ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น อย่างที่คิด

โดย จอมป่วน เมื่อ 16 ตุลาคม 2008 เวลา 23:36 ในหมวดหมู่ จอมป่วน, เฮฮาศาสตร์, แลกเปลี่ยนเรียนรู้ #
อ่าน: 36239

 

 

พักนี้เจอเรื่องแบบว่า  ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น  ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดบ่อยหน่อย  ทั้งๆที่ระวังเรื่องนี้อยู่  แต่ก็ไม่วาย  เจอเข้าไปหลายดอก 

 
เรื่องแรก  ไปกินอาหารเช้าที่ร้านเกาเหลากรุงไทย  ตลาดแม่กลอง  ฝากพรรคพวกสั่งข้าวขาหมูกับก๋วยจั๊บ  แล้วก็ชะแว๊บไปถ่ายรูปเอามาฝากมิตรรักแฟนลานจอมป่วน

 
กลับมาข้าวขาหมูรออยู่แล้ว ( อร่อยมากๆด้วย  ขอบอก )   แต่มีอีกชามนึงรออยู่ด้วย  หน้าตาเป็นแบบที่เห็น  อิอิ
ไม่กล้ากินเพราะคิดว่าพรรคพวกสั่งเกาเหลา  เพราะมองดูแล้วคิดว่าเป็นเกาเหลา  มีอะไรสีเขียวอ่อน  ก็คิดว่าเป็นผักในเกาเหลา  ถามดูก็ไม่ยักกะมีใครสั่งเกาเหลา  เลยลองเขี่ยๆดู  เอ๊ะ  เป็นเส้นก๋วยจั๊บนี่  แต่สีออกเป็นสีเขียวอ่อน  ทำให้คิดว่าเป็นเกาเหลา  แต่ก็อร่อยมากๆ  ทานได้เลย  ไม่ต้องปรุงเลย  ( หรือจะเป็นเพราะแก่เลี้ยว  อิอิ )

 
อีกเรื่องนึง  ก็เป็นเรื่องการอบรมพัฒนาบุคคลากรของคณะพยาบาลฯ  มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  ที่เพิ่งผ่านมา  ไม่ใช่นิสัยไม่ดีนะครับ  แต่ทางทีมงานผู้บริหารเห็นว่า  อาจารย์มีภาระการสอนและการวิจัยหนักมาก  ทำให้อาจารย์เครียด  และความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์เริ่มมีปัญหา  เพราะต่างก็ไม่มีเวลาที่จะพูดคุยกัน  อ. สร้อยคุยเรื่องนี้เป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรกตอนกินมื้อเย็นที่ทางพม่าเลี้ยงพวกเราชาวเฮฮาศาสตร์  ที่ร้านอาหารริมแม่น้ำโขงที่เชียงแสน ตอนที่ไปให้เฮียเหลียงจัดชะแว๊บทัวร์คราวก่อน

 
ได้ยินเรื่องนี้ก็หนักใจพอสมควร  ยิ่ง อ. สร้อยให้เวลาแค่ 2 วัน  ข้อมูลขณะนั้นจะให้อาจารย์นำครอบครัวไปด้วย  ก็พยายามชี้แจง อ. สร้อยว่า  ยากอยู่แล้ว  ยิ่งพาครอบครัวไปด้วยก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่  แต่ อ. สร้อยบอกว่า  ถ้าไม่ให้นำครอบครัวไปด้วย  ก็อาจจะจัดไม่สำเร็จ  ก็ตกลงรับปากไป  ยังไม่รู้จะได้ใครมาช่วยเป็นกระบวนกร  แต่คิดว่ายังไงๆ  ก็คงไม่ทำให้หนักหนาไปกว่าเดิม  อย่างมากก็เท่าเดิม  เสียเวลาไปเท่านั้นเอง  แต่ถ้าทำได้สำเร็จก็จะเกิดประโยชน์อย่างมาก  เรียกว่ารับปากไปก่อน  ไปตายเอาดาบหน้า  อิอิ

 
ขอสารภาพเลยนะครับ  คิดว่างานคราวนี้หนักหนามาก  เพราะคิดเอาเองว่าพยาบาลนี่คงจะลำบาก  ประเภทน้องๆหมอ  ยิ่งเป็นอาจารย์พยาบาลด้วยก็คูณสองหรือยกกำลังสองไปเลย  อิอิ  อัตตาคงสูงมาก  ไม่ค่อยจะยอมรับใครง่ายๆ  คงจะจัดเป็นพวกทะเล้น  จริงๆเป็นภาษาอังกฤษว่า Talent People  น่ะครับ

 
หลังจากได้วันที่แน่นอนแล้ว  ก็มีเวลาไม่กี่วันที่จะเตรียมทีมงาน  โชคดีมากที่ได้นักการอิ่ม  น้าอึ่งอ๊อบมาช่วย  น้าอึ่งอ๊อบนี่ของตาย  เพราะอยู่เชียงใหม่อยู่แล้วและมีประสบการณ์ตรงมากมาย  ที่ดีใจมากที่สุดก็คือได้หมอเจ๊มาช่วย  โทรไปงั้นเอง  ไม่นึกว่าจะใจง่าย  โห  ต้องถ่อสังขารมาจากกระบี่เชียวนะ  ได้ทีมแบบนี้ก็สบายใจ   กินได้  นอนหลับ  หลักสูตรก็เขียนไปงั้นๆแหละ  คิดเอาเองว่าพอเจอของจริง  คงต้องพลิกตำรา  ปรับหลักสูตรและกิจกรรมแน่นอน

 
ก่อนการอบรมก็พาหมอเจ๊ไปเชียงราย  ไปหาคำตอบอะไรบางอย่างของหมอเจ๊จาก อ. วิศิษฐ์ วังวิญญูที่ห้องนั่งเล่น  แล้วก็แวะกลับมาเชียงใหม่  รับนักการอิ่มไปนั่งสุนทรียเสวนา ( ศัพท์ของน้าอึ่งอ๊อบ  ไม่ใช่ อารยะนินทานะครับ )  ที่คณะเภสัช ฯ 

 
คืนก่อนการอบรม อ.สร้อยก็พาไปเลี้ยงข้าวเย็น  มีการสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม  และปรึกษาหารือร่วมกัน  แบบว่าให้เป็นลมหายใจเดียวกัน  ฟังจาก อ. สร้อยก็พบว่า  อ. สร้อยมีการเตรียมผู้เข้ารับการอบรมดีพอสมควร  อาจารย์ไปเกือบครบ  ทุกคนเต็มใจไป  อาจโดน อ. สร้อยหลอกเรื่อง Chaos Theory  จิตวิวัฒน์  สุนทรียสนทนา ฯ  อิอิ

 
เนื่องจากน้าอึ่งอ๊อบแย่งแขก  แย่งเอาทั้งหมอเจ๊และนักการอิ่มไปนอนที่บ้าน  ไม่ยอมให้มานอนที่บ้านจอมป่วน  ก็เลยมอบหมายให้ทั้งสามคนไปหารือ  ปรับหลักสูตรกันเอง  จอมป่วนก็ไปนอนหลับสบายอารมณ์

 
วันอบรมก็ไปที่คณะพยาบาลฯ  ส่งทีมงานขึ้นรถบัส  เจอท่านหัวหน้าภาควิชาและคณาจารย์  ทุกท่านก็ยิ้มแย้มให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นและจริงใจ  แต่ก็ยังระแวงว่า  อาจทำไปตามมารยาท  ใจเราหนอใจเรา  ตัดสินมาแล้วสินะ  ยังไงๆคงต้องทะเล้นแน่ๆ
พอเริ่มการอบรม  ได้อยู่ร่วมกันนานขึ้นๆ  ก็เริ่ม เอ๊ะ ๆ ๆ ๆ   ไม่ใช่อย่างที่เราคิดนี่  อาจารย์ทุกท่านน่ารักมากๆ  ก็เริ่มคลายความกังวล  บรรยากาศก็ดีมากๆ  จนจบการฝึกอบรม

 

 
ต้องขอสารภาพนะครับว่าคิดผิด  อาจารย์น่ารักทุกๆคน  ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด  ต้องขอโทษท่านหัวหน้าภาควิชา  อาจารย์เป้า  อาจารย์กิ่ง  อาจารย์หล้า ( พอลล่า )  และที่จำชื่อไม่ได้อีกมากมายที่หลงเข้าใจผิด  คิดเอาเองว่าท่านอาจารย์ทั้งหลายเป็นพวกทะเล้น

 
ขอขอบคุณ อ. สร้อย  ที่ไว้ใจพวกเรา  ยอมเสี่ยงใช้ทีมงานพวกเราที่ไม่มีชื่อเสียง  แถมยังไม่รู้ว่าหลักสูตรจะเป็นอย่างไร ?   มีใครไปเป็นกระบวนกรมั่ง ?   ยิ่งพวกเราเป็นพวกตัวประหลาดที่คิดไม่ค่อยเหมือนชาวบ้าน 

ขอขอบคุณทีมกระบวนกร ( หมอเจ๊  น้าอึ่งอ๊อบ  นักการอิ่ม )  และคณาจารย์จากคณะพยาบาลฯ  มหาวิทยาลัยเชียงใหม่  ที่ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันด้วยบรรยากาศที่ขอบอกว่า  สุดที่จะบรรยาย  และที่สำคัญที่สุด  พวกเราทุกคนได้ร่วมกันพัฒนาจิตใจตนเอง  ทุกคนก็ได้เรียนรู้อะไรที่ใหม่ๆ  ดีๆ  จากกันและกัน

 

 

อยากสัมผัสบรรยากาศแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ดีๆ  เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความเข้าใจกันเแบบนี้อีกครับ

 

Post to Facebook Facebook

« « Prev : ไปนอนอัมพวา อิอิ

Next : ตากะยาย » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

14 ความคิดเห็น

  • #1 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 ตุลาคม 2008 เวลา 8:50

    อมยิ้มค่ะ น่ารักจริง เปิดบันทึกด้วยภาพตลาดเสี่ยงตาย ( ตลาดหุบร่ม ) ที่แม่กลองหรือเปล่าคะ ที่อยู่ข้างทางรถไฟพอรถไฟมาก็หุบร่ม เก็บของกันสนุก ^ ^

    บรรยากาศดีๆจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อทุกคนร่วมมือ ร่วมแรงและเปิดใจแบบที่เห็นนะคะ ถ้ายืนอยู่มุมของตนแล้วตะโกนว่าคนอื่น และบอกว่าคนอื่นต้องเปลี่ยนตามที่ฉันคิด บรรยากาศดีๆแบบที่ฝันก็คงเกิดยากแน่  คนบางคนเค้าก็ไม่รู้ตัวว่ามลภาวะที่แท้นั้น บางทีอยู่ในใจของเค้าเองเนาะคะ

    เบิร์ดชื่นชมสิ่งที่พี่สร้อยพูดในลาน จจ. ว่าเหตุที่เลือกชาวเฮฯเป็นกระบวนกรเพราะทุกคนมีภาระงานที่ไม่น้อยกว่าคนอื่น แต่ยังมีความสุข มีรอยยิ้ม และพร้อมแบ่งปันความสุขให้เกิดขึ้นในใจของคนรอบข้าง ..นี่แหละค่ะคือหัวใจและสิ่งที่แตกต่างจากวิทยากรคนอื่นๆ..You make the difference..จริงๆ

    ของชร. กำลังถกกันเรื่องแผนอยู่ค่ะ ยังบูรณาการกันไม่เสร็จ อิอิอิ  ถ้ามีความคืบหน้าอย่างไรจะรายงานให้ทราบนะคะ

  • #2 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 ตุลาคม 2008 เวลา 9:02
    รายการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่เชียงราย 

    รายนามกระบวนกร 
    มีนักการอิ่ม ( ขณะนี้ ก็ยกทีมไปฝึกวิทยายุทธอยู่ที่ห้องนั่งเล่น  เชียงราย )
    น้าอึ่งอ๊อบ  อ. สร้อย  ครูอึ่ง  อาราม  แถมหมอเจ๊ ( ถ้าใจง่ายจริง )

  • #3 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 ตุลาคม 2008 เวลา 17:22

    ตามมาอ่านว่าโลกเขาไปถึงไหนกันแล้วครับ

  • #4 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 ตุลาคม 2008 เวลา 20:02
    ถึงแถวๆ  เชียงใหม่  เชียงรายนี่แหละครับ  อิอิ
  • #5 หมอเจ๊ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 เวลา 0:15

    อยากรู้ว่าใจง่ายจริงมั๊ย บอกวันมาซิค่ะ…อิอิ…คนสวยจะยอมใจง่ายก็ต่อเมื่อฤกษ์งามยามดีนะเฮียนะ

    ปลายเดือนต.ค.นี้ ตกลงกับน้าอึ่งอ๊อบจะไปเชียงราย ไปนอนและนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นกันอีก อยากกินขนมที่นั่นอีกค่ะ…ไม่รู้ว่าจะแป่วรึเปล่า…น้าอึ่งอ๊อบกำลังเช็คข่าว
    กลับไปจะให้เด็กๆเขามา มีแต่คนวิ่งหนีบอกไม่เอา เลยกะว่าจะคว้าทีมเก่าไปทดสอบสนามซะหน่อย……แล้วจะท้าทายมาค่ะ

  • #6 jchrn ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 เวลา 7:04

    อิอิ….
    ขอยก AAR ที่พูดไว้ในsection สุดท้ายแปะไว้ตรงนี้นะคะ

    อุ้ยพูดว่า
    “ตอนแรกที่เสนอโครงการนี้ ก็ยังมองไม่เห็นทิศทางว่าจะทำอย่างไรดี นึกไม่ออกว่าควรจะเอาวิทยากรที่ไหน เอาเรื่องอะไรก่อนหลัง…และก็ไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบอะไรสักอย่าง…แต่เมื่อภาควิชาฯ เห็นชอบและได้รับมอบหมายให้เป็นคนเขียนโครงการ ก็ต้องเริ่มค้นหาอ่านหนังสือ..ตามแบบฉบับนักวิชาการ และควานหาว่าจะให้ใครเป็นวิทยากรดี….แถมระหว่างนั้นมีเพื่อนที่สนิทสนมถามว่า เธอกล้ามากเลยนะ ที่จะจัดโครงการไม่วิชาการให้กับนักวิชาการ เขาจะไปหรือ..และอะไรอีกมากมายที่เป็นความเห็นที่ทำให้ต้องคิด…แต่ก็คิดไม่หนัก..เพียงแต่ว่าวางแผนอย่างไร ให้ได้ตัววิทยากรที่มุ่งไว้ พอรู้ว่าหมอสุธีจะไปเชียงรายก็ไปเลย ไปหาโอกาสคุยเรื่องนี้….รอเวลาและจังหวะจนได้คุย…
    เมื่อหมอสุธีรับปาก…ก็สบายใจ ต่อจากนั้นไม่ว่าหมอจะได้ใครเป็นทีมก็รับได้หมด เพราะมีความเชื่อมั่น…
    จากนั้นก็พยายามไม่แสดงให้ทุกคนในภาคฯ รู้ว่าตัวเองยังไม่รู้ว่าควรจะทำโครงการอย่างไร เพราะไม่อยากให้เสียความเชื่อมั่น…ขอขอบคุณที่ทุกคนให้ความเชื่อมั่นและมาร่วมกันในโครงการและก็เชื่อมั่นว่าเราจะเดินไปด้วยกันข้างหน้า”

    จริงๆแล้ว….กว่าจะทำโครงการได้..หืดขึ้นกว่านี้ เพราะว่า เวลาทีจะว่างพร้อมกัน…งบประมาณ…ที่พัก …หนังสือเชิญฯ…ทุกอย่างวิ่งทำเองหมด…ยิ่งต้องผ่านขั้นตอนแบบราชการในคณะ…ยิ่งมันส์มาก…และก็วางแผนว่าจะทำอย่างไรให้ทีมวิทยากรได้รับข้อมูลพอสมควรที่จะไม่ใช่ข้อมูลจากสีเลนส์ของตัวเอง ขณะเดียวกันก็ต้องทำตัวสบายๆ เพื่อให้ทุกคนรู้สึกว่าไปคราวนี้จะได้รับบรรยากาศผ่อนสบาย….มีเสียงจุกจิกเข้ามาทุกวัน…แต่ก็ไม่ถอดใจเพราะรู้เป้าหมายว่าต้องการทำอะไร…ค่อยๆซึมลึกไปเรื่อยๆ จนเกิดความสนใจอยากมากันจริงๆจังๆ ในที่สุดค่ะ

    เพียงแต่ช่วงสัปดาห์แรกที่พี่หมอเจ๊มาก่อนนั้นกำลังเหนื่อยจนไม่มีเวลาดูแลเลยค่ะ…แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าวิทยากรชาวเฮ…ใจอิ่มเต็มพร้อมจะเทให้…และคงเข้าใจ

  • #7 พี่นิด ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 เวลา 10:36

    เหมือน มน.เลย อาจารย์งานสอน+วิจัย อ.บีแมน บอกกล่อมไม่สำเร็จ อาจารย์บอกทำกับเจ้าหน้าที่ พอได้ อิอิ หลักสูตรที่นี่เพื่อแข่งขัน ต่อยอด เด็กขวนขวายที่จะเรียนมากกกกกกก ขอจบได้ลงสอบงานหลายๆๆทางเลือก ผิดกับ เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ใครจบ 3ปีครึ่ง เก่ง เคยคุยกับแม่ค้าที่ตลาด ลูกเรียนทั้งปี เปิดหอพัก ใกล้ มหาลัยเลย อิอิ พ่อแม่หาตังค์ ตัวเป็นเกลียว

  • #8 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 เวลา 13:27
    #5 หมอเจ๊

    กำหนดการต้องรอจากเจ้าถิ่น ( เชียงราย ) ครับ

    ปลายเดือนไปประชุมและบรรยายที่ญี่ปุ่น ( เจ้าของลานซากุระเชิญมา )  คงไม่ได้ดูแลหมอเจ๊นะครับ  แต่เจ้าถิ่นคนเดียวก็เหลือเฟือแล้วครับ  อิอิ

  • #9 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 เวลา 13:29
    #6 jchrn

    ขอบคุณมากครับ อ. สร้อยที่ให้โอกาสพวกเรา

    ขอบคุณมากครับที่มาช่วยทำมาหากินในบันทึกนี้ 

    ดูแล้ว  ฟันธงๆๆๆๆ   อ. สร้อยเป็นกระบวนกรที่เก่งมากๆๆๆ   ขอบอก

  • #10 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 ตุลาคม 2008 เวลา 13:31
    #7 พี่นิด

    ขอบคุณป้านิดมากครับที่มาร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน  อิอิ

    ฝากดูแลลูกสาวจอมป่วนด้วยนะครับ  อิอิ

  • #11 pimvitus ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 ตุลาคม 2008 เวลา 20:58

    เป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์มากค่ะ  แต่ก็อย่างว่า  ไม่มีความทุกข์และความสุขที่จีรัง  ทุกอย่างล้วน
    เกิดขึ้น ตั้งอยู่แล้วก็ดับไป เป็นวัฎจักร เช่นนั้นแล…..ใช่ไหมคะพี่หมอเจ๊

  • #12 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 ตุลาคม 2008 เวลา 0:02
    pimvitus

    ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยม  อิอิ

  • #13 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 28 ตุลาคม 2008 เวลา 21:45

    จอมป่วนไปไหนนี่ครึกครื้นน่าดู

  • #14 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 28 ตุลาคม 2008 เวลา 22:54

    นี่ขนาดกินยาลดความป่วนอยู่นะครับครูบา

     


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 1.0288169384003 sec
Sidebar: 0.30349111557007 sec