ลานสวนป่า

วันนี้มีข่าวเรื่องวิกฤติการณ์ด้านความมั่นคงของชีวิตและทรัพย์สินในโลกมนุษย์

แทบทุกประเทศกำลังปั่นป่วนในการจัดการมูลค่าของทรัพย์สมบัติที่มันกำลังละลายหายไปในอากาศ

เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ นี่เป็นสิ่งสมมุติ มันไม่ได้มั่นคงอยู่ยั้งยืนยงสักเท่าไหร่หรอก

มาแล้วก็ไป รวยแล้วก็จน สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย

ไม่เสียสละตอนนี้ สุดท้ายก็ต้องสละทุกสิ่งทุกอย่างตอนนอนในเชิงตะกอน

คราวนี้สละจริง ๆ เอาอะไรไปไม่ได้จริง ๆ เชื่อเหอะ

ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี.. ไม่มี ไม่เหลือ ไม่ ๆๆๆๆ อะไรทั้งนั้น

สูญเปล่า ว่างเปล่า อยู่ในอากาศ สิ่งสมมุติ.. กลับคืนมาอยู่ในตำแหน่งเดิม..

นายกสมาคมทองคำคาดราคาพรุ่งนี้ 17,000/บาท ใน 2 เดือน หลังธนาคารกลางหลายแห่งซื้อตุน

ในร้านจำหน่ายทองคำที่สนามบินดูไบ ก็มีคนตื่นทองไปซื้อกันแน่นขนัด

สมัยก่อน ถ้าเกิดวิกฤติในบ้านเมือง ชาวบ้านจะกักตุนอาหาร ยา เสื้อผ้า

ทรัพย์สินเงินทองหาทางซุกซ่อน ฝังโอ่ง ฝังดิน

สมัยนี้อาจจะฝากธนาคาร ซึ่งก็ไม่แน่หรอกนะ ธนาคารนั้นอาจเจ๊งได้อยู่แล้ว

ช่วงที่ไปต่างประเทศ ผมพยายามมองดูว่า ความร่ำรวยของประเทศที่มีบ่อน้ำมันอยู่ตรงไหน ต้องขอขอบคุณที่พลเอก เอกชัย ศรีวิลาศ จัดให้ไปชมมหาราชวังเก่าของพระเจ้าซาร์ ไปชมพิพิธภัณฑ์โคตรเพชรของประเทศอิหร่าน เรื่องทรัพย์สมบัติต่าง ๆ ล้วนอลังการณ์มาก แต่ละห้องประดับประดาด้วยแก้วแหวนเงินทองเต็มพื้นที่ ขีดเส้นใต้ขอย้ำว่าทั้งห้อง ไม่มีว่างเว้นแม้แต่ตารางนิ้วเดียว ช่องประตูทางเดินถ้าประดับแก้วแหวนเงินทองในอากาศได้ เขาก็คงจะจัดการไปแล้ว เข้าไปพบกับความวับแววแพรวพราว นึกในใจว่าถ่ามนุษย์อาศัยอยู่ในห้องลักษณะนี้จริง ความสุข ความสะดวกสบายมันอยู่ตรงไหน ไม่ิอึดอัด ไม่ตาส่อน ตาฝ้าฟางหรือ ดูไปก็นึกไป นี่หรือความร่ำรวยที่มนุษย์ร่ำร้องแสวงหา สังเกตุดูการแต่งกายของชาวอาหรับสิครับ คลุมร่างกายไว้หมด ที่เคร่งครัดจริง ๆ ปิดหน้าตามิดชิด มีช่องเล็ก ๆ ให้มองลอดได้ ผมถ่ายภาพ ส.ส. ฟาริดา สุไลมาน เพื่อนนักศึกษามาให้ชมด้วย เพื่อจะถามว่า.. ถ้าเขาแต่งกายมิดชิด เขาจะประดับเพชรพลอยตรงไหน

ผมกลับชอบบริเวณภายนอกพระราชวังมากกว่า มีสวนร่มรื่น บรรยากาศเย็นสบาย ต้นไม้ได้รับการดูแลอย่างดี ต้นสนยืนร่างโชว์อย่างมีศิลปะ นกแก้วนอนไปมา ถนนทางเดินปูด้วยอิฐอย่างดี ระหว่างข้างในกับข้างนอกห้อง ข้างนอกน่าจะเหมาะกับการเดิน-นั่ง อย่างมีความสุขสบายมากกว่า พระเจ้าซาร์มีวังหลายสิบแห่ง เราได้ไปชมวังแห่งเดียว ซีกเดียวก็อึ้งกิมกี่แล้วละครับ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ผมขอแวะไปดูห้องสุขาหน่อย ห้องน้ำในวังจะเป็นโถนั่งยอง ๆ ก็เลยฉลองศรัทธาเสียเลย จะได้ไปคุยว่า..วังพระเจ้าซาร์ก็ไปขี้มาแล้ว  นับเป็นวาสนาก้น อิ อิ.. เรื่องโถส้วมในกลุ่มประเทศเหล่านี้ รวมทั้งประเทศจีนด้วย ถ้าสถานที่กึ่งทันสมัยจะใ้ข้โถนั่งยอง ๆ ทั้งหมด ไม่ทราบว่าโถแบบชักโครกมีมากี่ปีแล้ว ก่อนหน้านั้นไม่ว่าเจ้าแผ่นดินหรือนางสนมก็คงนั่งยอง ๆ นี่แหละ ไม่ทราบว่าคาดเดาถูกหรือผิด

อีกแห่งหนึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์เพชร ที่ดูแลโดยธนาคารกลางของอิหร่าน ไม่ได้เปิดให้ชมทุกวันหรอกนะ สัปดาห์หนึ่งจะเปิด 2-3 วัน ๆ ละ 2 ชั่วโมงช่วงบ่าย ใครจะไปชมต้องวางแผนเรื่องเวลาให้ดี มีการตรวจเข้มงวดมาก  เช็คเป็นรายคนละเอียดยิบ ผ่านเข้าไปพบการจัดแสดงเพชรพลอยอย่างอลังการณ์ โคตรเพชรพลอยมากองอยู่ที่นี่ จัดแสดงมงกุฎ เสื้อผ้า อาวุธ ของใช้ เสื้อผ้า ของที่ระลึก กลับมาแทบหน้ามืด แต่ก็ไม่รู้สึกสะออนอะไร เพราะมนุษย์ตนไหนที่เป็นเจ้าของสมบัติเหล่านี้ ก็จะต้องกังวลกับการดูแล ป้องกัน ระแวดระวังเศษหินมีค่าเหล่านี้ จะใส่ จะใช้ มันยุ่งยากไปหมด นึกไม่ออกว่าทำไมมนุษย์จึงมีความคิดเรื่องการสะสมวัตถุแบบเอาเป็นเอาตายกันเยี่ยงนี้ ผมไม่มีความรู้เรื่องมูลค่าราคาเพชรพลอย เพชรเม็ดโต ๆ อันดับ 3 ของโลก เขาตั้งราคากันเป็นพัน ๆ ล้าน

ผมมีคำถาม

สิ่งที่มีมูลค่าแพงที่สุดในแผ่นดินบ่อน้ำมันคืออะไร?

จะลองตอบไหมครับ

ถ้าตอบถูก จะส่งภาพโคตรเพชรไปให้เป็นรางวัล

« « Prev : สิ่งชื่นชูใจ

Next : กฏพระเจ้า/กฎมนุษย์ » »