ลานจันทรา

พูดถึงผีเสื้อแล้ว…

เมื่อนานมาแล้วมีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง

รู้สึกจะชื่อ “เส้นทางแห่งความหมาย”  (รุ่นนี้ต้องใช้ความรู้สึก  เพราะเลือน ๆ ไปเหมือนกันนิ)

หน้าปกเป็นรูปผีเสื้อสีเหลืองสว่างมาก  เป็นหนังสือที่แปลมาจากภาษาอังกฤษ

เคยเห็นต้นฉบับก่อน แล้วต่อมาก็มีคนแปลเป็นภาษาไทย  อ่านง่าย ๆ น่ารักดี

                           ///////////

เป็นเรื่องของหนอนแก้วสองตัว  เดินคุยกันว่าชีวิตเรานี้จะทำอะไรกันดี

ตัวผู้ชายก็บอกว่า สงสัยต้องทำตาม ๆ เค้าไป  ชาวบ้านเค้าทำอะไรก็ทำ ๆ เหอะ 

คือเห็นเค้าเดินกันเป็นทิวเลย…ไปไหนกันก็ไม่ทราบ

แต่เค้าก็เดินกันไปทั้งนั้น

เราเดินไปกันเหอะ…

หนอนแก้วสองตัวก็เข้าขบวนไปกัน

   ….

ระหว่างทางก็เห็นหนอนแก้วตัวแล้วตัวเล่าบ่ายหน้ากลับมา

หนอนเหล่านั้นไม่พูดอะไรได้แต่ส่ายหัวกันไปมา

หนอนแก้วสองตัวก็สงสัย  แต่ก็ตามหนอนส่วนใหญ่ไป

เดินไป  เดินไป  วันแล้ววันเล่า

จนได้เห็นเสาหนอน  คือมีแต่หนอนแก้วมากมาย 

พยายามปีนขึ้นไปข้างบน 

เหยียบกัน  ปีนป่ายกันเพื่อจะขึ้นไปอยู่สูงกว่าตัวอื่น ๆ

เจ้าหนอนแก้วสองตัวก็เดินตามขึ้นไป

ระหว่างทาง…หนอนแก้วตัวผู้หญิงก็บอกว่าเธอเหนื่อย 

ไปต่อไม่ไหว  อยากหยุดแล้ว…

เธอก็หยุดพักหายใจ 

แค่เธอหยุด  เธอก็ถูกหนอนแก้วตัวอื่น ๆ เหยียบ

ใช้เธอต่างบันไดปีนป่ายขึ้นไปบนเสานั้น

สุดท้ายพบว่าตัวเองถูกผลักใสลงมาเดินอยู่ที่พื้นเรียบร้อย

และห่างจากเสานั้นไปทุกที  ทุกที

            ………

ส่วนเจ้าหนอนแก้วผู้ชายที่อาจหาญ 

ยังคงปีนป่ายเสาขึ้นไป 

ยิ่งปีนขึ้นสูงยิ่งพบว่ามีหนอนปีนขึ้นไปน้อยลง  น้อยลง

และมีหนอนบ่ายหน้าลงมามากขึ้น  มากขึ้น

เมื่อถามว่าบนนั้นมีอะไร…

เหมือนจะแว่ว ๆ ว่า  ไม่มีอะไร  ไม่มีอะไร

ถ้าไม่มีอะไร  ทำไมทุกตัวแข่งขันกันปีนป่ายขึ้นไปอย่างนั้นนะ…

เจ้าหนอนแก้วไม่ย่อท้อที่จะปีนต่อไปจนถึงยอดของเสานั้น

แล้วพบกับความว่างเปล่า…

             …………..

เมื่อมองขึ้นไปข้างบน  หนอนแก้วเห็นผีเสื้อบินวนไปมา 

แววตาคุ้นเคยมาก

แต่ก็ไม่สามารถพูดกันได้

เพียงแค่ช่วงเวลาที่หนอนแก้วตะลึงในความงามของผีเสื้อนั้น

มันก็กลายเป็นบันไดให้หนอนตัวอื่น ๆ ปีนป่ายขึ้นไป

สุดท้าย  หนอนผู้ชายก็พบตัวเองอยู่ที่พื้นถนน…

มีผีเสื้อตัวหนึ่งบินมาวนเวียนใกล้ ๆ

เจ้าหนอนเห็นแววตาที่คุ้นเคย  จึงตามผีเสื้อตัวนั้นไป

ผีเสื้อพาไปถึงต้นไม้ต้นหนึ่ง 

บนกิ่งไม้นั้นมีรังไหมติดอยู่ 

ผีเสื้อบินไปใกล้ ๆ รังไหมนั้นแล้วทำท่าทางมุดหัวเข้าไป

เจ้าหนอนคล้ายจะเข้าใจ

มันตั้งต้นทอรังไหมคลุมตัวเอง…วันแล้ววันเล่า

…แล้วรอคอย…

           ………………..

หลายวันต่อมาผีเสื้อสาวก็ไม่เหงาอีกต่อไป

                 ///////////////