ลานสวนป่า

(นี่แหละครับ JJ ชวนชิม ตัวจริงเสียงจริง เชี่ยวชาญของอร่อยทั่วราชอาณาจักร)

พี่น้องครับ พระอาจารย์JJกับท่านรองอธิการบดีด้านKM.และดูแลด้านบริหารองค์กร เลี้ยงดูดีเหลือเกิน มีเมนูแซบๆมากำกับกระเพาะตลอด ตื่น7โมงก็ไปพิสูจน์เลือดหมูเจ้าอร่อยที่สุดในเมืองดอกคูณเสียงแคนซะท้องโป่ง 9 โมงไปคณะแพทย์ มีผู้เข้าร่วมรับฟังมากหน้าหลายตาหลายสถานะ มาจากเครือข่ายของศูนย์แพทย์ศรีนัครินทร์ก็ไม่น้อย ที่รู้จักก็มีด้วยนะ โดยเฉพาะขาบล็อกพันธุ์แท้

ในการเป็นวิทยากรให้กับบุคลากรคณะแพทยศาสตร์ในวันนี้ คุยกันแล้วว่าจะมาเจิมใจใส่ชูรสให้บรรยากาศในการทำงานให้เกิดกำลังใจ ถึงงานหนักก็เป็นสุขได้ ถ้าประเด็นอย่างนี้จะมีอะไรดีเท่าเอาเรื่องจริงผ่านจอมาขยาย>>

บอกไปเล๊ย > > ผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ของที่นี่ ในฐานะคนไข้มานานแล้ว จึงแอบเห็นความเสียสละของท่านทั้งหลาย และคิดว่าโรงพยาบาลศูนย์ศรีนัครินทร์แห่งนี้เป็นสวรรค์ เป็นที่ทำงานของเทวดาและนางฟ้าในชุดขาว แอบชื่นชมและเห็นใจเรื่อยมา ในฐานะผู้มีบุญคุณ.. ช่วยบำบัดทุกข์ตัวจริงเสียงจริงขนานแท้ ผมข้องแวะด้านสาธารณสุขมาตั้งแต่เกิด เป็นหนี้คุณหมอคุณพยาบาลนับครั้งไม่ถ้วน ถ้าไม่ได้ความเมตตาจากชาวสาธารสุข คงกลับไปบ้านเก่านานแล้วละครับ

ช่วงที่มีการปฏิรูประบบสุขภาพครั้งแรก ผมเป็นกรรมการก็ขึ้นล่องมาประชุมที่กรุงเทพเป็นว่าเล่น ต่อมาก็เป็นกรรมการสสสส.ยุคก่อตั้ง ช่วงนั้นป่วยออดแอดๆและงานยุ่งก็ขอลาออก นึกว่าจะรอด ตอนนี้ถูกคุณหมออำพน จินดาวัฒนะ (เลขาธิการคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ)ชักชวนให้เป็นกรรมการด้านกำลังพลของกระทรวงสาธารณสุข ถูกชวนให้เป็นกรรมการวิทยาลัยพยาบาลพระบรมราชชนนีจังหวัดสุรินทร์ วันนี้จึงมาพบท่านในฐานะคนคุ้นเคยกันนะครับ

ท่านผู้มีอุปการคุณทุกท่านครับ ท่านคงเคยได้ยินเพลง “ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้” มาบ้างแล้วนะครับ ในการทำงานยุคนี้ เราต้องควานหาแฟนที่ทำแทนกันได้ ผมหมายถึงต้องแสวงหาตัวช่วย หาความร่วมมือ หาพันธมิตรในองค์กร หาที่รับฟังรับฝากความทุกข์และความสุขของกันและกัน ในระดับชาวบ้านเขาก็หาเหมือนกันนะครับ พวกเราคงจะเคยได้ยินเพลง >>

“คุณหมอคะ หนูนอนไม่ค่อยจะหลับ”

สภาพของบุคลากรทางด้านสาธารณะสุขนั้นเป็นงานบุญงานกุศล ถ้าไปคิดแข่งขันกับงานอื่นก็จะเป็นทุกข์ได้ อย่าเผลอไปยังงั้นยังงี้กันเลยนะครับ ควรตระหนักว่าเราเป็นใคร มีบทบาทพิเศษต่อหน้าที่และสังคมอย่างไร ควรทำความเข้าใจ ทุกวันนี้ผู้คนมากขึ้น ปัญหาก็ทวีเสมือนเงาตามตัวท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของกระแสสังคม ชาวสาธารณะสุขคงจะรับภาระไม่เบาเชียวแหละ แต่อย่างไรก็ตาม ยังคิดว่าตรงจุดนี้ ถ้าพัฒนาให้เป็นความตั้งใจร่วมกัน ทุกข์-สุข อยู่ที่ความตระหนักและกำกับตรงจุดนี้ วันนี้ตั้งใจจะมาถามว่า

คุณหมอ>> “ซำบ๋ายดีบ่”

ยังมีความท้าทายที่เราควรฉุกคิด

วันนี้เรายังจะสร้างความปกติสุขมากขึ้นได้อีก

วันนี้เรายังจะเติมความสบายอกสบายมากใจขึ้นได้อีก

วันนี้เรายังจะเกิดความรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นได้อีก

ถ้าเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน

เห็นอกเห็นใจกัน

มีความเป็นพี่เป็นน้องกัน

ซึ่งไม่เหลือบ่ากว่าแรง

ถ้าเราถามตัวเองและถามกันเอง

ว่ามีผลลัพธ์อย่างไรที่เราจะรักและเอื้ออาทรกัน

เราจะหาตัวช่วยได้อย่างไร?

ผมขอยกตัวอย่างเล่าให้ฟังเรื่องกลุ่มเฮฮาศาสตร์ หรือคนแซ่เฮ ที่ต่างคนต่างอยู่ทุกทิศทั่วไทย ไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันมาก่อน เพียงแต่ได้อ่านเรื่องราวที่เขียนแลกเปลี่ยนกันในบล็อกการอ่าน-การเขียน-เรื่องราวต่างๆ นำไปสู่การรู้ใจก่อนเห็นตัวเป็นๆเสียอีก วันดีคืนดีก็หอบลูกจูงหลานจากหาดใหญ่-ภูเก็ต-กระบี่-สงขลา-ยะลา-เชียงแสน-เชียงราย-เชียงใหม่-ลำพูน-สตูล-น่าน-พิษณุโลก-หนองคาย-ขอนแก่น-สุพรรณบุรี-กรุงเทพ-นนทบุรี-กำแพงเพชร ฯลฯนัดมาพบกันที่สวนป่า อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ วินาทีแรกที่เจอหน้าโผ ผวาเข้ากอดกันอุ้มลุ่ม จะเห็นว่าคนที่ไม่มีอะไรแม้สักนิดเดียวก็ยังผูกสมัครรัก เป็นเครือญาติกันได้ แต่นี่พวกเราอยู่ในองค์กรเดียวกัน มันมีต้นทุนอยู่แล้ว ควรสะสมไมล์ความรักความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกันให้มาก ลองหันไปมองคนข้างๆและจับมือแล้วยิ้มให้กันดูสิครับ

ยังไม่ต้องจูงมือไปกอดกันข้างนอกนะครับ ฟังต่อ อิอิ

คนแซ่เฮมี Keyword ดังนี้ครับ

ใครอกหักก็มีอกให้ซบ

ทำดีก็มีคนปรบมือชม

มีเรื่องเครียดก็มีคนให้ระบาย

เหงาเศร้าก็มีคนเล่าเรื่องตลกให้หัวเราะ..

ผ.ศ.ดร.จันทรัตน์ เจริญสันติ คณะพยาบาลศาสตร์ ม.เชียงใหม่

ถ้าท่านสนใจพัฒนาการเรื่องนี้ต่อ ขอแนะนำให้เข้าไปค้นหาในอินเตอร์เน็ท ค้นคำว่า”ลานปัญญา” ก็จะพบกับชาวแซ่เฮเรียงกันล่ายซ่ายมาเฮฮาทางความคิดกัน หรือถ้าจะให้ลึกซึ้งกว่านั้นอีก ลองติดต่อขอซื้อหนังสือเจ้าเป็นไผ เล่ม1-2 มาอ่าน ท่านก็จะรักและเข้าใจการสร้างสัมพันธ์ความเป็นพี่น้องผองไทยได้อย่างลึกซึ้ง ลองฟังเพลงประจำตระกูลเฮชื่อว่า ”กอด” ดูสิครับ > > แล้วจะรู้ว่าความสุขความยินดีสร้างได้ ถ้าเอาใจเข้าแลก

(ยังมีต่อ ภาค 2)

« « Prev : ฉันคือประชาชน สู้ทนทุกเช้าค่ำ

Next : โดนลูบพุงที่ขอนแก่น จนได้! » »