พาอุ้ยลุยบางกอก
^^ ความยิ่งใหญ่ของกรุงเทพมหานครนั้นอลังการนัก โดยเฉพาะในสายตาของชาวต่างชาติ พระบรมมหาราชวัง วัดพระแก้วฯ ศาลหลักเมือง วัดโพธิ์ สนามหลวง เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์วัฒนธรรมและวิถีไทย เอาแค่ยืนมุมใดมุมหนึ่งของสนามหลวงแล้วมองไปรอบๆก็อึ้งกิมกี่แล้ว คนไทยอาจจะคุ้นชิน แต่ถ้ามองเจาะลึกลงไปเราจะเห็นสมบัติของชาติในมิติต่างๆ ผมนอนเฝ้าสนามหลวงมา 30กว่าปี ก็ยังเห็นอะไรได้ไม่มากนัก เพราะสิ่งที่เกิดที่มีนั้นเหลือคณาสุดจะรำพัน
^^ ช่วงที่อุ้ยมาบางกอก โชคดีได้คนหัวโตพาเที่ยว
หัวโตไม่ได้หมายความว่าหัวใหญ่อย่างเดียวนะ
หัวไม่เล็กเกิดที่โรงพยาบาลจุฬาฯ
สนใจศึกษาทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวเนื่องกับความเป็นไทย
ซึมซับรายละเอียดไว้มาก
ดังนั้นได้ไปเที่ยวไหนกับคนนี้นับว่าเป็นวาสนา
เราจะได้รู้จักมุมมองดีๆ ฟังเรื่องราวดีๆ ขอคิดดีๆ
ผ่านการบอกเล่าของผู้ที่ตระเวนอย่างเจนจัดมาแล้ว
ใครไม่เชื่อลองอ้อนให้รอกอดพาย่ำราตรีสักครั้งสิ > >
^^ แม้แต่ในตอนกลางวันนี่ก็เถอะ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ก่อนเที่ยง อุ้ยโทรฯมาบอกว่าน่าจะแว๊บได้หลังรายการภาคเช้า ผมบึ่งไปรับที่สวนดุสิต พาไปรู้จักร้านไก่ตะกร้าตามธรรมเนียมชาวฮา จวนจะอิ่ม เจ้าภาพฝ่ายทัวร์เฉพาะกิจมาถึง จึงชวนกันไปสวนจตุจักรตามที่ตั้งเป้าไว้
^^ สวนจตุจักรพัฒนาไปมากจนจำแทบไม่ได้ รอกอดพาเราไปเดินในส่วนที่จัดร้านค้าภายในอาคารติดแอร์ มีสินค้ามากมายจนละลาตา รอกอดซื้อเสื้อพระรามไปฝากครูอาราม ผมได้เสื้อ 3 ตัว อุ้ยกับแม่หวีได้ของจุกจิกคนละถุง เดินชมจนขาเริ่มไขลาน ก็มองหาร้านไอติม ผมสั่งไอติมหมีเพนด้ามาทานเผื่อแห้วศรี อร่อยกว่าไอติมยาธาตุของท่านจอมป่วน
^^ การเดินชมสรรพสินค้าแห่งนี้ ทำให้เราได้เห็นพัฒนาการผลิตจากทั่วประเทศ จตุจักรเป็นจุดศูนย์รวมความรู้ความคิดทั่วทุกสารทิศ มีพ่อค้าทั่วโลกมาติดต่อซื้อส่งออกทุกวัน นอกจากไทยทำไทยใช้ไทยเจริญแล้ว ยุคนี้ต้องผลิตสินค้าแข่งกับประเทศอื่นได้ด้วย ของซื้อของขายวัดกันที่ฝีมือ แข่งขันกันขายไอเดีย+ความรู้+ความประณีตใหม่ๆ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับงานพัฒนาสินค้าชุมชนควรมาชมบ่อยๆ
^^ อุ้ยอยากไปชมวัดอรุณกับวัดโพธิ์ เวลาบ่ายคล้อยแล้วเรารีบบึ่งไปวัดโพธิ์ ยังมีเวลาเดินชมสิ่งมหัศจรรย์ถึง 9 อย่าง ที่จริงแล้ววัดโพธิ์เป็นมหาวิทยาลัยของคนไทย เป็นมรดกที่ล้ำค่าที่สร้างรายได้ด้านการท่องเที่ยวและด้านเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรม รวมวิชาว่าด้วยความเป็นไทยไว้อย่างอลังการยิ่งนัก
^^ ตุ๊กตาหินซึ่งเป็นตัวอับเฉาจากเมืองจีนนั้นสง่างามนัก ยืนเฝ้าดูผู้คนมายังวัดแห่งไม่รู้กี่ล้านคนแล้ว ปีท่องเที่ยวมีการประกาศจุดเด่นไว้ 9 มหัศจรรย์ อุ้ยได้ไหว้พระนอนสวยงามที่สุดของประเทศ ตักบาตรเงินเหรียญ ชมภาพเขียนผนัง เห็นช่างกำลังซ่อมลวดลายต่างๆ สิ่งละอันพันละน้อยเหล่านี้ ได้ช่วยเตือนให้คนไทยตระหนักถึงความเป็นไทย ภาคภูมิใจที่ได้เกิดเป็นไทย ถ้าหวนคืนมาสู่สีแดงขาวน้ำเงินแทนสีแดงกับสีเหลือง หันหน้าเข้าหากัน ชวนกันมาดูแลซ่อมแซมประเทศไทย ไทยแลนด์ก็จะเป็นดินแดนที่รุ่งเรืองอารยะธรรมต่อไป
^^ ระหว่างชมวัดเพลินต้องกระเจิงเพราะฝนตก พากันกลับมาที่ห้อง 814 ชวนอุ้ยชิมชาที่ได้มาจากเชียราย แล้วพาไปจบลงที่ร้านต้มยำตำแกง ครูปูมาร่วมเฮแบบหวุดหวิด อร่อยแล้วก็หอบคอมพิวเตอร์มาติดตั้งให้ ลงมือต่อสายเสียบโน่นนี่ แต่เน็ทเดี้ยงจึงไม่ได้ฉลองประสิทธิภาพใหม่
^^ เรียบร้อยแล้วส่งอุ้ยกับแห้วศรีกลับ
คนกรุงเทพฯก็ยังงี้แหละ
รีบเจอรีบจากเพราะรถติดภารกิจท่วมศีรษะ
มาให้หายคิดถึงแล้วก็แว๊บศาสตร์
^^ วันศุกร์ฝนตกได้ตกดี
เน็ทก็เดี้ยง บันทึกแล้วทำอะไรไม่ได้
เพิ่งจะแก้ปัญหาตก ตอนเม้งมาบอกให้ก๊อปชื่อไปใส่ โธ่ๆๆๆ
ตกเย็นพี่เขยพี่สาวอุ้ยมารับไปกินข้าว
คุยกันได้ความรู้พะเรอเลยละขอรับ
กลับมาทำ Power Point ไว้จีบพยาบาล
วันที่ 19 มิย.จะไปฟุ้งที่วิทยาลัยของอุ้ย
งานนี้ตั้งใจไปจีบจริงๆนะแห้วศรี
ก่อนจากหยอดท้ายไว้ยังงี้
“อยากจะจีบพยาบาลแต่มิกล้า
ทำเป็นว่าเฮฮามาเชื่อมต่อ
คืนไหนว่างคนดีอย่ารีรอ
ยิ้มแล้วก็เปิดอ่านลานปัญญา”
ถ้าจะฟังครบเครื่องก็ไปร่วมได้นะ
ติดต่อขอบัตรคิวกับอุ้ย-น้าอึ่ง-ครูอึ่ง
เจ้าภาพจะได้เตรียมต้อนรับ
จัดที่ทางให้นั่งสลับกับนักศึกษาป.โท ป.เอก
อิ อิ..
0 0
^ ^
« « Prev : แผนงานปลูกต้นไม้ในหัวใจคนห้วยต้ม
Next : จะแซวอุ้ยเชิญที่นี่ » »
6 ความคิดเห็น
ครูบาอ้างถึงสนามหลวงและวัดโพธิ์ ทำให้ย้อนรำลึกความหลังอีกครั้ง เพราะอาตมาเรียนหนังสืออยู่วัดมหาธาตุหลายปี แต่ยังไม่เคยได้เข้าไปเที่ยววัดโพธิ์เลย ได้แต่เพียงนั่งรถผ่านไปผ่านมาเกือบทุกวันเท่านั้น…
จตุจักรเคยไปหลายครั้ง ในวันที่มีงานและเสียงดังเกินพอดีในวัด อาตมามักชวนพระเณรไปเที่ยวจตุจักร ทุกครั้งก็ไปดูอยู่ ๒ จุดเท่านั้น คือ ร้านหนังสือเก่าๆ กับที่ขายต้นไม้ เดินกันจนเหนื่อยก็กลับ…
มีเพื่อนรูปหนึ่งเป็นพระกรุงเทพซึ่งเชี่ยวชาญด้านต้นไม้พอสมควร จำแนกคนขายต้นไม้ว่ามีอยู่ ๒ กลุ่ม คือ กลุ่มที่รับมาขายเป็นอาชีพซึ่งจะหวังผลกำไร กับกลุ่มที่ปลูกเองแล้วนำส่วนเหลือมาขายเป็นรายได้เสริม กลุ่มหลังนี้ไม่หวังผลกำไร ถ้าคุยกันถูกใจอาจให้ฟรี…
ชาตาชีวิตคงยากที่จะกลับไปอยู่บางกอกอีกครั้ง…
เจริญพร
กราบนมัสการหลวงพี่ อยู่ต่างจังหวัดน่าจะดีกว่าอยู่กรุง ในกรุงเหมาะจะเข้ามาเป็นครั้งคราวเพื่อทำธุระนะขอรับ
แต่วัดทุกวัดน่าชมเหลือเกิน เดินช้าๆก็ไม่มีเวลาพอ ชมเหมือนวิ่ง เป็นลิงไต่ราวทุกทีขอรับ
เค้าเรียก เฮียเหลียงทัวร์ (ชะโงกทัวร์) ครับ อิอิ
ของเฮียเหลียง เขาเรียกว่าอ้อนทัวร์ คิคิ
อุ้ยเพลิน เดี๋ยวก็ไม่กลับล้านนาร๊อก
ดีไม่ดีจะขอกุฏิเจ้าอาวาสบวชชีซะละยุ่งเลย
ลูกศิษย์ลูกหา ต้องประกาศอุ้ยหายแน่เลย
———-
เฮียเหลียงกำลังนอนซมอยู่ ไม่ได้ติดหวัด 2009 ร๊อก
แต่โดนนรกมาทำลายทุนทางใจของเฮียเสียเปื่อยเลย
ถือโอกาสนี้ให้กำลังใจเฮียเหลียงกันนะ
มังกร ก็มีวันหยอดน้ำข้าวต้ม อิอิ