ลานจอมป่วน

……….

The Ladder of Inference

The Ladder of Inference comes from Peter Senge’s book “the Fifth Discipline Field book” and is based on our commitment to our beliefs once made.

We live in a world of beliefs we self-generate based on conclusions made and inferred from what we observe, plus our past experiences. Our ability to achieve results is eroded by feelings that are:

Our beliefs are the truth

The truth is obvious

Our beliefs are based on true data

The data we select are the real data

………..

เอามาจาก http://www.jadcommunications.com/yvonnefbrown/files/The%20Ladder%20of%20Inference.pdf

วันนี้ตั้งใจจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับสิ่งที่เรียนรู้จากสวนป่าต่อ แต่อ่านบันทึก เผื่อจะได้คำตอบ จากลานเสรี ของ freemind (อ่านบันทึกแล้วแอบชอบเพราะรู้สึกว่าจริตจะตรงกัน เดี๋ยวก็รู้ว่าจริงรึเปล่า ?) ต่อด้วยบันทึก บทเรียนสวนป่าของบางทราย ของพี่บางทราย ก็เลยอยากเขียนบันทึกนี้แทน
อ่านต่อ »

Facebook

เหตุเกิดที่สวนป่า เช้าวันหนึ่ง (ไม่รู้จะจำวันที่ไปทำไม ) ตื่นขึ้นมาแต่เช้า กำลังจะไปกินกาแฟ เจอสาวเชียงใหม่กำลังกวาดบ้านอยู่ ทักทายกันแล้ว ก็รับฟังว่ารู้สึกจี๊ดนิดๆอยู่แป๊บนึง เพราะแขกอีกกลุ่มหนึ่งตื่นมากินกาแฟแต่เช้าทั้งกลุ่ม กินแล้วไม่ช่วยล้างแก้วกาแฟทั้งๆที่อยู่ใกล้อ่างล้าง อุปกรณ์ต่างๆก็พร้อม

ฟังแล้วก็อมยิ้ม คิดว่าเขาคงไม่รู้ คิดว่ามีระบบ มีเจ้าหน้าที่คอยเก็บ คอยล้างให้ เลยวางแก้วไว้เฉยๆ ไม่แน่ใจว่าพูดออกไปด้วยรึเปล่า ?

มีการแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆว่า แปลกนะ ถ้าพวกเราทำอย่างนี้ก็จะรู้สึกเฉยๆ แถมยังเต็มใจเก็บไปล้างให้อย่างมีความสุข แต่ถ้าเป็นคนอื่นทำ มันจะรู้สึกจี๊ดๆ แถมบอกว่านึกถึงบันทึก ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ? ตัวเราก็คนคนเดิม หัวใจดวงเดิม แต่มีสองมาตรฐาน (ทันต่อเหตุการณ์ซะด้วยนะ) ทำไมเราไม่เต็มใจทำให้ทุกๆคน ทุกๆกรณีอย่างมีความสุข?

คุยเสร็จก็ไปชงกาแฟกิน แต่ไม่ค่อยสุขเท่าที่ควร เพราะต้องเก็บแก้วกาแฟทั้งหมดไปกองรวมกันที่อ่างล้าง ไม่ได้ล้างแก้วกาแฟทั้งหมดเพราะมีเด็กมาช่วยล้างให้ ไม่งั้นอาจจะมีความสุขมากกว่านี้ อิอิ

Facebook

คิดถึงการเขียนบันทึกที่ชื่อเรื่องไปทางนึง เรื่องที่เขียนไปอีกทางนึง แถมด้วยรูปไปอีกทางนึง ความจริงบันทึกนี้ตั้งใจจะใช้ชื่อบันทึกว่า หลากหลายความรู้สึก เพื่อเล่าให้ฟังว่า รู้สึกอย่างไร? จากการมาสวนป่าครั้งนี้ต่อ แต่ไม่รู้คิดอย่างไร ? แว๊บขึ้นมาอยากตั้งชื่อบันทึกนี้ว่า บันทึกเฮงซวย ก็เลยใช้ชื่อนี้แหละ

อ่านต่อ »

Facebook

วันนี้ตื่นมาแต่เช้าก็เจอการบ้านรออยู่ ชอบคำถามนี้ก็เลยรีบพยายามที่จะตอบ

อันดับแรกก็พิจารณาว่าเป็นคำถามเฮงซวยไหม? ถ้าใช่ก็จะได้ไม่ต้องตอบ หรือไม่ต้องพยายามที่จะตอบ

ถ้าเป็นคำถามที่ไม่เฮงซวย ก็มาดูว่าเราตอบได้ไหม ? อันนี้จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก แต่นึกถึงคำพูดของเพื่อนรักของผมที่ว่า

….อ๋อ เรื่องนี้ไม่รู้เรื่อง ไม่ทราบครับ แต่จะอธิบายให้ฟัง…..

ก็เลยมีกำลังใจที่จะตอบ อิอิ

ข้อที่ 1

อ.สุรีย์…..

การจะรับนักศึกษาพยาบาลในโควตาดีเด่น ด้านการเป็นผู้นำ และจิตอาสา จะกำหนดจุดตัดสินอย่างไรดีค่ะ หากต้องหาจุดที่ชัดเจน ที่คิดไว้คือ มีคำรับรอง มีหลักฐานเชิงประจักษ์ค่ะ

ตอบ ……

อันนี้ยากมากนะครับ แต่ยังไงก็ต้องตัดสินใจเลือก

การคัดเลือกคนหรือการจะทำภารกิจใดๆ ก็ต้องใช้ความรู้ ความสามารถและประสบการณ์ทั้งหมดที่มีอยู่ในการทำงาน

ถ้าแบ่งง่ายๆก็คือใช้ทั้งความรู้ทางทฤษฎี ใช้ข้อมูล ใช้เกณฑ์ต่างๆที่พยายามสร้างขึ้นมาเพื่อช่วยการตัดสินใจ อันนี้ก็เป็นข้อมูล สารสนเทศที่ช่วยประกอบการพิจารณา
อ่านต่อ »

Facebook

ก่อนอ่านบันทึกนี้ ควรอ่านบันทึกเฮงซวย คำถามเฮงซวย : ดร.โสรีช์ โพธิแก้ว ของป้าหวานก่อนนะครับ

เดิมก็มีปัญหาคาใจอยู่ เคยอ่านเจอว่า คำถามบางคำถาม แม้พระพุทธเจ้าเองก็ไม่ตอบ และชี้แนะเรื่องนี้ไว้ ก็อ่านผ่านๆ ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ ?
อ่านต่อ »

Facebook

จำไม่ได้แล้วว่ามาสวนป่ากี่ครั้ง ไม่รู้ว่าจะจำไปทำไมด้วย แต่ก็ได้เรียนรู้และรู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นทุกครั้งที่มาสวนป่า (ที่เรียนรู้จากอ.โสรีช์ คือคงไม่ใช่สวนป่าปัจจัยเดียวหรอกที่ทำให้เติบโต แต่เป็นทุกๆสิ่ง ทุกๆคน ทั้งต้นไม้ ดินฟ้าอากาศ ไก่ต๊อก นกยูง หมูเหมยซาน ฯ  สรรพสิ่งที่เกื้อหนุนให้เกิดขึ้น)

คำถามแรกในสามคำถามที่ชอบใช้ในการประเมินผลกิจกรรมทุกครั้ง คือรู้สึกอย่างไร ? แล้วจะตามด้วย เรียนรู้อะไร? สุดท้ายจะเป็นแล้วนำไปประยุกต์ใช้กับชีวิตได้อย่างไร ?
อ่านต่อ »

Facebook