ลานจอมป่วน

พักนี้เจอเรื่องแบบว่า  ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น  ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดบ่อยหน่อย  ทั้งๆที่ระวังเรื่องนี้อยู่  แต่ก็ไม่วาย  เจอเข้าไปหลายดอก 

 
เรื่องแรก  ไปกินอาหารเช้าที่ร้านเกาเหลากรุงไทย  ตลาดแม่กลอง  ฝากพรรคพวกสั่งข้าวขาหมูกับก๋วยจั๊บ  แล้วก็ชะแว๊บไปถ่ายรูปเอามาฝากมิตรรักแฟนลานจอมป่วน

 
กลับมาข้าวขาหมูรออยู่แล้ว ( อร่อยมากๆด้วย  ขอบอก )   แต่มีอีกชามนึงรออยู่ด้วย  หน้าตาเป็นแบบที่เห็น  อิอิ
ไม่กล้ากินเพราะคิดว่าพรรคพวกสั่งเกาเหลา  เพราะมองดูแล้วคิดว่าเป็นเกาเหลา  มีอะไรสีเขียวอ่อน  ก็คิดว่าเป็นผักในเกาเหลา  ถามดูก็ไม่ยักกะมีใครสั่งเกาเหลา  เลยลองเขี่ยๆดู  เอ๊ะ  เป็นเส้นก๋วยจั๊บนี่  แต่สีออกเป็นสีเขียวอ่อน  ทำให้คิดว่าเป็นเกาเหลา  แต่ก็อร่อยมากๆ  ทานได้เลย  ไม่ต้องปรุงเลย  ( หรือจะเป็นเพราะแก่เลี้ยว  อิอิ )

 
อีกเรื่องนึง  ก็เป็นเรื่องการอบรมพัฒนาบุคคลากรของคณะพยาบาลฯ  มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  ที่เพิ่งผ่านมา  ไม่ใช่นิสัยไม่ดีนะครับ  แต่ทางทีมงานผู้บริหารเห็นว่า  อาจารย์มีภาระการสอนและการวิจัยหนักมาก  ทำให้อาจารย์เครียด  และความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์เริ่มมีปัญหา  เพราะต่างก็ไม่มีเวลาที่จะพูดคุยกัน  อ. สร้อยคุยเรื่องนี้เป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรกตอนกินมื้อเย็นที่ทางพม่าเลี้ยงพวกเราชาวเฮฮาศาสตร์  ที่ร้านอาหารริมแม่น้ำโขงที่เชียงแสน ตอนที่ไปให้เฮียเหลียงจัดชะแว๊บทัวร์คราวก่อน

 
ได้ยินเรื่องนี้ก็หนักใจพอสมควร  ยิ่ง อ. สร้อยให้เวลาแค่ 2 วัน  ข้อมูลขณะนั้นจะให้อาจารย์นำครอบครัวไปด้วย  ก็พยายามชี้แจง อ. สร้อยว่า  ยากอยู่แล้ว  ยิ่งพาครอบครัวไปด้วยก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่  แต่ อ. สร้อยบอกว่า  ถ้าไม่ให้นำครอบครัวไปด้วย  ก็อาจจะจัดไม่สำเร็จ  ก็ตกลงรับปากไป  ยังไม่รู้จะได้ใครมาช่วยเป็นกระบวนกร  แต่คิดว่ายังไงๆ  ก็คงไม่ทำให้หนักหนาไปกว่าเดิม  อย่างมากก็เท่าเดิม  เสียเวลาไปเท่านั้นเอง  แต่ถ้าทำได้สำเร็จก็จะเกิดประโยชน์อย่างมาก  เรียกว่ารับปากไปก่อน  ไปตายเอาดาบหน้า  อิอิ

 
ขอสารภาพเลยนะครับ  คิดว่างานคราวนี้หนักหนามาก  เพราะคิดเอาเองว่าพยาบาลนี่คงจะลำบาก  ประเภทน้องๆหมอ  ยิ่งเป็นอาจารย์พยาบาลด้วยก็คูณสองหรือยกกำลังสองไปเลย  อิอิ  อัตตาคงสูงมาก  ไม่ค่อยจะยอมรับใครง่ายๆ  คงจะจัดเป็นพวกทะเล้น  จริงๆเป็นภาษาอังกฤษว่า Talent People  น่ะครับ

 
หลังจากได้วันที่แน่นอนแล้ว  ก็มีเวลาไม่กี่วันที่จะเตรียมทีมงาน  โชคดีมากที่ได้นักการอิ่ม  น้าอึ่งอ๊อบมาช่วย  น้าอึ่งอ๊อบนี่ของตาย  เพราะอยู่เชียงใหม่อยู่แล้วและมีประสบการณ์ตรงมากมาย  ที่ดีใจมากที่สุดก็คือได้หมอเจ๊มาช่วย  โทรไปงั้นเอง  ไม่นึกว่าจะใจง่าย  โห  ต้องถ่อสังขารมาจากกระบี่เชียวนะ  ได้ทีมแบบนี้ก็สบายใจ   กินได้  นอนหลับ  หลักสูตรก็เขียนไปงั้นๆแหละ  คิดเอาเองว่าพอเจอของจริง  คงต้องพลิกตำรา  ปรับหลักสูตรและกิจกรรมแน่นอน

 
ก่อนการอบรมก็พาหมอเจ๊ไปเชียงราย  ไปหาคำตอบอะไรบางอย่างของหมอเจ๊จาก อ. วิศิษฐ์ วังวิญญูที่ห้องนั่งเล่น  แล้วก็แวะกลับมาเชียงใหม่  รับนักการอิ่มไปนั่งสุนทรียเสวนา ( ศัพท์ของน้าอึ่งอ๊อบ  ไม่ใช่ อารยะนินทานะครับ )  ที่คณะเภสัช ฯ 

 
คืนก่อนการอบรม อ.สร้อยก็พาไปเลี้ยงข้าวเย็น  มีการสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม  และปรึกษาหารือร่วมกัน  แบบว่าให้เป็นลมหายใจเดียวกัน  ฟังจาก อ. สร้อยก็พบว่า  อ. สร้อยมีการเตรียมผู้เข้ารับการอบรมดีพอสมควร  อาจารย์ไปเกือบครบ  ทุกคนเต็มใจไป  อาจโดน อ. สร้อยหลอกเรื่อง Chaos Theory  จิตวิวัฒน์  สุนทรียสนทนา ฯ  อิอิ

 
เนื่องจากน้าอึ่งอ๊อบแย่งแขก  แย่งเอาทั้งหมอเจ๊และนักการอิ่มไปนอนที่บ้าน  ไม่ยอมให้มานอนที่บ้านจอมป่วน  ก็เลยมอบหมายให้ทั้งสามคนไปหารือ  ปรับหลักสูตรกันเอง  จอมป่วนก็ไปนอนหลับสบายอารมณ์

 
วันอบรมก็ไปที่คณะพยาบาลฯ  ส่งทีมงานขึ้นรถบัส  เจอท่านหัวหน้าภาควิชาและคณาจารย์  ทุกท่านก็ยิ้มแย้มให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นและจริงใจ  แต่ก็ยังระแวงว่า  อาจทำไปตามมารยาท  ใจเราหนอใจเรา  ตัดสินมาแล้วสินะ  ยังไงๆคงต้องทะเล้นแน่ๆ
พอเริ่มการอบรม  ได้อยู่ร่วมกันนานขึ้นๆ  ก็เริ่ม เอ๊ะ ๆ ๆ ๆ   ไม่ใช่อย่างที่เราคิดนี่  อาจารย์ทุกท่านน่ารักมากๆ  ก็เริ่มคลายความกังวล  บรรยากาศก็ดีมากๆ  จนจบการฝึกอบรม

 
ต้องขอสารภาพนะครับว่าคิดผิด  อาจารย์น่ารักทุกๆคน  ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด  ต้องขอโทษท่านหัวหน้าภาควิชา  อาจารย์เป้า  อาจารย์กิ่ง  อาจารย์หล้า ( พอลล่า )  และที่จำชื่อไม่ได้อีกมากมายที่หลงเข้าใจผิด  คิดเอาเองว่าท่านอาจารย์ทั้งหลายเป็นพวกทะเล้น

 
ขอขอบคุณ อ. สร้อย  ที่ไว้ใจพวกเรา  ยอมเสี่ยงใช้ทีมงานพวกเราที่ไม่มีชื่อเสียง  แถมยังไม่รู้ว่าหลักสูตรจะเป็นอย่างไร ?   มีใครไปเป็นกระบวนกรมั่ง ?   ยิ่งพวกเราเป็นพวกตัวประหลาดที่คิดไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน 

ขอขอบคุณทีมกระบวนกร ( หมอเจ๊  น้าอึ่งอ๊อบ  นักการอิ่ม )  และคณาจารย์จากคณะพยาบาลฯ  มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  ที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันด้วยบรรยากาศที่ขอบอกว่า  สุดที่จะบรรยาย  และที่สำคัญที่สุด  พวกเราทุกคนได้ร่วมกันพัฒนาจิตใจตนเอง  ทุกคนก็ได้เรียนรู้อะไรที่ใหม่ๆ  ดีๆ  จากกันและกัน

อยากสัมผัสบรรยากาศแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ดีๆ  เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความเข้าใจกันเแบบนี้อีกครับ

Facebook

« « Prev : ไปนอนอัมพวา อิอิ

Next : ตากะยาย » »