ลานสวนป่า

ผมออกเดินทางไปตรวจตือฮวน ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วครับ ชวนคนสวยที่บ้านขับรถไปส่ง เป็นโอกาสดีที่จะได้นั่งปรับทุกข์กันอย่างใกล้ชิด ว่าสังขารนี่หนอ ยุบหนอ พองหนอ..อนิจจัง คนเราเกิดมาตายทุกคน บ้างก็เป็นไปตามขั้นตอน เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย บ้างก็มีอุบัติภัยตามเหตุแห่งวิบากกรรม แต่ถึงยังไงก็ต้องมีวันหลับไม่ตื่นกันทุกคน เป็นความธรรมชาติแท้ ๆ  แต่มนุษย์ก็ยากที่จะตัดใจและยอมรับได้แต่โดยดี สรุปว่าการตายคือการลบขยะชีวิตแบบหมดจด เพื่อไปเริ่มต้นที่ภพใหม่ มายังไงไปยังงั้น เอาอะไรติดไปไม่ได้แม้สักผลธุลีเดียว ดังนั้นอย่าประมาท ตราบที่ยังมีลมหายใจอะไรที่ยังไม่ได้ทำก็รีบธรรม ใครที่ลืมกอด ก็กอดซะ

ออกจากสวนป่าตั้งแต่บ่ายวันที่ 8 ไปถึงสารคามเอาบ่ายคล้อยแล้ว จึงขอใช้บริการหนูหนิงกลิ้งช่วยพาพ่อไปเจาะโลหิตที่สารคาม หนูหนิงก็ดีเหลือใจ ช่วยพาไปหาพยาบาลรุ่นน้อง ทำให้ได้ใบตรวจโลหิตไปให้หมอล่วงหน้า ระหว่างรอผลตรวจ หนูหนิงพานั่งรถใหม่คันโก้ไปที่เที่ยวบิ๊กซี ทำไมไม่พาไปบิ๊กดี หรือบิ๊กอีก็ไม่ทราบ

ลาหนูหนิงเดินทางต่อไปขอนแก่น ระหว่างทางเล่าฮูถามว่า มาถึงไหนแล้ว ..เล่าฮูนัดชาวอินโดนีเซียที่ทำวิจัยในสถาบันประเทศญี่ปุ่น จะขอมาคุยเรื่องยูคาลิปตัสด้วย ไปถึงขอนแก่นมืดขมุกขมัว เจอ 2 พระเอกนั่งรออยู่แล้ว ฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรม ออกไปคุยกันที่ร้านMK. อิ่มแล้วตามมาดูpower point ในห้อง กว่าจะจากลา ปาไป 5 ทุ่ม

ตื่นเช้า 8.10 น. คุณแก้ว อุบล โทรมาถาม พ่ออยู่ไหน สักครู่ก็เจอกัน ใช้บริการของพยาบาลชั้นอ๋องเจ้าถิ่น จึงสะดวกสบายทุกอย่าง จุดแรกที่ไปติดต่อเจ้าหน้าที่รีบแจกผ้าปิดจมูก..มองไปไหนใครก็ปิด เราเอาตามมั่ง เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ใช้ผ้าปิดจมูก แสดงว่าโรคหวัด 2009 บุกขอนแก่นแล้ว เจ้าหน้าที่จึงต้องใช้หน้ากาก กลายเป็นมนุษย์ที่หน้าตาแปลก ๆ ถ้าเป็นแบบนี้สุภาพสตรีแต่งหน้าเขียนคิ้วทาปากก็ไม่มีประโยชน์ สวยแล้วอวดใครไม่ได้ กลุ่มสตรีที่ประเทศอิหร่านปิดหน้าเห็นแต่ลูกตามาหลายร้อยปีแล้ว จึงไม่ต้องใส่หน้ากากแบบพวกเรา

ป้าจุ๋มโทรประสานกับเลขาหมอไว้แล้ว แต่คุณหมอยังไม่มา จึงปรึกษากับเลขาคุณหมอว่าจะขอพาพ่อไปตรวจหัวใจกับปอดก่อน ว่าแล้วก็พาเดินไปซ้ายที ขวาที เอ็กซเรย์ปอดแล้วไปตรวจคลื่นหัวใจ ไปนอนตุ๊บ ๆ ต้อม ๆ ให้คุณพยาบาลเอาสายมีปลายจุ๊บ ๆ มาแปะที่เท้า แขน หน้าอก พักเดียวกราฟหัวใจก็ไหลออกมาจากเครื่องปริ้นเตอร์ ส่วนผลเอ็กซเรย์นั้นไปโผล่ภาพที่หน้าจอคอมฯของคุณหมอ คนไข้ไม่ต้องถือแผ่นฟิล์มไปเหมือนสมัยก่อน โรงพยาบาลศรีนครินทร์ขอนแก่น พัฒนาระบบการยื่นเอกสารสะดวกกว่ายื่นหมูยื่นแมวเสียอีก

9.00 น. รศ.น.พ.พิศาล ไม้เรียง มาประจำห้องเบอร์ 8 ผมกับคุณแก้วไปนั่งฟัง คุณหมอไล่ไปที่ละโรค

· หัวใจเต้นแปลก ๆ ส่งไปให้ผู้เชี่ยวชาญพิจารณาอีกที

· ปอดดูฟิล์มแล้วเป็นเส้นคล้ายกับมีอาการหวัด

· ตับยังอักเสบ

หมอสั่งยาบำรุงให้ แล้วนัดอีกทีวันที่ 1 ตุลาคม สรุปว่าตับหัวใจปอดตือฮวนยกชุด ยังต้องดูแลต่อไป หมอแนะนำอย่านอนดึก อย่ากินมาก พักผ่อนให้มาก ออกกำลังกายบ้าง กินอาหารที่มีประโยชน์ ควรดูแลตัวเองอย่างประณีต

เรื่องหัวใจไม่จบง่ายๆ รักใคร รักแล้วรักเลย อิ อิ.. ตอนบ่ายต้องไปตรวจแบบแอคโค่ หมอจับนอนเอียง ๆ เอาเยลลี่มาทา แล้วเอาเครื่องจิ้ม ๆ ตรงใกล้หัวใจ ได้ยินคุณหมอคุยกันว่า..ความดันไม่มี เบาหวานไม่มี บุหรี่ไม่สูบ จะมีแต่อายุเท่านั้นที่เข้าข่ายบ้าง มีเส้นเลือดหัวใจโตนิดหน่อย หัวใจก็เล็ก ๆไม่มีอะไร

ผมแอบนึกในใจ..

หัวใจเล็กแต่ชอบทำอะไรใหญ่ ๆ นะหมอ อิอิ..

ยังเสียวไม่หาย เกรงว่าคุณหมอจะตรวจเจอ

>> โรคหัวใจรุงรัง

เรื่องเจ็บป่วยก็ว่ากันไป

เรื่องน้ำใจไมตรีก็ยากที่จะลืม

ขอบคุณวงศาคณาญาติ ที่เป็นห่วงคนขี้โรค

ขอขอบคุณทุกความห่วงใยและเมตตาจิต

ได้ฝาก “เจ้าเป็นไผ” ให้คุณแก้ว คุณประกาย

ส่วนเล่าฮู กับ หนูหนิง ผมลืมให้..

>> โรคเผลอใจ

ก็เป็นยังงี้แหละพี่น้อง อิอิ..

« « Prev : ดูรูปก่อน เรื่องตามหลัง อิอิ

Next : ความรู้เพื่อชีวิตชุมชน » »