นดินโดยธรรม”

“เหล่าพสกนิกร ช่วยการทะนุบำรุงแผ่นดินด้วยการกระทำความดีได้ไหม”

ผมอยู่บ้านป่า ในป่า

ตั้งใจว่าจะขุดหลุมด้วยมือตัวเอง

ไปเอาปุ๋ยมาใส่ก้นหลุม

แล้วเอาต้นไม้มาปลูก

รดน้ำต้นไม้..

เป็นการถวาย..ดั่งน้ำพระทัยที่พระองค์ทรงมีให้แก่เรา

ผมจะทำอย่างนี้ ใส่ใจอย่างนี้

แล้วเธอละที่รัก..คิดและทำอะไรบ้าง

รู้นะว่า คนดี คิดดี อย่างเธอ จะต้องทำสิ่งดีๆกว่านี้แน่

แต่ก็ยังขาดเพื่อนร่วมพันธกิจความดีแห่งชีวิต

มาที่นี่ไหม..มาจับขันคนละข้าง

ค่อยๆหยาดน้ำรดถวายพระพรต้นรักที่เราปลูกร่วมกัน

มาวันไหน ปลูกวันนั้น

มาไว ปลูกไว ต้นรักโตไว้

มาช้า..ก็คงได้..แต่ช้าแต่ เขาแห่กันมา มาแต่ของเขา ของเราอยู่ไหน..

เธออยู่ไหนที่รัก..

ช่วยตอบใน Facebook ได้ไหม

คนห่วงใยตั้งตารอเสียงรถยนต์

ถ้าได้ยินเสียงหมาเห่า..

จะรีบวิ่งออกมาจูงมือเธอ กอดเธอ ..


เสี่ยจำบ่ม

อ่าน: 1867

คนอื่นอาจจะไม่เดือดร้อนเรื่อง คำนาม ฉายา ชื่อเล่น ชื่อจริง แต่ผมไม่ใช่เลย มีเรื่องชวนเวียนหัวให้คนอื่นอย่างคาดไม่ถึง อย่างที่แห้วโพสข้อความว่า..ถ้าจะมาสวนป่า>> ทำให้คนสนใจถอนใจ มันยังไงกันนะ>> นอกจากทางเข้า-ออก-มีหลายเส้นทางแล้ว ยังวกไปวนมาไม่รู้ว่าเลี้ยวซ้ายหรือขวา ป้ายก็มองหาไม่เห็น..

ถ้าไปถามคนในหมู่บ้านปากช่องว่า บ้านครูบาสุทธินันท์อยู่ที่ไหน?

ถ้าชาวบ้านคนนั้นไม่เคยเป็นเครือข่ายหรือเคยเข้ามาอบรมที่สวนป่า เขาจะไม่รู้จักชื่อนี้ และไม่มีสมาชิกคนไหนเรียกผมว่าเสี่ยสักคน แต่คนนอกทำไมไพล่ไปเรียกกันว่า..”เสี่ยอุ๊” อุ๊ นั่นเป็นชื่อเล่นผม ส่วน เสี่ย นั้นผมไม่รู้ว่าใครบังอาจมาสถาปนให้ จ๊องๆอย่างผมนี่นะจะเป็นเสี่ย สิ่งที่แสดงด้านเศรษฐานะก็ไม่มี อยู่อย่างกระจอกๆ กินกลางดอนนอนกลางทราย อยู่ในป่าเป็นคนป่า

· ถ้าเป็นเสี่ยตัวจริงเสียงจริงผมจะไม่ว่าอะไรสักคำ

· เมื่อไม่ได้เป็นจริงตามกล่าวขาน..มันสะยืดสยิวยังไงไม่รู้นะครับ

· ถ้า..ไม่เรียกตามชาวบ้าน>> ก็หาทางเข้าถึงสวนป่าไม่ถูก

อนึ่ง สวนป่าเข้ามาได้หลายเส้นทาง สลับซับซ้อนยิ่งกว่าเขาวงกต บางคนบอกว่าอย่างกะค่ายกลหนังกำลังภายใน ถามว่า..ทำไมไม่เขียนป้ายติดไว้บ้าง ก็เคยเขียนนะครับ ถ้าเป็นป้ายเหล็ก..พวกเมายาบ้าจะมาขโมยไปขายเศษเหล็ก ผมก็เลยใช้วิธีบอกเส้นทาง

1. ศึกษาเส้นทางในเน็ท (อย่างที่แห้วนำเสนอ)

2. ใช้GPRS.นำทาง

3. ถามชาวบ้าน

4. จ้างมอเตอร์ไซด์รับจ้าง หรือรถตุ๊กนำทางเข้ามา

5. เสี่ยงดวงลุย แล้วโทรศัพท์ถามเส้นทาง

ใครมาที่นี่ไม่ปวดเศียรนับว่าแปลก

ใครมาครั้งแรกแล้วไม่หลงยกโป้ให้เลย

มาแล้วหลง จึงเป็นเรื่องปกติของที่นี่ ถ้าไม่หลงสิ นับว่าแปลก

“หลงทางเสียเวลา” ..เจตนาให้เป็นบท..สารบัญ >>

ส่วนคำว่า “ครูบา” นี่ก็ชวนฮาและน่าหมั่นไส้เรื่อยมา บางท่านโทรศัพท์มา นมัสการ ผมก็คุยด้วยปกติธรรมดา คุณเธอก็ยังสุภาพเรียบร้อยเอ่ยถ้อยเจ้าค่ะเจ้าขา เคยไปร่วมงานสัมมนาเวทีหนึ่ง พิธีกรไม่ศึกษา.. ขึ้นมาก็กราบนมัสการพระอาจารย์ครูบาสุทธินันท์ รัฐมนตรีฯเป็นประธานมองหา ไม่เห็นผ้าเหลือง อ้าว ! ทำไม..ตาแก่หัวดำกระย่องกระแย่งขึ้นเวที..

ไหนๆก็ไหนๆ เปิดPower point แนะนำตัวเอง

· เป็นชาวบ้านธรรมด๊า ธรรมดา

ถิ่นที่มายี้แหลกแจกกระหน่ำ

เมืองที่กันดารดิ้นกินน้ำตำ

บุรีรัมย์ทำงานหน้ามาทุกงาน

· อยู่กลางดินกินกลางดอนนอนฝันเฟื่อง

ยุ่งกับเรื่องปลูกป่าภักษาหาร

เลี้ยงไก่ปลาหมูแพะแยะมานาน

ตั้งเตาถ่านหน้าดำหากำไร

· ก่อกิจการบ้านเรียนโฮมสกูล

เปิดเป็นศูนย์ศึกษาปัญญาใหม่

มีชื่อว่า..มหาชีวาลัย

ช่วยแก้ไขไม่ให้ใครเชยๆ

· แต่ก็มีปัญหา..คนช่วยสอน

ครูดีๆเขาก็งอน..ทำเฉยๆ

ชวนคนไหน..ก็ไม่สนใจเลย

มีไหมเอ่ย..ครูอกหัก..ขอสักคน

ผมมีร้านข้าวมันไก่ เจ้าประจำอยู่หลังสถานีรถไฟบุรีรัมย์ ชอบไปเลี้ยงญาติทางไกลที่ร้านนี้บ่อยๆ เครือญาติผมหลากหลายคุณลักษณะ..เจ๊เจ้าของร้านแกคงจะสงสัยมานาน..

วันหนึ่ง..เจ๊เดินฉับ ฉับ ..ขอถามหน่อยเถอะ

เฮียนี่เป็นใครกันแน่..

อ้าว! หมายความว่าอย่างไรครับ ผมทำงงๆ..

เจ๊สังเกตนานแล้ว..

ข้าราชการก็ไม่ใช่ พ่อค้าก็ไม่เชิง ชาวบ้านก็ดูแปลกๆ

เจ๊บอกตรง..ว่างง

แหม..เจ๊..งง ผมไม่งง..รึครับ

มีเครือญาติ-ราษฎรอาวุโส-คุณหญิง ฯลฯ

ได้สรุปบริบทตัวตนผมไว้ในหนังสือ “คนนอกระบบ” ว่า..

“เรื่องเล็กไม่ เรื่องใหญ่ๆครูบาทำ”

“ครูบาเป็นคนที่ ทั้งรัก ทั้งชัง ทั้งหวาน และขมขื่น”

“ครูบานี่นะ..เขียนบาดเจ็บนัก แต่คุยตัวเป็นๆหวานเจี๊ยบเรียบร้อย”

“ไม่มีใครเขาเข้าใจหรอก ครูบาเป็นคนนอกระบบ”

อ้าว! แล้วนี่.. ผมควรจะเป็นใคร

ได้พิมพ์หนังสืออธิบาย..”คนนอกระบบ” หมดไปนานแล้ว

ส่วนหนังสือเจ้าเป็นไผ เล่ม 1-2 ยังเหลือนิดหน่อย

ปลายปี จะมีหนังสือ “จากนาซ่าสู่รากหญ้า จากรากหญ้าสู่นาซ่า”

สนใจติดต่อที่ลูกสาว ..อาจารย์พิชญ์สินี อัครโกศลเดชา 081-665-5987

ถ้าจะชมจากจอทีวี..

รายการ “ปราชญ์เดินดิน” ช่อง 9

ออกอากาศ..วันที่ 3 กับ วันที่ 10 เวลา 12.30 .

ในวาระพิเศษ..ที่คนบ้านป่าร่วมถวายพระเกียรติพ่อของแผ่นดิน

พรุ่งนี้ว่างๆ 2 มือล้วงกระเป๋า 2 เท้าก้าวไปมาเล๊ยยย..

เดี๋ยวจะหาว่า..หล่อไม่ชวน อิ อิ



Main: 0.084732055664062 sec
Sidebar: 0.059531927108765 sec