ลานสวนป่า

• พี่น้องครับ

ในอาณาบริเวณบ้านลานปัญญาของเรา

หลังจากแบ่งพื้นที่ปลูกกระต๊อบ ปลูกไม้ดอก และ มีมุมผูกอู่แล้ว

พวกเราก็ช่วยกันทำมาหากิน (สำนวนจอมป่วน)

ตัวความคิดใหม่ ความรู้ใหม่ ค่อยๆหล่นลงมาทีละใบสองใบ

เช่น การปรับปรุงหน้าตาบล็อก

ช่วยกันคิดเรื่องวิธีเข้าบล็อกให้สะดวกยิ่งขึ้น

ต่อมา ผมเห็นมีเพลง และบทความดีๆโผล่ขึ้น

ตัวซีดีที่ว่านี้เลือกที่โดนใจมาทั้งนั้น

ถึงจะแก่ตกรุ่นแต่ก็ชื่นชอบด้วยอย่างมาก

ผมร้องเพลงไม่เป็น เคยแต่แต่งเพลงบ้างนิดหน่อย

แต่ก็โดนเคี่ยวเข็ญให้ร้องเพลงอยู่เรื่่่อยๆ

(ราชบุรีปั้นหมู ปั้นโอ่ง เราต้องรีบปั้นตัวอักษร)

• เมื่่อเช้านี้ฟังเพลง “เสียงก้องจากบ้านไกล”

ที่สายลมเอาขึ้น โดนใจมาก ร้องตามแทบจะจำเนื้อได้แล้ว

พวกซีดี เนื้อหาดีๆที่รอกอดลง เป็นประโยชน์มาก

• ตะกี้ก็คุยกับเม้ง ขอให้เอางานวิจัย การสอน ลงด้วย

เราจะเปิดประตูลุยทางด้านนี้

ยกตัวอย่างเช่น การคุยกับ ป.เอก สารคาม

ก็จะเอาสิ่งเหล่านี้เป็นสื่อนำทางความคิด

และยังใช้ในงานอบรมทั่วไปได้ด้วย

(ไปโบถส์ แวะเจ้าแม่กวนอิม แอ็คถ่ายรูปกับดร.ต่าย เพื่อนนักเรียน)

• ตะกี้ คุยกับพระอาจารย์ ็Handy

นัดมาสอนเื่รื่องคัดเพลงใส่โทรศัพท์ตัวใหม่

ทำให้มันมีประสิทธิภาพโฟนอินได้ด้วย อิ อิ..

พวกเราจัดสัมมนาที่ไหนก็จะ โฟนๆๆไปเจ๊าะแจ๊ะได้ด้วย

แต่เรื่องที่จี้ก้นคือ..ต้นฉบับ “เจ้าเป็นไผ”

อยากให้ทุกท่านพิจารณา 2-3 ลักษณะ

1 เขียนแบบทั่วไป ร่ายยาวกี่ 100 ตอนก็ได้ “ลงลานปัญญา”

2 เขียนคัดย่อ เก็บประเด็นคันๆ มันๆสัก 5-6 หน้า “ลงเจ้่าเป็นไผ”

3 ภาพในอดีต ภาพเด็ด ภาพพิเศษ กรุณาคัดมาให้ด้วย

ส่งสำเนาภาพให้ครูปู ส่วนเนื้อหา น้าอึ่งอ๊อบกับทีมจะรวบแล้วจัด..ฉับๆๆ

เพื่อจะเรียงร่างต้นฉบับส่งให้แป๊ดพิมพ์

ให้เรียบร้อยภายในกลางเดือนเมษายน

ส่วนเรื่องใครจะอยู่เล่ม 1-2-3

กองจัดการจะเฉลี่ยน้ำหนักความมันส์ ไปไว้ให้สมดุลกัน

• ส่วนใครที่ยังเขียนไม่จบ

หรือยังไม่ลงมือ กระตุ้นหัวใจตัวเองแรงๆหน่อย..

อาเหลียง มะเดี่ยว ครูคิม หมอเจ๊  ครูโย่ง ฯลฯ ขมวดหางศิลป์ได้แล้ว

กามนิตหนุ่ม ตาหยู แผ่นดิน ออต เจ้าหนิง แป๊ด ราณี ..ต๊อกๆเสียที

ใครอีกละที่ยึกยักๆๆๆๆๆๆๆๆ จดจารอักษราภาษาเฮได้แล้ว

ตะกี้..คุยกับกอล์ฟ์ ให้เขียนเนื้อๆใส่พริกขี้หนู 4-5 หน้าก็พอ

ใครที่เขียนจบภายในวันนี้

มีรางวัลตั๋วเครื่องบินไป-กลับ ดอนเมือง-สุวรรณภูมิ

สุดท้ายก็มาที่คำเดิม..”ช่วยกันทำมาหากินหน่อย”  อิ อิ

ประกาศ..มิ้อเย็นวันที่ 30 มีนาคม เวลา 18.00 น.

มีรายการเลี้ยงส่งชาวเฮที่จะไปกระบี่

ที่ร้านต้ม-ยำ-ตำ แกง อยู่ซอยข้าง 814

ขาประจำที่จะมามีดังนี้..

1 หนูจิ คุณแม่ เจ้าโย่งโก๊ะ              = 3 ชีวิต

2 แป๊ด 2 กุมารี พ่อบ้าน                  = 4 ชีวิต

3 ป้าจุ๋ม รอกอด ครูปู                      = 3 ชีวิต

4 อาจารย์แป๋ว มข.                        = 1 ชีวิต

5 ราณี ครูสุ 2 กุมารี อ้ายโก๊ะจัง       = 5 ชีวิต

6 อาเหลียง กับอาหยง                   = 2 ชีวิต

ลุงเอกถ้ากลับจากเข้าเฝ้าฯทันก็จะมาร่วม

รวมๆแล้วประมาณ 18-20 ชีวิต

รับรองความอร่อยเด็ดขาดมาก ขอบอก..

• ที่พักสำรองให้อาเหลียง และทีมสุพรรณบุรีหนูจิ

ทีี่สุวิมลฯแมนชั่น ชั้นเดียวกับ 814 มีสายเน๊ทให้ทุกห้อง

ส่วนคณะใดต้องการพักอีกก็แจ้งมาก็แล้วกัน

เราจะได้นอนคุยกัน แล้วชวนไปขึ้นรถไฟพร้อมๆกัน..

(ภาพเขียนที่มีชื่อเสียง ..ซุบซิบว่าจอมป่วนกำลังมา)

สายวันนี้มีเรื่องเด็ดสะระตี่มาเล่าอีกแล้วละครับ

พวกเราไปเที่ยววัดภูมินทร์ ที่มีชื่อเสียงระดับมีภาพปรากฎในธนบัตรไทย

เป็นวัดที่สวยมากจริง ๆ ถึงจะมีแดดอ่อน ๆ เราก็เดินชมได้เพลินเพลินไม่ร้อนมาก

ถ่ายรูปก็สวยเพราะแดด-แสง-เป็นใจ

(เด็กนักเรียนเป็นมัคคุเทก์จิตอาสา บรรบายเก่งมาก) อ่านต่อ »

(ร้อนๆอย่างนี้ต้องอาศัยของเย็นๆมาหักล้างกัน)

พวกเราอยู่กรุงเทพฯได้ข่าวว่าชาวเมืองละปูนมีนัดดวลขันโตก

ได้ข่าวแล้วอิจฉา.. พบกัน กอดกัน อยู่ไหว ๆ ไหงนัดเจอกันอีกแล้ว

ครูปูรายงานข่าวว่า..หมอเจ๊ยังโต๋เต๋อยู่กรุงเทพ

ผมจะกลับบ้านคืนนี้ ถามรถทัวร์แล้วมีระยะเวลาให้เลือก 3-4-5-6 ทุ่ม

มีถึง 4 เที่ยว ว่างตอนไหนไปตอนนั้น

จึงนัดหมอเจ๊กินข้าว  แข่งกับอุ้ย ครูอึ่ง น้าอึ่ง บ้่าง  จะได้ไม่เสียดุลความคิดถึง

อ่านต่อ »

วันตีแตกอีสานเคลื่อนคล้อยใกล้เข้ามาแล้ว

ถ้าสายสุขภาพก็ต้องเปรียบว่า ..ฝีใกล้จะแตก

วันนี้รับโทรศัพท์จนหูอ่อนเพลีย ..กับ เรื่องมาแต่ของเขาของเราไม่มา

สุดแสนเสียดาย หลายคนติดงานเป็นตังเมมาบ่ได้  เบิร์ด ครูสุ

กลุ่มสุพรรณบุรี หมู่วิทยาลัยพยาบาลฯ ร้องไห้น้ำตาล้นถ้วยตราไก่

หนูจิ โอดครวญหวลละห้อยไห้ ก็ได้แต่ปลอบใจ วันหลังยังมีนะจ๊ะ ๆๆๆ

วันนี้นั่งปั่นเรื่องสื่อวีซีดี พร้อมกับแกะโจทย์ตีแตกอีสานออกมาให้พวกเราพิจารณา

มีหัวข้อที่จะช่วยกันตีให้แตกดังโพล๊ะ!!

อ่านต่อ »

(พรมผืนที่อยู่ด้านหลังหลวงพี่ ใช้เวลาทอ 6 ปี ขายราคา 2 ล้านบาท)

ผมตั้งข้อสังเกตเรื่องการทำมาหากินของชาวทะเลทราย เพราะเห็นว่าเป็นวิถีชีวิตที่น่าสนใจ และเราอาจจะนำไปปรับใช้เมื่อบ้านเราร้อนแล้งมากขึ้น จากการที่ได้เห็นเพียงวับ ๆ แวม ๆ เป็นข้อมูลที่หยาบ ๆ แต่ก็จะเล่าตามนั้น ผมได้ทราบมาบ้างว่าอิหร่านเป็นประเทศที่กว้างใหญ่ มีประชากร 70.9 ล้านคน มากกว่าพลเมืองไทยเสียอีก สมัยก่อนคนพื้นถิ่นคงเป็นพวกยิปซีเร่ร่อน ไล่ต้อนสัตว์ไปเลี้ยงตามหุบเขาที่มีหญ้า ..ช่วงที่ไปดูงาน ถึงจะเป็นเมืองหลวงและเมืองสำคัญ ๆ ทุกแห่งตั้งอยู่ในที่ราบมีภูเขาล้อมรอบ มองไปไหนไม่ต่างกับทะเล เพียงแต่เปลี่ยนเป็นคืบก็ทราย ศอกก็ทราย สุดลูกหูลูกตา ต้นไม้หายากแทบจะนับต้นได้ ทำให้นึกถึงตอนเด็กได้ดูหนังคาวบอย ที่คนขาวสู้รบกับอินเดียแดง แต่ที่อิหร่านสาหัสกว่านั้นมากนัก นั่งเครื่องบิน 2 ชั่วโมง ผ่านภูเขาหินและทรายล้วน ๆ พบเมืองขนาดใหญ่บ้างก็ตั้งอยู่บนทรายและทราย เห็นแล้วแห้งผากในใจ ทำให้นึกรักประเทศไทยขึ้นอักโข ประเทศไทยถ้าช่วยกันปลูกต้นไม้ประมาณครึ่งหนึ่งของพื้นที่ เราจะเป็นสวรรค์ได้อย่างยั่งยืน โดยไม่ต้องลงทุนเป็นล้าน ๆๆๆๆๆ ของเมืองดูไบ

อ่านต่อ »