ลานสวนป่า

คนไทยดื้อตาใส

แผนเตือนภัยใดๆไม่ค่อยได้ผลเท่าที่ควร

รอจนน้ำท่วมปากจึงอึกอักชักตาตั้ง

หลังจากนั้นก็เอะอะโวยวายจ้าละวั่น

ทำไมถึงทำกับฉันด๊ายยยย

โยนกลองมองหาคนรับผิดชอบ

ทั้งๆที่วิถีไทยสมัยก่อนไม่ได้เดือดร้อนมากมาย

เพราะรู้ตัวรู้ใจรู้ดินฟ้าอากาศ

ได้วางระบบแก้ไขภัยในวิถีชีวิตไว้ล่วงหน้า

ไม่มีใครบ้าสร้างบ้านชั้นเดียวในที่ลุ่มหรอก

พิจารณาดูบ้านทรงไทยสิครับ

น้ำหลากมายังพากันลงเรือร้องเพลงอีแซวจีบกันสนุก

ช่วงเกิดภัยพิบัติ ได้เรียนเรื่องการเตือนภัย-การแก้ไข-การร่วมใจ-จนอิ่มอื้อ วิกฤติเที่ยวนี้ทดสอบว่าไทยเข้มแข็งจริงหรือเปล่า งบประมาณที่ทุ่มเทอบรม/ทำถนน/ก่อสร้างสิ่งต่างๆ สร้างความเข้มแข็งได้ตรงจุดแล้วหรือยัง ธรรมชาติได้ตรวจสอบและประเมินความเข้มแข็งทางสังคมไทยอย่างตรงไปตรงมาไม่หมกเม็ดใดๆ น้ำท่วม น้ำเหนือ น้ำหนุน น้ำเน่า น้ำไม่มีดื่ม ลมพัด ดินถล่ม ต้นไม้ล้ม เรือกสวนล่มจม บ้านพัง สะพานทรุด รถยนต์จมน้ำ ของอยู่ของกินแพง ลมหนาวกำลังจะมาเขย่าทุกข์สมทบ ดูไปแล้วอ่วมระทมเกินครึ่งประเทศ เป็นทุกข์ตอแยยืดเยื้อแรมเดือน มีแถมมีผสมให้เกิดทุกข์เจ่าจุกกันไม่ร้างรา อ่อนล้าอ่อนโรยไปตามๆกัน ทั้งคนช่วยทั้งคนประสบภัย

หลังจากติดตามข่าวมานาน เกิดอาการคันความคิดเกี่ยวกับระบบเตือนภัย ขออนุญาตคิดจากล่างขึ้นบน ตามคนที่ไม่ประสีประสาเรื่องระบบหรือเรื่องเทคนิคเทคโนโลยี ได้แต่วิ่งรอกดูน้ำที่โน่นที่นี่ ไปเห็นน้ำโขงที่เวียงจันทร์แห้งก็ใจชื้น อย่างน้อยก็ไม่มีน้ำโขงท้นเอ่อปิดทางลงแม่น้ำมูล ไม่อย่างงั้นเธอเอ๋ย เรื่องนี้ดูไม่จืดเชียวแหละ รายการน้ำหลากภาคอีสานมาปฐมทัศน์รอบเดียวจบ ไม่เหมือนภาคใต้ภาคกลางเจอรอบแถมอยู่เรื่อย มีการบ้านใหม่ๆมาให้ใคร่ครวญ ถ้าคิดสะสางวางระบบป้องกันให้มั่นคงถาวรจะเริ่มต้นที่ตรงไหนอย่างไร?

1 แต่ละพื้นที่ย่อมรู้ตัวเองดีว่ามีจุดอ่อนอยู่ในประเภทไหนอย่างไร

-น้ำท่วมขังประจำ-น้ำหลากล้นไหลท้นผันผ่าน-น้ำท่วมประจำปีเพราะอยู่ริมแม่น้ำมีน้ำจากเหลือลงใต้-พื้นที่น้ำทะเลหนุน-พื้นที่เสี่ยงดินถล่ม เคยถล่ม อาจจะถล่ม-พื้นที่มีโอกาสเสี่ยง ฯลฯ

จะเห็นว่า อุบัติภัยมีทั้งอุทกภัยและวาตภัย-ที่ต่ำน้ำท่วม ที่สูงดินพังทับ ที่ราบต้นไม้ล้ม เจอครบทุกขนาน-นี่ลมหนาวจะมาโหมกระหน่ำอีกระลอก

2 เป็นไปได้ไหม? ที่จะมีวิธีก่อให้เกิดการเตือนภัยตนเอง-เตือนภัยกันเอง-ปรึกษาหารือในหมู่กัน พิเคราะห์ดูสิว่าหมู่บ้านตนเองมีจุดอ่อนเรื่องไหน-น้ำหลาก-น้ำท่วม-ดินถล่ม-ในระดับไหน คุยกันให้รู้เรื่อง แล้วช่วยออกแบบเสนอวิธีกันป้องกันตัวเอง ข้อมูลภัยพิบัติเป็นข้อมูลกลางๆ เตือนแบบเหมาโหลรวมๆกันไป ถ้าไม่มีระบบป้องกันภัย-ระดับครัวเรือน-ระดับชุมชน-ระดับหมู่บ้าน-ระดับตำบล เมื่อเกิดเหตุก็ไม่จะแจ้งว่าจุดที่ตนอยู่จะเผชิญความเดือดร้อนกี่มากน้อย แต่ถ้ามีระบบสารสนเทศ 2วงจร จากล่างขึ้นบน จากบนลงล่าง

“แผนเตือนภัย” ก็จะลุล่วงเกิดเป็นแผน “เตือนใจ”

คุยกับพระอาจารย์เม้งแล้ว พระอาจารย์บอกว่า>>

คงต้องมานั่งวางแผนกันใหม่ทั้งสิบภัยพิบัติ

สึนามิ วิ่งขึ้นเขา

น้ำป่าไหลหลาก วิ่งลงเขา

หากเกิดพร้อมกัน วิ่งไปไหนครับ

เหาะอย่างเดียวครับท่าน อิ อิ..

*พระอาจารย์ จะออกรายการคนค้นคน เกี่ยวกับเรื่องนี้

ออกอากาศวันไหนก็วันนั้น >>

โปรดติดตามกันต่อไป>>

« « Prev : คนขี้เกียจเชิญทางนี้

Next : เดี้ยง » »