ลานสวนป่า

ผมมีแผนพัฒนาอยู่ในใจมานานแล้ว

แต่กึ๋นไม่พอ..ทำอะไรก็ยักแย่ยักยัน

ผมคิดอย่างนี้ครับ > >

อยากจะชวนคนกรุงมุ่งออกมาสู่ชนบท

จากโจทย์ที่ว่า..จะพัฒนาอะไรต้องใช้คนที่มีความรู้ความสามารถ

ทรัพยากรมนุษย์ที่ว่านี้จะใครเสียอีกละ..ถ้าไม่ใช่ชาวกรุง

เก่ง ดี มีความพร้อม เหมาะที่จะชักชวนมาสร้างอนาคตให้กับชนบท

แทนที่จะไปอัดแน่นแข่งกันซังกะตายในบางกอก

ไม่ได้ใช้ฝีไม้ลายมือ..สมกับความสามารถที่เอกอุ

มันน่าเสียดายเป็นบ้าเลย..เธอว่าไหม?

อ้าว ! แล้วคนชนบทละ ทำไมไม่ชวนมาพัฒนาบ้านเกิดเมืองนอนด้วยเล่า   ก็ไม่ได้มองข้ามญาติโกโหติกาเหล่านี้หรอกนะครับ เพียงแต่ว่า..คนที่มีฝีไม้ลายมือหนีเข้าบางกอกหมด ปล่อยให้แม่ใหญ่เลี้ยงดูลูกหลานอยู่ในหมู่บ้าน พ่อบ้านแม่บ้านวิ่งเข้าวิ่งออกระหว่างโรงงานกับหมู่บ้าน อิหลักอิเหลื่อเหลือเกิน ไม่มีกระจิตกระใจที่จะก่อสร้างแปงเมือง ถูกกระแสอยากจะรวยมากๆ รวยง่ายๆ รวยเร็วๆ ถูกปั่นหัวเหมือนลิงเมายาบ้า ทำมาหากินอะไรก็ทุนหายกำไรหด เป็นหนี้เป็นสินหัวโต เมื่ออยู่ชนบทไม่เห็นอนาคตก็เผ่นสิครับ ไปเป็นผู้อพยพแรงงานกันบานเบอะ

• การศึกษาก็สอนแต่วิชาทิ้งถิ่น
• ชาวไร่ชาวนาถูกกระทำ ถูกเอารัดเอาเปรียบ
• ทำงานแทบตาย..กลายเป็นทำให้คนอื่น
• หาได้เท่าไหร่ต้องเอาไปจ่ายจิปาถะ
• จ่ายค่าน้ำมูกน้ำมัน ค่าเครื่องจักร ค่ายาปุ๋ย ค่ายา ค่าดอกเบี้ย ค่าโง่
• เป็นหนูลองยาให้กับโครงการส่งเสริมพัฒนาอาชีพ
• ลองไปลองมาหนูที่ว่านี้หมดตัว หมดภูมิปัญญา หมดอนาคต

• ทำมากทุกข์มากลำบากนักหนา
• หนี้สินพัวพันเกี่ยวกันเรื่อยมา
• ไปถามพ่อค้า..ราคาก็ร่วงรูด
• ทีวีก็ดีแต่พูดๆ..ชวนให้กินไก่ขี้โรค
• ชวนให้เสี่ยงโชคกับหวยเอื้ออาทร

นักสู้ลูกทุ่งหมดเรี่ยวหมดแรง

เปลี่ยนจากเกษตรกรไปเป็นกรรมกร

เมื่อเป็นฉะนี้..ผมจะไปชวนน้องพี่ที่ไหนละครับมาพัฒนาชนบท

ชวนใคร..ก็เอาแต่ทำตาปริบๆ

เพื่อนบ้านทิ้งถิ่นทิ้งผมไปเฉยเลย

เมื่อละครพัฒนาชนบทส่งผลลัพธ์ออกมาเช่นนี้

จะให้ผมทำฉันใด ..ละขอรับ

มองไปไหนก็เห็นแต่หมาผอมโซไม่มีแรงแม้จะโงหัวขึ้นมาเห่า

ผมจึงวางแผน ยั่วยุ ยั่วเย้า ยั่วยวน ชวนคนกรุงทิ้งกรุง

จะทิ้งถาวร หรือทิ้งเป็นครั้งเป็นคราวก็มาจับเข่าคุยกัน

ผมเชื่อแน่ว่า..ถ้าท่านเต็มใจช่วยชาติ วาสนาท่านดีแน่

จะแจกบัตร ATM. เบิกความคิด ความหวัง ความสงบสุข

ผมเป็นคนจริงใจและจริงจังนะบอกไว้ก่อน

คิดเล่นๆเบาๆแต่เอาจริงนะเธอ

รักแล้วรักเลย ไม่มีเกียร์ถอย..

บางคนถามว่า..เกษียณแล้วมาได้ไหม?

มาได้ โธ่ ! อาวุโสประสบการณ์ยิ่งต้องการเป็นพิเศษ

หนุ่มสาวละมาได้ไหม > >

โธ! จะเสียเวลาถามทำไมก็ไม่รู้

คนอกหัก คนถูกแฟนทิ้ง  ก็มาได้

ผมนะมีลูกสาวลูกชายสุดหล่อให้เลือกเป็นกะตัก

บางคนถามมายังไง ..อ้าว! จะให้จัดกองยาวไปเห่ไหมละ

มาให้ถึง..ไม่ต้องห่วง

จะต้อนรับดูแลเครือญาติยิ่งกว่าไข่ในหิน

จะชวนทำเรื่องสนุกๆและตื่นเต้น

เช่น..ยังไงบ้างค่ะ > >

เมื่อเช้านี้ เดินไปคุยกับนกกระจอกเทศ

เจ้านกกระจอกยักษ์เดินยิ้มมาหาเชียว..

ผมหยิบไอโฟนเพื่อจะถ่ายรูปแม่ตาหวานใกล้ๆ

คาดไม่ถึง.. แม่คุณอ้าปากจิกคาบเอาไอโฟนไปเฉยเลย

กว่าจะวิ่งตามไปขอคืนมาได้

ไอโฟนก็คลุกฝุ่นไปเสียแล้ว !

คิ คิ ..

ตื่นมาย่ำรุ่ง ได้ยินเสียงไก่ขันคร๊อกๆแคร๊กๆไม่แจ่มใสเหมือนทุกวัน สงสัยพวกละเมอตื่นมาขัน หรือพวกไก่กระทงหัดขันก็ไม่รู้ นึกไปไกลถึงคนที่นอนคุดคู้อยู่ที่ไกลโพ้น จะฝันหวานหรือฝันเปรี้ยวหวานหนอคนดี ตื่นมาพรุ่งนี้อย่าลืมเดินไปอาบแดดอุ่น ให้ผิวผ่องได้รับวิตามินดีบ้างนะ จะได้สดชื่นชวนให้หน้าแฉล้มแจ่มใส

ถ้าจำเป็นต้องการสวยเป็นพิเศษก็แต่งหน้าบ้าง

แต่ถ้าอยู่เบาๆสบาย ปัดแป้งนิดหน่อยแต่งด้วยรอยยิ้มก็พอแล้ว

ใครนะพูด..คนจะสวยใช่สวยที่ใบหน้า

พูดให้ตายก็ไม่สำเร็จหรอก

หน้าตาเป็นใบโฆษณาประจำตัว

เอาให้ดูดีไว้ก่อนนะใช่แล้ว

ถ้าผสมผสานกับความยินดีจากข้างในจะทำให้ใบหน้าหวานชื่น

น่าเห็นใจคนบางกอก..ที่ต้องบริหารเวลาเผื่อรถติด จึงต้องทอนเวลาที่จะทำอะไรๆหดหายไปเยอะ จะเดินทอดน่องชมรอบบ้านเช้าๆยังยากเลย จะแต่งตัวสบายๆก็ไม่ได้อีก เสียเวลาแต่งกายาและหน้าตาไปมิใช่น้อย มันเป็นไฟล์บังคับยังไงไม่รู้น๊ะ ในเมื่อเราชอบเราเลือกภาพตัวเองเทรดนี้ ก็ต้องรักษาเอกลักษณ์ไว้ตลอดไป เว้นแต่บางคนที่ชอบเปลี่ยนแปลง อาจจะยุ่งอยู่กับทรงผมสีผมเครื่องประดับผม กิ๊บเก๋พอปลึ้มอกปลึ้มใจ ใช้เวลาสิ้นเปลืองไปกับเรื่องตัวเองจนเคยชิน

เรื่องของข้าใครอย่าแตะ

เออสินะ ไม่มีเรื่องอื่นหรือไงไปแหย่รังแตนเช้าๆ

§ ที่เกริ่นนำอย่างนี้

ก็เพื่อจะนำเข้าไปสู่การชนวนโต้วาทีนะสิเธอ

ซึ่งน่าจะเป็นวิธีสนุกๆในการหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง

คุณเป็นคนกรุงใช่ไหม

ลองบอกหน่อยสิว่า..อยู่ในกรง เอ๊ย! อยู่ในกรุงดีอย่างไร?

ผมคนบ้านทุ่งก็จะบอกว่า..อยู่บ้านนอกดีอย่างไร?

การที่ไม่เห็นข้อมูลแวดล้อม ไม่ใคร่ครวญให้ดี

ทำให้คนบ้านทุ่งมุ่งสู่กรุงจนบางกอกแทบแตก

จึงหาวิธีย้อนศรดีกว่า

Ø ปล่อยให้คนบ้านนอกเข้ากรุง

Ø ผมชวนคนกรุงออกบ้านนอก..ดีกว่า ?

Ø บ้านนอกวันนี้..เหมาะกับคนกรุงมาก

Ø คนที่จะอยู่บ้านนอกได้ดีมีความสุข คือคนที่มีความรู้

Ø คนมีความรู้..จะใครเสียอีกละ..ก็พวกคุณนั่นแหละ

Ø มาไม่มาขึ้นอยู่กับวาสนา..และ ความตั้งใจ

Ø ตั้งใจดีไม่มีขาดทุน

Ø เอ๊ะ น่าจัดวงสนาทนาจิบน้ำชาหัวข้อนี้นะครับพระอาจารย์วรภัทร

· อยู่บ้านทุ่งไปไหนสะดวก รถไม่ติด รถไม่ต้องคลานไปเหมือนหนอนทีละกระดึบๆ นอกจากจะสิ้นเปลืองเชื้อเพลิงและเวลาแล้ว ยังเครียดตอนไปนั่งกัดฟันกรอดๆรอไฟเขียวไฟแดง อ้อมีหลายเขียวหลายแดงมากเหลือเกิน อยู่บ้านทุ่งมีไฟสีเขียวสีเดียว ไปไหนก็ฉะลุย ไม่หน้ามุ่ยหน้าดำหน้าแดงเหมือนคนกรุง

มิน่าละ..ต้องแต่หน้าแต่งตาทาปาก เพราะอารมณ์มึนตึงนี่เอง

· อยู่บ้านทุ่งอากาศดี ไม่มีมลพิษมลภาวะ หายใจเต็มปอด น้ำฝนหล่นมาปล่อยให้ชะล้างฝุ่นแล้ว น้ำฝนยังรองใส่ตุ่มต้มดื่มได้ปลอดภัย ไปไหนก็ประหยัด ไม่ต้องจ่ายค่าเข้าห้องสุขา มองหาที่ลับตาตามพุ่มไม้ก็แอ่นได้เลย

เป็นการเติมปุ๋ยยูเรียให้ต้นไม้แบบชิวๆ

· อยู่บ้านทุ่งอาหารการกินปลอดภัย

อาหารตามร้านในบางกอกดูดีน่าเจี๊ยะ แต่เราไม่รู้ว่าปรุงมายังไงใส่อะไรบ้าง จะไปจู้จี้ถามมีหวังโดนตะเพิด ต้องจำยอมกล้ำกลืนไปอย่าคิดมาก เจ็บป่วยเมื่อไหร่ค่อยไปว่ากันวันข้างหน้า รับประทานอาหารหรือรับสารพิษก็ไม่รู้ อยู่บ้านเรา มีที่ทางปลูกผัก จะเอาให้อวบกรอบยังไงก็ได้ เด็ดมาผัดกระทะร้อนควันโฉ่หอมฟุ้ง ขนาดพยาธิยังน้ำลายไหล

คนบางกอกถึงมีลิ้นเป็นพลาสติกยังไงละ

· อยู่บ้านทุ่งทำตัวสบายๆ ไม่ต้องแต่งกายประหลาดก่อนออกจากเคหา นุ่งผ้าสะโสร่งปะแป้งเดินแกว่งแขนยังได้เลย คนบางกอกทำยังงั้นไม่ได้หรอก อยู่เมืองร้อนแท้ๆยังแห่กันแต่งสูท ผูกเชือกจูงคอ ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องสุขา ห้องทำงาน ห้องประชุมต้องติดแอร์ เพราะคนกรุงแต่งตัวเหมือนคนอยู่เมืองหนาว ร้อนแทบตายก็เลียนแบบให้มันดูเหมือนหนาวเข้าไว้ หลอกกระทั่งตัวเอง จ่ายค่าเสื้อผ้า ค่าความเย็น ไม่รู้ในหัวกะโหลกมีความรู้ความคิดอะไรบ้าง ถ้าจะเปิดแอร์หน้าร้อนบ้างก็เห็นควร แต่นี่เคยชินเสียแล้ว ไม่เปิดแอร์นอนฝันไม่สะดวก เฮ้อ!

กับอีแค่แต่งตัวก็มีผลให้ต้องจ่าย ค่าแอร์ ค่าโง่ บานเบอะ

· อยู่บ้านทุ่งก็มีความพร้อมนะ ไฟฟ้าก็มี โทรทัศน์โทรศัพท์เข้าถึงทุกท้องถิ่น อินเตอร์เน็ทก็มาแล้ว จะค้นคว้าจะเรียนรู้อะไรก็ทำได้สะดวกเท่าคนกรุง อาจจะช้าไปบ้าง อีกหน่อย 3G. 4G. 5G. ก็มาแล้ว จะเอาอะไรอีกละ จะต้องงกๆไปทำงานเหมือนบ้าหอบฟาง

ไม่ทำนาแต่ไปบ้าหอบฟางทำไมละน้อง

· อยู่บ้านทุ่งก็มีงานมีรายได้มีอนาคต เพียงแต่เปลี่ยนจากการหางานทำ มาเป็นคนสร้างงาน ซึ่งก็ไม่อยากหรอก เปิดกิจการส่วนครอบครัว ใครชอบด้านไหนก็ทำด้านนั้น ไม่ต้องไปฝืนใจให้เขาชี้นิ้วสั่งให้ทำนั่นทำนี่ โจทย์ง่ายๆ ปลูกผัก ปลูกผลไม้ ปลูกสมุนไพร ปลูกต้นไม้ ทุกอย่างค่อยๆโตขึ้นๆ ให้หมากผลมากขึ้น เอาความรู้เรื่องการแปรูป การตลาดเข้าไปจัดการ ผลิตอาหารคุณภาพดีๆ ทำไมจะอยู่ไม่ได้ แถมยังกินเอง ปลอดภัยเองไว้ก่อน

ถามว่าจะมีรายได้แน่นอนไหม มากไหม มั่นคงไหม โธ่ ! มันขึ้นกับความขยันความสามารถของเราเอง ทำให้ตัวเองยังจะอู้ทำไม่ละ ทำดีมันต้องออกมาดี เพียงแต่เราไม่เคยสัมผัสกระบวนการนี้ จึงดูเหมือนยุ่งยาก ไปทำโอให้เจ้านายมานานแล้ว ลองมาทำโอให้ตัวเองบ้างสิ

· คิดล่วงหน้าแบบปอดกระเส่า ก็เหมือนผีเข้าตลอดชีวิต

· เกิดในแผ่นดินทอง จะต้องกลัวอะไร

· เลี้ยงแพะมันก็ออกลูกเป็นแพะ

· ปลายังเข้าไปอยู่ในกระป๋องได้

· เธอออกมาเที่ยวบ้านทุ่ง..ง่ายกว่าปลาเยอะเลย

Ø ไม่กล้า ร้อยไม่กล้า พันไม่กล้า

Ø อันนี้เข้าใจได้ ..ตราบใดที่เธอยังไม่ได้มา

Ø นอนจิบน้ำชาใบสะระแหน่ที่มหาชีวาลัยอีสาน

Ø สถานที่ ปรุงยาขมหม้อใหญ่ เพื่อรักษาใจคนบางกอก

Ø ไม่เฉพาะที่โดนหักอก..จากเรื่องรักๆหลอกๆกันเท่านั้น

Ø อกหักเพราะสังคม..ก็รับพิจารณา

Ø อย่าลืม..จองบัตรคิวก็แล้วกัน

มาถึง..จะขอดูลายมือก่อน..

ดูว่าลายแทงแห่งโชคชะตาประมาณไหน

เป็นนักสู้ชีวิต หรือนักชีวิตไม่สู้

ไม่มีนักสู้คนไหนไม่เคยตกม้าหรอกนะเธอ..

เพียงแต่ไม่ตกม้าตายเหมือนมือสมัครเล่นเท่านั้นเอง

§ ผมน่ะ..สงสารคนบางกอกเป็นบ้า

§ ไม่งั้นไม่บ้าตื่นมารำพึงรำพันนี่หร๊อก จิบอกไห่