ลานจอมป่วน

พักนี้ได้ยินคำว่า “ดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์” และ “ดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจวิถีพุทธ” บ่อยขึ้น  จริงๆก็ได้ยินมานานแล้ว เคยเขียนบันทึกเรื่ีอง “ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น?”  และเคยพูดเรื่อง “หัวใจดวงเดียวกัน (ดวงเดิม)”   ไว้  เลยคิดเล่นๆนะครับ

การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย (Palliative Care)  เป็นเรื่องที่ดี  แต่ผมเคยคิดเล่นๆว่า  “ทำไมต้องรอจนถึงวันนั้น?”  เราดูแลทั้งผู้ป่วยปกติและผู้ป่วยระยะท้ายแบบเดียวกันได้ไหม?   หรือผู้ป่วยที่ “กวนตีน” ต้องดูแลแตกต่างจากผู้ป่วยใกล้ตาย  

การดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์หรือด้วยหัวใจวิถีพุทธเป็นเรื่องดีมากนะครับ  ด้วยความขี้สงสัยเลยคิดอีกว่าถ้าเป็นผู้ป่วย  เราจะดูแลเขาด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์  แต่ถ้าเป็นชาวบ้านธรรมดา  ประชาชนทั่วไป  ที่ยังไม่ป่วย  เรามองเขาอีกแบบหนึ่งใช่ไหม?

ทำไมหัวใจดวงเดิม  ดวงเดียวกันแท้ๆจึงมองผู้คนแตกต่างกันออกไป  เรามองว่าชาวบ้านธรรมดาไม่มีความรู้  เห็นแก่ได้  นิยมระบบอุปถัมภ์  ชอบประชานิยม  คิดไม่เป็น  ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถูกซื้อเสียง  ถูกหลอกใช้   ฯลฯ }*^@_*Y(U_@T*Y})@Y+)+@)_)@^%(^_@_++  

แต่พอชาวบ้านป่วยเข้าหน่อย  หัวใจของความเป็นมนุษย์  หัวใจวิถีพุทธ  มาเลยเชียว

เราจะมองชาวบ้านธรรมดาๆที่ยังไม่เจ็บป่วยด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์  ด้วยหัวใจวิถีพุทธได้ไหม?  (คนที่ทำอยู่แล้วก็ไม่ต้องตอบนะครับ  คนที่ยังไม่ได้ทำก็ไม่ต้องตอบ)  

เราควรจะมองเขาว่าเป็นเพื่อนมนุษย์ที่มีศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์เหมือนเรา  ไม่ต้องไปสงสาร  เมตตาหรอกครับ  แค่เห็นเขาเป็นมนุษย์เหมือนเราก็มากเกินพอแล้ว  รักเพื่อนมนุษย์ (คนรักกันไม่ดูถูกกันหรอกครับ)  

ไม่ต้องโวยวายผมนะครับ  ผมแค่คิดเล่นๆท่านจะคิดอย่างไรก็ตามใจท่าน…….อิอิ   

Facebook

« « Prev : Facilitation Lab - สถาบันพระปกเกล้า – 10 ฉันทามติ–Consensus

Next : Activity Design (1) » »