ลานสวนป่า

“เรียบง่ายและสบายแท้พี่น้องลาว”

คือคำที่ได้ยินจากคณะอาจารย์ที่ไปลุยสปป.ลาวมา ขอเปิดผ้ากั้งเรื่องนี้สักเล็กน้อย>> หลังจากที่คณาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามไปเซ็นMOU.กับมูลนิธิชัยพัฒนาเมื่อเร็วๆนี้ หลังจากนั้นก็มีการบ้านตามมาติดๆ ถู ก เ กี่ ย ว ก้ อ ย ให้เข้าไป เ กี่ ย ว ข้ อ ง กับโครงการที่สมเด็จพระเทพฯ จะเข้าไปให้ความช่วยเหลือคนลาวในแขวงสุวรรณเขต ในวาระที่สปป.ลาวฉลองครบรอบ450ปี ซึ่งฝ่ายไทยได้ไปลงหลักปักฐานบางส่วนไว้แล้ว เช่น ไปสร้างอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ เมื่อต้นเดือนนี้เจ้าหน้าที่มูลนิธิฯประกอบด้วยผู้สันทัดกรณีจากกรมกองต่างๆได้ชวนกันไปศึกษาข้อมูล เตรียมการก่อนที่ท่านประธานฯ ดร.สุ เ ม ธ ตั น ติ เ ว ช กุ ล จะลงไปในกลางเดือนนี้

ต่อหน้า ก่ อ ง ข้ า ว น้ อ ย- ไ ก่ ย่ า ง- แ ล ะ ล า บ ป ล า คั ง- ที่ร้านโต้งไก่ย่าง เรานั่งล้อมวงฟังดร.ศั ดิ์ พ ง ศ์ ห อ ม ห ว น- อ า จ า ร ย์ เ ล็ ก และทีมงาน สรุปให้ฟังว่าสถาบันอุดมศึกษาไทยจะเข้าไปในบทบาทอะไร? คณะผู้ก่อการดีเล่าว่า >>

>เพิ่งกลับมาสดๆร้อนๆ

ต้องรีบเขียนรายงานชี้ลงไปว่าจะเข้าไปเป็นตัวต่อในเรื่องใด

คณะอื่นทำเรื่อง-ดิน-น้ำ-ป่า-ทรัพยากรฯ

ม.ราชภัฏมหาสารคามจะทำเรื่องคน เรื่องการจัดการความรู้ ฯลฯ

ใ น ส า ย ต า ค น ไ ท ย ไ ป เ ห็ น ห มู ล า ว เ ลี้ ย ง แ บ บ บุ ฟ เ ฟ่ ต์ ปล่อยให้เดินเพ่นพ่านหากินตามอำเภอใจ บ้านไหนมีเศษอาหารอะไร ก็เอามาเทไว้ หมูใครเดินมาเจอก็เ จี๊ยะได้ ถึงเวลาคุณอู๊ดเหล่านี้ก็จะเดินกลับบ้านใครบ้านมัน ไม่เหมือนสุกรไทยที่ยกระดับขึ้นไปนอนแอ้งแม้งอยู่ในฟาร์ม ได้รับการเลี้ยงดูด้วยอาหารข้นอย่างดี เกิดมาสุขสบายกินนอนอย่างเดียว ไม่ต้องเดินค้นหาอาหารเหมือนหมูกี้ฝั่งลาว เรื่องลักษณะนี้ละเอียดอ่อน กว่าที่เขาจะค้นพบภูมิปัญญาการดำรงชีวิตแบบเรียบง่าย มันมีที่ไปที่มา ผ่านการตรวจสอบทาง ก า ย ภ า พ และทาง ชี วี ภ า พ อย่างถึงแก่น เรื่องสุกรนั้นไซร้ไม่ใช่หมูน้อยธรรมดา ในแถบหมู่บ้านชาวเขาภาคเหนือของเรา เช่นที่ดอยปุยบนดอยสุเทพเชียงใหม่ สมัยที่ผมขึ้นไปเที่ยวแรกๆก็เห็นประชากรหมูเดินปนเปอยู่กับนักท่องเที่ยว บางตัวที่ดื้อหน่อยโดนเอาเชือกมัดช่วงขาหน้าล่ามไว้ ไม่ต้องทำคอก ถึงจะตัวเล็กโตช้า แต่การกินอาหารน้อยไม่เรื่องมาก แสดงว่าเขาเห็นจุดดีในจุดด้อยเช่นกัน ดังนั้น การที่จะเอาชุดความรู้อะไรใส่เข้าไป ถ้าไม่เนียนสนิทละเอียดลออมีหวังตกม้าตาย วิ ช า พั ฒ น บู ร ณ า ก า ร ศ า ส ต ร์ คนไทยสอบตกมานักต่อนักแล้ว รวมทั้งผมเองนี่แหละ ทุกวันนี้ก็ ยั ง เ ป็ น ผู้ เ รี ย น แ ล ะ นั ก เ รี ย น ที่ ส อ บ ต ก ทุ ก ที

เท่าที่คุยกันพบว่า พี่ป้าน้าอาลาวเลี้ยงไก่แต่ชอบกินไข่เป็ด ถามว่าทำไมไม่เลี้ยงเป็ด บอกว่าไม่มีน้ำให้เป็ดว่ายเล่น จึงเอาไข่ไก่ไปขายแล้วซื้อไข่เป็ดมากิน >> อ้าว! ทำไมไม่เลี้ยงเป็ดเทศละ ยังเคยมีการพูดเล่นว่า.. “เป็ดบกตกน้ำตาย” ดูเผินๆเหมือนเรื่องตลก เส้นผมบังภูเขาเส้นนี้มีเบื้องหลังอยู่ตรงไหน? แต่ละโจทย์มันสนุกจนไม่รู้ที่จะร้องไห้หรือหัวเราะ ความชอบ ความต้องการของคนเราไม่เหมือนกัน เรื่อง ไ ข่ ก็ ยั ง ต้ อ ง ต อ บ โ จ ท ย์ ใ ห้ ดี ในงานเลี้ยงหรือในภัตตาคารในเวียงจันทร์ เมนูที่ทางร้านภูมิใจเสนอคือ “ลาบไก่งวง” และ อาหารที่ปรุงจากเนื้อแพะ ถ้าชวนพื้นที่ตรงนั้นเลี้ยงไก่งวง กับ แพะ พี่น้องลาวจะสนใจไหม? รึจะชวนมาลองเลี้ยงด้วยกัน อันดับแรก ต้องอุ้มไก่งวงไปลาบ อุ้มแพะไปต้มแกง อิ่มแล้วนั่งคุยกัน อร่อยไหม ชอบไหม ดีไหม แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะเอาไม่เอาอะไร?

(การกินไก่งวง มรดกตกทอดมาจากฝรั่งเศส)

เรื่องจะไปพัฒนาใครโดยที่ไม่รู้เขารู้เรานั้นยากนัก วิถีของลาวที่ค่อยๆกระเถิบมาสู่ความเจริญ ทุกบ้านดูทีวีไทยเห็นแสงสีศิวิไลซ์ก็อยากจะเป็นอย่างพี่ไทยบ้าง หารู้ไม่ว่า>>ความเจริญแบบไทยๆนั้นแฝงไว้ด้วยภาพเสมือนจริง ลอยหน้าลอยตาไปอย่างนั้นเอง ปัญหาอยู่ที่ จ ะ ข ยั บ ค ว า ม จ ริ ง ของ ไ ท ย ใ ห้ ฝ่ า ย ล า ว ร ะ มั ด ร ะ วั ง ชั่ ง ใ จ ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ร สังคมเอาอย่างกำลังรุมเร้าจิตใจคนลาวอย่างหนัก หนุ่มสาวเดินทางมาทำงานในบางกอกก็ไม่น้อย แถมยังเข้ามาได้อย่างเนียนสนิทกว่าคนพม่าคนเขมรเสียอีก ทั้งหน้าตาและภาษาแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันกับคนอีสาน ลาวเริ่มทิ้งพ่อแม่และเด็กๆให้อยู่ข้างหลัง ต่างมุ่งหวังว่าจะมาขุดทองในไทย

สรุปว่า>>ใครๆก็อยากมีเงิน

ถามว่าผิดไหม? ไม่ผิดหรอก

เพียงแต่ว่าวิธีให้ได้มาซึ่งเงิน

จะต้องแลกด้วยอะไรถึงจะไม่ขาดทุนวิถีชีวิตและสังคม

อาจารย์เล็กเล่าว่า>>คนฝั่งโน้นสบายจังเลย อยู่กันเรียบง่าย ถึงไม่มีถนนลาดยาง น้ำประปา แต่ไปไหนไม่ต้องปิดประตูบ้าน อยู่ง่ายกินง่ายนอนง่าย เสียอย่างเดียวตรงที่ไม่มีเงิน และอยากได้เงิน แหม>>ใครๆก็อยากมีเงินกันทั้งนั้นแหละ แต่ถ้าอยากได้เงินแบบพี่ไทย ก็เห็นแล้วว่าประเทศไทยต้องเอาอะไรไปแลกกับ ค ว า ม เ จ ริ ญ และ ค ว า ม ยั บ เ ยิ น ที่ไม่มีขีดจำกัด เราสูญเสียต้นทุนทางธรรมชาติและวัฒนธรรมไปมากมาย แทนที่จะรักใคร่ปองดองอยู่กันอย่างพี่อย่างน้อง สังคมไทยกำลังแตกดังโพละ นายกรัฐมนตรีจะลงมาขอนแก่น ยังต้องมีเตรียมการดูแลเข้มงวด ไอ่เรื่องอย่างนี้ทำอย่างไรถึงจะทำชี้ให้คนลาวเห็นและเข้าใจได้ว่า ค ว า ม เ จ ริ ญ แ ต่ เ ป ลื อ ก ของพี่ไทยนั้นไม่ได้ดีจริงทุกอย่างหรอกนะ ควรจะเลือกเอาตัวอย่างที่ดีที่พอมีอยู่บ้าง เช่น เ รื่ อ ง ก า ร พึ่ ง พ า ต น เ อ ง เรื่อง เ ศ ร ษ ฐ กิ จ ท า ง เ ลื อ ก ที่ เ ห ม า ะ ส ม อย่าไปยื่นมือให้เขามัด รักษาจมูกไว้ให้ดีมีอิสระ ควรชื่นชมตนเอง บอกว่าที่ลาวทำอยู่นี่ดีแล้ว ถ้าจะพัฒนาอะไรก็ควรทำในมิติในวิถีลาว สถาปนาสไตล์ลาวให้ได้ ทำให้เห็นอัตลักษณ์แห่งตน อย่าทำแบบหัวมงกุฎท้ายมังกรอย่างไทยแลนด์

เ ดิ น ดี ๆ อ ยู่ แ ล้ ว

จ ะ เ อ า เ ท้ า ไ ป เ ต ะ ขี้ ใ ห้ เ ห ม็ น ทำ ไ ม ?

ถ้าจะเอาตัวอย่างพี่ไทย ก็ควรศึกษาดูให้ดี ว่าจะได้จะเสียอะไร แล้วจะเกิดผลอะไรตามมา ไม่ควรติดใจกับภาพลวงตาในทีวี อย่าดูเฉพาะละครให้ดูข่าว ดูกรณีต่างๆในสังคมที่กำลังป่วนให้ครบถ้วนด้วย พูดเรื่องนี้แล้วนึกถึง พ่ อ ใ ห ญ่ เ ป ลี่ ย น ส ะ พ า ย ย่ า ม ลุ ย อ ยู่ ใ น ล า ว อ ย่ า ง โ ช ก โ ช น แ ล ะ ช่ำ ช อ ง คำนึงถึงที่ อ า จ า ร ย์ บ า ง ท ร า ย ที่ ถ่ า ง ข า ข้ า ม ไ ป ทำ ง า น ใ น ล า ว อ ยู่ เ ส ม อ ยังเขียนเล่าว่าไปเจอเพื่อนเก่าชาวต่างชาติสมัยเมื่อยังเป็นหนุ่มหล่อ และเรื่องอื่นๆที่เป็นสารประโยชน์ในแผ่นดินลาวอย่างน่าพิเคราะห์

ผ ม คิ ด ว่ า ถ้ า ค ณ ะ ทำ ง า น ฝ่ า ย ไ ท ย ไ ด้ อ่ า น เ รื่ อ ง ร า ว ท่ า น ทั้ ง 2 ใ น ล า น ปั ญ ญ า จ ะ เ ป็ น ป ร ะ โ ย ช น์ ไม่มากก็น้อย

ผมคิดอย่างนี้ครับ ห นั ง สื อ ที่ ท่ า น บ า ง ท ร า ย กำ ลั ง พิ ม พ์ เรียบร้อยเมื่อไหร่จะขออนุญาตให้ท่านบางทรายได้มอบท่านประธานมูลนิธิชัยพัฒนา และถวายสมเด็จพระเทพฯในโอกาสที่พระองค์ท่านเสด็จมาถวายปริญญาบัตรก็ได้ หรือในคราวที่พระองค์จะเสด็จไปดูโครงการฯในสองสามเดือนข้างหน้า รวมทั้งมอบให้มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามไว้เป็นคู่มือตะลุยลาว ดีไหมครับ?

วันที่ 16-17 นี้

ทีมงานม.ราชภัฏมหาสารคามจะเข้ามาจับเข่าคุยกันที่สวนป่า

ผมก็จะบอกวิธีเรียนลัด

แทนที่จะงมหาสมมุติฐานในลาวอย่างยากเย็นแสนเข็ญ

ก็หาเวลามาจ๊ะจ๋ากับท่านทั้ง2จะดีไหม?

ช่วงนี้ ขอให้อ่านงาน-ศึกษาข้อมูล-ดูลู่ทาง-หรือขอข้อเสนอแนะ

ค ว ร แ ว ะ ล า น ปั ญ ญ า

มาคุยกับผมก็ไอ่แค่นั้นแหละ คุยกับพระเอกตัวจริงจะสมประโยชน์ตรงประเด็นและโดนใจมากกว่า เอาเป็นว่า จะขออัญเชิญให้ท่านผู้สันทัดกรณีลาวทั้ง2 ได้พบกับคณะฯที่จะลงไปลุยลาวสักครั้งหนึ่งเมื่อถึงเวลาอันควร ผมขออนุญาตเป็นนายหน้าจัดรายการก็แล้วกันนะครับ

อาจจะนัดจับเข่าคุยกันที่สวนป่า-สารคาม-หรือขอนแก่น

คอยว่ากันอีกทีดีไหมครับ?

« « Prev : สวนภูพนา ผ่ า น ม า อ ย่ า ลื ม แ ว ะ เ ด้ อ

Next : Ignite Thailand 3 » »