ลานสวนป่า

#1 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2010 เวลา 5:44

สิ่งเล็ก ๆ ทำให้ใจเราใหญ่ขึ้นเสมอค่ะ เพราะเราต้องใช้ความสังเกต เมื่อสังเกตนิ่งๆ จนเกิดความเข้าใจเป็นสิ่งทำให้ละวางอคติ เมื่อละวางอคติก็จะรับรู้ได้หลายทาง เห็นในหลายๆเรื่อง ข้อคิดเห็นที่เคยยึดถือแน่นเหนียวจะกลายเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสิ่งเคยคิดเท่านั้นเอง

เบิร์ดเคยเห็นนกเอี้ยงคู่ใหม่บินมาลงสนามหน้าบ้าน แต่เอี้ยงเจ้าถิ่นไม่ยอมถลาเข้ามาจิกเอา ๆ เจ้าคู่นั้นตื่นตกใจตัวหนึ่งบินหนีไปอยู่อีกข้างของประตูหน้าบ้าน แต่อีกตัวหนึ่งคงกลัวสุดขีดจึงลืมว่าตัวเองบินได้ ได้แต่วิ่งวนประตูบ้านด้านใน พร้อมทั้งร้องอย่างตื่นกลัวในขณะที่ตัวเจ้าถิ่นก็ตามตีไม่ละลด

เบิร์ดออกไปช่วยปรามเจ้าตัวดี พร้อมทั้งตะล่อมให้ตัวมาใหม่ค่อยๆเดินห่างจากประตูบ้านมาที่สนาม เมื่อออกห่างประตูที่มีเพื่อนยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง เค้าก็เริ่มรู้ว่า”ควรบิน” และคงนึกออกว่าบินได้ จึงบินข้ามไปหาเพื่อนด้วยความโล่งอกของตัวเบิร์ดเอง

ถามว่านี่คือ”สันติวิธี”มั้ยคะ เบิร์ดมี”อำนาจ(หรือบารมี?)“บางอย่างเหนือกว่าเจ้า 2 ตัวที่กำลังทะเลาะกันแน่นอน เพราะตัวในบ้านกินอาหารที่เบิร์ดให้ เล่นน้ำที่เบิร์ดวางไว้ทุกวัน จึงเกรงกันอยู่ ในขณะที่ตัวจากข้างนอกก็รู้ว่าเบิร์ดเข้าไปช่วยในสถานการณ์ที่เพลี่ยงพล้ำเพราะเค้า”ไม่ได้เกเรหรืออาละวาด”ทำร้ายตัวที่อยู่มาก่อน ซึ่งเป็นการ”จัดการ”ข้อพิพาทและจัดการฝ่ายที่เริ่ม ตามอำนาจที่เบิร์ดมีและคิดว่า”ยุติธรรม” …เสียงลั่นบ้านก็จบต่างฝ่ายต่างเรียนรู้เรื่องอาณาเขตของตัวเอง ในอาณาเขตการปกครองของเบิร์ด… ถามว่าสันติเป็นเป้าหมาย หรือเป็นวิธีการ ?

ไว้เบิร์ดมีเวลาจะเขียนเรื่องนี้ในมุมมองที่เบิร์ดเห็นอีกทีค่ะพ่อ เพราะเบื่อกับคำว่าสันติวิธี และ”บีบ”ให้ฝ่ายรบ.”ต้อง”อดทนและรับการเจรจาฝ่ายเดียวมานานเต็มที

ส่วนเจ้านกตัวที่”ลืม”ว่าควรแก้ปัญหาตัวเองอย่างไรในขณะที่ตื่นกลัว ก็สอนอะไรเราได้เยอะนะคะ…เพียงถอยออกมานิดหนึ่ง ก็เห็นแล้วว่าควรจะทำอย่างไรถึงจะไปหาเพื่อนที่อยู่อีกข้างของประตูได้ ;)

ในหลวงถึงตรัสว่า”การแก้ปัญหาเริ่มจากจุดเล็ก ๆ ” ไงคะพ่อ ^ ^

#3 rattiya ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2010 เวลา 7:22

อิอิ  ยิ้มให้กับตัวเองแล้วค่ะเช้านี้
วันนี้บอกกับเด็ก ๆ ว่า เลิกเรียนแล้ว  เราไปหาหนังสบาย ๆ ผ่อนคลายมาดูกันดีกว่านะลูก

#5 freemind ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2010 เวลา 12:14

อ่านแล้ว…ยังไม่ทันจบ….
ก็ยิ้ม ๆ ๆ ๆ แล้วค่ะ
:)