ลานจันทรา

ผีเสื้อวันนี้เป็นผีเสื้อธรรมดา
เป็นเพื่อนกันมานาน…
พวกเค้าอยู่ที่ต้นส้มจี๊ดในกระถาง
ตอนแรกที่รู้จักก็ยังเป็นของหนอนแก้วอยู่  อ้วนอวบมาก ๆ
เพราะกินใบส้มจนหมดต้น
หลังจากนั้นต้นส้มก็ตกใจ…
ออกดอกเต็มต้น
หนอนแก้วก็กลายร่างเป็นผีเสื้อ 
ผสมเกสรให้เรียบร้อย  ส้มติดเต็มกระถาง
มีอยู่คราวหนึ่ง
มีคนทนไม่ได้  จับหนอนแก้วไปทิ้งหมด
ต้นส้มก็สดใสใบสะพรั่ง
แล้วก็ไม่ยอมออกดอก ติดลูกอีก…
        ………………….
 

Read the rest of ผีเสื้อ…เรื่องที่หก

หลายคนชอขบเปรียบเทียบความรักกับผีเสื้อไว้
ผีเสื้อมีทั้งช่วงชีวิคที่ทั้งน่าเกลียด  ทั้งงดงาม 
ทั้งเปราะบาง  อ่อนแอ
คล้ายกับความรักที่ตรงไหน…
     ………………..
ความรักเหมือนผีเสื้อ…
เพราะเมื่อเวลาเราอยู่นิ่ง ๆ ผีเสื้อจะบินมาใกล้ ๆ
แต่เมื่อไรที่เราอยากได้วิ่งไล่จับ
เราก็มักจะพบแต่ความว่างเปล่า
บางที…
ความรักก็ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามวิ่งไล่ตามมากนัก
     ………………
บางคนเปรียบตัวเองเป็นผีเสื้อ
เวลาที่เราจับผีเสื้อมาเลี้ยงได้ 
ผีเสื้อทั้งทรมาน…ทั้งเป็นทุกข์
เราเองก็ได้ชื่นชมแค่ชั่วครั้งคราว
ดังนั้น…
ถ้าจะรักกับคนบางคน
ก็จำเป็นจะต้องปล่อยไป
ไม่ทำให้เจ้าผีเสื้อบอบช้ำเพราะความรักของเรา
        …………………
 

Read the rest of ผีเสื้อ…เรื่องที่ห้า

ผีเสื้อวันนี้เป็นผีเสื้อฝรั่งบ้าง…
มีเรื่องเล่าอยู่ใน reader digest เล่มหนึ่งหลายปีมาแล้ว
พูดถึงนักโทษอายุน้อยกว่า 18 ปี ที่ถูกจับในข้อหาฆ่าคนตายอย่างเลือดเย็น
นักโทษเป็นคนดำ  อยู่ในย่านที่ยากจนและสภาพแวดล้อมไม่ดี
แต่อายุยังน้อยเลยไม่ได้รับโทษหนัก
ระหว่างรับโทษนั้น…มีนักวิทยาศาสตร์ต้องการผู้ช่วยวิจัยผีเสื้อ
เป็นผีเสื้อตัวเล็ก ๆ ที่มีอายุเพียงแค่วันเดียว
หน้าที่ของนักโทษคือคอยดูว่าผีเสื้อจะออกจากไข่เมื่อไหร่
แล้วพามันไปพบคู่…
หลังจากนั้นพวกมันก็จะตาย
       ……….
รอไปอีกอาทิตย์นึงผีเสื้อถึงจะออกจากไข่มา
เพื่อจะมีชีวิตอยู่เพียงแค่วันเดียว
พบรัก…แล้วตายไป
       …………
นักโทษไม่ได้ถูกปล่อยตัว
แต่ข่าวว่า
อย่าว่าแต่ทำร้ายคนเลย
แม้แต่ผีเสื้อตัวเล็ก ๆ
เขาก็ไม่กล้าที่จะทำร้ายอีกต่อไป
   ……………………….

Read the rest of ผีเสื้อ…เรื่องที่สี่

เรื่องนี้เป็นเรื่องผีเสื้อของจีนบ้าง…
เป็นปัญหาของความจริงที่ไม่รู้ว่าอะไรจริง  อะไรไม่จริง
จางจื้อลูกศิษย์ของเหลาจื้อ  นักปราชญ์จีน
นอนหลับไปแล้วฝันว่าตัวเองเป็นผีเสื้อ
             …..
จางจื้อเลยสงสัยว่า
เราเป็นผีเสื้อที่หลับฝันว่าเป็นคน…
รึว่า…เราเป็นคนที่หลับฝันว่าเป็นผีเสื้อกันแน่
             ……
ความตายกับความฝัน  จะต่างกันที่ตรงไหน  (พิบูลย์ศักดิ์  ละครพล)
           ……
ชีวิตเราผ่านไปเร็วเหลือเกิน
อีกไม่กี่วันก็สงกรานต์อีกแล้ว
เตรียมเปียกดีก่า…
 

Read the rest of ผีเสื้อ…เรื่องที่สาม

พูดถึงผีเสื้อแล้ว…
เมื่อนานมาแล้วมีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง
รู้สึกจะชื่อ “เส้นทางแห่งความหมาย”  (รุ่นนี้ต้องใช้ความรู้สึก  เพราะเลือน ๆ ไปเหมือนกันนิ)
หน้าปกเป็นรูปผีเสื้อสีเหลืองสว่างมาก  เป็นหนังสือที่แปลมาจากภาษาอังกฤษ
เคยเห็นต้นฉบับก่อน แล้วต่อมาก็มีคนแปลเป็นภาษาไทย  อ่านง่าย ๆ น่ารักดี
                           ///////////
เป็นเรื่องของหนอนแก้วสองตัว  เดินคุยกันว่าชีวิตเรานี้จะทำอะไรกันดี
ตัวผู้ชายก็บอกว่า สงสัยต้องทำตาม ๆ เค้าไป  ชาวบ้านเค้าทำอะไรก็ทำ ๆ เหอะ 
คือเห็นเค้าเดินกันเป็นทิวเลย…ไปไหนกันก็ไม่ทราบ
แต่เค้าก็เดินกันไปทั้งนั้น
เราเดินไปกันเหอะ…
หนอนแก้วสองตัวก็เข้าขบวนไปกัน
   ….
ระหว่างทางก็เห็นหนอนแก้วตัวแล้วตัวเล่าบ่ายหน้ากลับมา
หนอนเหล่านั้นไม่พูดอะไรได้แต่ส่ายหัวกันไปมา
หนอนแก้วสองตัวก็สงสัย  แต่ก็ตามหนอนส่วนใหญ่ไป
เดินไป  เดินไป  วันแล้ววันเล่า
จนได้เห็นเสาหนอน  คือมีแต่หนอนแก้วมากมาย 
พยายามปีนขึ้นไปข้างบน 
เหยียบกัน  ปีนป่ายกันเพื่อจะขึ้นไปอยู่สูงกว่าตัวอื่น ๆ
เจ้าหนอนแก้วสองตัวก็เดินตามขึ้นไป
ระหว่างทาง…หนอนแก้วตัวผู้หญิงก็บอกว่าเธอเหนื่อย 
ไปต่อไม่ไหว  อยากหยุดแล้ว…
เธอก็หยุดพักหายใจ 
แค่เธอหยุด  เธอก็ถูกหนอนแก้วตัวอื่น ๆ เหยียบ
ใช้เธอต่างบันไดปีนป่ายขึ้นไปบนเสานั้น
สุดท้ายพบว่าตัวเองถูกผลักใสลงมาเดินอยู่ที่พื้นเรียบร้อย
และห่างจากเสานั้นไปทุกที  ทุกที
            ………
ส่วนเจ้าหนอนแก้วผู้ชายที่อาจหาญ 
ยังคงปีนป่ายเสาขึ้นไป 
ยิ่งปีนขึ้นสูงยิ่งพบว่ามีหนอนปีนขึ้นไปน้อยลง  น้อยลง
และมีหนอนบ่ายหน้าลงมามากขึ้น  มากขึ้น
เมื่อถามว่าบนนั้นมีอะไร…
เหมือนจะแว่ว ๆ ว่า  ไม่มีอะไร  ไม่มีอะไร
ถ้าไม่มีอะไร  ทำไมทุกตัวแข่งขันกันปีนป่ายขึ้นไปอย่างนั้นนะ…
เจ้าหนอนแก้วไม่ย่อท้อที่จะปีนต่อไปจนถึงยอดของเสานั้น
แล้วพบกับความว่างเปล่า…
             …………..
เมื่อมองขึ้นไปข้างบน  หนอนแก้วเห็นผีเสื้อบินวนไปมา 
แววตาคุ้นเคยมาก
แต่ก็ไม่สามารถพูดกันได้
เพียงแค่ช่วงเวลาที่หนอนแก้วตะลึงในความงามของผีเสื้อนั้น
มันก็กลายเป็นบันไดให้หนอนตัวอื่น ๆ ปีนป่ายขึ้นไป
สุดท้าย  หนอนผู้ชายก็พบตัวเองอยู่ที่พื้นถนน…
มีผีเสื้อตัวหนึ่งบินมาวนเวียนใกล้ ๆ
เจ้าหนอนเห็นแววตาที่คุ้นเคย  จึงตามผีเสื้อตัวนั้นไป
ผีเสื้อพาไปถึงต้นไม้ต้นหนึ่ง 
บนกิ่งไม้นั้นมีรังไหมติดอยู่ 
ผีเสื้อบินไปใกล้ ๆ รังไหมนั้นแล้วทำท่าทางมุดหัวเข้าไป
เจ้าหนอนคล้ายจะเข้าใจ
มันตั้งต้นทอรังไหมคลุมตัวเอง…วันแล้ววันเล่า
…แล้วรอคอย…
           ………………..
หลายวันต่อมาผีเสื้อสาวก็ไม่เหงาอีกต่อไป
                 ///////////////
 

Read the rest of ผีเสื้อ…เรื่องที่สอง

วันนิดูธรรมะดิลิเวอรี่  ทางช่อง ๕
ท่านเล่าให้ฟังว่า…
เห็นดักแด้นอนอ้วนอยู่  เลยสงสาร 
เห็นมันอยู่ในรังใหมดิ้นไปดิ้นมา  ลำบากจริง ๆ
มีปีกนิดเดียว  ตัวอ้วนกลมท่าทางจะลำบาก
เลยตัดรังไหมออกนิดนึงให้มันได้ออกมาข้างนอกได้
ก้อสบายดักแด้สิทีนี้ 
ตัวกลม ๆ มีปีกนิดเดียว…
ไม่สามารถกลายเป็นผีเสื้อได้อย่างนั้นจนตาย
………………….
ท่านบอกว่า 
กับบางเรื่อง  บางที  เราก็ต้องพยายามทำใจแข็ง
ให้เวลาเป็นตัวช่วยให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างช้า ๆ
ท่านเปรียบเทียบกับนักเทศน์ว่า
พระหนุ่มเณรน้อยที่วาทีคมคายนั้นมีมากมาย
แต่อย่าเพิ่งใจร้อนส่งออกสู่ตลาดมากนัก
ค่อย ๆ ฝึกปรือให้ดีก่อน 
แล้วค่อยให้ท่านเหล่านั้นเติบโตกันในระดับชาติ  ระดับนานาชาติต่อไป
……………………
ก้ออนุโมทนาด้วยค่ะ
/////////ปิดท้าย////////
ท่านบอกว่า 
แปลกแต่จริง 
สามเณรที่มาร่วมงานครั้งนี้มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น
ถ้าโตไปน่าจะเป็นพระได้
เฮ้อออออ…ก้อจิงของท่านเนาะ
-แตงโม-

Read the rest of บางทีก้อ…อย่าช่วยกันเลย

พอดีหยุดเสาร์อาทิตย์เลยถือโอกาสลาป่วยซะหน่อย
อากาศก็ร้อนกำลังดีแล้วเชียว  มาเย็นซะได้
ดีจริง ๆ เล้ย…
พอดีเสาร์นี้ไปงานเลี้ยงส่งพี่ๆ ปี ๔ มาค่ะ
อย่างที่บอกว่ามีคนน้อย  เลยจำกันได้หมด  น้อง ๆ เค้าจัด “เทศกาลต้มยำทำแกงวัฒนธรรมครั้งที่ ๑”
แต่รุ่นนี้น่ะรุ่นที่ ๓ เข้าไปแล้ว 
เอ้า…  ตามใจ
ก็สุขเศร้าเคล้าน้ำปลา  เอ้ย  น้ำตากันไปบ้างตามสมควร
เพราะวันลาจากนี่  ให้คุณครูได้ป้อนรสชาติของชีวิตอย่างต้มยำที่ช่วยกันทำมีซะหลายรสแสบร้อนขนาดนั้น
ข้อคิดที่ให้เด็ก ๆ ไปก็ขำ ๆ ตามแนว
“ยอมรับว่าอ่อนแอ  แต่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา”
…ครือว่า…ความอ่อนแอเป็นเรื่องธรรมดาของคนเรา
ทำให้เราต้องพึ่งพากันและกัน  อยู่กันด้วยความอ่อนโยน
ผสมผสานกันไป เผ็ดบ้าง เปรี้ยวบ้าง เค็มบ้าง ก็เป็นรสชาติของชีวิต
บางทีมันก็หอมกรุ่น ๆ อยู่เหมือนกันนะ
…ตอนพูดตลกจริง ๆ นะคะ  ตอนเขียนทะมัยจริงจังนักก็ไม่ทราบ  เฮ้ออออ
ป.ล. นู๋จิจะกอดน้าน่ะ  แขนยาวพอรึเปล่า 
น้าน่ะ ขนาดหลายคนโอบเชียวนะ …จะบอกให้
ฝ้นดีค่ะทุกคน

Read the rest of กลับมาจากลาป่วยแล้วค่ะ

เป็นเด็กใหม่รู้สึกเด๋อ ๆ อยู่ค่ะ
เพิ่งเคยเขียนบล็อกเป็นครั้งแรก  แต่รู้สึกว่าอบอุ่นมากสำหรับการต้อนรับของชุมชนชาวลานปัญญา
แตงโมเป็นคุณครูค่ะ สอนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกะ อ.handy
วันนี้ส่งคะแนนเสร็จเรียบร้อย  โล่งใจไปหนึ่งงาน เลยได้มาเขียนบล็อก
กำลังรอลุ้นนักศึกษาใหม่ ในโปรแกรมวิชาวัฒนธรรมศึกษา
เพราะเราเป็นโปรแกรมวิชา top 5 ที่นักศึกษาไม่ค่อยสนใจ 
แต่เรายังคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์อยู่นะเนี่ย…
ก็ว่ากันไป… 
ไม่ท้อแต่กำลังคิดหาทางให้โดนใจวัยรุ่นอยู่นะคะ
ใครมีความคิดเห็นยังไงก็แบ่งปันมาได้ค่ะ
…ขอให้อยู่เย็นเป็นสุขทุกคนค่ะ…
-แตงโม-
 
 

Read the rest of ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่านค่ะ

 ขอฝากเนื้อฝากตัวกับชาวลานปัญญาด้วยค่ะ
วันนี้ลานจันทราโดยแตงโมได้มีโอกาสมาเปิดตัวที่นี่ ก็ต้องขอขอบพระคุณ อ.handdy  ที่ได้แนะนำโอกาสดี ๆ แบบนี้
คราวหน้ามีอะไรที่น่าสนใจจะได้นำมาแบ่งปันกันนะคะ
แตงโม

Read the rest of บันทึกแรกของฉัน!0