ลานร่มเย็น

บ่อน้ำสมัยก่อนนับว่าเป็นศูนย์กลางการดำเนินชีวิต ของชุมชน หมู่บ้าน ทั้งใช้ในการดื่ม กิน อาบ ซักผ้า รดน้ำต้นไม้  เรียกว่าใช้อุปโภค บริโภค เป็นแหล่งเชื่อมความสัมพันธ์ พบปะรับรู้ข่าวสารกันก็ตอนมาตักน้ำ หาบน้ำ  วันนี้ทำอะไรกิน วันนี้จะไปไหนกัน ใครเจ็บไข้ได้ป่วยไม่สบายบ้าง   วันนี้ซื้อหวยใต้ดินเลขอะไร (ถ้าวันไหนตรงกับวันหวยออก)

พอถึงยุคสมัยที่มีไฟฟ้า มีปั๊มน้ำใช้แพร่หลาย มีประปาใช้ บ่อน้ำก็ถูกลืม  น้ำในบ่อน้ำก็ไม่ได้ไหลเวียน เพราะสมัยก่อนใช้น้ำถุ้ง (ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่เคลือบด้วยชัน) ใช้ตักน้ำ   น้ำมีการไหลเวียนโดยตักจากผิวน้ำ ทำให้น้ำใสไหลเย็นอยู่ตลอดเวลา        ก็ เป็นวิถีชีวิตที่ถูกลืมกันไปแล้ว     แลกกับผู้คนได้รับความสะดวกสบาย มากขึ้น  มีเวลาหาเงินได้มากขึ้นมาจ่ายค่าไฟฟ้า ค่าปั๊มน้ำ ค่าเครื่องซักผ้ารุ่นใหม่ๆแทน

น้ำที่ได้จากบ่อน้ำแต่ละหยดสมัยก่อนต้องใช้แรงกายตัก ต้องหาบ ต้องหิ้วทีละถัง การใช้เป็นการใช้อย่างรู้ค่า ประหยัดเพราะต้องแลกกับความเหนื่อยยาก   สมัยนี้เปิดปุ๊บไหลปั๊บ ไม่ต้องแบกต้องหาบหาม ใช้ง่ายขึ้น

เรื่องราวในอดีตสะท้อนให้เห็นความเปลี่ยนแปลงในยุคปัจจุบันยุคที่มีแต่ความสะดวกสบาย  เก่ากับใหม่ ส่วนใหญ่เราจะเลือกแบบใหม่ ของเก่าก็เข้าพิพิธภัณฑ์

        

มีร่องรอยมาฝาก บ่อน้ำเก่าแก่ในโรงเรียน

 

 

       

          จะเปรียบว่า ชีวิตคือการเดินทาง เดินทางตลอดชีวิตแม้เหนื่อยแสนเหนื่อย   หากได้มีเพื่อนร่วมทาง  เป็นหูได้รับฟัง   เป็นใจที่เปิดกว้างรับความอึดอัด, ความทุกข์ร้อนไม่สบายใจให้แก่กันและกัน  ทุกข์น่าจะผ่อนคลายบรรเทาเบาบางลงได้บ้างไม่มากก็น้อย   ถ้าเป็นความสุขก็จะทวีคูณ แฮปปี้ ๆ

      ถ้าจะเปรียบว่า ชีวิตคือการเรียนรู้ เรียนรู้จากสิ่งที่ดี หรือผิดพลาด  ได้เรียนรู้ว่ามิตรแท้   เป็นที่พึ่งพิง พึ่งพาให้กับเราได้ทุกเวลา นาที ทุกสถานที่  คอยสนับสนุนสิ่งดี ๆ ยกย่อง ส่งเสริมให้ทำดี เพียงเปิดใจนั่งลงคุยกันก็สัมผัสถึงความเป็นมิตรแท้   

         หรือถ้าจะเปรียบว่า ชีวิตคือการแสวงหา  เป้าหมายของชีวิตคือการแสวงหาความสุข  ความสุขเป็นยอดปรารถนาของชีวิต จะนั่งจะนอนจะยืนจะเดินหรือจะทำอะไร ๆ อยู่ที่ไหนๆ  ถ้าได้ทำอย่างมีความสุข มองหาความสุขให้พบทุกวัน  ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้  น่าจะดีเนาะ….  

    เป็น ภาพของช่วงสายวันนึง แม่อุ๊ย สองท่านนี้เพิ่งกลับจากไปทำบุญที่วัดมา ขากลับนั่งพักเหนื่อย แวะสนทนากันประสาอุ๊ยๆ  เลยขอบันทึกภาพมาฝาก แล้วก็มาย้อนนึกถึงว่าตัวเองในวันหนักๆ ว่าอย่างน้อยก็ได้เรียนรู้อะไรๆจากแม่อุ๊ยบ้าง  

        ขอบพระคุณแม่อุ๊ยทั้งสองท่านที่เป็นพรีเซนเตอร์ให้ลูกหลาน ……..นะครับ  

   หิว ๆๆๆๆ ….

. อิ่มแล้วเงียบเตรียมนั่งรถเที่ยว..

     นกในกรงเลี้ยง พอจะไปหาอาหาร หาหนอนกินเองก็ไม่เป็นเพราะไม่เคยหาเอง   เคยแต่จะมีคนป้อน อยู่ในกรงเสียเคยชิน       ออกมานอกกรงไปต่อไม่เป็นครับ      ทั้งที่มีปีกบินไปไหนต่อไหนได้สบาย  เรียกว่าถ้าถูกจับไปขังกรงอีกรอบอาจจะเสียชาติเกิดเป็นนกก็ได้ อิอิ..   มีเพียงไม่กี่คนได้ชื่นชม มีความสุขกับการเป็นเจ้าของนก   ร้องเพลงแลกอาหาร ไปวันๆ

                วันแรกที่เจอกันหิวโซมาก  ร้องอยู่บนยอดไม้สูง  ผิวปากเรียกก็บินลงมาให้จับ  จากนั้น กินอาหารทุกครึ่งชั่วโมง เป็นอาหารเม็ดสำเร็จรูปจากร้านเป็นเม็ดขนาดสาคูเม็ดใหญ่ สีชมพูครับ  แช่น้ำให้นิ่มๆ  ลูกตำลึง ลูกตะขบและกล้วยสุกคือเมนูที่พอหาได้   พอหิวก็มาอ้อนกินอีก ต้องป้อนใส่ปาก ยังกินเองไม่ได้อีกแนะ    ตัวแค่นี้…กินจุจริงๆ

            วันที่สอง ที่สามคิดว่าจะต้องให้กินเองได้แล้วคงต้องจัดหลักสูตรภาคบังคับ  โดยไม่ป้อน ให้จิกเองก็ได้ผลครับ เริ่มหัดกินเองได้บ้างแล้ว  วันต่อมาคิดหาวิธีลดจำนวนความถี่ในการให้อาหารจากครึ่งชั่วโมง เป็น ชั่วโมง  เป็นครึ่งวัน   และเป็นเวลาเช้า - เย็น   แต่ทุกๆเช้าจะต้องมารอที่หลังบ้านก่อนคนตื่นด้วยซ้ำ  ระยะหลังสังเกตดูเริ่มหาอาหารอื่นๆกินได้บ้างแล้ว……

                 สองวันที่ผ่านมาพาคู่หูบินมาเยี่ยม และร้องเรียกอยู่บนยอดไม้ ไม่ลงมากินอาหารแล้ว   คิดว่าคงจบหลักสูตรโรงเรียนนกแล้วละครับ…..โชคดีจ้า  ว่างๆก็มาแวะเยี่ยมกันก็แล้วกัน อิอิ..

           

           

วันก่อนมือซน นึกถึงไข่ตะพาบน้ำว่าเมื่อไรจะออกเป็นตัวซักกะที เพราะระยะเวลาที่ฟักประมาณ 45 - 60 วัน น่าจะครบแล้วมั๊ง   ก็เลยเอามือไปคุ้ยเขี่ยทรายดู  ทำให้ไข่ตะพาบแตกเห็นหลังตะพาบน้อยโผล่   เอาละซีทำยังไงดีหว่า…..ดิ้นกระดุ๊บๆๆๆ

จะไหวไหมเนี่ย….

 

          ตัวนี้รอด…….

มีไข่บางฟองเน่า  บางฟองตาย คุ้ยเขี่ยต่อไป ที่มีรอยปริต้องเคาะประตูไข่ให้ออกมาเสียเลย 

 

 สรุปว่า ที่ออกมาวันนี้มี 6 ตัว  ออกจากไข่มาปุ๊บ วิ่งปั๊บ ทั้งๆที่มีสายสะดือติดอยู่  จากนั้นจับลงให้ว่ายน้ำที่เตรียมไว้ ในอ่าง ล้างตัว ล้างทรายกัน

    ตัวนี้ตาย   

สัตว์เกิดมาแล้วช่วยเหลือตัวเองได้ วิ่งแจ้นได้เลย  นี่คงเป็นสัญชาติญาณสัตว์ที่ธรรมชาติให้มา   ต่างจากคนเราเกิดมาแล้วช่วยเหลือตนเองไม่ได้

เจ้า 6 ตัวที่มีเกิดในวันนี้  คงจะบ่นในใจหรือเปล่ากำลังนอนสบายๆ มาปลุกกันได้    ก็ขออภัยแล้วกัน แฮ่ๆ 

ไม่ได้ตั้งใจ แต่เห็นเจ้าตัวเล็กออกมาลืมตาดูโลกสำเร็จแล้วก็ตื่นเต้น…..แต่คงเข็ดฝีมือหมอตำแยเถื่อนไปอีกนานแสนนาน..

โอกาสดีที่ญาติผู้ใหญ่แซ่เฮได้มาเยี่ยมเยียน  มาพร้อมกับสายฝนแรกอันชุ่มฉ่ำ หัวใจคนทางนี้ก็ชุ่มชื่น

 ก่อนจะมาปลูกต้นไม้ที่ห้วยต้ม ก็มาแวะปลูกกำลังใจให้กับครู กับเด็กๆได้ชื่นใจ มั่นใจ

หลายๆคนไม่ได้มีโอกาสไปที่สวนป่า ไม่ได้ไปสัมผัสกับวิถีชีวิตห้องเรียนสวนป่า ไม่เคยเจอสุดยอดปราช์ญชาวบ้าน ไม่เคยเจอเทพชาวแซ่เฮ คราวนี้โอกาสอำนวยให้เป็นสวรรค์บันดาลย์ให้พบเจอกันถือว่าเอาฤกษ์เอาชัยต้อนรับเปิดเทอมใหม่ครับ

18 พฤษภาคม 52 ต้นเอกมหาชัยต้นแรกในโรงเรียนมงคลที่ได้มาจากสวนป่า ก็ได้โอกาสปลูกเอาฤกษ์เอาชัยในโอกาสที่ท่านได้มาเยี่ยม มาให้กำลังใจถูกจังหวะเวลาเหลือเกินรับเปิดเทอม(ด้วยจอบตราจรเข้) ……ซะแหล่มไปเลย

 

 

 

 

 

 กำลังโกยใบไม้จากกองทำปุ๋ยหมัก  เห็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ  นึกว่าตัวจิ้งจกวิ่งออกมาจากกองใบไม้เสียอีก

ลองคุ้ยเขี่ย จับมาดู  พี่ที่มาช่วยเขาบอกว่า เป็นหนูชนิดหนึ่ง  เรียกชื่อว่า  หนูคา ตามชื่อภาษาถิ่นทางนี้    ชอบหากินอยู่ตามดงหญ้าคา  เลยเรียกชื่อกันว่าหนูคา

           

                เกิดสงสัยเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน หน้าตาแปลกๆ ปากและจมูกยาว ตาขนาดจุดดินสอ  หนวดยาวอีกด้วย  ตัวเล็กมากๆ   ขนาดเล็กประมาณนิ้วก้อยผมเอง     ลองค้นหาข้อมูล  หนูคา  หนูตัวเล็กที่สุดในโลก  ฯ  

                พบข้อมูลรายละเอียดพอสมควร เช่น ชื่อเรียกว่า หนูผี  ,  หนูผีจิ๋ว , Shrew , Pygmy Shrew , เป็น สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เล็กที่สุดในโลก       ที่นี่ครับ     

http://www.lannabird.org/nuke/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=1617#1617

http://www.cyberpetsociety.com/topic.php?topic=1194

นำไปให้เด็กๆได้ดู  ตื่นเต้นกันใหญ่    ในภาพยกขบวนพากันไปปล่อยกองใบไม้ที่เดิม   มาทราบภายหลังจากข้อมูลที่ค้นพบ ว่าหนูชนิดนี้ต้องกินอาหารทุกๆ 2 ชั่วโมง มิเช่นนั้นจะตาย  ดีนะที่ปล่อยไปก่อนมันจะหิวตาย ….

     

ในโลกนี้ยังมีสิ่งแปลกๆอีกเยอะแยะจริงๆครับ…

 

 

หากใครกำลังมองหาไม้ประดับกระถางที่ปลูกง่าย สวยงามที่สำคัญมีผลทานได้ด้วยมาปลูกสตรอเบอรี่กันดีไหมครับ ปลูกไม่ยากเลย

 

เริ่มจากหาต้นมาปลูก เตรียมดินให้ร่วนโดยอาจผสมดินโดยใช้ปุ๋ยคอก ดินร่วน ขุยมะพร้าว ปุ๋ยหมัก ฯคลุกเคล้าให้เข้ากัน  ให้ดินระบายน้ำได้ดี  แล้วนำต้นพันธุ์ลงปลูกในกระถางประมาณ ๘ นิ้ว เพราะพอดีกับทรงพุ่มและราก  ไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไปนัก  ตั้งไว้บริเวณที่มีแสงแดดมากหน่อย

 

 

                พอถึงช่วงมกราคม ถึงกุมภาพันธุ์ก็จะเริ่มทะยอยออกดอก ซัก๑ – ๒ สัปดาห์ก็จะให้ผล ได้เชยชม ได้ชิมกันอร่อยๆ

 

   

 ช่วงที่ลูกสตรอเบอรี่เปลี่ยนสีจากส้มเป็นแดงสดให้เวลา ๑ – ๓ วันต้องหมั่นไปดู

 

 

 

                                 เป็นช่วงเวลาที่ตื่นเต้นกับสีสันสดสวย ของลูกสตรอเบอรี่ลูกโตที่อร่อยที่สุดในโลก   

 

จะติดดอกออกผลไปเรื่อยๆจนถึงเข้าหน้าร้อนเมษายน  ต้นสตรอเบอรี่ก็จะลดปริมาณการติดลูก ลูกก็จะเล็กลงไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยสมบรูณ์นัก แต่เราก็ยังต้องบำรุงรักษารดน้ำให้ต้นสมบรูณ์ไปเรื่อยๆ                 ช่วงนี้แหละต้นสตรอเบอรี่ก็จะเริ่มมีไหล   ไหลคือหน่อที่แตกจากกอ ย้อยลงมาจากกระถาง  หรือตามกอเราก็จะเด็ดแยกชำขยายพันธุ์ต่อไปอีกได้เรื่อยๆ เยอะแยะ  ไว้พอปีหน้าช่วงหน้าหนาวก็จะติดดอกออกผลให้เราได้ชิมอีกต่อไปครับ 

 

http://www.thairath.co.th/news.php?section=society&content=77967

 

 

 

ได้ลองปลูกพริกที่มีคนรู้จักเขาให้มาปลูก  เขาบอกว่าเป็นพริกที่เผ็ดที่สุดในโลก  อยากจะรู้ว่าจะเผ็ดแค่ไหนอย่างไร เพราะตัวเองนั้นชอบกินเผ็ดอยู่แล้ว  วันนี้เลยอยากหาสมาชิกคนชอบเผ็ดมาชิมพริกกันแก้หนาวกันหน่อยไหมครับ

พริกนี้ชื่อว่า พริก ฮาบาเนโร (HABANERO)  

http://board.postjung.com/topic-351021.html

(พี่คอนครับ  ตอนแรกจะขึ้นที่ลานเจ๊าะแจ๊ะ แต่เอารูปขึ้นไม่ได้ซักที  เพราะอะไรครับ ทำไม่สำเร็จครับ เลยย้ายมาที่ลานตัวเอง)

 

ในฐานะที่เคยเป็นเด็ก ความประทับใจ ความทรงจำดีๆเกี่ยวกับวันเด็กที่เวียนมาแค่ปีละครั้ง ที่จำได้ไม่ลืมคือได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ อาทิเช่น ได้เล่นเกมวิ่งวิบาก เป่าแป้ง กินขนมโก๋ วิ่งสามขา รับแจกของที่ระลึกเป็นสมุด ดินสอ ไม้บรรทัด  เพียงเท่านี้ก็ดีใจจนนอนไม่หลับ 

ถึงยุคสมัยเปลี่ยนไป สังคมเปลี่ยนไป   ความประทับใจ ความทรงจำดีๆยังคงอยู่ 

                                              

 

มีโอกาสในการจัด กิจกรรมวันเด็กภายในโรงเรียนมงคลวิทยาทุกๆปี ก่อนวันเสาร์  ตอนเช้ามีการตักบาตรทำบุญ จากนั้นมีกิจกรรมให้เด็กได้แสดงออก มีการแสดง เกม ขายของ ฯ  ครูทุกท่านเห็นความสำคัญของเด็กๆทั้งหลายอยากให้เด็ก เห็นความสามารถของตนเอง พัฒนาตนเอง ให้เป็นคนดี และเป็นคนเก่ง ให้ได้มีเวทีแสดงออก ได้สนุกสนาน ได้เรียนรู้ เกิดความใกล้ชิดระหว่างเด็ก ผู้ปกครอง ครู ชุมชน และเพื่อนๆ พี่ๆน้อง ทุกๆคน

 

 

 

 

 อยากส่งเสริมให้เด็กมีความเอื้อเฟื้อ มีโอกาสได้ทำนุบำรุงศาสนา มีความสุขกับการให้ ได้เรียนรู้และเห็นแบบอย่างที่ดีทางวัฒนธรรมและประเพณีอันดีงาม เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ 

 

                                             

                                         เด็กๆวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า

 

 

 

มาส่งตามสัญญา ภาพ  เฮ 6  ครับผม 

 

ภาพที่  1

ชื่อภาพ   สงสัย?…

      ภาพอาการสงสัย   เอ…  อือ…  อู๊…… อา…. เออ….เอ๊ะ … ความสงสัยไม่เข้าใครออกใครจริง ๆ  แม้กระทั่งคนถ่ายภาพก็ยังไม่รู้ว่าสงสัยอะไรกัน  ความสงสัยนำไปสู่การแสวงหาคำตอบ  นำไปสู่การค้นพบ เรื่องราวสิ่งใหม่ๆ ได้ไม่รู้จบ…

 

 

? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?

?

?

?

ภาพที่   2

ชื่อภาพ        รอยยิ้ม อิ่มใจ

        สัญลักษณ์เฮฮาศาสตร์  มีไม่ขาดคือรอยยิ้ม            อบอุ่น ชวนมาชิม สร้างรอยยิ้มพิมพ์ในใจ

 มีมิตรที่หลายหลากถ้าใครอยากให้โลกสดใส                มามะเร็วๆไว  แค่มีใจก็ยินดี……

 

 

 

 

 

 

 

^o^o^o^o^o^o^^o^^^^^^o^^^^^^o^^^^^^^^^^o^^^^^^^^^^^^^^^^^^^o^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^o^

 

 

ภาพที่    3

 ชื่อภาพ   เฮฮา 6 จ้า…

สถานที่ บนดอยช้างมูบ     ภาพคุณหมอจอมป่วน  กระบวนกรสิบทิศ    ต้องยกให้เป็นกระบวนกรแห่งปี พ่วงด้วยความเป็น Family Man แสนอบอุ่นมากๆ อีกครับ