ลานจอมป่วน

เหตุเกิดที่สวนป่า เช้าวันหนึ่ง (ไม่รู้จะจำวันที่ไปทำไม ) ตื่นขึ้นมาแต่เช้า กำลังจะไปกินกาแฟ เจอสาวเชียงใหม่กำลังกวาดบ้านอยู่ ทักทายกันแล้ว ก็รับฟังว่ารู้สึกจี๊ดนิดๆอยู่แป๊บนึง เพราะแขกอีกกลุ่มหนึ่งตื่นมากินกาแฟแต่เช้าทั้งกลุ่ม กินแล้วไม่ช่วยล้างแก้วกาแฟทั้งๆที่อยู่ใกล้อ่างล้าง อุปกรณ์ต่างๆก็พร้อม

ฟังแล้วก็อมยิ้ม คิดว่าเขาคงไม่รู้ คิดว่ามีระบบ มีเจ้าหน้าที่คอยเก็บ คอยล้างให้ เลยวางแก้วไว้เฉยๆ ไม่แน่ใจว่าพูดออกไปด้วยรึเปล่า ?

มีการแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆว่า แปลกนะ ถ้าพวกเราทำอย่างนี้ก็จะรู้สึกเฉยๆ แถมยังเต็มใจเก็บไปล้างให้อย่างมีความสุข แต่ถ้าเป็นคนอื่นทำ มันจะรู้สึกจี๊ดๆ แถมบอกว่านึกถึงบันทึก ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น ? ตัวเราก็คนคนเดิม หัวใจดวงเดิม แต่มีสองมาตรฐาน (ทันต่อเหตุการณ์ซะด้วยนะ) ทำไมเราไม่เต็มใจทำให้ทุกๆคน ทุกๆกรณีอย่างมีความสุข?

คุยเสร็จก็ไปชงกาแฟกิน แต่ไม่ค่อยสุขเท่าที่ควร เพราะต้องเก็บแก้วกาแฟทั้งหมดไปกองรวมกันที่อ่างล้าง ไม่ได้ล้างแก้วกาแฟทั้งหมดเพราะมีเด็กมาช่วยล้างให้ ไม่งั้นอาจจะมีความสุขมากกว่านี้ อิอิ

Facebook

« « Prev : บันทึกเฮงซวย เรื่องของจอมป่วนตอนที่ 3 ได้อะไรจากสวนป่า ?

Next : The Ladder of Inference » »