ลานสวนป่า

(อารามเป็นมือกล้อง ภาพหมู่จึงไม่ครบลูกทัวร์)

การไปลำพูน-เชียงใหม่ในวาระนี้ เ ส มื อ น พ า ข า ใ ห ญ่  แ น ะ นำ ใ ห้ ปี้ น้ อ ง จ า ว เ ห นื อ ไ ด้ รู้ จั ก ห น้ า ค่ า ต า  เพราะพูดถึงติดต่อกันมาหลายวาระ เข้าทำนองไผเป็นไผเชิงประจักษ์..และตั้งใจไปศึกษาหาความรู้ภาพรวมเกี่ยวกับไม้ไผ่เท่าที่จะทำได้ ไม่อย่างนั้นเราจะวางแผนส่งเสริมการปลูกไม้ไผ่ได้แบบคลุมเครือ ถ้ามีคนถาม เราไม่สามารถตอบได้อย่างจะแจ้งเจนใจ เช่น ถามว่าปลูกไม้ไผ่มากๆแล้วจะเอาไปทำอะไร ไปขายที่ไหน ราคาเท่าไหร่ ทำอะไรได้บ้าง ขั้นตอนอยู่ตรงไหน นับตั้งแต่การปลูก-การดูแล-การเก็บเกี่ยวประโยชน์-การลงทุน-ข้อดี/ข้อเสีย/ข้อเปรียบเทียบกับไม้ชนิดอื่น

เรื่องเหล่านี้นักส่งเสริมตอบไม่ได้ หรือโมเมตอบ มันจะมั่วครับผม

เราตั้งเป้าที่จะเอาไม้ไผ่มาเป็นพระเอกในการเบิกนำการสร้างสภาพแวดล้อมเชิงรุก

ก็ต้องลุกจากเก้าอี้ไปหาข้อมูลนะสิครับ จะมานั่งเทียนเอาไม่ดีหรอก จิบอกไห่

ไหนๆไปแล้วก็หาเรื่องแวดล้อมสนุกๆอร่อยๆตื่นตาตื่นใจจะได้ไม่เซ็ง

การทำให้ชีวิตไม่เซ็ง..เป็นเรื่องเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่

(ระหว่างนั่งสนทนาภาษาไผ่ในห้องไม้ไผ่ )

เป้าประสงค์แรกผ่านไปได้อย่างอิ่มอกอิ่มใจอิ่มปากอิ่มท้อง ทุเรียนหลงลับแลไปพิสูจน์มาแล้วอิ่มแปร้ ครูอึ่ง-อาราม-อาว์เปลี่ยน-ได้มาเคลียข้อมูลคอยล่วงหน้า ดังนั้น..การประกาศวัตถุประสงค์ล่วงหน้า เป็นการส่งการบ้านให้พันธมิตรทางวิชาเกินได้ประสานงานล่วงหน้าจากผู้สันทัดกรณีในพื้นที่ หรือผู้ที่มีศักยภาพในเรื่องนั้น ผมได้รับข้อมูลที่ดีมากเรื่องทุเรียนลับแลจากหมอเบิร์ด ผมได้รับข้อมูลเรื่องสวนไผ่พันธุ์ไผ่จากผู้สันทัดกรณีจากผู้ที่คุ้นเคยก่อนหน้านี้ เราได้ไปหาหมอนวดเพราะขาใหญ่พิสูจน์แล้ว วันที่2ของการลุยหาข้อมูลเรื่องไผ่ โจทย์เกริ่นนำเกิดจากผู้เชี่ยวชาญในกรมป่าไม้ แนะนำว่าที่ลำพูนมีโรงงานอุตสาหกรรมเกี่ยวกับไม้ไผ่ชั้นนำของอาเชียน โหถ้าแหล่งข่าวยืนยันมาอย่างนี้ ข้อมูลไผ่ที่เราต้องการคำตอบเพิ่มเติมน่าจะหาได้จากที่นี่ไม่มากก็น้อย จึงส่งข่าวสารถึงกิ๊ก ข่าวนี้เกิดหน้าต่อไปถึงท่านอาจารย์ไพลิน ซึ่งผมคิดว่าชาวลานโชคดีมากที่ได้รู้จักอาจารย์ที่เป็นคลังความรู้ชั้นเยี่ยม อาจารย์กรุณาเดินทางไปติดต่อกับเจ้าของโรงงานในฐานะผู้ที่คุ้นเคยกัน ไม่งั้นเธอเอ๋ย..โอกาสที่จะไปเดินเฉิดฉายในโรงงานนอร์เธินเอนเตอร์ไพรส์ ลำพูน เพื่อศึกษาข้อมูลไม้ไผ่อัดลำพูน เอกลักษณ์ธรรมชาตินำสู่วิวัฒนาการใหม่ เป็นเรื่องสุดเอื้อมมือสอยเชียวแหละ

ครูอึ่งในฐานะผู้คุ้นเคยในคนรุ่นราวคราวเดียวกัน เอาสื่อสัมพันธ์ชั้นคุณพ่อไปติดต่อประสานงานถึงตัว เราถึงได้รับการนัดหมายให้ไปพบปะ จะเห็นว่าของดีๆนั้นไม่มีง่ายๆ ผ่านเข้าไปแล้วถึงจะรู้ว่าอึ่งกิมกี่ประมาณไหน คณะเราเดินทางไปนั่งเป็นพระอันดับที่ห้องรับแขกในอาคารที่พักขนาดใหญ่ ในห้องตบแต่งด้วยไม้ไผ่อัด ให้เราได้สัมผัสกับบรรยากาศของไม้ไผ่ตั้งแต่ก้่าวแรก ในฐานะแขกทีรู้จักมักจี่กันมาพอสมควร รอเแป๊บเดียวท่านจอมยุทธไผ่ก็ยิ้มแย้มมาร่วมสนทนา ท่านออกตัวว่าวันนี้ค่อนข้างฉุกละหุก ในขณะที่ท่านแว๊บมาพบปะเรา มีแขกคณะหนึ่งจากประเทศจีนมาดูงานคอยที่ด้านหลัง

การคุยกับผู้รู้ที่แตกฉานเรื่องไผ่มาครึ่งชีวิตเป็นเหมือนกัยฟันธงฉับๆ

หลังจากไล่เรียงแนะนำตัวไผเป็นไผ

ท่านก็ให้อาว์เปลี่ยนถาม ถาม อยากรู้อะไร

ท่านก็ตอบ ตอบ พร้อมสอดแทรกสาระที่เห็นควร

เส้นทางเดินของข้อมูลจึงมีคุณภาพและอานุภาพ

ฟังชัดๆตรงๆ..ยังงี้นะ..เพราะเหตุนี้นะ..จะต่อไปยังงี้นะ

คนที่จะร้อยเรียงสารสนเทศได้ระดับนี้ทั้งตัวและหัวใจเป็นไม้ไผ่ไปแล้วละครับ

ผมนึกในใจเงียบๆว่า..ประเทศไทยมีผู้ที่เชี่ยวชาญด้านไม้ไผ่ระดับโลกอยู่ที่ลำพูนนี่เอง

ไม้ไผ่อัดลำพูน เป็นเจ้าแรกเจ้าเดียวของเมืองไทย

ภายใต้การดำเนินงานของนายชียอร์ช ภู่พิสิฐ ผู้ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าเป็น “นักประดิษฐ์นิรนาม”

ได้รับรางวัลในฐานะอุตสาหกรรมตัวอย่างจากกระทรวงอุตสาหกรรม

ได้รับการรับรองมาตรฐานอุตสาหกรรมจากสถาบันวิทยาศาตร์และเทคโนโลยีของไทย

ได้รับรางวัลผลิตภัณฑ์ดีเด่นปี 2524

ที่มาของรางวัลนับว่าอัศจรรย์ยิ่งนัก เครื่องจักรในการสร้างอุตสาหกรรมต้นน้ำ มาจากสติปัญญาของคนไทยคนหนึ่ง ที่ศึกษาคุณสมบัติของไม้ไผ่จนค้นพบวิธีการจัดการขั้นตอนเตรียมวัตถุดิบ นำวัถถุดิบมาขึ้นรูปเป็นสินค้าพิเศษที่มีคุณค่าเฉพาะตัว จุดพิเศษของสติปัญญาของคนไทยได้สร้างนวัตกรรมเกี่ยวกับไม้ไผ่จนไร้ข้อจำกัดด้านวัตถุดิบ และด้านการจำหน่าย เพราะไร้คู่แข่ง..ไม่ได้โม้นะครับ แม้แต่ญึ่ปุ่นก็ยังคิดหาวิธีลดแก๊สในระหว่างการผลิตไม้ไผ่ขึ้นรูปได้ เทคนิคเทคโนโลยีจุดนี้ถือว่าเราคนไทยยังเป็นหนึ่งในโลก

ถามว่าโรงงานแห่งนี้รองรับไม้ไผ่ได้มากแค่ไหน

ท่านบอกว่า..นอกจากในประเทศไทยแล้วยังต้องไปรับซื้อไม้ไผ่จากลาว-พม่า-เข้ามาอีกด้วย

ถามว่า ถ้ามีมากๆจะไม่ล้นตลาดหรือ

ตอบ เรายังขาดไม้ไผ่อีกมหาศาล พร้อมจะขยายโรงงานในต่างประเทศ

โดยการเอาเครื่องจักรขั้นตอนการสไลด์ไม้ไผ่เป็นแผ่นๆ

แล้วให้คนงานในพื้นที่สานเป็นแผ่นๆส่งมาเข้าโรงงานที่ลำพูน

แหม ถ้าอย่างนี้จบปัญหาเรื่องการขนส่ง

แถมยังช่วยสร้างงานในพื้นที่เป็นหมื่นๆคนและพร้อมขยายงานลงพื้นที่ๆมีความพร้อม

อาว์เปลี่ยนบอกว่า  กำลังมองหางานส่งเสริมอาชีพให้แก่คนลาวที่ถูกอพยพออกจากพื้นที่สร้างเขื่อนในหงสา ตอนนี้มีพื้นที่รองรับการสร้างวิถีชีวิตให้แก่ผู้อพยพนับหมื่นไร่ ได้ส่งเสริมปลูกยางพาราไปบ้างแล้ว แต่ต่อไปนี้จะปลูกไผ่นี่แหละ ยิ่งมาทราบว่าทีหนีทีไล่-ทางออกจะๆอย่างนี้ ทำให้มั่นใจในการพัฒนาอาชีพที่มั่นคงและยั่งยืน ผมกับขาใหญ่ก็มั่นคงทางความรู้สึกนึกคิด ความกังวลสงสัยสลายไปหมดสิ้น เอามาคิดต่อคิดทำได้ทันที ต่อนี้ไปในหัวใจก็จะมีแต่ไผ่ ไผ่ และไผ่ เราจะช่วยกันทำไม้ไผ่ให้เป็นพระเอกในหลายๆมิติ ไผ่นั้นเป็นพืชมหัศจรรรย์ในโลกมากมาย เอาไว้ฟังอาว์เปลี่ยน-ครูอึ่ง-ครูอาราม จับประเด็นเด็ดมาเล่าดีไหมครับ

อ้อ..หนาวนี้มีทริปลุยหงสาช่วงหน้าหนาว

สาวๆขอรับบัตรคิวได้แต่เนิ่นๆ

(ไปชมสวนวนเกษตร ผักหวานป่า+ไม้ไผ่+ฯลฯ พบเทคนิคการเอาทรายคลุมโคนไผ่ )

ออกจากโรงงานไผ่ เราก็ตระเวณไปดูสวนไผ่ที่คณะประสานงานไว้ล่วงหน้า ได้ชมการปลูกไผ่แบบวนเกษตร ปลูกไผ่ร่วมกับต้นผักหวานป่า ของสวนอาจารย์ที่ทำวิจัยในระดับปริญญาเอกเรื่องผักหวานป่า เจอจอมยุทธไผ่ระดับปรมาจารย์แล้ว ยังได้ไปชมสวนผักหวานป่า+ไผ่ ของจมอยุทธผักหวาน ที่เป็นอาจารย์คณะเกษตร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ชมโน่นชมนี่ท้องชักมีอาการ เราก็แวะชิมลาบบ้านโฮ่งที่ลือชื่อ สั่งสารพัดลาบมาพิสูจน์ อร่อยจนเดินแทบไม่ออก ท่านจารย์ไพลินแนะว่า ของดีที่นี่ยังมีเค๊กหัวหอม เอาละสิ ..ของแปลกๆดีๆจะเมินไปได้จะได๋ ครูอารามหักพวงมาลัยแว๊บไปซื้อ นอกจากชิมแล้วขาใหญ่ยังขนกลับบางกอกกล่องใหญ่

(ลาบบ้านโฮ่งอันโด่งดังกับเค็กลำใยเค็กหอมใหญ่ ไปชิมมาแล้วอย่างราบคาบ)

ไปไหนกับครูอึ่ง ผมไม่เคยเลยที่จะไม่ได้พบเรื่องที่เหนือเกินคาดหมาย

ครูอึ่งเล่าว่ามีโรงเรียนหนึ่ง เอาไม้ไผ่มาสร้างโรงเรียน

นึกว่ามาทำเป็นกะต๊อบต้อนรับหรือทำบ้านสาธิตแบบที่เห็นบ้านไม้ไผ่ทั่วไป

โห โห โห เขาเอาไม้ไผ่มาสร้างอาคารเรียนทุกหลัง

ออกแบบเชิงศิลประดับเซียนไผ่เรียกพี่

คงจะเป็นแห่งเดียวในโลกก็ไม่รู้นะครับ

อาคารที่ว่าไม่ได้สร้่างเป็นหลังๆเหมือนโรงเรียนทั่วไป

แต่เป็นงานศิลปะครอบคลุมทั้งพื้นที่

(อาคารเรียนทั้งหมดใช้หลังคาไม้ไผ่ ตัวอาคารเป็นบ้านดินประยุกค์)

เท่าที่สอบถามเป็นโรงเรียนวิถีพุทธนานาชาติสอน2ภาษา

จะเปิดรับเด็กๆภายในปีนี้

เห็นแล้วยินดีกับครูและเด็กๆที่จะได้มีที่เรียนที่สุดแสนอลังการณ์

ถ้าท่านมาเห็นถึงจะรู้ว่าที่ผมโม้ๆนี่ยังไม่ถึง10%

ขอบอกว่ายังติดใจ..วันหลังจะไปกลับอีก

ฝากไว้ก่อนเถอะ  โอราฬ..

(80% วัสดุก่อสร้างเป็นไม้ไผ นับตั้งแต่ไม้ไผ่ที่ปลูกไว้ริมทางเข้า รั้วไม้ไผ่ อาคารไม้ไผ่ ไผ่ๆๆๆๆ..)

ก่อนที่จะโผผินบินมานอนเหงา เราแวะไปรับอุ้ยที่หน้าโรงพยาบาล อุ้ยก็คืออุ้ย.. ยิ้มอย่างเดียวไม่พอยังมีของฝากมาให้อึ้งๆๆๆอีก คณะเราเฮโลไปสนามบิน ห่อของ-โหลดของ-ยังมีเวลา หลังจากปุฉาก็ได้คำตอบว่าเราน่าจะแวะไปร้านสวนผักที่อยู่ใกล้ๆ ทั้งๆที่อิ่มจนอืดมาทั้งวันนี่แหละ บรรยากาศของร้านน่านั่งน่าเจี๊ยะเหลือเกิน ช่วยกันสั่งสลัดผักมาชามเบ่อเร่อ สั่งแกงเขียวหวานมากินกับโรตี

(สลัดผักกล้วยหักมุก สูตรอุ้ยโภชนา)

อุ้ย จัดการเอากล้วยหักมุกอบที่เตรียมมาออกมาแบ่งคนโน้นคนนี้

แหม กล้วยหักมุกกินกับสลัดแทนมันอะลูต้มนี่อร่อยเทียบกันไม่ติด

ใครอยากจะตั้งร้านอาหารขายสลัดแบบเมนูพิเศษ ก็ลองใช้กล้วยหักมุกดูนะครับ

(เป็ดที่ประดิษฐ์จากรากไผ่ ยังไม่ใช่คำตอบสุดท้ายหรอกนะเธอ)

พิเศษจริงๆ ..ค น อ ก หั ก - ค ว ร จ ะ หั ก ใ จ - ม า ชิ ม ก ล้ ว ย หั ก มุ ก ..

ทำไมถึงชื่อ กล้วยหักมุกก็ไม่รู้สินะ

ขออุ้ยไว้แล้ว ถ้ า มี ห น่ อ จ ะ แ บ่ ง เ อ า ไ ป ป ลู ก ร อ ค น อ ก หั ก

( สะเต๊กร้านนี้ขาใหญ่บอกอร่อยที่ซู๊ด )

:: ขอขอบคุณญาติทั้งหลายที่กรุณาเหนื่อยยากด้วยกันตลอด 2-3 วันนี้

ขออานุภาพแห่งคุณงามความดี จงบันดาลให้มีกล้วยหักมุกกินกันตลอดไป

เอาไว้ลงจากเครื่องอีแร้งแก่วันนี้

จะกลับมาเล่าใหม่ นะขอรับ  อิ อิ

อิ อิ

« « Prev : ทริปดูไผ่-ไปชิมหลงลับแล-ยักแย่ยักยันหาหมอ

Next : แพะเกี่ยวอะไรกับCotto อิ » »