ตื่นนอนมาหาเรื่อง
โดย sutthinun เมื่อ 28 ธันวาคม 2008 เวลา 16:13 ในหมวดหมู่ การบริหารจัดการ การจัดการความรู้, มหาชีวาลัยอีสาน, สวนป่าฮาเฮ #
อ่าน: 1641 นอนหลับเป็นตายตั้งแต่ 10 โมง มาตื่นเอาบ่าย 2 โมงครึ่ง มีโทรศัพท์เข้ามาหลายสายแต่ไม่รู้สึกตัว แสดงว่าหลับลึกจริงๆในรอบหลายปี ตื่นมางงงวยอยู่นาน นึกว่าเรานอนข้ามวันข้ามคืน แต่ค่อย ๆ ลำดับกาลเวลา ล้างหน้า เข้าห้องน้ำ จึงจะแจ้งว่าเรานอนกลางวันระยะหนึ่ง เพียงแต่เป็นการนอนที่สนิทนิ่งจริง ๆ
อาการดีขึ้น แต่ยังไม่หายหรอกนะ รู้สึกว่าสิ่งรัดรึงในกายผ่อนคลาย ไม่ปวดหัว ยังขัด ๆ ตามเอว ตามขาอยู่บ้าง ซึ่งเป็นอาการเก่าเก็บ ยังมีน้ำมูกบ้าง เสมหะลดลงมาก ตัวอุ่นหน่อย ๆ ถ้ากินยาพักผ่อนอีกสักวันอาการคงจะคลี่คลายไปในทางกระดี๊กระด๊าได้
ยังไม่รู้สึกหิว มาเปิดลานปัญญาอ่าน ดีเหลือเกิน ที่มีคำแนะนำจากชาวเราให้ปฎิบัติต่อสังขารทั้งทางตรง ทางอ้อม ป้าจุ๋มดูแลอาหาร หนุ่มเอกดูแลอาการ เรื่องเจ็บป่วยได้รับการบริบาลถูกทาง จึงเอาเวลาก่อนนอนยกที่ 2 มาอ่าน-ตอบ ลานปัญญา ได้ความรู้ใหม่ว่า ในหมู่เรา ใครไม่สบายขอให้อ่านลานปัญญา ในนี้มียารักษาโรคทางกายและโรคทางใจเบ็ดเสร็จ ..ลองดูเถิด
เมื่อคืนตั้งใจจะอ่านเจ้าเป็นไผภาคพิสดารกว่า เพราะมีโอกาสได้อ่านก่อนคนอื่น แต่ฟุบไข้ไปเสียก่อน จนกระทั่งบ่าย 3 ข้ามมาอีกวัน จึงได้อ่านที่พันตูกันทางความรู้สึกนึกคิด ดีเสียอีก.. บอกกับตัวเองว่า,ลานปัญญาพิเศษตรงที่มี คนชื่อรอกอด และกอดรอทั้งหลายนี่เอง เป็นกระบวนการหาเรื่อง ที่ได้รับประโยชน์ตามสไตล์ของชาวเฮอย่างแท้จริง ถ้าวันที่ 7-8 ลงไปช่วยอาจารย์แป๋วคุยกับเด็กๆที่สวนป่าได้ จะช่วยจูนใจเด็กที่ยังงึมงำอยู่กับวิธีคิดวิธีเรียนเก่าอย่างสนุก
ผมฝันเอานะว่า
เมื่อ รอกอด มีเวลา
ไปช่วยพูด ช่วยเล่า ช่วยกระตุก ในกลุ่ม ในห้องเรียน
แต่..นั่นหมายถึง ต้องมีความเหมาะสมทางด้านผู้รับด้วย
อย่างกรณีอาจารย์แป๋วชวน ผมถือว่ามีความลงตัวพอสมควร
นักศึกษา ป.โท กลุ่ม/ขนาด กำลังดี 18-20 คน
ไปปิดประตูตีแมวที่สวนป่า
รายการทำนองนี้ก็ยังมีค้างบัญชีส่วนป่าอยู่มาก เช่น คณาจารย์+นักศึกษา ม.มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม ประมาณ 60 คน จะไปนอนคุยกันที่สวนป่าคืนวันทีี 12 เดือนมกราคม เรื่อง ..การจัดการความรู้ ในเดือนกุมภาพันธ์ นอกจากรายการอาจารย์แป๋วแล้ว จะมีรายการนักเรียนโข่งลงไปจัดเวทีเสวนาเรื่องปัญหาชุมชนคนอีสาน ผมอยากชวนชาวเฮทั่วราชอาณาจักรไปด้วย
คิดว่าถ้ามีรอกกอดนั่งอยู่ฝั่งชาวเฮ
คงช่วยเคาะกระโหลกในวงสนทนาได้อย่างบรรเจิด
ลองจำกัดเงื่อนไขส่วนตัวดูนะครับ
ทำตัวให้ว่าง วันที่ 27-28 กุมภาพันธ์ - 1 มีนาคม
เราจะปะทะกันกับจอมยุทธหลายสำนัก
คงสนุกได้สาระแน่ๆ เพราะตัวยืนฝ่ายเฮฮาน่าจะมี
ฝ่ายเราน่าจะมี จอมป่วน รอกอด บางทราย อัยการ ลุงเอก สิงห์ป่าสัก อ.ขจิต อุ๊ยจันตา ครูอึ่ง โรตี ครูสุ น้าอึ่ง แป๊ด มาได้ไหมนะ เอ้อ อาจารย์หลินฮุ่ย นี่ยังไม่เคยมาเลย เบิร์ดไปชวนดู๋ดี๋มาด้วยกันดีไหมละ
พวกหลาน ๆ เจ้าจิ เจ้าโก๊ะ มาได้ก็ดี
อยากให้มา มา กัน ถึงไม่เอ่ยชื่อก็อย่าน้อยใจ
ช่วยลงทะเบียนที่น้าแห่งชาติ
นักเรียนโข่งจะให้พักที่โรงแรมในเมือง
สวนป่าจะแปลงสภาพเป็นสถานที่กักกันชาวเฮ
Next : จดหมายถึงคุณน้าแห่งชาติ » »
15 ความคิดเห็น
พ่อดีขึ้นแล้วนะคะ
จะเข้ามาแอบดูบ่อย ๆ ค่ะ
พ่อจู้ ๆ
เหมือนหนู
อิอิ
(^_^)
อิอิ…..ไม่สบายยังห่วงโน่นห่วงนี่…….ที่หละหนาเป็นโรคแบกโลก รักษาตัวให้แข็งแรงก่อนครับ ครูฯ
ร่างกายไม่ใช่เหล็กไหลครับ มีงานต่อเนื่องมายาวเหยียด ร่างกายประท้วงแล้วครับว่าไม่ไหวแล้ว ต้องพักอย่างจริงจังบ้างแล้วล่ะครับ
การพักไม่ใช่การไม่ทำงาน แต่เป็นการให้โอกาสตัวเองและทุกคนรอบตัวครับ ถึงจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี แต่ก็ต้องให้โอกาสร่างกายได้ฟื้นตัวบ้างนะครับ
แงๆๆๆๆๆๆ อยากไป อยากไป แต่ว่าน้องจิสอบวันสุดท้ายวันที่ 4 มีนาคมค่ะ แงๆๆๆๆๆ
งานนี้เจ้าจิ วาสนาบกพร่อง เอาไว้งานหน้าก็แล้วกัน
มาสนับสนุนรอกอดค่ะ ร่างกายเตือนแล้ว
ช่วงที่ค่อยทุเลา จะนอนก็นอนไม่หลับ จะทำงานร่างกายก็ยังไม่ได้เต็มร้อย ช่วงนี้มักจะอดที่จะลุกขึ้นมาทำ มาคิดงาน ไม่ได้ แต่มันจะทำให้ช่วงเวลากว่าที่จะหายยาวขึ้นนะคะพ่อครูฯ พักยาวไปเลยสักวันสองวันเถอะค่ะ
อิ อิ..ถ้าพ่อครูฯไม่พัก..ระวังลูกหลานทั่วประเทศประท้วงนะคะ…
เห็นด้วยกับทุกความเห็นค่ะ ดีใจที่พ่อค่อยยังชั่ว แต่ห่วงใยที่พ่อยังไม่หายดีนะคะ เดี๋ยวพี่ตามาขอร้องอีกรอบนา อิอิอิ
รอกอด มาเยี่ยม เอาซาละเปามาฝาก
เลยหาเรื่องให้เอา Power Point ไปแปลงลง CD. ไว้แจก สวัสดีปีใหม่
ใครได้อ่านหัวเราะน้ำลายหก อิ อิ อิ จริงๆนะ
ที่นี่ร้อนอีกแล้ว เบิร์ด ที่ไอร์แลนด์ลบ 1-2
เลยเลือกไปอิหร่าน น่าจะหนาวน้อยกว่า
เป็นห่วงงงงงงงงงครับ
การส่งสัญญานเตือนของร่างกายนั้นดีแล้วที่ยังเพิ่งเริ่มต้นนะครับ
หากเขาไม่ส่งสัญญาณ แต่เดินขบวนมาปิดทวารทั้งเก้าละก็ยุ่งใหญ่ครับพ่อครูครับ
ใจนั้นเป็นใหญ่ก็จริง แต่ต้องมีร่างกายสนับสนุนด้วยนะครับ…
จำศีลซะบ้างก็ดีครับ.. อิอิ
พ่อครูบาฯ พักผ่อน ทานยา ด้วยนะคะ
อ แป๋ว ครับ
คุยกับรอกอดแล้ว
ถ้าไม่มีภาระระดับฟ้าผ่า คงไปได้
แนะให้นักศึกษาอ่าน เรื่องรอกอดล่วงหน้า จะได้ไม่หลงทิศ
อึดขนาดนี้ไม่ต้องห่วงหรอก
อิอิอิ
มียาหลายขนานรักษาในลานฯ
กำลังใจก็เพียบ ๆ ๆ
เพิ่มอีกอย่าง “เพี๊ยง ๆ ๆ ๆ ๆ ”
สบายดีแล้ว
รถใช้หลายปีมันยังต้องซ่อม คนนะประกอบด้วยเนื้อไม่ใช่เหล็ก จะให้ถูกซ่อมใหญ่อีกทีเหมือนตอนเจ็บหนักเจียนตายรึค่ะพ่อครู……. อีตอนนั้นนะอายุยังน้อยยังเจียนตายเลยนะค่ะ อีตอนนี้นะหนังมันเหนียวเคี้ยวไม่ออกต้องไปต้มเปื่อยก็จริง….. หากแต่กลัวไม่เหนียวจริงต้องปะผุขนานใหญ่นะซิค่ะ…..ปะผุคราวนี้นะยาก…แล้วที่ห่วงๆจะทำ…จะไม่ได้ทำเลยหากล้มค่ะ
จะไม่ห่วงเลยค่ะหากว่า…งานที่พ่อครูดูแลอยู่สานต่อไปได้ยั่งยืนโดยไม่มีตัวพ่อครูอยู่ก็ได้….แต่ดูเหมือนว่าความจริง…..งานนี้อาจไม่ยั่งยืนต่อไปหากว่าไม่มีตัวพ่อครู…..เจียมตัวไว้หน่อยนะค่ะพ่อครูขา(ขอบังอาจหน่อยค่า)…… ที่ใช้คำนี้มีความหมายว่า….เจียมเนื้อเจียมตัวไว้ก่อนเหอะ….รอให้หายป่วยเต็มร้อย….ก็ยังไม่สายที่จะลุยงานต่อค่ะ…….งานนะรอได้อยู่เสมอ….ความสำเร็จที่จะเกิดมานะ….มันถูกลิขิตมาแล้วโดยจักรวาลที่เป็นหนึ่งเดียวกัน….ไม่มีใครที่จะสามารถฝืนชะตาที่จักรวาลลิขิตไว้ได้ค่ะพ่อครู
อดไม่ได้ อดไม่ได้จริงๆ ที่จะดุ……55555
ขอให้หายไวไวนะค่ะ