ลานสวนป่า

ตื่นมาย่ำรุ่ง ได้ยินเสียงไก่ขันคร๊อกๆแคร๊กๆไม่แจ่มใสเหมือนทุกวัน สงสัยพวกละเมอตื่นมาขัน หรือพวกไก่กระทงหัดขันก็ไม่รู้ นึกไปไกลถึงคนที่นอนคุดคู้อยู่ที่ไกลโพ้น จะฝันหวานหรือฝันเปรี้ยวหวานหนอคนดี ตื่นมาพรุ่งนี้อย่าลืมเดินไปอาบแดดอุ่น ให้ผิวผ่องได้รับวิตามินดีบ้างนะ จะได้สดชื่นชวนให้หน้าแฉล้มแจ่มใส

ถ้าจำเป็นต้องการสวยเป็นพิเศษก็แต่งหน้าบ้าง

แต่ถ้าอยู่เบาๆสบาย ปัดแป้งนิดหน่อยแต่งด้วยรอยยิ้มก็พอแล้ว

ใครนะพูด..คนจะสวยใช่สวยที่ใบหน้า

พูดให้ตายก็ไม่สำเร็จหรอก

หน้าตาเป็นใบโฆษณาประจำตัว

เอาให้ดูดีไว้ก่อนนะใช่แล้ว

ถ้าผสมผสานกับความยินดีจากข้างในจะทำให้ใบหน้าหวานชื่น

น่าเห็นใจคนบางกอก..ที่ต้องบริหารเวลาเผื่อรถติด จึงต้องทอนเวลาที่จะทำอะไรๆหดหายไปเยอะ จะเดินทอดน่องชมรอบบ้านเช้าๆยังยากเลย จะแต่งตัวสบายๆก็ไม่ได้อีก เสียเวลาแต่งกายาและหน้าตาไปมิใช่น้อย มันเป็นไฟล์บังคับยังไงไม่รู้น๊ะ ในเมื่อเราชอบเราเลือกภาพตัวเองเทรดนี้ ก็ต้องรักษาเอกลักษณ์ไว้ตลอดไป เว้นแต่บางคนที่ชอบเปลี่ยนแปลง อาจจะยุ่งอยู่กับทรงผมสีผมเครื่องประดับผม กิ๊บเก๋พอปลึ้มอกปลึ้มใจ ใช้เวลาสิ้นเปลืองไปกับเรื่องตัวเองจนเคยชิน

เรื่องของข้าใครอย่าแตะ

เออสินะ ไม่มีเรื่องอื่นหรือไงไปแหย่รังแตนเช้าๆ

§ ที่เกริ่นนำอย่างนี้

ก็เพื่อจะนำเข้าไปสู่การชนวนโต้วาทีนะสิเธอ

ซึ่งน่าจะเป็นวิธีสนุกๆในการหาเหตุผลเข้าข้างตนเอง

คุณเป็นคนกรุงใช่ไหม

ลองบอกหน่อยสิว่า..อยู่ในกรง เอ๊ย! อยู่ในกรุงดีอย่างไร?

ผมคนบ้านทุ่งก็จะบอกว่า..อยู่บ้านนอกดีอย่างไร?

การที่ไม่เห็นข้อมูลแวดล้อม ไม่ใคร่ครวญให้ดี

ทำให้คนบ้านทุ่งมุ่งสู่กรุงจนบางกอกแทบแตก

จึงหาวิธีย้อนศรดีกว่า

Ø ปล่อยให้คนบ้านนอกเข้ากรุง

Ø ผมชวนคนกรุงออกบ้านนอก..ดีกว่า ?

Ø บ้านนอกวันนี้..เหมาะกับคนกรุงมาก

Ø คนที่จะอยู่บ้านนอกได้ดีมีความสุข คือคนที่มีความรู้

Ø คนมีความรู้..จะใครเสียอีกละ..ก็พวกคุณนั่นแหละ

Ø มาไม่มาขึ้นอยู่กับวาสนา..และ ความตั้งใจ

Ø ตั้งใจดีไม่มีขาดทุน

Ø เอ๊ะ น่าจัดวงสนาทนาจิบน้ำชาหัวข้อนี้นะครับพระอาจารย์วรภัทร

· อยู่บ้านทุ่งไปไหนสะดวก รถไม่ติด รถไม่ต้องคลานไปเหมือนหนอนทีละกระดึบๆ นอกจากจะสิ้นเปลืองเชื้อเพลิงและเวลาแล้ว ยังเครียดตอนไปนั่งกัดฟันกรอดๆรอไฟเขียวไฟแดง อ้อมีหลายเขียวหลายแดงมากเหลือเกิน อยู่บ้านทุ่งมีไฟสีเขียวสีเดียว ไปไหนก็ฉะลุย ไม่หน้ามุ่ยหน้าดำหน้าแดงเหมือนคนกรุง

มิน่าละ..ต้องแต่หน้าแต่งตาทาปาก เพราะอารมณ์มึนตึงนี่เอง

· อยู่บ้านทุ่งอากาศดี ไม่มีมลพิษมลภาวะ หายใจเต็มปอด น้ำฝนหล่นมาปล่อยให้ชะล้างฝุ่นแล้ว น้ำฝนยังรองใส่ตุ่มต้มดื่มได้ปลอดภัย ไปไหนก็ประหยัด ไม่ต้องจ่ายค่าเข้าห้องสุขา มองหาที่ลับตาตามพุ่มไม้ก็แอ่นได้เลย

เป็นการเติมปุ๋ยยูเรียให้ต้นไม้แบบชิวๆ

· อยู่บ้านทุ่งอาหารการกินปลอดภัย

อาหารตามร้านในบางกอกดูดีน่าเจี๊ยะ แต่เราไม่รู้ว่าปรุงมายังไงใส่อะไรบ้าง จะไปจู้จี้ถามมีหวังโดนตะเพิด ต้องจำยอมกล้ำกลืนไปอย่าคิดมาก เจ็บป่วยเมื่อไหร่ค่อยไปว่ากันวันข้างหน้า รับประทานอาหารหรือรับสารพิษก็ไม่รู้ อยู่บ้านเรา มีที่ทางปลูกผัก จะเอาให้อวบกรอบยังไงก็ได้ เด็ดมาผัดกระทะร้อนควันโฉ่หอมฟุ้ง ขนาดพยาธิยังน้ำลายไหล

คนบางกอกถึงมีลิ้นเป็นพลาสติกยังไงละ

· อยู่บ้านทุ่งทำตัวสบายๆ ไม่ต้องแต่งกายประหลาดก่อนออกจากเคหา นุ่งผ้าสะโสร่งปะแป้งเดินแกว่งแขนยังได้เลย คนบางกอกทำยังงั้นไม่ได้หรอก อยู่เมืองร้อนแท้ๆยังแห่กันแต่งสูท ผูกเชือกจูงคอ ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องสุขา ห้องทำงาน ห้องประชุมต้องติดแอร์ เพราะคนกรุงแต่งตัวเหมือนคนอยู่เมืองหนาว ร้อนแทบตายก็เลียนแบบให้มันดูเหมือนหนาวเข้าไว้ หลอกกระทั่งตัวเอง จ่ายค่าเสื้อผ้า ค่าความเย็น ไม่รู้ในหัวกะโหลกมีความรู้ความคิดอะไรบ้าง ถ้าจะเปิดแอร์หน้าร้อนบ้างก็เห็นควร แต่นี่เคยชินเสียแล้ว ไม่เปิดแอร์นอนฝันไม่สะดวก เฮ้อ!

กับอีแค่แต่งตัวก็มีผลให้ต้องจ่าย ค่าแอร์ ค่าโง่ บานเบอะ

· อยู่บ้านทุ่งก็มีความพร้อมนะ ไฟฟ้าก็มี โทรทัศน์โทรศัพท์เข้าถึงทุกท้องถิ่น อินเตอร์เน็ทก็มาแล้ว จะค้นคว้าจะเรียนรู้อะไรก็ทำได้สะดวกเท่าคนกรุง อาจจะช้าไปบ้าง อีกหน่อย 3G. 4G. 5G. ก็มาแล้ว จะเอาอะไรอีกละ จะต้องงกๆไปทำงานเหมือนบ้าหอบฟาง

ไม่ทำนาแต่ไปบ้าหอบฟางทำไมละน้อง

· อยู่บ้านทุ่งก็มีงานมีรายได้มีอนาคต เพียงแต่เปลี่ยนจากการหางานทำ มาเป็นคนสร้างงาน ซึ่งก็ไม่อยากหรอก เปิดกิจการส่วนครอบครัว ใครชอบด้านไหนก็ทำด้านนั้น ไม่ต้องไปฝืนใจให้เขาชี้นิ้วสั่งให้ทำนั่นทำนี่ โจทย์ง่ายๆ ปลูกผัก ปลูกผลไม้ ปลูกสมุนไพร ปลูกต้นไม้ ทุกอย่างค่อยๆโตขึ้นๆ ให้หมากผลมากขึ้น เอาความรู้เรื่องการแปรูป การตลาดเข้าไปจัดการ ผลิตอาหารคุณภาพดีๆ ทำไมจะอยู่ไม่ได้ แถมยังกินเอง ปลอดภัยเองไว้ก่อน

ถามว่าจะมีรายได้แน่นอนไหม มากไหม มั่นคงไหม โธ่ ! มันขึ้นกับความขยันความสามารถของเราเอง ทำให้ตัวเองยังจะอู้ทำไม่ละ ทำดีมันต้องออกมาดี เพียงแต่เราไม่เคยสัมผัสกระบวนการนี้ จึงดูเหมือนยุ่งยาก ไปทำโอให้เจ้านายมานานแล้ว ลองมาทำโอให้ตัวเองบ้างสิ

· คิดล่วงหน้าแบบปอดกระเส่า ก็เหมือนผีเข้าตลอดชีวิต

· เกิดในแผ่นดินทอง จะต้องกลัวอะไร

· เลี้ยงแพะมันก็ออกลูกเป็นแพะ

· ปลายังเข้าไปอยู่ในกระป๋องได้

· เธอออกมาเที่ยวบ้านทุ่ง..ง่ายกว่าปลาเยอะเลย

Ø ไม่กล้า ร้อยไม่กล้า พันไม่กล้า

Ø อันนี้เข้าใจได้ ..ตราบใดที่เธอยังไม่ได้มา

Ø นอนจิบน้ำชาใบสะระแหน่ที่มหาชีวาลัยอีสาน

Ø สถานที่ ปรุงยาขมหม้อใหญ่ เพื่อรักษาใจคนบางกอก

Ø ไม่เฉพาะที่โดนหักอก..จากเรื่องรักๆหลอกๆกันเท่านั้น

Ø อกหักเพราะสังคม..ก็รับพิจารณา

Ø อย่าลืม..จองบัตรคิวก็แล้วกัน

มาถึง..จะขอดูลายมือก่อน..

ดูว่าลายแทงแห่งโชคชะตาประมาณไหน

เป็นนักสู้ชีวิต หรือนักชีวิตไม่สู้

ไม่มีนักสู้คนไหนไม่เคยตกม้าหรอกนะเธอ..

เพียงแต่ไม่ตกม้าตายเหมือนมือสมัครเล่นเท่านั้นเอง

§ ผมน่ะ..สงสารคนบางกอกเป็นบ้า

§ ไม่งั้นไม่บ้าตื่นมารำพึงรำพันนี่หร๊อก จิบอกไห่

ไอ่ตาหวานลูกพ่อ

วันนี้ขอให้เป็นวันพ่อลูกบอกรักกันทั่วประเทศดีไหม?

พ่อ ดีใจนัก ที่มีชีวิตยืนยาวมาจนถึงวันนี้ วันที่ได้เห็นพิธีที่คนไทยหลอมรวมใจถวายความจงรักภักดีพ่อหลวงของเรา มีคนชวนพ่อยิกๆให้ไปบางกอก ไปร่วมงานวันเฉลิมฯไปดูแสงสีไฟประดับถนนราชดำเนิน แต่พ่อขอเลือกปักหลักถวายพระพรที่นี่แหละ งานวันเฉลิมพ่อไปบ่อย จำที่พ่อเคยพาเจ้าเดินชมไฟราชดำเนินได้ไหม ไปลุยถนนข้าวสาร เดินกันจนขาฉิ่ง..

โรงแรมรัตนโกสินทร์เป็นเหมือนบ้านหลังที่2 มาครั้งใดก็จะเข้าพักจนคุ้นเคยนานนับสิบๆปี ท้องสนามหลวง วัดพระแก้ว พระบรมมหาราชวัง ภูเขาทอง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ เป็นถิ่นคุ้นเคยของพ่อ ภาษานักเลงยกให้เป็นขาใหญ่ ขาโจ๋ พ่อชอบเดินดูตลาดแบกะดิน พักที่นี่ไปไหนมาไหนสะดวก บอกแท็กซี่ว่าสนามหลวงใครๆก็รู้จัก ประกอบกับใกล้ที่ประชุมด้วย พักหลังห่างๆไป เพราะพวกม็อบชอบไปก่อหวอดแถวนั้น จึงย้ายมาแถวพหลโยธิน เร็วๆนี้อาจารย์ขจิต ฝอยทองไปพัก ..ประชาสัมพันธ์ยังถามถึง พ่อหายไปไหน..อิ อิ..

ถนนราชดำเนินเยื้องกองสลากฯ มีร้านข้าวต้มอร่อย

พ่อชอบชวนใครๆไปชิมซุปขาไก่ร้าน “สกายไฮ”

เป็นเมนูเด็ดที่ร้านไหนๆก็ไม่สามารถเลียนแบบได้

ใครไปราชดำเนินไม่ได้ชิมถือว่า..วาสนาอักเสบ

ช่วงที่คุณชายคึกฤทธิ์มาก่อตั้งสำนักหนังสือพิมพ์สยามรัฐ

ก็ได้อาศัยฝากท้องเลี้ยงลูกน้องร้านนี้ประจำ

วันนี้ เมืองไทยสวยงามที่สุด น้ำ ที่เคยเจิ่งนองยังหลีกหลบให้พสกนิกรชาวไทย ได้จัดงานเทิดพระเกียติพระมหากษัตริย์ที่ครองราชย์นานที่สุดในโลก ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินดื่มด่ำในหัวใจมากที่สุดในโลก ไม่ต้องมีการนัดหมายใดๆ รู้แค่ว่าพระองค์จะเสด็จไปที่ไหน ก็มีคนเดินทางมาจับจองที่นั่งรอกราบตั้งแต่เช้ามืด บุญบารมีของพระองค์ท่วมท้นสำนึกคนไทยทุกหมู่เหล่า

คำว่า “มหาราช” ยังน้อยไป

ในหมู่เหล่าพระประมุขด้วยกัน เขายกย่องพระองค์เป็นราชันแห่งพระราชา

วันนี้มีแต่เรืองปิติยินดี

คน ไทยที่ไหนๆคงได้ชมงานมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา7รอบ พ่อยืนบันทึกภาพประวัติศาสตร์หลายชั่วโมง ฟังเสียงกึกก้องแซ่ซ้องพสุธาเมื่อรถพระที่นั่งเสด็จผ่าน เพียงได้เห็นภาพแว็บเดียวก็เอา ขอชมพระบารมีให้เต็มตาสักครั้งหนึ่ง ได้ฟังพระราชดำรัสสดๆ ได้ยินเสียงผู้เข้าเฝ้าร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี น้ำตาพ่อซึมออกมาทำไมก็ไม่รู้

ขอแค่นี้แหละ..เลิกอิจฉาคนได้ ไปเฝ้าที่พระบรมมหาพระราชวัง ด้วยพ่อรู้สึกว่า..มุมไหนๆของแผ่นดินนี้ ก็มีพ่อหลวงอยู่ในหัวใจของเราสม่ำเสมอ ใครๆในทีวีเปล่งเสียง ทรงพระเจริญๆๆ พ่อก็เผลอตะโกนซะลั่นบ้าน ตะโกนมันคนเดียวนี่แหละ ไก่กาจะแตกตื่น  ก็ขอสักวัน เพื่อจะบอกว่า..

เสียงนี้ไม่ได้ดังอยู่เฉพาะที่บางกอกหรอกนะ

ในสวนแห่งนี้ก็ดังลั่นแทบป่าแตกเหมือนกัน

การทำดีถวายวาระอันเป็นมหามงคลนี้

ทำได้สารพัดอย่าง

พ่อเป็นคนป่า ก็คิดทำแบบป่าๆ

“..ต้นไม้ อยู่ในกระถาง ถึงมันจะดียังไง ถ้าเราไม่เอาออกมาปลูก ความดีความงามก็ถูกจำกัดอยู่ตรงนั้น ถ้าเราเอาออกมาลงหลุม ความดีก็จะหยั่งรากลึกแตกดอกออกผล เกิดความเจริญเกิดความงดงาม ยังมีเมล็ดเผยแผ่ให้ขยายยิ่งๆขึ้นไป ใครอยากเห็นบุญก็ปลูกต้นไม้เถิด คนที่ยังไม่ลึกซึ้งบุญเรื่องทาน เข้าใจไม่ได้ว่า..ทำบุญแล้วไม่เห็นบุญ กุศลอยู่ตรงไหน ผลบุญเป็นอย่างไร ก็จะได้เห็นได้รับผลบุญจากหมากผลที่เกิดด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราแน่นอน..”

ทีมพลังบวกอิ๊กไนน์ไทยแลนด์ตั้งคำถามดีมาก>>

“คนหนึ่งคนทำอะไรได้”

ตะกี้ พ่อชวนแม่หวีไปปลูกต้นละมุดมาเลฯคนละต้น

พ่อขอถวายการปลูกต้นไม้แทนพุ่มดอกไม้ธูปเทียน

(ผลสุกละมุดมาเลฯ)

เรา2คน ช่วยกันขุดหลุมใส่ปุ๋ย แกะต้นละมุดลงปลูก รดน้ำ ทั้งๆที่ละมุดไทยก็มีลูกเต็มเต้น แต่พ่อชอบละมุดพันธุ์นี้มากกว่า มะมุดมาเลเซีย ลูกสุกสีเหลืองๆเหมือนสีธงที่โบกสะบัดหน้ารถพระที่นั่ง ผิวเปลือกบางๆแกะออกจะเจอเนื้อสีเหลืองเข้ม  รสชาติอร่อยไม่หวานมากมีรสมันๆอร่อย จึงเลือกเอาความชอบและสีสันสีเหลืองเป็นไม้มงคลปฐมฤกษ์

(ปลูกไม่กี่ปีก็มีผลออกมาให้เก็บแล้ว)

ปีนี้ พ่ออยากจะชวนลูกหลานทุกคนร่วมกันปลูกต้นไม้ที่สวนป่า84ต้น

ใครมาเมื่อไหร่ก็มาขุดดินปลูกด้วยมือของตนเอง พ่อจะเตรียมต้นไม้/ปุ๋ย/รอไว้ให้

คณะเจ้าแห้วกับคุณคอนดรั๊กเตอร์จะไล่กันมาเร็วๆนี้ ก็จะให้ปลูกคนละต้น

หลังจากนั้นใครมาก็จะชวนปลูกๆๆจนครบจำนวน 84 ต้น

ถ้าวาสนายืนยาวปีต่อๆไปก็จะปลูก 85-86-87-88 ต้นไปเรื่อยๆ

ทำตามที่เขาประชาสัมพันธ์

“ปลูกต้นไม้คนละต้นทุกแห่งหนจะร่มเย็น”

ที่จริงควรจะปลูกหลายๆต้น

รักในหลวงมากเท่าไหร่ก็ปลูกต้นไม้มากเท่านั้น

ถ้าช่วยกันอย่างนี้แผ่นดินไทยร่มเย็นแน่

ต้น เอกมหาชัย ที่ท่านอัยการ/ท่านบางทราย/คุณหมอจอมป่วน/น้าอึ่ง/อุ้ย/ครูอึ่ง/อารามฯลฯ มาปลูกไว้คราวก่อนมันงามผิดหูผิดตา เพียงระยะ2-3ปี ยอดแทบพุ่งไปชนสายไฟฟ้าแรงสูง แสดงว่าต้นไม้มันก็เป็นใจกับเรา ต้นกล้วยที่ตาหวานมาปลูกคราวโน้น พ่อขยายกอตกลูกตกเครือยาวเกือบเมตร รู้สึกแปลกๆนะ มะละกอ เสาวรส กล้วย ผักต่างๆ มันแย่งกันออกผล ออกมาร่วมถวายพระพรพ่อหลวงของเรา

สำหรับคนที่มาไม่ได้จริงๆ

เช่น หลานไทยีสที่อยู่ต่างประเทศ

แจ้งความจำนงมาพ่อก็จะเป็นตัวแทนปลูกให้

รดน้ำเมื่อไหร่..ก็จะพูดว่า..หนูไทยีสเขาฝากมารดนะพี่ต้นไม้

รีบๆโตๆจะได้ออกผลเร็วๆ

ปีนี้ลูกๆหลายคนโพสข้อความอวยพรวันพ่อไว้หลายที่

ตามเจอบ้างไม่เจอบ้าง แต่พ่อก็คิดถึงทุกคนนะ ..บางคนก็ส่งข่าวดีมาบอก..

พ่อจ๋า..ลูกพ่อขายออกแล้วนะ หนูลูกหว้ารายงานชื่นมื่นจากพิษณุโลก

พ่อค่ะ..หนูอยากจะอกหักไวๆ..จะได้ไปสวนป่าอีก อ้าวมันยังไงกันยายหนู10ล้อ

ละอ่อนขอนแก่น..โพสข้อความสนุกๆ..ไม่รักแต่คิดถึง อิๆๆๆๆ ยาวเป็นกิโล

พรทั้งหล้า วราภรณ์ อยู่กรมอนามัย ขอให้พ่อสุขภาพแข็งแรง คิดถึงๆๆ

เจ้าแห้ว  เตรียมลงมาหาพ่อ จะแอบเอาอะไรมาให้อึ้งกิมกี่ก็ไม่รู้นะ

เจ้าดอกลำดวน แอบมากอดพ่อวันสงกรานต์ วันนี้ส่งภาพดอกพุทธรักษามาให้อยากจะบอกว่า..พ่อนี่นะ เป็นคนมีต้นลำดวนมากที่สุดในโลก มีนับพันต้น หลายคนมาเห็นถึงกับอึ้ง ยามออกดอกกลิ่นหอมไม่ตระหลบไปทั้งป่ารึ มีลูกสาวชื่อลำดวนก็ปลูกลำดวนนะสิ

ลูกคนไหนที่ยังไม่ได้เอ่ยถึงอย่าเพิ่งน้อยใจ

คนญาติเยอะลูกหลานเป็นกะตักก็อย่างนี้แหละ..

กำลังจับความคิดถึงมาเข้าแถว ..เรียงตามลำดับไหล่

วันนี้..เราส่งมอบความสุขความดีงามกันทั้งประเทศ

เจ้าหนูมหิดล โทรอวยพรจากจันทบุรี

มีคนโทรมาอวยพรเรื่อยๆ

ส่งความระลึกถึงกันผ่านอักษร ผ่านเสียง ผ่านความรำลึกถึง

บางคนแอบอวยพรในใจ ..ยังไงๆก็รู้ ..พ่อมีญาณวิเศษนะโว้ยยย ขอบอก ! คิคิ

คนไหนอกหัก.. ก็ขอให้มีคนมาดามหัวใจเร็วไว

คนไหนสมัครใจเป็นหญิงแกร่ง.. ก็ขอให้มีหัวใจเสริมใยเหล็กหนักแน่นยิ่งขึ้น

คนไหนกำลังเหล่หนุ่มหล่อ.. ก็ขอให้ได้รับโทรศัพท์นัดไปปลงใจในเร็ววัน

คนไหนยังว่างเปล่าว่างเว้น.. ก็ขอให้มีศรรักมาปักอก ฉึก ฉึก !

คนไหนยังไม่มีจุดมุ่งหมายอะไร..มาปลูกต้นไม้ก็ได้เน้อ

เขียนมากไปเสียแล้ว

มันห้ามมือไม่ได้นะตาหวาน

คิดถึงมากก็เผลอเขียนซะยาวเหยียด

ขอจำกัดจุดระลึกถึงไว้แต่เพียงนี้

หลับฝันดีนะคนสวย คิ คิ.

คนไทยโชคดีที่สุดในโลกรู้ไหมเธอ

เป็นไปได้ไง ที่ไม่มีคนไหนเลยกำพร้าพ่อแม่ปู่ย่ายายาย

ก่อนหน้านี้เรามีคุณย่าคุณป้าที่คนอิจฉาทั้งโลก..

สมเด็จพระบิดา ท่านเป็นปู่ของทุกคน

สมเด็จย่า ท่านเป็นย่าของทุกคน

พ่อหลวง ท่านเป็นพ่อของทุกคน

สมเด็จพระพี่นาง ท่านเป็นป้าของทุคน

ท่านห่วงใยเสด็จไปเยี่ยมลูกหลานที่เจ็บป่วย

เสด็จไปไหนท่านย่าพาแพทย์และพยาบาล พอสว.ไปด้วย

พาไปให้รู้ว่า..นอกรั้วโรงพยาบาลยังมีผู้ทุกข์ทรมานอีกมากนัก

คนยากจนเขาไปไม่ถึงหมอก็มาก

จะเนื่องจากทุรกันดารหรืออะไรก็สุดแล้วแต่..

ถ้ามีหมอพยาบาลออกไปหาเขาบ้าง

ก็จะได้สืบทอดเจตนารมณ์ของสมเด็จพระบิดา

คู่ชีวิตของย่าเป็นใครทำอะไรเสียสละยังไง

ยังจะต้องให้แจกแจงอีกหรือเธอ

พระจิริยาวัตรท่านงามนัก

คนในภาคเหนือนั้นโชคดีจนน่าอิจฉา

ท่านปู่ท่านย่าทิ้งบางกอกออกไปวางรากฐานการสาธารณสุขที่เชียงใหม่

เธอเป็นคนเหนือใช่ไหม เ ค ย คิ ด ไ ห ม ว่ า . .

ทำไมท่านย่าถึงผูกพันเมืองเหนือนัก

ท่านไประลึกถึง..ถิ่นที่คนรัก..เคยปักหลักทำงานอยู่ที่นี่

ท่านย่าไม่เคยเสียเวลาไปเปล่าๆก็ความหลัง

ท่านเนรมิตความหลังเป็นดอยตุง

ดอยสูงที่เปล่าเปลี่ยวกลายเป็นดอยสวรรค์

ดินแดนที่ท่านเก็บมาลัยร้อยบูชาส่งไปถึงคนรักที่อยู่สรวงสวรรค์

ท่านย่าวางตัวเองในบั่นปลายเพื่อถวายงานต่อจากสมเด็จพระบิดา

ล ง จา ก ด อ ย ท่านเสด็จ ไ ป ทั่ ว แ ด น

ท่านย่าทำให้ดู อยู่ให้เห็น สอน สอน ด้วยการทำให้ดู

ท่านสองวิธีทำงานเชิงรุก..ชวนลุกจากเก้าอี้เสียบ้าง>>

มีจังหวัดไหนบ้างที่ท่านย่าไม่เคยไปเยี่ยมยาม

เราเสียอีก..สักกี่คนที่ได้ไปทุกจังหวัด

สาละวนอยู่กับตัวเองจนไม่มีเวลาเผื่อแผ่ให้ใครอื่น

ท่านย่าตื่นแต่เรายังงัวเงีย

ท่านย่าเสด็จไปสวรรค์แล้ว ..เธอยังไม่ลงจากเตียง

งานครองแผ่นดินโดยธรรมเป็นหลักการของทุกพระองค์

แตะมือ..รับงานสืบสานกันมาอย่างเต็มสติกำลัง

ผ่านโครงการหลวง ผ่านพระราชดำริไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนโครงการ

ลูกหลานทุกพระองค์ไม่ได้สุขสบายอย่างเราหรอกนะเธอ

พิธีพระราชทานปริญญาแต่ละปีนั้น..ไปใคร่ครวญดู

ถ้าเป็นเธอ..จะอดทนนั่งยื่นๆ ฉับ ฉับ ไม่รู้กี่หมื่นกี่แสนชั่วโมง

เรียนเล่นๆท่านก็ประทานให้ เรียนจริงๆท่านก็ประทานให้

เธอ ฉัน จะมานั่งรำพัน..รักในหลวงอย่างนั้นหรือ

ใครจะทิ้งพระองค์

ใครจะใจร้ายใจดำ..พระองค์ ทำ ทำ ทำ

เราก็เอาแต่ พูด พูด พูด

วันนี้ก็คงจะพูด..จงทรงพระเจริญ จงทรงพระเจริญ จงทรงพระเจริญ

วัดใจกันไม่ได้หรอก วัดไม่ได้จริงๆ

สิ่งที่คนไทยพูดคนไทยกระทำทั้งหมด

ช่วยกันทำเห็นผลในเชิงรูปธรรมสักกึ่งหนึ่งของพระองค์ก็ยังดี

• มีเหตุผลอะไรที่จะชักช้า
• มีเหตุผลอะไรที่จะลังเล

วันนี้..ถามหัวใจเธอเองเถิดนะ

เธอรักในหลวงนั้นไม่สงสัยหรอก

แต่รักแบบไหน รักอย่างไร

รู้จักรัก รู้จักตอบแทนความรักจริงหรือ

คิดและทำแค่ที่ผ่านมาก็จงรักภักดีพอแล้วใช่ไหม

พระองค์บอกรักเรา ด้ ว ย ก า ร ทำ ง า น ใ ห้ แผ่นดิน

เราเอาแต่ ม า นั่ ง สำ นึ ก ถึ ง บุ ญ คุ ณ  โ ธ่ . .

ปั้มความรักใน Facebook ก็ดีหรอก

แต่ถ้าเพิ่มกิจกรรมรักสังคมรักคนอื่นด้วยละเยี่ยมเลย

ประคองกันลุกขึ้นเถิดคนดี..

อย่าไปรอวันนั่งร่ำไห้หน้าอนุสาวรีย์

เวลาเหลือน้อยแล้ว

น้อยจริงๆ..ไ ม่ ก ล้ า แ ม้ แ ต่ จะ คิ ด

วันที่น้ำตาท่วมแผ่นดินจะเป็นอย่างไร?

ช่วงนี้ดอกเหรียงหล่นมาทั้งวันทั้งคืน ปีนี้ติดดอกมากทุกต้น จึงหล่นเกลื่อนพื้น ต้นก็สูงลิ่ว ดอกเปราะบางจึงเสียหาย80% แต่ยังโชคดีที่บางดอกหล่นมาแล้วไม่ช้ำ พอที่จะเก็บมาแต่งให้เป็นตุ๊กตาอวดหลาน แต่งไปแต่งมาได้รูปร่างแปลกๆ ปีที่แล้วเราเล่นสนุกโดยนั่งใต้ต้นเหรียง แล้วรอเสี่ยงดวงว่าลูกโม่งจะหล่นมาโดนใคร เฉี่ยวไปเฉี่ยวมาให้ลุ้นจนใจตกไปอยู่ตาตุ่ม

· คิดถึงหลานไทกิสที่อยู่เบลเยี่ยม

· จึงไปเก็บมาทำตุ๊กตาถ่ายรูปส่งมาให้ดู

· เป็นของเล่นที่นางฟ้าส่งจากท้องฟ้ามาให้

· เป็นตุ๊กตาจากสวรรค์นะหนูไทกิส

· ปีนี้คุณตาจะปลูกต้นเหรียงให้ 2 ต้นนะ แบ่งพี่แบ่งน้อง

สมัยก่อนเด็กบ้านป่าหาของเล่นจากธรรมชาตินี่แหละ ดัดแปลงของเล่นสนุกๆต่างๆนานา ไม่ต้องไปเสียเงินซื้อ ทำจากจินตนาการ เป็นการบ่มเพาะวิถีชีวิตแบบค่อยเป็นค่อยไป เด็กสมัยก่อนจึงไม่ดื้อเพราะมีเรื่องสนุกทำ พอเข้าสู่วัยเลือดร้อนก็จับบวชเรียน ใช้ธรรมะสะกดความพุ่งพล่าน หว่านล้อมให้อยู่ใต้ผ้าเหลือง อยู่กับหลวงพี่หลวงพ่อหลวงตา พี่ป้าน้าอาหน้าบานเป็นจานเชิง รำป้อออกหน้าขบวนบวช เฉิบๆ

Ø เด็กบ้านป่าเล่นหมากเก็บ ..ได้ออกกำลังนิ้ว

Ø ขี่ม้าก้านกล้วย..ได้ออกกำลังขา

Ø เก็บลูกโพสีมาทำล้อรถแข่งกัน

Ø ทำลูกดอกไม้ซางเป่ายิงเป้า

Ø ทำบ่วงคล้องกะปอม(กิ้งก่า)

Ø เอาดินเหนี่ยวมาปั้นวัวควาย

Ø เก็บดอกไม้ร้อยพวงมาลาลัยมาคล้องแบบนักรบโรมัน

Ø เก็บลูกยางแห้งมาประดิษฐ์เป็นโมบาย

Ø ทำข้าวหลาม ปลาอบดินเหนียว หมกไข่ ฯลฯ

เด็กชนบทมีเรื่องสนุกทั้งวัน เจอกันเมื่อไหร่ก็หาเรื่องประชันขันแข่งสนุก วิ่งแข่ง ว่ายน้ำแข่ง ปีนต้นไม้เก็บผลไม้ ปักเบ็ดแข่งจับปลาตัวเล็กตัวใหญ่ บางเรื่องก็เกี่ยวข้องกับประเพณีท้องถิ่น ดนตรี ศิลปะต่างๆ เป็นการริเริ่มโดยไม่รู้ตัวว่ากำลังฝึกและเลือกทักษะที่ตนเองชอบและถนัด เด็กชนบทจึงทำอะไรๆได้ด้วยตัวเอง เพราะอาศัยการละเล่นเป็นการเรียนเพื่อชีวิตนี่เอง

ลูกผู้หญิงช่วยแม่ทำงานบ้านงานครัว

ลูกผู้ชายตามพี่ป้าน้าอาทำงานเชิงช่าง งานในท้องไร่ท้องนา

เด็กสมัยนี้ ถ้ามาเรียนเรื่องการปลูกผักปลูกต้นไม้เป็นครั้งคราว จะได้เข้าใจธรรมชาติชีวิตและสังคม การปลูกนี่สำคัญนะครับ สนุกตอนเก็บผลไม้มาชิม มะละกอ เสาวรส กล้วย เผือก มัน ฝรั่ง ผักต่างๆอายุปีเดียว ก็ได้เจี๊ยะแล้ว โชคดีที่บ้านเราออกแบบวิชาชีวิตและสภาพแวดล้อมใกล้ตัวทำได้ง่าย

แต่หลักสูตรการศึกษาไม่ได้เข้าใจตรงจุดนี้

ไพล่ไปบ้า ห้ามตก ห้ามตี

สุภาษิต รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี ประเพณีไทยก็ผิดนะสิ!

อ้างสิทธิเด็กตามประเทศที่เขามีบริบทสังคมได้มาตรฐานกว่าเรา

ทำให้เด็ก..ทุกวันนี้เรียบร้อยกว่าสมัยก่อนมากใช่ไหมต๋อยยยย

เด็กไทยหาสไตล์ไทยไม่เจอ

จะให้เด็กรักและภูมิใจความเป็นไทยจากสิ่งใด

ไอ่พวกตัวเป้งๆนั่นแหละเป็นตัวการ

Ø ผู้ใหญ่สมัยนี้ ไม่เหมือนพี่ป้าน้าอาสมัยก่อน

Ø ผู้ใหญ่สมัยก่อนเป็นที่พึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่

Ø มีเมตตาเอื้ออาทรไม่ว่าลูกเต้าหลานใครถือเป็นลูกหลานทั้งหมู่บ้าน

Ø เป็นที่ปรึกษา เป็นแบบอย่างที่ดี เป็นที่ศรัทธานับถือ

Ø ทำให้เด็กไว้ใจ กล้าเข้าใกล้เข้าหา

Ø อบรมกันมาตั้งแต่แบเบาะ..ด้วยเพลงกล่อมลูก

ทุกวันนี้เราอบรมบ่มนิสัยเด็กอย่างไร

ในเมื่อแม่ปูพาลูกปูเดินเป๋ไปเป๋มา..

พสกนิกรทั้งประเทศกำลังปลึ้มปิติเฉลิมฉลองให้พ่อพระของแผ่นดิน

ไอ่หัวล้านมันประกาศเรื่องคืนPASSPORT

มันจะรอให้ผ่านงานนี้ไปก่อนก็ไม่ได้

มันไม่ได้หยามน้ำใจพสกนิกรมันจะตายรึไร

คุณคนสวยจีบปากจีบคอบอกไม่รู้เรื่อง

ถ้าเป็นอย่างนี้ เด็กรุ่นนี้จะไปเอาตัวอย่างดีๆจากที่ไหนละเธอ

มันน่าจับไอ่หัวล้านตบล้างน้ำเน่าจริงๆ พะยะค่ะ

ที่รัก มารักในหลวงกับพี่ไหม?

ผมเชื่อแน่ว่า..คนไทยที่ยังมีสติสัมปชัญญะ ถ้าไม่ถวายความเคารพรักเทิดทูนพ่อหลวงของแผ่นดิน สงสัยได้ว่า “หัวใจคงเป็นพลาสติก” ไปเสียแล้ว ระบบรับรู้ความเมตตาคงชำรุด หรือไม่..วาสนาคงขาดภูมิคุ้มกันจนอักเสบ เธอเอ๋ย..เกิดมา10ชาติ เธอจะไปหาใครที่รักเราบริสุทธิ์ผุดผ่องได้หมดจดขนาดนี้ เราได้รับได้รู้ถึงจิตวิญญาณที่ผ่องแผ้ว ได้เอาความงดงามมาบ่มเพาะจิตใจให้มีคุณค่าคุณธรรมตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ประชาชนเดือดร้อน พระองค์ทุกข์ร้อนกว่าเราเป็นล้านเท่า พระวรกายอ่อนล้าโรยแรงไปตามธรรมชาติ แต่พระทัยยังทรงพลังตั้งมั่นอยู่กับความห่วงใยเธอสม่ำเสมอ

พระองค์ทรงมีความรักยิ่งใหญ่

Ø ผมไม่สามารถประเมินความรักจากพระเจ้าได้

Ø แต่ผมสัมผัสได้กับน้ำพระทัยพ่อพระแผ่นดินพระองค์นี้

Ø ช่างมีอานุภาพมหาศาลเหลือเกิน

Ø จนรู้สึกว่า.. ถึงจะรักพระองค์หมดสิ้นใจ

Ø ถึงจะถวายความรักพระองค์อย่างไร

Ø ก็เทียบไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวน้ำพระทัยที่รินไหลตลอดเวลา

§ นึกดูเถิด>> ถ้าไม่มีน้ำพระทัยมาหล่อเลี้ยงจิตใจเรา

§ หัวใจของคนไทยจะไม่ช้ำเลือดช้ำหนองกว่านี้รึ

ถามตัวเองสิว่า.เราจะทำอะไรถวายพ่อเพิ่มขึ้นกว่าที่ผ่านมา

เราจะทำอะไรได้อีก ได้อีก ..

..เวลาเหลือน้อยแล้ว

กราบอนุสาวรีย์ก็ดีหรอก

แต่ทำความดีให้พระองค์ตอนนี้จะมิดีกว่าหรือ

ควักหัวใจถวายพระองค์กันไหมละคนดี

มองหาความดีงามทั่วทั้งโลกหล้า จะหาใครที่ไหนเทียบเท่าหนึ่งเดียวพระองค์นี้ มีมีอีกแล้ว มนุษย์คนหนึ่งสละเวลาทั้งชีวิต ได้อุทิศตนเพื่อความมั่นยืนของสังคมและประเทศชาติ ถ้าเธอยังไม่รู้สึกรู้สา ไม่อนาทรสอนใจตัวเอง

ถามว่า..เธอเอาเวลาทั้งชีวิตไปทำซากอะไร ?

เสียดายวาสนนาของเธอยิ่งนัก

§ คนชาติอื่นเขาได้แต่แอบชื่นชมพ่อพระของเรา

§ เขาไม่มีสิทธิ์เป็นพสกนิกรของพระองค์อย่างเราๆ

§ เขารักเทิดทูนพระเจ้าอยู่หัวของเรา แทนเรา มากกว่าเรา

§ ไม่อายแมว รึครับ

ผมไม่บังอาจไปล่วงละเมิดสิทธิของใคร

แต่เสียดายแทน..ที่ใครๆ เกิดมาเป็นคนไทยเนรคุณ

· เอาเถิดหนอ..วาสนาของใครก็ของคนนั้น

· เราไม่สามารถตักบาตรทำบุญแทนใครได้หรอกนะ

· คนไหนรัก คนนั้นก็จะได้รัก และรู้จักความรัก

· คนไหนที่ไร้รัก จิตใจกระดาษทราย ก็อยู่กับความหยาบช้าหยาบโลน

· ทำอะไรไม่ได้..นอกจากแผ่ส่วนบุญให้ ชาติไหนๆก็อย่ามาเจอกันอีก

กลับมาเรื่องของเรานะที่รัก

วันนี้ วันพรุ่งนี้ และวันต่อๆไป

เราจะรักในหลวงให้เป็นรูปธรรมอย่างไร

ลำเลียงเอาความเทิดทูนที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจ

ออกมาถวายพระองค์เชิงประจักษ์กันดีไหม

“พระองค์ครองแผ่นดินโดยธรรม”

“เหล่าพสกนิกร ช่วยการทะนุบำรุงแผ่นดินด้วยการกระทำความดีได้ไหม”

ผมอยู่บ้านป่า ในป่า

ตั้งใจว่าจะขุดหลุมด้วยมือตัวเอง

ไปเอาปุ๋ยมาใส่ก้นหลุม

แล้วเอาต้นไม้มาปลูก

รดน้ำต้นไม้..

เป็นการถวาย..ดั่งน้ำพระทัยที่พระองค์ทรงมีให้แก่เรา

ผมจะทำอย่างนี้ ใส่ใจอย่างนี้

แล้วเธอละที่รัก..คิดและทำอะไรบ้าง

รู้นะว่า คนดี คิดดี อย่างเธอ จะต้องทำสิ่งดีๆกว่านี้แน่

แต่ก็ยังขาดเพื่อนร่วมพันธกิจความดีแห่งชีวิต

มาที่นี่ไหม..มาจับขันคนละข้าง

ค่อยๆหยาดน้ำรดถวายพระพรต้นรักที่เราปลูกร่วมกัน

มาวันไหน ปลูกวันนั้น

มาไว ปลูกไว ต้นรักโตไว้

มาช้า..ก็คงได้..แต่ช้าแต่ เขาแห่กันมา มาแต่ของเขา ของเราอยู่ไหน..

เธออยู่ไหนที่รัก..

ช่วยตอบใน Facebook ได้ไหม

คนห่วงใยตั้งตารอเสียงรถยนต์

ถ้าได้ยินเสียงหมาเห่า..

จะรีบวิ่งออกมาจูงมือเธอ กอดเธอ ..