ลานโรงเรียน

ต้องบอกว่ากำลังเรียนรู้กับ”ลานปัญญา” จริงๆ  เมื่อวานเขียนไปหนึ่งหัวข้อ  มาเปิดอ่านวันนี้หาของตัวเองไม่เจอ  คลิกไปๆมาๆ ก็พบว่า ยังไม่ได้กดคำว่า “ เผยแพร่ ”  นี่ก็ยังหาวิธีทำสารบัญ เรื่องของตัวเองอยู่ แต่ยังหาไม่เจอ  คุยกับออตทางเฟสบุค ออตบอกให้ถาม LOGO แสดงว่าออตก็ไม่รู้เหมือนกัน ( ฮา ) ใครทราบช่วยขยายความด้วยนะคะ  เข้า”ลานปัญญา” ก็สนุกดีเหมือนกัน ได้ลับสมอง  ลองผิดลองถูก    เพราะมีอะไรให้คลิกๆคลำๆ หลายขั้นตอน

วันนี้ว่าจะเขียนมาเล่าเรื่องลูกศิษย์ตัวน้อยๆในอดีตต่ออีกสักสองคน  ที่ยังจำคำพูดของแม่หนูพ่อหนูได้แม่นๆ เหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวานซืน  ต้องบอกว่าเป็นเกร็ด จากการสอบสาธิต  ซึ่งฮิตติดลมกันมาก  ตั้งแต่เมื่อสามสิบปีก่อนมาจนถึงปัจจุบัน

เอาเรื่องของจุ่มจิ้ม  ก่อนดีกว่า  เธอเป็นเด็กน่ารัก ช่างพูดช่างเจรจา    ตอนไปสอบเข้าชั้นอนุบาลหนึ่ง ที่ โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยขอนแก่น  เธอออกมาเล่าเรื่องข้อสอบว่า  ครูผู้คุมสอบให้เขียนหน้าผู้หญิง  จุ้มจิ้มก็เขียนหัวกลมๆแล้วก็ใส่หู ตา จมูก ปาก    แต่ไม่ใส่ผม   ครูที่ถามก็สงสัยว่าทำไมไม่ใส่ผมล่ะ  คำตอบอย่างฉะฉานของเจ้าหล่อนก็คือ “ก็จุ้มจิ้มอยากจะวาด อีโล้นซ่าส์ นี่นา “  ทุกวันนี้เธอคือทันตแพทย์สาวสวย  ที่ผ่านสายตาท่านผู้ชมทางทีวีในรายการเอเอฟหนึ่งไปแล้ว

อีกคนคือเด็กชาย โอ อ้วนขาว น่าฟัด  โดนเพื่อนกัดบ่อยๆ  เพราะมันเขี้ยวที่เห็นผิวใส อวบอิ่ม จนครูต้องเอานั่งข้างๆ กันถูกเพื่อนๆมาแอบง่ำ  รายนี้ก็ไปสอบกับเขาเหมือนกัน  สอบเสร็จ ก็เดินบ่นพึมพำออกมาว่า “ ถามอยู่ได้  ว่าเต่าเป็นสัตว์เป็นสัตว์อะไร   เต่าก็ตือเต่าน่ะสิ  จะให้เป็นไดโนเสาไปได้ยังไง”  เดี๋ยวนี้เด็กชายโอ  เป็นวิศวกรหนุ่มจบปริญญาโท ทำงานอยู่มหาวิทยาลัยขอนแก่น  โอน้อย  จะรู้ไหมหนอ ว่าแม่ใหญ่ยังประทับใจในคำตอบของโออย่างไม่ลืมเลือนเลย

ครูผู้ทำการสอบสาธิตเขาคงไม่รู้หรอกว่า   เมื่อเด็กๆออกมาจากห้องสอบแล้วเขามาเล่าสู่กันฟัง  หรือมีปฏิกิริยา กับคำถามอย่างไรบ้าง  เหตุที่นึกได้ และลุกขึ้นมาเขียนเรื่องนี้  ก็เพราะวันพรุ่งนี้ 12-13 ,มีนาคม  เด็กอนุบาลหนึ่ง  รุ่นที่ 34  ของโรงเรียนพัฒนาเด็ก  ก็จะไปสอบสาธิตกันอีกราวๆ 50 คน เห็นว่ามีคนสมัครหลายร้อย  และรับได้ไม่มากนัก   สงสารพ่อหนูแม่หนูจังต้องเริ่มเข้าสนามแข่งตั้งแต่ปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม

« « Prev : อยู่กับปัจจุบัน

Next : เปลี่ยนบทบาท » »