ลานสวนป่า

แสงสลัวรัวรางทางซีกฟ้าตะวันออก

ดั่งแสงเทียนไขอรุโณทัยค่อยๆกระจ่างขึ้น

ชั่วไม่ถึงอึดใจพลังแห่งสุริยาเทพได้ปกคลุมทั่วผืนปฐพี

ทุกชีวีเริ่มเคลื่อนไหวขยับรับพลังงาน

หยดน้ำค้างก็ยังรับประกายแวววาวอยู่ใต้สายไฟฟ้า

เอาใจเราใจเขาใจใครๆเปิดใจรับร่วมกันแต่บัดนี้เถิด

จะชวนเดินไปบนเส้นแห่งการแสวงหาชีวาในธรรมชาติ

ของมนุษย์คนหนึ่งที่ได้ชื่อว่าคนนอกระบบ

” ถ้าเริ่มต้นตอนเช้าด้วยการให้ อะไรที่แบกไว้ก็จะลดโหลดลงไป ใจเราจะเบาสบาย”

โจทย์ที่ว่านี้เกิดจากการสะดุ้งตื่น

มาเจอผึ้งหลวงตัวหนึ่งบนวนเวียนที่หน้าต่าง

ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาว่า..

ผึ้งบินออกทำหน้าที่การงานแล้วนะ

แล้วเจ้าละจะทำอะไร?

หมู่นี้มีการบ้านมาให้คิดให้เขียนเยอะมาก
แต่เรียงลำดับความสำคัญแล้ว น่าจะเลือกเรื่องเปลือยครูบามากกว่า เพราะมีคนอยากจะปลิ้นครูบา ครั้นจะให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดมากระทำข้างเดียว มันจะสนุกตรงไหนละครับ ผมจึงขอแอบเข้ามาร่วมด้วยช่วยเปลือย

เอาเป็นว่าตอนนี้แก้โสร่งรอแล้วนะขอรับ..อิ อิ..

ประเด็นที่คนถามกันเยอะ นอกจากจะตั้งคำถามว่า เจ้าเป็นไผ แล้วยังเคาะต่อว่า..เจ้าทำอะไร ทำยังไง ผลลัพธ์เป็นประการใด การจะทำอะไรให้ได้นั้น น่าจะขึ้นอยู่กับวิธีการเรียนรู้เป็นหัวใจสำคัญ วิธีการเรียนของคนที่รู้งูๆปลาๆนั้นสาหัสสากรรจ์นัก กว่าจะค้นหาเจอก็เล่นเอาอ่วมอรทัย

ขอตั้งต้นอย่างนี้ครับ ผมไม่ได้มีอาชีพเหมือนคนอื่น การงานจึงไม่แน่นอน ฐานะและสถานภาพทางสังคมเป็นที่สงสัย อยู่มาจนป่านนี้ยังหาสังกัดไม่ได้ เป็นพ่อค้า นักการเมือง ข้าราชการ ครูบาอาจารย์นักเทคนิค นักวิชาการ เกษตรกร ชาวไร่ชาวนา ล้วนไม่เป็นไม่ใช่ ไปข้องแวะทุกเรื่องแต่ไม่ใช่ตัวตนตัวเองสักอย่าง ตรงนี้ละสำคัญเจ้าเป็นไผ..

ในเมื่ออยู่แบบแปลกแตกต่างสิ่งทั่วๆ ทุกอย่างที่เข้ามาพัวพันจึงพลิกผันออกจากกฎเกณฑ์ มันเป็นอะไรยังไงก็ได้ ตามแต่จะสวรรค์จะมีตา วันไหนสวรรค์บอดเว้นวรรคไปบ้างเป็นธรรมดา ก็เซอะซึมนะสิครับ..

ผมเป็นคนเรียนน้อยการศึกษาต่ำ แต่เรื่องใฝ่เรียนพอมีอยู่บ้าง จึงดิ้นรนแสวงหาวิชาความรู้อย่างสะเปะสะปะเรื่อยมา เส้นทางที่ทอดระยะออกไปๆ บางทีก็เลี้ยวเข้ารกเข้าพง กว่าจะปีนเกลียวขึ้นมาได้ก็น้ำลายเหนียวซี่โครงบาน มะงุ้มมะง่าหราจนจวนจะไปนอนวัด เพิ่งจะมีเวลามาสรุปผลลัพธ์การเรียน พบว่า..ยังโง่เหมือนเดิม แถมทำท่าจะโง่ถาวรเสียด้วย ยังดีที่ค้นพบวิธีเรียนที่แยบยล ฟันธงได้เลยว่า ถึงผมจะโง่..แต่คนที่อยู่รอบข้างผมนั้นเป็นเซียนขี่นกกระเรียนเหิรหาวทั้งนั้น เมื่อจับมาเรียงก็พบว่ามีครบถ้วนทุกสาขาทั้งวิชาการและวิชาชีพ
แถมยังเป็นมือโปรในด้านนั้นๆ ยกตัวอย่าง เช่น

ด้านศาสนา

หลวงพี่ติ๊ก#พระ+ครู+นักบริหารกิเลศ=พระชั้นครู

นอกจากจะอ่านตำรับตำราบ้าง
ไปเที่ยววัดวาบ้าง เต๊าะเตะตามคนอื่นไปทำบุญบ้าง ที่แย่ก็คือไม่ได้บวชเรียน
ยังเป็นคนดิบคนเถื่อน เรื่องสวนมนต์ไหว้พระจำได้เท่าที่เคยนำนักเรียนสวนตอนเป็นประธานนักเรียน
..ได้แค่ นโมตัสสะ เรื่องลึกซึ้งกว่านั้นอย่าได้มาถามไม่ได้รู้เรื่องอะไรหรอก หลวงพี่ติ๊กทราบดีว่าผมดิบและเถื่อนอย่างไร ท่านจึงมีเมตตาสอนเชิงประจักษ์เฉพาะหน้า การที่ได้มาพบหลวงพี่ก็เหมือนได้ครูดีสอนแบบรวบเรียนลัด ข้องใจตรงไหนก็ถามๆๆ เอากระบวนการสุจิปุลิมาใช้เต็มที่ ขั้นตอน พิธีการเรียกว่าแทบจะจับมือทำ ดังนั้นที่ใครๆใส่หัวโขนเรียกว่าปราชญ์ชาวบ้านอย่าไปเชื่อนะครับ ผมไม่มีน้ำยาพอที่จะไปเป็นอะไรๆที่สูงส่งอย่างนั้น ตัวตนจริงๆนั้นเป็นเปรตไม่ใช่ปราชญ์ ตัวจริงเลยละขอครับ

หลวงพี่พระมหานภันต์ สนติภทโท เรียนจบทางโลกไม่มากนัก แต่การเรียนทางธรรมนั้นท่านจบชั้นสูงสุด ที่น่าระทึกใจได้แก่การที่ท่านหวุดหวิดจะสร้างตำนานจารึกไว้ในวงการนักศึกษาสงฆ์
ท่านเล่าว่า..ในระหว่างเป็นสามเณรท่านได้เล่าเรียนธรรมะคู่คี่มากับพี่ชาย
สอบได้เปรียญธรรม6-7-8เรื่อยมา ท่านสอบได้เปรียญธรรม8ประโยคก่อนพี่ชาย จึงชะลอคอยพี่ชายด้วยการไปทำกิจกรรม แต่ครั้นเมื่อสอบเปรียญธรรม9ประโยค หลวงพี่ของผมเกิดพลิกล็อคสอบตก สาเหตุคงมาจากการทำกิจกรรมมากเกินไปจนร่างกายไม่พร้อมเท่าที่ควร พี่ชายท่านสอบได้เปรียญธรรมขั้นสูงสุดก่อน จึงได้เป็นนาคหลวงได้เข้าไปอุปสมบทในอุโบสถวัดพระแก้ว ส่วนหลวงพี่ของกระผมมาสอบได้ในภายหลัง ซึ่งอายุได้ผ่านเลยการเป็นสามเณรไปแล้ว จึงได้อุปสมบทนอกวัดพระแก้ว

ที่ใครๆเสียดายกันมาก
ก็คือยังไม่พี่น้องคู่ไหนในกรุงรัตนโกสินทร์

เคยสอบเปรียญธรรม9ประโยคได้พร้อมกันมาก่อน

พี่น้องคู่นี้จึงถูกวงการสงฆ์จับตาลุ้นมาที่ละประโยคๆ..

จาก5ไปประโยค6-7-8

โยมแม่ท่านเองก็คอยห่วงใยเกรงว่าลูกชายคนเล็กที่สอบไม่ผ่านจะคิดมาก

หลวงพี่ติ๊กท่านได้มุมานะจนสอบได้เปรียญธรรม9ประโยคในภายหลัง

ถึงจะไม่ได้สอบผ่านปีเดียวกันสร้างตำนานให้แก่วงการร่วมกับพี่ชาย

แต่การที่มีลูกชายบวชเรียนจบเปรียญธรรม9ประโยคทั้งคู่

ก็ยังหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร์

วันที่ท่านสอบได้เปรียญธรรม9ประโยค

ตั้งใจจะแจ้งข่าวดีให้โยมแม่ทราบ

วันนั้นโยมแม่ไปทำบุญที่วัดแล้วประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

ข่าวดีที่จะบอกโยมแม่จึงวืดไปอย่างสุดแสนระทวยใจ

เรื่องนี้ท่านเล่าให้นักศึกษาฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ไม่ให้ประมาท

ใครมีหน้าที่การงานอะไรก็ให้เร่งรีบทำเสียในระหว่างที่มีโอกาส

ขืนอ้อยสร้อย ..โอกาส ก็จะเป็นโอขาด

ขอย้อนมาถึงเรื่องการแต่งเติมความรู้ทางด้านพุทธศาสนาของผม
ที่มีอยู่ดุจแสงหิ่งห้อย จะสว่างแว๊บขึ้นได้บ้างในยามที่กราบเรียนถามท่าน
ผมจึงโชคดีที่มีพระครูดี ท่านเมตตาถ่ายเทความรู้ให้อย่างลื่นไหล
ขอความรู้อะไรก็ได้ ขอคำแนะนำอะไรก็ได้ แม้แต่ติดขัดเรื่องคอมพิวเตอร์
ท่านยังกรุณามาสอนถึงห้อง814หลายครั้ง ไปเห็นเทคโนโลยีสมัยใหม่ดีๆแปลกๆ ท่านยังซื้อมาฝาก

ผมเป็นศิษย์มีครูทางด้านธรรมมะธรรมโมด้วยประการฉะนี้

ท่านพระอาจารย์ได้ให้ความเมตตาแก่ชาวเฮฮาศาสตร์มาก

ท่านเข้ามาทำความรู้จักพวกเราในบล็อกลานปัญญาเสมอ

เจอหน้าก็ทักทาย ไม่เจอหน้าก็ถามถึง

นิมนต์ไปบรรยายที่ไหนถึงใจประเดชพระคุณเสมอ

ที่สำคัญท่านบันทึกภาพและเนื้อหาไว้ด้วยทุกขั้นตอน

ถ้ามีใครไปขออนุญาตเอามาถอดบทเรียนจะได้ความรู้มหาศาล

พูดแล้วจะหาว่าคุย..

เรื่องนี้นับเป็นวาสนา

การที่คนระดับหลังเขาจะได้พบปะพระผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องจะเกิดขึ้นได้ง่าย

แถมจะให้ท่านเมตตาด้วยนั้นยิ่งมองไม่เห็นรู

แต่กับหลวงพี่ ผมนิมนต์ท่านไปงานไหนท่านเมตตาช่วยเสมอ

ไปอังกฤษท่านยังซื้อน้ำผึ้งมาฝากศิษย์วัดคนนี้

ไปต่างประเทศด้วยกันท่านก็ฟุตฟิตฟอไฟแปลให้

ผมมีกิ๊กมากกว่าคนอื่นๆ

ก็เพราะท่านซื้อแฮนดี้ไดรท์ 8 กิ๊กมาฝาก

สรุปว่า..ในสายธรรมะ คิดอะไรไม่ออกบอกหลวงพี่ติ๊ก จบ!

ล่าสุดผมได้ขอบันทึกKey Word จากหลวงพี่ติ๊ก

“เรียนๆลอกๆไปนอกก็เยอะ

เรียนๆเลอะๆไปเจอะเสื้อครุย

เรียนๆลุยๆไปคุยโรงพัก

เรียนๆรักๆไปพักโรงแรม

เรียนกระป๋อมกระแป๋มก็หน่อมแน้มไปหน่อย”

: ขอเกริ่นไว้ก่อนว่าเรื่องนี้จะเขียนเพื่อรวมพิมพ์

ดังนั้นใครอ่านตอนไหนช่วยComment ด้วย

จะได้ปะติดปะต่อไปยังตอนต่อๆไปได้สะดวก

ใครอ่านผ่านๆเฉยๆไม่แสดงอะไรไว้ขอให้จู๊ดๆไปจนถึงชาติหน้า

อิ อิ..ไม่ใช้ไฟล์บังคับ

สะกิดไว้ไปอย่างนั้นเอง..

เพราะแบกใจตัวเองคนเดียวนี่ก็จะแย่แล้ว..

« « Prev : : ตอนหลวงพี่จีวรปลิว

Next : บ้านป่า 2 ตอนเสี่ยปริญญาเอก » »