ลานสวนป่า

(ซื้อเสื้อหล่อเสื้อสวยแล้วมาเก๊กท่าถ่ายรูป)

>> เด็กต่ำกว่า 18 ปี อ่านได้ >>

^^ สมัยก่อนเรียกอะไรแปลกประหลาดๆว่าปาฏิหาริย์ สมัยนี้เรียกปรากฏการณ์หรือไม่ก็เทคโนโลยี ไปเที่ยวถนนสายดอยอินทนนคราวนี้เป็นอะไรที่ลงตัวอย่างเหลือเชื่อ บอกไม่ถูก ก่อนเดินทางฝนพรำตั้งแต่ออกย่างเท้า บรรยากาศชุ่มฉ่ำเย็นบาย ความรู้สึกผ่อนคลาย เพราะไม่มีหมายกำหนดการใดมารึงรัด ลองหาเวลาว่างๆชวนคนที่รู้ใจไปไหนๆก็ได้ที่มีเวลาอิสระ แบบโลกทั้งใบยกให้นายคนเดียวดูนะครับ ว่างตัว ว่างใจ ไปแบบเบาๆ แล้วจะได้รู้สึกที่ปล่อยวางผ่อนคลายได้วิเศษสุด คนเราก็..จะอะไรกันนักกันหนา ถึงจะทุ่มและเททั้งปีทั้งชาติก็เทไม่หมดหรอก

^^ ดีใจที่จะได้ไปชมภูสูงยามฝนฉ่ำน้ำท้นป่า ประวัติความหนาวเย็นทำให้ไม่อาจละเลยเสื้อกันหนาว มงคลวิทยาทัวร์รอบรู้เสมอ มีการบอกกล่าวกันล่วงหน้า ดีใจหลายที่อุ้ย ครูอึ่ง อาราม และหลานๆมาด้วย ถ้าครบเครื่องต้นทาง กลางทาง ปลายทางจะไปไหนเสีย การแซวกันระหว่างทางจิตใจผ่องใสเฉ่งวับๆ ถ้ารู้สึกสนุกตั้งท่าไว้แต่แรกเริ่ม เมื่อเผชิญอะไรก็เป็นไปในทางที่ดีหมด ยังไงก็ได้ ยังงั้นก็ดี.. ลงท้ายแซวเรื่องกิ๊กของอุ้ย เป็นอะไรๆที่น่ารักมาก

^^ จุดแรกแวะตลาดริมทางท่ามกลางฝน

“อุ้ยใส่งอบ กางร่ม เดินชมตลาดแฉะ”

เป็นบรรยากาศที่ตื่นตามีลีลาตลาดที่แปลกออกไป

ฝนก็เรื่องของฝน คนก็เรื่องของคน เดินชนกันไปมา

แม่ค้าขายของอุตลุด เห็ดเผาะอ่อนๆราคาถ้วยละ 150-180 บาท

น้ำหนักสัก 2-3 ขีด คิดเป็นกิโลประมาณ 500 บาท

เจอเนื้อแลนหนังลายๆสับมาเป็นชิ้นๆนึกว่างู

เจอลูกผึ้งอ่อน เลยช่วยซื้อ

ได้มะม่วงอร่อยมาถุงหนึ่ง

^^ พอใจแล้วก็เดินทางต่อ มีซาลาเปาร้อนๆคอยเสริมพลังงานทดแทนไม่อั้น รถเราเอง โชเฟอร์คนเราเอง คำว่าเอง เอง นี่นะ มีความหมายมาก ชมทิวทัศน์ไป คุยกันไป เห็นว่าตรงไหนดี เลี้ยวขวับเข้าไปเลย เรามายืนอยู่ท่ามกลางละอองไอน้ำที่ปลิวมาจากน้ำตก เสียงน้ำกระโจนโขดหินต่อเนื่องโครมโครม แดดอ่อนๆ ลมเบาๆ เด็ดดอกยางหมุนติ้วปลิวลงน้ำตก ภาพสวยๆอย่างนี้ไม่มีวาสนาอยากจะพบเห็น ถ้าจะดูน้ำตกเต็มหน้าผาต้องมาหน้านี้ คนน้อย ถนนว่าง ถ่ายรูปได้สนุกสะดวก

^^ เดินตามขั้นบันไดลงมา 20 ก้าว มีร้านกาแฟสดดูดีที่สุดในโลก โต๊ะเก้าอี้ มุมนั่งชมวิว เกาะอยู่หน้าผา ท่ามกลางออกซิเจน แดดอ่อนอุณหภูมิประมาณ 22 องศา มีกาแฟอุ่นๆในมือสักถ้วย นั่งคุยกับอุ้ยกับครูอึ่งครูอาราม หลาน 2คน เกาะกันแจ คนหัวโตเดินเสาะหามุมกดชัตเตอร์ เมื่อทุกคนมาพร้อม ซาลาเปาปาร์ตี้ก็มาอีกรอบ

^^ บรรจุทุกสิ่งจนจุใจ เดินทางต่อ ทั้งรถทั้งคนสดชื่นทั้งคณะ รถไต่ระดับขึ้นไปหาหมู่มวลเมฆที่ลอยมาคอยต้อนรับ ฝนหยุดแล้ว ฟ้ายังสลัวด้วยทะเลเมฆ รถวิ่งฝ่าเมฆที่เย็นชื้น มองแทบไม่เห็นทาง เปิดกระจกโผล่หน้าไปคว้าเมฆ นั่นก็หมายว่าเรามาอยู่ ระดับเมฆลอยฟ่องที่เรามองเห็นจากเบื้องล่างนั่นเอง สูดอากาศใหม่เปลี่ยนอากาศเก่า เป็นการฟอกกายใจ รถยังบึ่งขึ้นดอยสูงต่อไป ขึ้นไปอยู่ยังจุดเหนือหมู่เมฆฝน

^^ การขึ้นดอยหน้าฝนสิ่งที่กังวลคือน้ำหล่นฟ้านั่นแหละ แต่พวกเราวาสนาดี มีเทวดาคอยอุปถัมภ์ ฟ้าเปิดให้แดดทะลุออกมา เป็นบรรณาการจากสวรรค์ เริ่มเดินเก็บภาพที่โอกาสหายากนี้ เรามายืนอยู่จุดที่สูงกว่าใครๆในประเทศนี้ ใครจะมาอ้างว่าฉันหัวสูงอยู่สูงไม่ได้หรอกนะ วันนี้คณะสกุลเฮอยู่สูงกว่าใครๆ

^^ วันที่พิเศษอย่างนี้

อยากจะนั่งเฉยๆทวนความหลัง

เมื่อครั้งนั่งเบียดกับคนที่รู้ใจ

รำลึกคร่ำครวญในอก..รอหน่อยเถิดหนาคนดี

นาทีนี้ช่างแปลกเหลือเกิน

อากาศ 9 องศาตอนเช้า

สายมาอุณหภูมิเพิ่มขึ้นๆ 10-15-20 องศา

อย่ากระนั้นเลย ถอดเสื้ออาบแดดดีกว่า

เหตุการณ์โป๊กลางดอยอินทนนจึงเกิดขึ้น

จะมีใครสักกี่คนที่มานั่งแก้ผ้ากลางลานหญ้า

คงเห็นหลักฐานจากสื่อที่คนหัวโตเสนอแล้วใช่ไหมครับ

(ใครคิดว่าแก้ผ้าบนดอยอินทนนง่ายก็ลองดู นะขอรับ)

^^ อุ้ยเดินมาคุยด้วย

มีนกป่าสีสวยตัวหนึ่งมากระโดดวนเวียนอยู่ใกล้ๆ

หลังจากนั้นชวนกันไปป่าหิมพานฝั่งตรงกันข้าม

ป่าสูงชื้นที่เป็นแหล่งผลิตน้ำมาหล่อเลี้ยงโลก

มอสที่เย็นชื้นเป็นเครื่องกลั่นหยดน้ำติ๊งๆ

มีสะพานไม้ทอดยาวคดเคี้ยวให้เที่ยวชมตามจุดต่างๆ

ความอลังการของป่า แสงแดดที่เป็นใจ

อากาศเย็นสบายจนไม่อยากกลับ

ขอบคุณเจ้าหน้าที่อุทยานช่วยกันดูแลป่าไม้เหล่านี้

^^ ว่าจะมาทวนความหลัง กลับแบกเอาความประทับใจกลับจนแอ่น ได้เวลาบ่ายคล้อยลงดอยเข้าเมือง แวะชิมข้าวซอย วิ่งๆไปเจอศิลปินชั้นครู ปั้นช้างตัวเบ้อเร่อเป็นบ้าน ช่างคิดได้น่ารักจริงๆ ก่อนจะเข้าเมือง เจอชาวบ้านนั่งจ้องจับแมงมัน เราแวะดู..เจ้าแมงมันเป็นเช่นนี้เอง ที่อีสานก็มีแต่ไม่รู้จัก ปัดกวดให้ไก่ปลากินเป็นอาหาร แต่คนเหนือถือว่าเป็นเมนูชั้นสุดยอด ได้ชิมแล้ว อร่อยจริงๆด้วย

^^ จะไปเที่ยวบริเวณพืชสวนโลกก็ไม่ทันเสียแล้ว จึงชวนกันไปทวนความหลังที่ร้านถนอมโภชนาที่ข้างกำแพงเมือง ร้านนี้เหมาะกับคนที่จะมาทานข้าวอย่างเดียว จะมาดื่มเฮฮาแต่งสายเดี่ยวรองเท้าเตะ ร้านไม่ยินดีต้อนรับ ลองสั่งอาหารไทยๆมีน้ำพริกกะปิมาชิมด้วย รสชาติคงเดิม ที่คงเส้นคงว่าคือไม่เผ็ด ลิ้นฝรั่งชิมได้สบาย มาเที่ยวนี้เกิดกติกาสากลในหมู่ชาวเรา

< ใครเลือกร้านคนนั้นจ่าย

< อุ้ยจะมาขอดูลายมือ จับมือไว้ไม่ได้หรอก

< ถ้าจะทวนความหลังต้องทำครบสูตร

< ชวนที่รักมากินข้าวจะให้สาวเจ้าออกกะตังได้ยังไง

< อุ้ยก็ ..

« « Prev : ว่าด้วยเรื่องกิ๊ก

Next : ต่อล้อต่อถ้อย » »