พาอุ้ยลุยบางกอก

อ่าน: 4422

^^ ความยิ่งใหญ่ของกรุงเทพมหานครนั้นอลังการนัก โดยเฉพาะในสายตาของชาวต่างชาติ พระบรมมหาราชวัง วัดพระแก้วฯ ศาลหลักเมือง วัดโพธิ์ สนามหลวง เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์วัฒนธรรมและวิถีไทย เอาแค่ยืนมุมใดมุมหนึ่งของสนามหลวงแล้วมองไปรอบๆก็อึ้งกิมกี่แล้ว คนไทยอาจจะคุ้นชิน แต่ถ้ามองเจาะลึกลงไปเราจะเห็นสมบัติของชาติในมิติต่างๆ ผมนอนเฝ้าสนามหลวงมา 30กว่าปี ก็ยังเห็นอะไรได้ไม่มากนัก เพราะสิ่งที่เกิดที่มีนั้นเหลือคณาสุดจะรำพัน

^^ ช่วงที่อุ้ยมาบางกอก โชคดีได้คนหัวโตพาเที่ยว

หัวโตไม่ได้หมายความว่าหัวใหญ่อย่างเดียวนะ

หัวไม่เล็กเกิดที่โรงพยาบาลจุฬาฯ

สนใจศึกษาทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวเนื่องกับความเป็นไทย

ซึมซับรายละเอียดไว้มาก

ดังนั้นได้ไปเที่ยวไหนกับคนนี้นับว่าเป็นวาสนา

เราจะได้รู้จักมุมมองดีๆ ฟังเรื่องราวดีๆ ขอคิดดีๆ

ผ่านการบอกเล่าของผู้ที่ตระเวนอย่างเจนจัดมาแล้ว

ใครไม่เชื่อลองอ้อนให้รอกอดพาย่ำราตรีสักครั้งสิ > >

^^ แม้แต่ในตอนกลางวันนี่ก็เถอะ ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ก่อนเที่ยง อุ้ยโทรฯมาบอกว่าน่าจะแว๊บได้หลังรายการภาคเช้า ผมบึ่งไปรับที่สวนดุสิต พาไปรู้จักร้านไก่ตะกร้าตามธรรมเนียมชาวฮา จวนจะอิ่ม เจ้าภาพฝ่ายทัวร์เฉพาะกิจมาถึง จึงชวนกันไปสวนจตุจักรตามที่ตั้งเป้าไว้

^^ สวนจตุจักรพัฒนาไปมากจนจำแทบไม่ได้ รอกอดพาเราไปเดินในส่วนที่จัดร้านค้าภายในอาคารติดแอร์ มีสินค้ามากมายจนละลาตา รอกอดซื้อเสื้อพระรามไปฝากครูอาราม ผมได้เสื้อ 3 ตัว อุ้ยกับแม่หวีได้ของจุกจิกคนละถุง เดินชมจนขาเริ่มไขลาน ก็มองหาร้านไอติม ผมสั่งไอติมหมีเพนด้ามาทานเผื่อแห้วศรี อร่อยกว่าไอติมยาธาตุของท่านจอมป่วน

^^ การเดินชมสรรพสินค้าแห่งนี้ ทำให้เราได้เห็นพัฒนาการผลิตจากทั่วประเทศ จตุจักรเป็นจุดศูนย์รวมความรู้ความคิดทั่วทุกสารทิศ มีพ่อค้าทั่วโลกมาติดต่อซื้อส่งออกทุกวัน นอกจากไทยทำไทยใช้ไทยเจริญแล้ว ยุคนี้ต้องผลิตสินค้าแข่งกับประเทศอื่นได้ด้วย ของซื้อของขายวัดกันที่ฝีมือ แข่งขันกันขายไอเดีย+ความรู้+ความประณีตใหม่ๆ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับงานพัฒนาสินค้าชุมชนควรมาชมบ่อยๆ

^^ อุ้ยอยากไปชมวัดอรุณกับวัดโพธิ์ เวลาบ่ายคล้อยแล้วเรารีบบึ่งไปวัดโพธิ์ ยังมีเวลาเดินชมสิ่งมหัศจรรย์ถึง 9 อย่าง ที่จริงแล้ววัดโพธิ์เป็นมหาวิทยาลัยของคนไทย เป็นมรดกที่ล้ำค่าที่สร้างรายได้ด้านการท่องเที่ยวและด้านเผยแพร่ศิลปวัฒนธรรม รวมวิชาว่าด้วยความเป็นไทยไว้อย่างอลังการยิ่งนัก

^^ ตุ๊กตาหินซึ่งเป็นตัวอับเฉาจากเมืองจีนนั้นสง่างามนัก ยืนเฝ้าดูผู้คนมายังวัดแห่งไม่รู้กี่ล้านคนแล้ว ปีท่องเที่ยวมีการประกาศจุดเด่นไว้ 9 มหัศจรรย์ อุ้ยได้ไหว้พระนอนสวยงามที่สุดของประเทศ ตักบาตรเงินเหรียญ ชมภาพเขียนผนัง เห็นช่างกำลังซ่อมลวดลายต่างๆ สิ่งละอันพันละน้อยเหล่านี้ ได้ช่วยเตือนให้คนไทยตระหนักถึงความเป็นไทย ภาคภูมิใจที่ได้เกิดเป็นไทย ถ้าหวนคืนมาสู่สีแดงขาวน้ำเงินแทนสีแดงกับสีเหลือง หันหน้าเข้าหากัน ชวนกันมาดูแลซ่อมแซมประเทศไทย ไทยแลนด์ก็จะเป็นดินแดนที่รุ่งเรืองอารยะธรรมต่อไป

^^ ระหว่างชมวัดเพลินต้องกระเจิงเพราะฝนตก พากันกลับมาที่ห้อง 814 ชวนอุ้ยชิมชาที่ได้มาจากเชียราย แล้วพาไปจบลงที่ร้านต้มยำตำแกง ครูปูมาร่วมเฮแบบหวุดหวิด อร่อยแล้วก็หอบคอมพิวเตอร์มาติดตั้งให้ ลงมือต่อสายเสียบโน่นนี่ แต่เน็ทเดี้ยงจึงไม่ได้ฉลองประสิทธิภาพใหม่

^^ เรียบร้อยแล้วส่งอุ้ยกับแห้วศรีกลับ

คนกรุงเทพฯก็ยังงี้แหละ

รีบเจอรีบจากเพราะรถติดภารกิจท่วมศีรษะ

มาให้หายคิดถึงแล้วก็แว๊บศาสตร์

^^ วันศุกร์ฝนตกได้ตกดี

เน็ทก็เดี้ยง บันทึกแล้วทำอะไรไม่ได้

เพิ่งจะแก้ปัญหาตก ตอนเม้งมาบอกให้ก๊อปชื่อไปใส่ โธ่ๆๆๆ

ตกเย็นพี่เขยพี่สาวอุ้ยมารับไปกินข้าว

คุยกันได้ความรู้พะเรอเลยละขอรับ

กลับมาทำ Power Point ไว้จีบพยาบาล

วันที่ 19 มิย.จะไปฟุ้งที่วิทยาลัยของอุ้ย

งานนี้ตั้งใจไปจีบจริงๆนะแห้วศรี

ก่อนจากหยอดท้ายไว้ยังงี้

อยากจะจีบพยาบาลแต่มิกล้า

ทำเป็นว่าเฮฮามาเชื่อมต่อ

คืนไหนว่างคนดีอย่ารีรอ

ยิ้มแล้วก็เปิดอ่านลานปัญญา

ถ้าจะฟังครบเครื่องก็ไปร่วมได้นะ

ติดต่อขอบัตรคิวกับอุ้ย-น้าอึ่ง-ครูอึ่ง

เจ้าภาพจะได้เตรียมต้อนรับ

จัดที่ทางให้นั่งสลับกับนักศึกษาป.โท ป.เอก

อิ อิ..

0 0

^ ^

« « Prev : แผนงานปลูกต้นไม้ในหัวใจคนห้วยต้ม

Next : จะแซวอุ้ยเชิญที่นี่ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

6 ความคิดเห็น

  • #1 BM.chaiwut ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 เวลา 1:24

    ครูบาอ้างถึงสนามหลวงและวัดโพธิ์ ทำให้ย้อนรำลึกความหลังอีกครั้ง เพราะอาตมาเรียนหนังสืออยู่วัดมหาธาตุหลายปี แต่ยังไม่เคยได้เข้าไปเที่ยววัดโพธิ์เลย ได้แต่เพียงนั่งรถผ่านไปผ่านมาเกือบทุกวันเท่านั้น…

    จตุจักรเคยไปหลายครั้ง ในวันที่มีงานและเสียงดังเกินพอดีในวัด อาตมามักชวนพระเณรไปเที่ยวจตุจักร ทุกครั้งก็ไปดูอยู่ ๒ จุดเท่านั้น คือ ร้านหนังสือเก่าๆ กับที่ขายต้นไม้ เดินกันจนเหนื่อยก็กลับ…

    มีเพื่อนรูปหนึ่งเป็นพระกรุงเทพซึ่งเชี่ยวชาญด้านต้นไม้พอสมควร จำแนกคนขายต้นไม้ว่ามีอยู่ ๒ กลุ่ม คือ กลุ่มที่รับมาขายเป็นอาชีพซึ่งจะหวังผลกำไร กับกลุ่มที่ปลูกเองแล้วนำส่วนเหลือมาขายเป็นรายได้เสริม กลุ่มหลังนี้ไม่หวังผลกำไร ถ้าคุยกันถูกใจอาจให้ฟรี…

    ชาตาชีวิตคงยากที่จะกลับไปอยู่บางกอกอีกครั้ง…
    เจริญพร

  • #2 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 เวลา 3:28

    กราบนมัสการหลวงพี่ อยู่ต่างจังหวัดน่าจะดีกว่าอยู่กรุง ในกรุงเหมาะจะเข้ามาเป็นครั้งคราวเพื่อทำธุระนะขอรับ
    แต่วัดทุกวัดน่าชมเหลือเกิน เดินช้าๆก็ไม่มีเวลาพอ ชมเหมือนวิ่ง เป็นลิงไต่ราวทุกทีขอรับ

  • #3 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 เวลา 3:54

    เค้าเรียก เฮียเหลียงทัวร์ (ชะโงกทัวร์) ครับ  อิอิ

  • #4 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 เวลา 4:54

    ของเฮียเหลียง เขาเรียกว่าอ้อนทัวร์ คิคิ

  • #5 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 เวลา 8:18

    อุ้ยเพลิน เดี๋ยวก็ไม่กลับล้านนาร๊อก
    ดีไม่ดีจะขอกุฏิเจ้าอาวาสบวชชีซะละยุ่งเลย
    ลูกศิษย์ลูกหา ต้องประกาศอุ้ยหายแน่เลย

    ———-
    เฮียเหลียงกำลังนอนซมอยู่  ไม่ได้ติดหวัด 2009 ร๊อก

    แต่โดนนรกมาทำลายทุนทางใจของเฮียเสียเปื่อยเลย

    ถือโอกาสนี้ให้กำลังใจเฮียเหลียงกันนะ

  • #6 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2009 เวลา 8:48

    มังกร ก็มีวันหยอดน้ำข้าวต้ม อิอิ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.83899903297424 sec
Sidebar: 1.6067819595337 sec