ลานสวนป่า

:เมื่อคืนวานที่หลังคาบ้านตาหวาน

ในระหว่างจัดรายการโสทนา
นึกอยากได้ภาพและเสียง ตั้งแต่ได้ฟังหลวงพี่ติ๊กท่านบรรยายที่เทศบาลนครพิษณุโลกแล้ว การได้รับฟังสิ่งดี ๆ ในบรรยากาศสด ๆ นั้นนับเป็นวาสนา แต่ความง่วงไม่เข้าใครออกใคร ผู้ฟังไม่ได้เตรียมความพร้อมให้ดี เพราะมีภาวะต้องคุยกับครูน้อยตั้งแต่ตี 4 หลังจากลงรถทัวร์มาโรงแรม ชวนพักอยู่ห้องเดียวกัน ถึงจะเป็นเวลาดึกดื่นยังไง ก็ยากสะกดใจที่จะคุยกันไม่ได้..ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าสมควรจะพักผ่อนอย่างยิ่ง แต่ผมสอบตกวิชาตัดใจ จึงคุยกันจนสว่างโค่โล่ ผมได้นอนบ้างช่วงก่อนหน้านี้ ครูน้อยก็คงจะงีบหลับมาบ้างระหว่างเดินทาง ส่วนครูพันดาเป็นเด็กอนามัย หัวถึงหมอนก็คร๊อกฟี่ผล็อยง่าย ๆ

หลังจากเสาะอาหารใส่ท้อง
ตั้งใจไปฟังหลวงพี่ติ๊กบรรยาย เพราะติดใจจึงสนใจติดตาม
ฟังคราใดก็ลึกซึ้งทะลุใจไปถึงไหน ๆ  ด้วยลีลาเคาะสติ ที่ทยอยออกมาเป็นเปลาะ ๆ เหมือนโซ่ล่ามช้าง
ฟังไปโงกเงกไปอย่างที่เล่าแล้ว นึกในใจว่าจะหาวิธีฟังให้เต็มเนื้อหาให้ได้ ขนาดเผลอหลับไปยังได้ความคิดดี ๆ ไม่น้อย
ถ้าฟังเต็ม ๆ จะขนาดไหน นั่งคิดในใจว่าจะหาโอกาสเรียนถามท่านในเรื่องนี้

เวลาท่านไปบรรยายธรรมที่ไหน

ท่านบันทึกเสียงไว้บ้างไหม

และแล้ววาสนาก็พุ่งพรวด

ท่านบอกว่า บันทึกไว้ทุกครั้ง

โอยดีใจจนบอกไม่ถูก

หลวงพี่ติ๊กท่านเอาเครื่องบันทึกเสียงมาให้ดู เป็นเครื่องเล็ก ๆ สี่เหลี่ยม ท่านบอกว่าคุณภาพเสียงดีเชียวแหละ มีหน่วยความจำหลายกิ๊ก บันทึกได้นานหลายชั่วรโมง เครื่องนี้ซื้อมานานแล้วราคาประมาณ 8,000บาท เดี๋ยวนี้คงจะลดราคา ..ในการบรรยายที่เทศบาลท่านก็บันทึกไว้ ตอนที่กลับมาถึงวัดสระเกศ มีเวลาว่างท่านก็แว๊บมาถ่ายเทเสียงไว้ให้ ทำให้ผมกราบนิมนต์เสียงท่านไปไหนก็ได้ ตั้งใจจะปรึกษาประเด็นนี้กับผู้สันทัดกรณี ว่าเราจะขยายผลในรูปสื่อใดได้บ้าง ถึงจะฟังได้สะดวกทุกที่ทุกเมื่อ

เทคโนโลยีสมัยนี้
ทำให้เรามีวิธีเรียนที่สะดวกมากยิ่งขึ้น สามารถเก็บภาพและเสียงเอาไว้ได้ด้วยวิธีง่าย ๆ  ปัจจุบันมีใช้กล้องถ่ายรูปบันทึกภาพและเสียง มีผู้แนะนำว่าเราบึนทึกภาพและเสียงเวลานาน ๆ จะทำให้กล้องเสื่อมสภาพ แต่เห็นว่าเรื่องราวเฉพาะหน้าครั้งนี้มีความสำคัญ จึงบันทึกรายการโสทนาตีแตกครูน้อยไว้ด้วยกล้องถ่ายรูป ใช้โปรแกรมบันทึกภาพเคลื่อนไหว บันทึกภาพและเสียงของทุกท่านไว้ ตอนหัวค่ำลองเปิดดู โปรแกรมที่ลงไว้ในคอมพิวเตอร์เปิดภาพออกมาดูไม่ได้ หรือผมเปิดไม่เป็นก็ไม่รู้นะ ความหลังที่บันทึกไว้คราวนี้พิเศษจริงนะขอรับ ปัญหาอยู่ที่ว่าทำยังไงถึงจะได้ดูภาพและเสียง มันไม่มีตั๋วเหมือนที่แป๊ดพาลูกไปดูเบิร์ดแสดงเสียด้วยสิ

ปัญหาอยู่ที่เปิดภาพบ่ออก
รู้แต่ว่ามันมีภาพแน่ ๆ

ถ้าปัญญามีไม่พอก็อดดู
แสดงว่า..ความรู้เราไม่พอใช้
จำเป็นต้องอาศัยความรู้ของคนอื่น
ท่านที่มีความสามารถเรื่องนี้มีแน่ ๆ
แต่อยู่ที่ไหนละ..เราจะรู้จักได้อย่างไร
ใครนะพูดว่าปัญหามาปัญญาเกิด
แต่ตอนนี้ปัญญาบ่เกิด ..ปัญญากุดนะพี่น้อง

ถ้าน่องหวานอยู่ใกล้ ๆ ..จบไปแล้ว ..แคว๊ก ๆ

« « Prev : ตีแตกครูน้อย

Next : คณะกรรมการสมานใจ » »