คำพรครูบาวัดห่างกลางเวียง
ปี๋ใหม่เมือง ยืมกำปั๋นปอนตุ๊เจ้ามาฝาก ปี้น้องในลานเน้อ
ขอบคุณที่มา www.watpratupa.com
เอวังโหนตุเอวังโหนตัง หื้อมูลละสัทธา
ได้กินทังกบตีนตังและเขียดตีนตังตกโตตีนตัง ซะเล้อตีนตัง
หื้อได้กินทัง แกงผักปังและแกงเปลือกกุกเปลือกกอก
หื้อได้กินทังแกงผักหนอกและรากคา หื้อมีสัพพะนานาอย่าหย่อน
หื้อมีทังพร้าหักและพร้าหล่อน พร้าเหลี้ยมเสียมหัก
หื้อบุญรักสมรักษาเต็มสองสามผืนคะลา และสองสามผืนสาด
หื้อได้นอนซาดราดอยู่ถ้าดากิน ส่วนว่าหนี้สิ้นอย่าหื้อมาถูก
หื้อมีลูกเต้ามากหลวงหลาย หื้อไว้ไข่งัวไข่ควายเต็มสองสามซ้า
หื้อมีไข่ช้าง ไข่ม้าเต็มสองสามก๋วย หื้อมีน้ำบวยเต็มสองสามล่าง
ปลายแถมสองสามถุน คันว่าเป็นขุนหื้อได้นั่งกว้าน
คันอยู่บ้านหื้อคนมาสู่มาหา คันว่าเถิงยามยะ ไร่นา
หื้อได้สองมือทือแพ่งเหล้า หื้อคนหลั่งเท้ามาชม
หื้อได้อมเหมี้ยงส้มและเหมี่ยงฝาด คันว่าไปกาด หื้อได้ขายของแพง
คันว่าเถิงตาวันแลงหื้อพ่อค้าแม่ค้ามาสู่
หื้อได้เงินธ็อกหมู่เงินถา หื้อได้หาบหามมาวันละสองสามแซ็ก
ของกับของแลกหื้อได้ไหลมาหา หื้อมีทังไก่พู้ ดำกาตีนฝ่า
หื้อได้ทังผ้าเช็ดหน้าผืนดี
หื้อได้ทังหมาพู้หมีแค่งโก้งโซ้งโพ้งอยู่เฝ้าหัวขั้นได
คันหันคนไปคนมาก็อย่าได้เห่า หื้อได้กินเต่า เมื่องาย
หื้อได้กินไข่งัวไข่ควายเมื่อเช้า หื้อได้ชิ้นกวางพู้เถ้า
มาลาบกินแลง หื้อได้ได้นอนสะแคงคาบทื้น
จนท้องขึ้นเพื่อได้กินอาหาร หื้อได้นอนอยู่ซานแยงแว่น
อย่าได้ลุกแล่นไปไหน หื้อสนุกสุขใจอยู่ในเรือนรั่ว
หมดเช่นหมดชั่วอนันตา
หื้อได้กินชิ้นปูชิ้นปลาซากบ้วนหื้อได้กินปลาก่อปลาก้วนตายพราย
หื้อได้กินชิ้นงัวชิ้นควายซากแร้ง
หื้อได้กินทังน้ำพริกข่าแห้งใส่แมงดา
หื้อได้กินทังมะสารกงัวรกควายตายหลอดหื้อได้กินทังตับทังปอดเยียงผา
ส่วนว่าเพียธิโรคาอย่ามาใกล้ คันว่าเจ็บไข้
ก็หื้อพ่อเลี้ยงใส่ยาแซ คันว่าหนักหนานาแค ก็หื้อพ่อแม่ได้ยืนผ่อ
ส่วนว่าลวงเผิ้งลวงต่อ ก็อย่าได้ผ่อได้หัน
อย่าหื้อพรากกันเหมือนไม้คานกับบ่า หื้อเจ้ามียสมีธ่า
เหมือนหนึ่งม้าเทียวทาง อย่าหื้อมีใจจืดใจจางเน้อเจ้า
คันว่าบ้านเมืองกั้นเข้า ก็หื้อเจ้าได้กินย้างกินก้อย
คันว่าเจ้าไปป่าไปดอย ก็หื้อเจ้าเว้นจากมะแฮ่เขี้ยวม้า
คันว่าเจ้าไปเธี่ยวไปค้า ก็หื้อคนใบ้คนบ้ามาซื้อมาขาย
หื้อได้กินขี้อกหลาย ๆ หื้อได้กินทางปลายเล็ก ๆ น้อย ๆ
หื้อเหมือนดั่งปราสาทส้อยเสาเดียวนั้นจุ่งจักมีเที่ยงแท้ดีหลี
(และขอบคุณท่านผู้นำมาโพสต์ นายหนานเกษม ศิริรัตน์พิริยะ สำนักลอมกลางอรัญญาวาส น่าน เพิ่นบอกว่า
เอาลุกเว็ป http://www.nanculture.org/index5.5.htm)
ไผไค่ฮู้ คำแป๋ ไปถามอุ้ยสร้อยเอาเน้อ
« « Prev : เวียกงานกวดสุขภาพที่หงสา: เช้านี้ที่โฮงหมอ
Next : พักผ่อน …..สุนทรียอักษร » »
6 ความคิดเห็น
ยกมือยอวันตาสาธุก๋าน อันว่าปีเก่าก่อล่วงไปแล้วปี๋ใหม่แก้วก่อมาฮอดมาเติง
ครูบาวันห่างมาปั๋นปอนสหรีออนซอนได้เป๋นเส้นเป๋นวา
ผดไปตางหน้าก่อถ้าจะดีเป๋นศรีเป๋นเจ้า แต้หน้อ
เรื่องกำแป๋ จะไปล้ำหน้าครูบาอาจ๋าน
ก่อตะบ่างามก้าหา
คนเปิ้นมีผหย๋า เปิ้นก่อจะมาเลียบผ่อ
น้อแม่ป้อตังหลาย กำแปลก่อจะยกถวายแม่จ๋านคนเวียงหละปูน เปิ้นเป๋นตัวครูใหญ่ บ่ามีใครเตียมเต้า เปิ้นจะได้ยกพรใส่เกล้าแปล๋หื้อฮู้กู้ผู้กู้คนเน้อเจ้า
…..บังคม สมเสด็จ
หื้อต้ายประจ่าติ๊บปะต๋ายกันเบิดตุ๊กปู้ตุ๊กตั๋วเด๊อ
อั่นนี้เอิ้นแบ่บวา ส้ำเนี้ยงค้นโข่ล่าด..นิ
สวัสดีปี๋ใหม่ค่ะอาเปลี่ยน…
ป้าจุ๋มเพิ่งไปเที่ยวเวียงจันทน์-หลวงพระบางมา 1 อาทิตย์ค่ะ นอกจากเที่ยวแล้วป้าจุ๋มและลูกๆยังได้หัดอ่านภาษาลาวด้วยค่ะ(คนขับรถสอนให้) จนพออ่านป้ายต่างๆได้พอเข้าใจรวมทั้งใบเซียมซีด้วยค่ะ…อิอิ
แต่มาเจอ”กำปั๋นปอนตุ๊เจ้า”ที่อาเปลี่ยนนำมาฝากเข้าใจว่าดีแน่ๆค่ะแต่อ่านแล้วก็ยังงงๆค่ะค่ะ)(ที่ไปเรียนมานิดหน่อยก็ลืมไปเกือบหมดแล้วค่ะ) ตกลงจะให้ไปถามอุ๊ยสร้อยหรือแม่จ๋านคนเวียงหละปูนดีเจ้า…
ได้ข่าวว่ากำลังเวียกงานตรวจสุขภาพอยู่ที่หงสา…อย่าลืมดูแลตรวจสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ
แปลโตยเน้อ ข้าเจ้าบ่แม่นคนเมืองแต้ ขะไจ่แปลฮือละอ่อนอ่อนคำเมืองเจ้า
ข้าเจ้าเป๋นครูตั๋วหน้อย เลยซว้าดไปบ่าต้องเป๋นคนแปล..
ปีใหม่ปี๋นี้ หัวฟุ หัวฟุ่น กว่าจะได้มาอ่านกำปอน
อ่านไปอ่านไปก็ใค่หัวโฺฮะๆ เปิ้นบอกหื้อ นอนซาดราด อยู่ถ้าดากิ๋นอี้หวะเจ้า..ฮ่าๆๆ
สาธุรับพร ด้วยความงวยงงกับภาษา แต่รับด้วยเจตนาดีครับผม