ลานลุงเปลี่ยน

ฉากท้องเรื่อง ที่ทุ่งนาท้ายบ้านดอนไช เวลา ๖ โมงเย็นกว่าๆ
ชายหนุ่ม(ใหญ่)ตัวเล็กๆเดินกระย่องกระแย่งเลาะมาตามทางเดินที่ทำหน้าที่เป็นคันนาไปด้วย 
มองไกลๆ ดูจากท่าสะพายย่ามที่เอาสายย่ามคาดหน้าผากแล้ว เขาน่าจะเป็นชาวลั๊วะที่เดินลงมาจากภูตุ้ย เอาของป่ามาขาย
แม่ป้าวัยกว่าหกสิบในชุดชาวนาที่เปลี่ยนจากสีเดิมมาเป็นสีโคลน กำลังก้มดำนาอยู่คนเดียว ยืดเอวขึ้นบรรเทาความปวดเมื่อยมองดูด้วยความแปลกใจ
เมื่อเห็นเจ้าลั๊วะเดินๆหยุดๆ ควักเอากล้องจากย่ามออกมาถ่ายรูปไร่นา ถ่ายรูปควายที่กำลังไถนา
“เบิ่งซงคือบ่แม่นพี่น้องลั๊วะภูดอย เบิ่งลาวใส่เกิบหุ้มคือสิแม่นคนญี่ปุ่น แต่ว่าญี่ปุ่นผีบ้าหยังมาย่างเลาะคันนาเล่นแนวนี้” แม่ป้าคิดในใจเมื่อชายนั้นเดินเข้ามาใกล้ 
“สะบายดีแม่ป้า คือมาปูกนาผู้เดียว ค่ำแล้วเด้อ” ชายหนุ่มส่งเสียงทักทายพลางยกกล้องถ่ายรูปแม่ป้า
“คนลาวตั้วนี่”…แม่ป้ารำพึงกับตัวเองแล้วตอบออกไป
“โอ้ย แม่มาปูกเข้าซ่อมบ่อนที่กะปูมันกัด”
พลางชี้ให้ดูบริเวณที่ต้นกล้าถูกปูกัดเป็นบริเวณกว้างเกือบครึ่งค่อนกระทงนาขนาดราว ๒๐x๔๐เมตร
ชายหนุ่มมองด้วยความตกใจ “ฮ่วยมันแม่นกะปูหยังมากัดกินต้นกล้าบักหลายกะเดี้ยกะด้อแท้แม่ป้า ข้อยเกิดใหย่มายังบ่เคยพ้อจักเทื่อ”
แม่ป้ายืดตัวคลายเมื่อย เอื้อมไปหยิบกล้ามัดใหม่มาอีกกำ
“กะปูไท ลูก” “ตะกี้ตะก่อนบ่มีจักเทื่อ หากะมีมาหว่างปีแล้วนี้” “คนไปขายเคื่องขายของชายแดนเพิ่นเอามาแต่เมืองปัวจังหวัดน่านพู้น”
“เอามาใหม่ๆคนกะนึกว่าดี โตมันใหย่สีปั๋งๆ(สีม่วงๆ)นึกว่าจะกินแซบ”
“แท้ๆแล้วกะบ่แซบอองมันแข็ง ขี้มันกะขม เอาเฮดน้ำปู๋กะบ่นัว ขุดฮูอยู่กะบักลึกๆ คันนารั่วหมด”
“หอยปากกว้าง(หอยเชอรี่)นี่กะมาแต่ไท นี่กะกัดกินเข้าบักดีๆ” “อันนี้มาใหม่กะซื้อมาปล่อยในนากันหกโตห้าพันกีบ นึกว่ามันจะแซบ”
แม่ป้าชี้ให้ดูไข่หอยเชอรี่สีชมพูสดใสที่ติดอยู่กับต้นหญ้าริมคันนา
“พี่น้องคนอื่นอ้อมข้างนี่เขาไปซื้อยาฆ่ากะปูมาแต่เมืองน่านมาใส่นา ลางส่วนกะตายส่วนที่บ่ตายมันเลยหนีมาอยู่นาแม่ป้านี่”
“แม่ป้าใส่ยาฆ่ากะปูบ่ได้ ปีก่อนใส่ในนาโท่งพู้นไปเอาหญ้านาเทื่อเดียวแพ้ยามาผมร่วงหมดไปปัวที่ไทหมดเงินไปบักหลายๆ”
“ลูกนายลุกมาแต่ศูนย์กลางพรรคบ่ ป้าฟังเสียงปากคือคนเวียงจันทน์”
“เจ้า แม่นแล้วแม่ป้าลูกมาแต่เวียง…” ชายหนุ่มตอบเบาๆ เขานึกดีใจที่แม่ป้ามองไม่ออกว่ามาจากที่เดียวกับกะปูไท
“ไปก่อนเด้อแม่ป้า….” แล้วเขาก็เดินลากเท้าหนักๆด้วยความหนักอึ้งในใจลาจากแม่ป้า
เขาหนักใจที่
      นาข้าวที่หงสาจะเสียความบริสุทธิ์ไปเสียแล้วด้วยสารเคมีฆ่าปู
      จะหาวิธีกลทางไหนมาจัดการแก้ปัญหานี้ให้ชาวบ้าน
นอกจากปูไท หอยปากกว้างไทแล้ว หากที่นาผืนนี้ของแม่ป้าจะต้องถูกเวนคืนไปทำกิจกรรมอื่นโดยการลงทุนร่วมของคนไท เขาจะหาวิธีชดเชยวิถีชีวิตของชาวนาเหล่านี้ได้อย่างไร
      แต่เขายังเชื่อมั่นว่า รัฐบาล เจ้าของเงินกู้จากธนาคารสากล และผู้พัฒนาโครงการ จะไม่ทอดทิ้งประชาชน
ขอพลังให้เขา ได้วางแผนงาน แผนงบประมาณให้รอบคอบรัดกุม
ขอปัญญาให้เขา

« « Prev : อำนวย เขาเป็นเพชรแท้ที่ผมค้นพบ

Next : เทศบาลบ้านทุ่ง (วิ่งมาส่งการบ้านเรื่องชนบท?) » »