ส่งท้ายร้านหนังสือ Borders
เพิ่งกลับมาถึงสก๊อตแลนด์ได้ไม่กี่วัน ตอนอยู่เมืองไทยก็แทบจะไม่ได้ตามข่าวคราวของที่นี่ วันนี้ออกไปกินข้าวกับเพื่อนเลยเพิ่งได้รู้ข่าวว่าร้านหนังสือโปรดของเราถูกปิดตัวลงไปเรียบร้อยแล้วเมื่อตอนสิ้นปีที่ผ่านมา
ที่เคมบริดจ์มีร้านหนังสือหลัก ๆ อยู่ 3 ร้าน หนึ่งในนั้นคือ Borders เป็นร้านหนังสือที่เราใช้เวลาว่างไปเดินเล่นนั่งเล่นอยู่บ่อย ร้านอยู่ในใจกลางเมืองไม่ไกลจากแล็บนัก เวลาว่างนอกจากจะเดินเล่นดูของโน่นนี่แล้วก็มักจะแวะไปเดินเล่นในร้านนี้ ส่วนใหญ่ไม่ได้ไปอ่านหรือซื้อหนังสือ แต่ไปเดินเล่นดูหนังสือในร้านหนังสือ แล้วกลับออกมามือเปล่า
ร้านหนังสือมีสามชั้น ชั้นล่างเป็นพวกหนังสือขายดี หนังสือลดราคา นิยาย นิตยสาร โปสการ์ด แผนที่ สมุดปากกาบ้าง ของที่ระลึกบ้าง ชั้นสองจะเป็นส่วนของหนังสือเด็ก ซีดีเพลงและหนัง และร้านกาแฟ ส่วนชั้นบนสุดจะเป็นหนังสือวิชาการและพวก non-fiction แต่ละชั้นก็จะมีโซฟาจัดไว้ตามมุมให้ไปนั่งอ่านหนังสือได้ (ยังเคยไปแอบหลับอยู่ตามโซฟาด้วย)
สิ่งที่เราชอบทำเวลาไปร้านนี้คือเดินเลือกหาหนังสือที่อยากอ่านซักเล่ม เอาหนังสือเล่มนั้นไปนั่งอ่านในร้านกาแฟที่ชั้น 2 ได้นั่งอ่านหนังสือดี ๆ มีกาแฟอุ่น ๆ ซักแก้ว สำหรับเราแล้วเป็นอะไรที่ช่วยผ่อนคลายได้ดีทีเดียว
ร้านนี้ยังเป็นสถานที่หลบฝนชั้นดีและเป็นที่ที่เราเอาไว้นัดเจอเพื่อนด้วย ฝนจะตกนานเพื่อนจะมาช้าหรือเราจะมาสายเองก็ไม่ต้องกลัว เพราะร้านนี้มีอะไรให้เราทำอยู่เสมอ ที่สำคัญร้านนี้ปิดตอน 2 ทุ่ม ร้านค้าที่อังกฤษส่วนใหญ่จะปิดกันตอน 5 โมงเย็น ฉะนั้นข้างนอกจะมืดจะหนาวยังไงก็ยังมีร้าน Borders อยู่กันเป็นเพื่อน
ใจหาย เมื่อรู้ว่าร้านที่เราเคยใช้เวลาอยู่ด้วยตลอด 3 ปีที่อยู่เคมบริดจ์ถูกปิดกิจการไป แต่อย่างน้อย ๆ เราก็ได้มีความทรงจำดี ๆ อยู่ด้วยกันล่ะนะ เพื่อนเอ๋ย
It’s the last chapter for books venture Borders.
« « Prev : Ryanair - the airline we love to hate
Next : คำถามง่ายแต่ตอบยากเหลือเกิน » »
3 ความคิดเห็น
เข้าใจความใจหายในการปิดตัวของเพื่อนเก่าเลยล่ะจ้ะ ความผูกพันมันแปลกเนาะ มันทำให้เราอ้างว้างได้เมื่อไม่เห็น และทำให้เราอบอุ่นได้เมื่อคิดถึง
ร้านหนังสือสำหรับคนรักหนังสือ มันไม่ใช่แค่ร้านแต่มันเป็นเพื่อน เป็นความอบอุ่นเมื่อไกลบ้าน เป็นที่พึ่งในยามหนาวเหน็บ เป็นการฆ่าเวลาที่มีความหมาย การทักทายจากพนักงานทำให้เราคุ้นเคย พี่ก็เคยยืนงงอยู่หน้าร้านหนังสือแถวบ้านเหมือนกันจ้ะ นอกจากงงแล้วยังถามหาอีกด้วยเนาะ
ว่าแต่ร้านหนังสือเมืองน้องณิชมีเยอะจังน่าอิจฉา ^ ^
คงไม่ถึงกับร้องให้ขี้มูกโป่งนะครับ
อันนี้ยังดีที่รู้ก่อนจะไปยืนงงอยู่หน้าร้าน อิอิ