ลานร่มเย็น

ศุกร์15ต.ค.53 ออกเดินทางจากลำพูนมุ่งสู่เมืองน่าน ด้วยเส้นทางลำปาง ลอง ตัวเมืองแพร่ ผ่านแยกร้องกวาง เข้าสู่เมืองน่าน    แวะหาป้านาย ที่มาถึงก่อนแล้ว   อยู่ที่ โรงแรม น่านสะบายดี   

เสาร์ที่ 16 ต.ค.53  เตรียมตัว เยี่ยมญาติชาวเฮแห่งเมืองหงสา แวะทานอาหารเช้าในตลาดเมืองน่าน  แล้วออกเดินทางมุ่งสู่ด่านห้วยโก๋น  มีตลาดนัด คึกคักไปด้วยผู้คนชาวไทยและชาวลาวที่เดินทางมาจับจ่ายซื้อของ     มาสายไปนิดประมาณ สิบเอ็ดโมงกว่าๆ เจ้าหน้าที่ด่านออกเวรไปแล้ว  ดังนั้นการทำใบผ่านแดนกรณีไม่มีพาสปอร์ตต้องเข้าไปทำที่ว่าการอำเภอแทน 

  มีโอกาสดี  ประทับใจได้ไปซึมซับความเป็นหงสา  ซึมซับความเป็นอดีตที่เมืองไทยหาได้ยากแล้ว   ผู้คนไม่ต้องดิ้นรน รีบเร่งไปตามกระแสโลกมากนัก ต่างใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย  พออยู่พอกิน  ในน้ำมีปลา ในนามีข้าวอุดมสมบรูณ์  ร่ำรวยด้วยวัฒนธรรมความมีมิตรไมตรี     มีความเป็นธรรมชาติของเมือง  วิถีชีวิตที่ไม่ต้องปรุงแต่งจนเกินงาม  

   ความเปลี่ยนแปลงมีอยู่ทุกที่ ปฏิเสธได้ยาก เมื่อกระแสโลกพาไป เศรษฐกิจวัฒนธรรม วิถีชีวิต ย่อมแปรเปลี่ยน จะช้าจะเร็วอยู่ที่ความเข้มแข็ง ความเข้าใจของผู้นำ ของชุมชน   การปรับตัวเป็นสิ่งจำเป็น  การอนุรักษ์ไว้ให้คงอยู่ก็เป็นสิ่งสำคัญ   ภารกิจจัดการ ความลงตัวระหว่างเก่า กับใหม่คือโจทย์ใหญ่ที่จะต้องดูแล ให้ไปด้วยกัน 

       ณ . วันนี้หงสา ยังเป็นเมืองน้ำใสไหลเย็น เมืองดินดำน้ำชุ่ม เมืองสงบ ร่มเย็น เมืองแห่งวัฒนธรรม ประทับใจมากๆครับ       +

          จะเปรียบว่า ชีวิตคือการเดินทาง เดินทางตลอดชีวิตแม้เหนื่อยแสนเหนื่อย   หากได้มีเพื่อนร่วมทาง  เป็นหูได้รับฟัง   เป็นใจที่เปิดกว้างรับความอึดอัด, ความทุกข์ร้อนไม่สบายใจให้แก่กันและกัน  ทุกข์น่าจะผ่อนคลายบรรเทาเบาบางลงได้บ้างไม่มากก็น้อย   ถ้าเป็นความสุขก็จะทวีคูณ แฮปปี้ ๆ

      ถ้าจะเปรียบว่า ชีวิตคือการเรียนรู้ เรียนรู้จากสิ่งที่ดี หรือผิดพลาด  ได้เรียนรู้ว่ามิตรแท้   เป็นที่พึ่งพิง พึ่งพาให้กับเราได้ทุกเวลา นาที ทุกสถานที่  คอยสนับสนุนสิ่งดี ๆ ยกย่อง ส่งเสริมให้ทำดี เพียงเปิดใจนั่งลงคุยกันก็สัมผัสถึงความเป็นมิตรแท้   

         หรือถ้าจะเปรียบว่า ชีวิตคือการแสวงหา  เป้าหมายของชีวิตคือการแสวงหาความสุข  ความสุขเป็นยอดปรารถนาของชีวิต จะนั่งจะนอนจะยืนจะเดินหรือจะทำอะไร ๆ อยู่ที่ไหนๆ  ถ้าได้ทำอย่างมีความสุข มองหาความสุขให้พบทุกวัน  ได้ทำตามที่ตั้งใจไว้  น่าจะดีเนาะ….  

    เป็น ภาพของช่วงสายวันนึง แม่อุ๊ย สองท่านนี้เพิ่งกลับจากไปทำบุญที่วัดมา ขากลับนั่งพักเหนื่อย แวะสนทนากันประสาอุ๊ยๆ  เลยขอบันทึกภาพมาฝาก แล้วก็มาย้อนนึกถึงว่าตัวเองในวันหนักๆ ว่าอย่างน้อยก็ได้เรียนรู้อะไรๆจากแม่อุ๊ยบ้าง  

        ขอบพระคุณแม่อุ๊ยทั้งสองท่านที่เป็นพรีเซนเตอร์ให้ลูกหลาน ……..นะครับ