ลานสวนป่า

คณะพยาบาลกลับไปหลวงพ่อก็มาแทน

ท่านโทรมาบอกว่า จะมาฉันเพลที่สวนป่าว่างไหม?

นมัสการจะมากี่รูป ท่านบอกว่ามาหมดวัด

อ้าว! หมดวัดนี่กี่มากน้อยละขอรับ

ยังไม่ชัดเจนท่านก็วางหูเสียแล้ว

บอกโฉมยงว่าทำอาหารเผื่อไว้ก็แล้วกัน

วัดในชนบทมีพระอย่างมากก็ 20 รูป

คืนนี้อากาศเปลี่ยนไป จากที่เคยร้อนๆหนาวๆอุณหภูมิกลับนิ่งเย็นสบายๆ ทำให้เห็ดโคนโผล่ขึ้นรอบๆบ้าน ป้าสอนแปลงสภาพเป็นยายฉิมเก็บเห็ดทันที หลังจากนั้นก็เอาเห็ดมาล้าง ตั้งหม้อต้มเห็ดใส่ยอดตำลึง แล้วยกมาให้ชิม อร่อยเชียวแหละ เสียดายที่เด็กๆพยาบาลกลับไปก่อน ไม่อย่างนั้นสวนป่าก็จะมียายฉิมหกสิบกว่าชีวิตหาเห็ดกันป่าแตกแน่ๆ

เด็กบอกว่าหลวงพ่อมาแล้ว แม่บ้านเตรียมอาหารเพลไว้แล้ว นิมนต์ท่านฉัน จบลงด้วยการให้ศีลให้พร ท่านบอกว่าจะมาบิณฑบาตไม้ยูคาลิปตัส 1คันรถสิบล้อ ท่านจะเอาไปเปลี่ยนไม้ค้ำยันสร้างโบสถ์ มิน่าละมากันจนเหลืองเอ้อเฮ้อเต็มป่า มีญาติโยมตามมาด้วยจำนวนหนึ่ง ท่านเตรียมมีด ขวาน รถบรรทุกมาเสร็จสรรพ ลงมือตัด ลาก เรียงขึ้นรถ บ่าย3โมงได้ไม้เต็มรถ สาธุหลวงพ่อ

ผมมีเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กๆ เรียนชั้นป.ประถมมาด้วยกัน มาพลัดพรากจากกันตอนอยู่มัธยม เพื่อนไม่ได้เรียนต่อ แต่ได้ฝึกการงานอาชีพด้านงานช่างไปเรื่อยๆ จนกระทั้งเมื่อสัก25ปีที่แล้ว ถึงโคจรมาเจอกัน ทราบว่าเพื่อนมีความรู้เชิงช่างไม่ธรรมดา ขอร้องให้สร้างให้ทำอะไรทำได้หมด ขอให้แต่บอก หลังจากนั้นผมก็ชวนมาสร้างเตาถ่าน ทดลองพลิกคว่ำพลิกหงายระเบิดระเบอวิ่งกระเจิง สุดท้ายก็ทำได้สำเร็จอย่างที่เห็น ต่อมาชวนสร้างอาคารหลังใหญ่ที่พวกเราเข้าไปทำสารพัดกิจกรรมนั่นแหละ เริ่มตั้งแต่อัดอิฐ-ไปตัดไม้ที่ปลูกมาเลื่อยสร้างอาคาร เพื่อนถามว่าแบบที่จะสร้างเป็นยังไง ผมก็เอาไม้ขีดลงที่พื้น บอกว่า ต้องการข้างล่างโล่งๆไม่มีเสาเกะกะ ข้างบนทำเป็นห้องๆ เผื่อติดแอร์ไว้ด้วย มีห้องน้ำในตัว เพื่อนก็ทำให้ตามที่บอก พอขึ้นถึงชั้นหลังคา ผมขึ้นไปดู เอ๊ะตรงนี้วิวสวยดีนี่ ทำที่นั่งชมดาวดีไหม เพื่อนสะดุ้ง จะบ้าเรอะ ไม่บ้าหรอก มันจวนบ้าตอนที่ต้องขนแผ่นซีเมนต์สำเร็จรูปขนาดใหญ่ แผ่นที่เรานั่งอยู่ใต้ร่มไผ่นั่นแหละ ใช้แรงคนทั้งนั้น ไม่มีหรอกรถคงรถเครน แต่ก็ทำให้จนได้ พวกเราที่เคยขึ้นไปนอนชมดาว ถ้าทราบเบื้องหลังการถ่ายทำจะรักช่างเหล่านี้อีกพะเรอ

เพื่อนผมท่านนี้เก่งสารพัด ให้ช่วยให้ทำอะไรได้ดั่งใจหมาย

ฝีมือพ่อครัวหัวป่าส์ชั้นหนึ่งเชียวแหละ ชอบล่าสัตว์ สุราก็ชอบ

ชอบเข้าวัด เป็นมัคทายก เป็นสับปะเร่อก็เอา

มีธรรมโมสังโคที่แยกยากมาก

ตอนนี้แก่แล้ว อุทิศตนบวชเพื่อจะไปสร้างอุโบสถในวัดเล็กๆไกลปืนเที่ยง

เมื่อท่านมาขอไม้จึงยินดีนัก

หลวงพี่ตัดเอาเลย ต้องการแค่ไหนขนไปให้พอ

วันหลังจะไปกราบเสวนาหาเรื่อง

พระในชนบท ท่านออกเรี่ยวแรงแข็งขันช่วยกันสร้างโบสถ์ ท่านเล่าว่าสร้างมาหลายปีแล้ว งบประมาณน้อยนิด ไม้ค่ำยันอันเก่าทำท่าจะพุพังอันตราย จึงต้องหาไม้มาเปลี่ยน เจ้าอาวาสก็อาพาต ต้องไปรักษาตัวที่กรุงเทพฯบ่อยๆ วัดเล็กๆเงียบๆไม่มีของดี-แจก-เช่า- ไม่มีอภินิหารใดๆมาเพิ่มพูนศรัทธา มีแต่ธรรมะธรรมโม จิตศรัทธาส่วนใหญ่มาจากคนพื้นถิ่น มีแค่ไหนทำแค่นั้น ตรงกันข้ามกับวัดที่มีศรัทธาจากโยมกระเป๋าหนัก ทุ่มเทสร้างกันใหญ่โตวิจิตรพิสดาร ไล่ไปตั้งแต่รั้ววัด-ประตูวัด-อาคารสถานที่แสนบรรเจิด มีกฎกติกาเข้มงวด ชาวบ้านบริเวณนั้นจะเข้า-ออก-ตามอำเภอใจหาได้ไม่ เป็นเขตเฉพาะกิจที่เขาสร้างขึ้นมาโชว์เอาหน้าเอาตาเอาบุญเฉพาะในกลุ่มของเขาเอง ปิดประตูเงียบ นานๆจะเปิดให้คนกรุงยกโขยงมาทำบุญ เรื่องนี้ไม่ว่ากัน คิดได้แค่ไหนทำแค่นั้น

อามิตรพุทธ

(เห็ดโคนโผล่มาข้างบันไดบ้าน - มะเขือการ์ตูนตลกจริงๆ กิ่งเดียวออกมามา2-3ฟอร์ม กลม-แง่งกลม-แง่งเรียว)

ที่อื่นบริจาคข้าวปลาอาหารแห้ง

ที่นี่บริจาคไม้ยูคาลิปตัส

เมื่อเราทำบุญ

เราก็ได้รับบุญ

เห็ดโคนเป็นบุญที่ธรรมชาติประทานให้

ไปเก็บเห็ดโคนก่อนนะเธอ

คิ คิ..

« « Prev : ศาสตร์พยาบาลเบิกบานที่สวนป่า

Next : น้ำมาปลากินมด » »