ลานข้าวปลายนา

วันนี้ ท่านจอมป่วน มาแวะดูชั้นเชิงของถิ่นคนสวยว่าจะมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการความรู้อย่างไร ก็ไม่รู้ว่าอาจารย์ได้อะไรกลับไปบ้าง แต่ที่แน่ๆ เราได้อะไรจากอาจารย์ค่อนข้างเยอะ

วันเสาร์ที่ 15 เรามีการแข่งขันกีฬาสีประจำปีกัน ก็ตื่นนอนกันตั้งแต่ตีสามเพื่อไปทำสวย อำนวยความสะดวก ดูแลเหล่า สาวงามทั้งหลายแหล่ เพื่อทำให้ขบวนพาเหรดของเรามีสีสัน ก็โปงโป้งฉึ่ง กันทั้งวัน ต่อด้วยงานกลางคืน ก็ต้องดูแขกคนสำคัญที่มาในงานทั้งแขกส่วนตัวและแขกส่วนรวม รวมถึงการโปงโป้งฉึ่งเวอร์ชั่นกลางคืน เหนื่อยเพลียไปตามๆกัน นอนดึกตื่นเช้าร่วม 2-3 วัน

วันอาทิตย์ที่ 16 อาจารย์เดินทางมาถึง ก็ไม่ได้ดูแลอาจารย์นะสิ เพราะมัวแต่ส่งแขกส่วนตัวกลับเมืองหลวง แต่….ก็รีบใหญ่เลย ใส่เสื้อ อะไรก้อ…กู ของคน เฮฮา…ศาสตร์ไว้ต้อนรับอาจารย์ด้วย 

ทั้งง่วงทั้งมึนหัว ก็ไม่ได้ไปดูแลอาจารย์สักเท่าไร กลับไปชวนคุยให้อาจารย์ไม่ได้พักมากกว่า

อาจารย์คุยอะไรต่อมิอะไรให้ฟังเยอะแยะ บ่าย-เย็น-เช้า-สาย-บ่าย  แล้วตัวเองก็สะดุดอยู่ที่ คำๆหนึ่งคือ “ม้าลำปาง” แล้วอาจารย์ก็ทำท่าทางก้มหน้าก้มตามองเห็นแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เลยได้ข้อคิดว่า เราควรจะรู้จักมองไปรอบๆตัวบ้าง เผื่อว่าจะได้เห็นอะไรที่ดีๆกว่าที่เป็นอยู่เฉพาะตรงหน้าของเรา มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปแล้วหรือยัง มีอะไรขวางหน้าเราอยู่หรือเปล่า

พอมานั่งหน้าคอม  เลยลองค้นดูภาพ “รถม้าลำปาง” ก็เห็นบางตัวแหงนหน้ามองฟ้าอยู่นี่นา……………….