รีวิว

#2 จันทรรัตน์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 28 พฤษภาคม 2009 เวลา 9:16 (เย็น)

ขอบอกแบบเหนียมๆ ว่า ยังไม่รู้ว่าจะไปอ่านตรงไหน เลยไม่ได้เม้นท์อะไรเลย..

#4 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2009 เวลา 6:42 (เย็น)

ผมทั้งเห็นเหมือนและแตกต่างจากพี่บางทรายครับ

การเขียนบันทึกสำหรับบล็อก ต่างกับการเขียนบทความสำหรับหนังสือ ในบล็อกเป็นพื้นที่อิสระ แต่หนังสือมีข้อจำกัดเยอะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความยาวของบรรทัด ซึ่งเมื่อแทรกรูป แทรก quote ลงมา ทำให้จัดยากมาก แล้วก็ไม่มีใครเลยสักคน (ยกเว้นน้าแป๊ด) ที่เข้าใจกระบวนการทำหนังสือตั้งแต่ต้นจนจบ เมื่อมารับหน้าที่จำเป็นเพื่อให้หนังสือออกมาให้ได้ ก็เป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้ใหม่ทั้งหมด ดีหรือไม่ดีอย่างไร คงต้องรอดูนะครับ

ในส่วนของเรื่อง มีประโยคที่เรียกว่า run-on หลายแห่ง ประโยคแบบนี้ควรแบ่งออกเป็นส่วนย่อยๆ ทำให้ทุกประโยคจบในตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องขยาย..เชื่อม..ขยาย..เชื่อม.. เพราะประโยคไม่ใช่ย่อหน้านะครับ ประโยคหนึ่งๆ นำความคิดมาไม่เกินหนึ่งอย่างเท่านั้น

เมื่อจะเล่าเรื่อง คงไม่จำเป็นที่จะต้องมีเหตุผลอธิบายทุกอย่างแบบที่อยากจะให้เข้าใจ เพราะมันเป็นเพียงเรื่องที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง ผู้อ่านเข้าใจได้เองครับ

เรื่องความยาว ผมคิดว่ายาวก็ไม่แปลกหรอกครับ สำคัญที่เนื้อหา+แง่คิดมากกว่า และนั่นคือสิ่งที่ผู้เขียนให้กับผู้อ่าน

รูปประกอบที่สองน้าเคยขอความร่วมมือ จำเป็นต้องได้รูปที่ยังไม่ย่อครับ การพิมพ์ละเอียดกว่าที่เห็นบนจอภาพอย่างน้อยสี่เท่า รูปที่ดูดี/ขนาดพอดีบนจอ เวลาจะเอาไปพิมพ์ จะต้องละเอียด/ใหญ่บึ้มเพื่อความคมชัด จะกี่พัน pixels ก็รับได้ครับ แต่ถ้าส่งรูปที่ใช้บนบล็อกมา มักจะใช้ไม่ได้ ต่อให้เอาไปขยาย ก็มักจะไม่ละเอียดพอ (รูปแตก)

ผมอ่านหนังสือเล่มนี้หลายรอบ ก็ยังชอบอยู่ ตั้งแต่ต้นจนจบครับ

#6 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2009 เวลา 2:21 (เย็น)

บทความของคนสุดท้าย เป็นองค์บากตอนบู้ล้างผลาญ ต้องอ่านให้ได้นะครับ ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่

#8 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 1 กรกฏาคม 2009 เวลา 5:42 (เย็น)

วันนี้จปผ.1 กลายเป็นประเด็นฮอตในการทำ BAR ก่อนทำ KM ยาเสพติดวันที่ 6-7 สค.นี้ค่ะ

ทุกคนสนใจว่ารวมกันได้ยังไง เป็นการทำ KM แบบไหน..และถูกใจคำถาม”เจ้าเป็นไผ” เพราะเห็นว่าเป็นคำถามสำคัญที่ควรถามตัวเองเพื่อรู้จุดยืน

#10 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 กรกฏาคม 2009 เวลา 8:42 (เย็น)

“เจ้าเป็นไผ เล่ม ๑” ให้พระใหม่ไปอ่าน เพิ่งเอามาคืน บอกว่า ครูปู เขียนน่าอ่านที่สุด…

หลวงพี่ชัยวุธ

#12 อัยการชาวเกาะ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 กรกฏาคม 2009 เวลา 5:15 (เย็น)

ขอเสนอแนะให้ผู้เขียนเจ้าเป็นไผ ๑ แต่ละท่านแนะนำผู้เขียนเจ้าเป็นไผ ๒ จะดีไหม พ่อครูเป็นผู้เขียนโดยสรุปถึงแต่ละคนในเจ้าเป็นไผ ๒ สั้นๆว่าดึงอย่างไรลากอย่างไรผลักอย่างไรจึงชักนำเจ้าเป็นไผ ๒ เข้าสู่วงการ อิอิ

#14 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 กรกฏาคม 2009 เวลา 8:53 (เย็น)

วันนี้นั่งคุยกับแม่ถึงเนื้อหาและสิ่งที่ได้รับจากไผ 1 รวมทั้งประเด็นไผ 2 แม่บอกว่า…

1. ไผ 1 เปรียบได้กับเรื่อง “หลายชีวิต” ที่อ.คึกฤทธิ์ ปราโมชเขียน คือเป็นเรื่องจริงที่เกิดจากชีวิตของแต่ละคน เป็นการให้้สติกับคนอ่าน ได้ย้อนดูตัว ได้เข้าใจชีวิตและเห็นว่ามุมที่เรามองเห็นนั้นไม่ใช่ทั้งหมดของคนๆหนึ่ง
2. เล่ม 2 แม่เสนอว่าเขียนประเด็นที่เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของตัวเอง เพราะชีวิตแต่ละคนมีจุดหักเหทั้งนั้น เสนอประสบการณ์ที่เป็น”จุดเปลี่ยน” ของตัวเอง เมื่อเจอปัญหา เจอเรื่องใหญ่แล้วเผชิญกับมันอย่างไร ผ่านปัญหานั้นมาด้วยวิธีไหน เพื่อเป็นวิทยาทาน
3. เสนอมุมมองเกี่ยวกับเรื่องราวในสังคมที่เห็นจากมุมของตัวเอง เช่นเบิร์ดในฐานะที่ยืนอยู่ปัจจุบัน ในหน้าที่ปัจจุบันจะมีมุมมองเสนอสังคมเรื่องการสร้างคน สร้างตน สร้างงานอย่างไรแบบเฮฮาศาสตร์

จบข่าวค่ะ

#16 chakritt ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 กรกฏาคม 2009 เวลา 3:38 (เย็น)

สมาชิกหน้าใหม่ครับ
ครูจอมป่วนให้”เจ้าเป็นไผ”มาอ่านเมื่อ 13 ก.ค. อ่านจบเล่มในเวลาอันรวดเร็ว (7 วัน..แฮ่..ปกติอ่านหนังสือไม่ค่อยจบเล่มครับ) อ่านแล้วชอบทุกเรื่อง อยากซื้อไปแจกให้คนอื่นได้อ่านอีก แต่ไม่รู้ว่าซื้อที่ไหน จ่ายเงินอย่างไร  อยากได้สัก  6 เล่มครับ เลยขอข้อมูลตรงนี้เลยครับ

#18 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 12 ตุลาคม 2009 เวลา 6:59 (เย็น)

เจ้าเป็นไผ๑ จากใจวัยโจ๋ — ความเห็นจากนักศึกษาระดับ ปวส.ปีที่ 1 หลายคน

#20 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 ตุลาคม 2009 เวลา 2:43 (เย็น)

หนังสือเรื่องเจ้าเป็นไผให้อะไรกับเราบ้าง ?…………………..

ให้แง่ คิดหลายเรื่องเลยหล่ะครับ ทั้งการดำรงชีวิตและความเพียรพยายาม ทำให้เรารู้ว่าควรจะดำรงชีวิตต่อไปอย่างไร เรื่องที่ผมชอบก็คือเรื่องของ อ.ปู อ่ะครับ…..ในความเห็นของผม อาจารย์เป็นผู้หญิงที่เก่ง มีน้ำใจและกล้าแสดงออก ….” ผมคิดว่าที่อาจารย์ปูมาอยู่ตรงนี้ได้ เพราะความพยายามทั้งนั้นเลย”
……………………………….อ.ปู เป็นอาจารย์ ที่เก่งมากจริง ๆ  [นี่ผมไม่ได้แกล้งชมอาจารย์นะ]  มันคือความคิดผม !! >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ผมอ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว นึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่เคยทำอะไรไม่ดี..ทำให้รู้จักคำว่าการเอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่ใช่อะไรก็เอาแต่ใจตัวเองไปซะทุกเรื่อง ทุกปัญหามีทางออกเสมอ เราเกิดมาโชคดีที่มีพ่อแม่คอยเป็นกำลังส่งให้เราเรียนไม่ต้องไปลำบากอะไร เราก็ควรจะตั้งใจเรียน ในเมื่อเราได้โอกาสมาแล้ว เราก็ควรจะทำให้มันเกิดประโยชน์สูงสุด เพราะบางคนไม่มีโอกาสแม้แต่จะเรียนหนังสือ แต่เค้ายังไขว่่คว้าหาโอกาสนั้น ถ้าเค้ายังทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ “เราก็คนเขาก็คน”

….นี่เป็นแง่คิดจากการวิเคราะห์ของผมครับ !!!

ชอบตอนของอาจารย์อ่ะคับ อาจารย์เคยลำบากมาเท่าไหร่ กว่าจะได้มายืนจุดนี้ได้ ขนาดถึงกับถือวิทยุไปอัดเสียงฝรั่ง ผมนับถือเลย !! อาจารย์มีความตั้งใจมาก ถึงแม้ทางบ้านจะไม่พร้อมก็ตาม แต่อาจารย์ก็ผ่านจุดนั้นมาได้ อาจารย์จึงประสบความสำเร็จ

…ผมคิดว่า คุนค่าของคน ก็คือความตั้งใจนี่หล่ะครับ ^^

ณัตพล  เอี่ยมวิไล  ปวส.1/4

#22 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 ตุลาคม 2009 เวลา 2:44 (เย็น)

สวัสดีค่ะอาจารย์ปู หนูชื่อนางสาวรุ่งรัชนี ธนเมธางกูร ปวส.1/5 สาขาการตลาด

หนูได้อ่านหนังสือแล้ว  หนูรู้สึกว่าอาจารย์ปูเป็นคนที่เก่งมากมากเลย หนูอ่านแล้วมีบางตอนก็หัวเราะ เป็นตอนที่อาจารย์จะไปโรงเรียนแต่คุณแม่ของอาจารย์ลืมปักชื่อที่นอนแล้ว อาจารย์ก็ร้องไห้จนสลบไป หนูฮามากเลย จนคุณแม่อาจารย์ปักเสร็จ แล้วก็เรียกอาจารย์อ่ะค่ะ ฮามากมากเลย ทำ้หนูเศร้า้ตอนที่อาจารย์ไปอยู่กับอาแล้วไปนอนในห้องเก็บของที่มีแต่ฝุ่น   มีช่วงหนึ่งที่อาจารย์คิดถึงแม่ของอาจารย์แล้วโทรศัพท์ไปหาท่าน ทั้ง ๆ ที่อาจารย์ไม่เคยพูดหวานหวานหรือแสดงความรักกับท่านเลยแล้วอาจารย์ก็ไปบอก ท่านว่า..หนูคิดถึงแม่…ทำเอาหนูซึ้งเลยค่ะ  เพราะหนูก็ไม่เคยแสดงความรักกับพ่อแม่หนูเหมือนกัน หนูไม่เคยพูดหรือคุยแบบหวานหวานเลย และตอนที่อาจารย์ไปเรียนแล้วก็มีเรื่องกับเด็กผู้ชาย  โห…อาจารย์เก่งมากเลยสู้ได้ไง แรงผู้ชายนะคะกัดเขาจนเนื้อเกือบขาดสุดยอดเลยอาจารย์

#24 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 ตุลาคม 2009 เวลา 2:45 (เย็น)

ข้อคิดที่ได้จากการอ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ

โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือแบบมีสาระอยู่แล้วใช้ชีวิตไร้สาระไปวัน ๆ

ถ้าหนังสือที่ชอบอ่านบ่อยที่สุดก็จะเป็นหนังสือเกี่ยวกับดาราหรือคนในวงการบันเทิง

ซึ่งไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยแต่พออาจารย์ สั่งให้อ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ

เชื่อรึเปล่าคะว่าหนูใช้เวลาอ่านอยู่ 3 วัน กว่าจะจบ  พออ่านจบแล้ว ก็ได้ข้อคิดว่า

ไม่ว่าคนเราจะเกิดมาจนหรือว่ารวย แต่เราก็ยังคงความเป็นคนเหมือนกัน

มีชีวิต  มีความรู้สึก และรู้ผิดชอบชั่วดี และหนังสือเล่มนี้ได้ให้ข้อคิดหลายอย่างมาก

ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิตการต่อสู้อุปสรรคต่าง ๆ   เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว

คิดว่าโชคดีมากที่เกิดมามีทั้งพ่อและแม่ที่คอยให้ความรักและการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี

และหนังสือเล่มนี้ทำให้คิดถึงอนาคตขึ้นมาว่าถ้ามัวแต่ทำตัวอย่างนี้

อนาคตข้างหน้าเราจะเป็นอย่างไร คิดว่าหนทางที่จะเดินต่อไปข้างหน้าจะเจออะไรบ้าง

และเราพร้อมที่จะรับสิ่งเหล่านั้นหรือไม่  เราเข้มแข็งพอรึยัง

เพราะการที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตได้ต้องอาศัยความขยันความตั้งใจ

ความอดทนอดกลั้น และการเอาชนะต่อความรู้สึกของตัวเอง

คนเราต้องมีจุดมุ่งหมาย ความฝัน และต้องมีความรับผิดชอบต่อตัวเรา

อีกทั้งความกตัญญูก็เป็นสิ่งสำคัญที่เราต้องตระหนักอยู่ตลอดเวลา

ถ้าถามว่าได้อะไรจากการอ่านและสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้อย่างไร

ทำให้มองโลกกว้างขึ้น มองเห็นความลำบากของผู้อื่น และคิดว่าการที่เราจะมีจุดยืนเป็นของตัวเองได้นั้น  เราต้องยืนหยัดอยู่ในสังคมและอยู่ร่วมกับผู้อื่นให้ได้  รู้จักช่วยตัวเองก่อนที่จะหวังไปพึ่งคนอื่น  และคำ ๆ นี้ทำให้ดิฉันเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง  การที่เราไม่รู้ค่าของตัวเอง   เป็นการสูญเปล่าที่ไม่น่าให้อภัย อ่านแล้วรู้สึกว่าคำ ๆ นี้มีความหมายมากและรู้สึกว่ามันครอบคลุมทุกอย่างไว้แล้ว  ต่อไปก็คงไม่ทำตัวไร้สาระจะพยายามเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้มากที่สุด เพราะต่อไปภายภาคหน้าคงจะต้องเจออะไรอีกเยอะ

นางสาวมณีนุช  จันนอก  ปวส.1/2  เลขที่ 30

#26 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 24 ตุลาคม 2009 เวลา 2:46 (เย็น)

“เจ้าเป็นไผ”

จากการที่หนูได้อ่านพ็อกเก๊ ตบุ๊คเล่มนี้ เริ่มจากการอ่านคำนิยมของหนังสือ  ก็คิดว่ามันน่าเกี่ยวกับวิถีการดำรงชีวิต ซึ่งหนูก็ได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่างที่หนูคิดว่ามันไม่น่าจะเกิดขึ้นในชีวิต เพราะบางอย่างอาจจะเลวร้ายเกินไป แต่พอได้อ่านไปเรื่อย ๆ กลับมีความคิดอย่างนึงว่า “ถ้ามีความพยายามมากเท่าไรก็จะประสบความสำเร็จมากเท่านั้น” ซึ่งจากเรื่องของอาจารย์ปู ก็ทำให้หนูอดคิดไม่ได้ว่า หนูลำบากน้อยกว่าอาจารย์เยอะ!!!

เพราะเมื่อตอนหนูเรียนชั้น ประถมที่ต่างจังหวัด (นครศรีธรรมราช)  หนูก็ลำบากมาก  (ในความรู้สึกของหนูนะ) คือตอนนั้นอยู่กับคุณยาย เวลาไปเรียนหนูจะได้เงินไปประมาณ 2-3 บาทเท่านั้น โดยการนำขนมที่ยายทำไปขายที่ รร. ซึ่งถ้าวันไหนขายหมดก็จะได้เงินไปซื้อขนมหรืออย่างอื่นกิน แต่ถ้าขายไม่ได้ก็กินขนมที่เอามาขาย เป็นอย่างนี้ทุกวันและเป็นอยู่ประมาณ 6 ปี จนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 แต่ตอนนั้นหนูไม่คิดว่ามันลำบากหรอก เพราะยังเด็กและยังไม่คิดอะไรมาก อีกอย่างอยากไปเรียนมากจึงทำทุกอย่างที่จะได้เงินมาซื้อกับข้าวกิน ไม่ว่าจะเก็บผัก ผลไม้ ทำขนม เดินไปขายที่ตลาด เดินประมาณ 8 กม.ในตอนตี 2 กับยายทุก ๆ วัน

เวลาที่ฝนตก ก็อดคิดถึงพ่อแม่ไม่ได้ จนบางครั้งแอบไปนั่งร้องไห้อยู่ริมหน้าต่าง เพราะท่านทำงานอยู่กรุงเทพฯ จะได้เจอกันแต่ละครั้งก็ต้องรอเป็นปี ๆ ปีละประมาณ 2 ครั้งได้ พอหลังจากจบป.6 ก็ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ ฯ เป็นต้นมา  ทำให้คิดได้ว่า ตอนนั้นเราลำบากจริง ๆ เนอะ แต่ก็ภูมิใจที่สามารถผ่านชีวิตแบบนั้น เพราะนั่นคือกำไรชีวิต เพราะสามารถทำให้หนูตระหนักอยู่เสมอว่าหนูเคยลำบากมาแล้วไม่กลัวอุปสรรคหรือ ความยากลำบากเลย
หนูจะสู้เพื่ออนาคตและความฝันของหนู เหมือนกับอาจารย์ปูคนนี้ ที่หนูไม่เคยได้รู้มาก่อนเลยว่าอาจารย์ได้ผ่านอะไรมาบ้าง แต่พอได้อ่านพ็อกเก็ตบุ๊ค”เจ้าเป็นไผ”แล้ว ถึงได้รู้อย่างเต็มอกเต็มใจว่ายังมีคนที่เคยลำบากมากกว่าเราอีกร้อยเท่าพัน เท่า และอีกมากมายในโลกกลม ๆ ใบนี้…
หนูว่านะอาจารย์เป็นบุคคลที่มีความอดทนและความพยายามสูงจริง…กว่าจะก้าวมา ถึงขั้นนี้ คงจะเหนื่อยและมีกำลังใจมากเลยทีเดียว ทำให้ตอนนี้หนูคิดที่จะฮึดสู้!!!ขึ้นมา เพื่อที่จะขวนขวายหาความสำเร็จให้ชีวิต ไม่ว่าจะไกลซักแค่ไหนก็ไม่ถอย…

ขอขอบพระคุณอาจารย์ปูมากที่ทำให้หนูได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่างจากหนังสือ เล่มเล็ก ๆ เล่มนี้…ขอบพระคุณจริงๆครับ

นายโกวิทย์  ส่งเสริม ปวส.1/5 การตลาด

#28 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2009 เวลา 9:48 (เย็น)

จากที่ผมได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ก็ดีนะครับได้รู้ถึงความลำบากของบุคคลต่างๆ แล้วย้อนกลับมาดูตัวเองผมว่าชีวิตผมสบายกว่าเยอะเลยนะ เพราะมีทั้งพ่อแม่คอยส่งเสียเล่าเรียนฉะนั้นควรจะทำตัวให้ดี ๆ เพราะสบายมาขนาด นี้แล้วถ้าทำตัวเหลวไหลผมคงจะลำบากแน่เลย…
ส่วนตัวตอนที่ผมชอบก็คงเป็นของอาจารย์ปูนั่นเหละ เพราะเป็นบุคคลที่เรารู้จักและใกล้ชิดกว่าบุคคลอื่น ๆ ในหนังสือ ส่วนท่านอื่น ๆ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะครับ แต่อย่างว่านะรักแท้มันแพ้ใกล้ชิด..
ตอนที่ชอบก็คงเป็นตอนที่อาจารย์หิ้วเทปไปลุยท่าเรือเกาะสมุยคุยกับฝรั่งตัวเป็นๆ มันท้าทายดีลุยแบบ snake ๆ fish ๆ ดีกว่าเรียนจากหนังสือเยอะเลย งิงิ

#30 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2009 เวลา 9:54 (เย็น)

ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไร พยายาม อดทน ผลที่ออกมาจะดีเสมอ

ธนาวัฒน์ เฉียงกลาง ปวส.1/2  เลขที่ 7

#32 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2009 เวลา 10:08 (เย็น)

การที่ผมได้อ่านเรื่องราวต่าง ๆ ในหนังสือเรื่อง”เจ้าเป็นไผ” แล้วอาจจะยังอ่านได้ไม่จบ ไม่ครบหมดทุกท่าน แต่แค่นี้ผมก็เข้าใจแล้วว่าการที่เราจะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของชีวิตได้นั้น ไม่ใช่ว่าเราอยู่ดี ๆ ก็วิ่งไปถึงเลย แต่เราต้องใช้ความสามารถ ความพยายาม และความอดทน อดทนต่ออุปสรรคมากมายในชีวิตที่จะเกิดขึ้น โดยที่เราไม่สามารถคาดคิดได้เลย หลาย ๆ ท่านที่วันนี้ได้ประสบความสำเร็จไปแล้ว ท่านเหล่านั้นต่างก็ผ่านเรื่องราวอันเลวร้าย เรื่องราวที่ตื่นเต้นมาแล้วหลายต่อหลายท่าน
รวมทั้งเรื่องของท่านอาจารย์ปูก็ด้วย เด็กผู้หญิงตัวน้อย ๆ ที่เกิดมาโดยไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา กับครอบครัวตัวเองเลย ต้องไปอยู่กับครอบครัวอื่นนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่า เด็กน้อยคนนั้นจะเติบโตมาโดยปราศจากความรัก หรือกลายเป็นเด็กมีปัญหาซะเมื่อไหร่
ตรงกันข้าม เธอกลับเติบโตมาพร้อมความรักจากผู้เป็นแม่ และคนรอบข้าง ปลุกปั้นให้เธอโตมาเป็นคนดี และฉลาด ปราดเปรียวได้อย่างเช่นทุกวันนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่น่าเอาเป็นต้นแบบในเรื่องแง่คิดต่างๆ ได้เป็นอย่างดีครับ

#34 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2009 เวลา 10:10 (เย็น)

เจ้าเป็นไผ ผู้เขียนส่วนใหญ่มีชีวิตที่เหมือนหนูที่ต้องทำงานตั้งแต่ยังเด็กเพื่อช่วย ทางบ้านและตอนนี้ก็ยังทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียน หนูเลยรู้คุณค่าของการศึกษา ของเงินที่หามาได้ และตั้งใจเรียน ถึงหนูจะเรียนไม่เก่งก็ตามแต่หนูก็จะพยายามเรียนให้จบเพื่อให้ทางบ้านได้รู้ ว่าหนูมีความตั้งใจจริงๆ เพราะว่าตอนนี้หนูเริ่มจะติดเที่ยวมันก็เป็นสิ่งที่ทุกคนอยากจะทำอยากจะมี อิสระบ้าง คงไม่มีใครที่อยากจะเดินตามกรอบที่ผู้ใหญ่วาดไว้ให้ตลอดหรอกค่ะแต่ก็ไม่ใช้ เที่ยวเล่นจนลืมทำสิ่งที่ควรทำเพราะเราไม่ใช่แค่ทำเพื่อตัวเราแต่เราทำเพื่อ ครอบครัวของเราด้วย

มนทิรา  อมรสังข์ ปวส.1/4

#36 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2009 เวลา 10:15 (เย็น)

ชอบเยอะ อ่ะ ตั้งแต่เด็กที่อาจาร์ย ไปหัดเรียนหัดอ่าน แล้วก็ไปขอสัมภาษณ์ฝรั่ง

แล้วก็ชอบตอนที่เปิด Vbac ใหม่ๆ ที่อาจาร์ยคนอื่นบอกว่าอาจาร์ยเป็นคนจุ้นจ้านอ่ะ

แต่ผมไม่เคยรู้เลยว่าอาจาร์ยจะสามารถเข้าวัดไปนั่งวิปัสสนากรรมฐานได้อ่ะ

Impossible 555+

#38 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 ตุลาคม 2009 เวลา 10:18 (เย็น)

รู้สึกว่าคนเราต้องมีความพยายามและเห็นใจผู้อื่น การที่ได้อ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ 1 ทำให้มีข้อคิดในการใช้ชีวิต รู้จักการเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ และรู้ว่าคนเราไม่จำเป็นต้องดีที่สุด แต่ขอให้ทำในทุกๆ เรื่องด้วยความจริงใจและมีสติ

#40 ลานซักล้าง » ผู้นำในวิกฤติการณ์ (ถาวร) ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2009 เวลา 8:53 (เย็น)

[...] เจ้าเป็นไผ ๑ เสร็จประมาณช่วงกลางปีที่ผ่านมา [...]

#42 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 มกราคม 2010 เวลา 5:05 (เย็น)

กองทุนชาวเฮ และคณะผู้จัดทำ ได้จัดพิมพ์หนังสือ ‘เจ้าเป็นไผ ๑: เครือข่ายมนุษย์ จิตใจ และสมอง’ เป็นครั้งที่สอง โดยตรวจแก้คำผิด เครื่องหมายวรรคตอน และเปลี่ยนปกใหม่เป็น

#44 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 กรกฏาคม 2012 เวลา 9:21 (เย็น)

มหาชีวาลัยอีสาน และคณะผู้จัดทำ ได้จัดพิมพ์หนังสือ ‘เจ้าเป็นไผ ๑: เครือข่ายมนุษย์ จิตใจ และสมอง’ เป็นครั้งที่สาม รายได้ทั้งหมด หักค่าพิมพ์หนังสือ และค่าจัดส่งทางไปรษณีย์ มอบให้มหาชีวาลัยอีสานเพื่อใช้พัฒนาแหล่งเรียนรู้และโครงสร้างพื้นฐานต่อไป