ลานสวนป่า

>> ตื่นเช้าเดินไปคุยกับน้าสังข์แม่ครัวหัวป่าส์ประจำสำนัก พบว่ากำลังหุงข้าวด้วยเตาถ่านด้วยหม้ออลูมิเนียมขนาดใหญ่ เพราะต้องเลี้ยงแขกมื้อละ 60 คน เห็นหม้อข้าวเดือดปุด ๆ ไอขึ้นโขมง ทำให้นึกย้อนไปสมัยเด็ก นึกในใจ..เอ๊ะ! ทำไมยุคนี้ไม่เห็นต้องรินน้ำข้าวทิ้ง น้าสังข์อธิบายว่า.. สมัยก่อนเขามีวิธีหุงข้าวแบบใส่น้ำเยอะ ๆ  ไม่กะน้ำให้พอดีรับกับจังหวะข้าวสุก เมื่อใส่น้ำมากจึงต้องรินน้ำข้าวทิ้ง น้ำข้าวที่ทิ้งส่วนใหญ่ก็ทิ้งจริง ๆ ปล่อยให้หมูหมามาเลียตามอัธยาศัย ผมกำพร้านม ดูดหูยายแทนนม ยามเช้าตรู่ยายจะเอาน้ำข้าวใส่เกลือพอปะแล่ม ๆ มาให้ซด แถมด้วยกล้วยและเผือกเผาไข่ไก่หมกขี้เถ้า ไม่มีนมผง ไม่มีอาหารเสริมอะไร ไม่มีขนมไม่มีของเล่นหรอกนะครับ เกิดมาในสภาพเศรษฐกิจพอเพียงขนานแท้

เมื่อเห็นหม้อข้าวควันฉุย ก็ขอน้ำข้าว 1 ถ้วยกับเกลือนิดหน่อย น้าสังข์จัดมาให้ เลยได้ซดน้ำข้าวอุ่น ๆ รำลึกถึงความอร่อยแต่หนหลัง คิดต่อว่าพรุ่งนี้จะลองเอาใบเตย ดอกมะรุมใส่น้ำข้าวชิมน่าจะแซบกว่าวันนี้นะครับ

ผมเกิดมาในยุคโบราณ ยุคที่หุงข้าวด้วยฟืน-ก้อนเส้า-และหม้อดิน ถัดมาก็เข้าสู่ยุคหม้ออลูมิเนี่ยม หม้อไฟฟ้า หม้อไมโครเวฟ น้ำข้าวไม่มี แต่นักโภชนาการก็ผลิต อาหารผงแบบซองมาให้ชงดื่มสารพัดสารพัน พวกเราอยู่ในยุคความเปลี่ยนแปลงจริงๆ ในความเปลี่ยนแปลงนั้นเรามีส่วนร่วมตรงจุดไหนอย่างไร ถ้าตกอยู่ในความเปลี่ยนแปลงตามยถากรรม มันจะสนุกตรงไหนละครับ ถ้าเราวางแผนกำหนดความเปลี่ยนแปลงในจุดที่ตัวเองชอบน่าจะสนุกไม่น้อย วันนี้จึงวางแผนให้พี่น้องสมัชชาคนจน ปลูกมะรุมและมะก่ำระยะชิด อีก 3-4 เดือนเราก็จะมียอดมะรุมยอดมะกล่ำกินสบาย ๆ แล้วจึงคิดต่อว่าจะขยายงานให้โตขึ้น กว้างขวางขึ้น การปลูกมะรุมจึงเป็นกิจกรรมสาธิตในวันนี้

• มีทั้งแบบที่ปลูกด้วยกิ่ง

• ปลูกด้วยด้นกล้า

• และปลูกด้วยเมล็ด
  
• เป็นงานวิจัยไทบ้านเลยนะครับ อิอิ ..

· ตอนนี้แผนวิจัยแบบไทบ้านร่างเสร็จในหัวใจแล้วละครับ

· หลังจากนี้ก็จะถอดใจมาถอดแบบการดำเนินงาน

· ชวนกันปลูกด้วยความตั้งใจ

· แล้วเราก็จะเกิดความภาคภูมิใจ

· ยามที่ถือตะกร้าเด็ดยอดผักมาผัดใส่ไข่ในกระทะร้อน

· อร่อยสมใจนึกบางลำพู อิ อิ..

« « Prev : ขออนุญาตประชุมผ่านลานปัญญา

Next : พญามือเหล็ก » »