ลานสวนป่า

คำนำ

ท่านที่รัก ลองนึกดูเถิด ถ้าเราเกิดมาในสมัยบ้านป่าดงเถื่อน ยุคที่ยังไม่มีการคิดค้นเรื่องตัวอักขระ ไม่มีตัวหนังสือมาให้ฝึกหัดอ่านเขียนเรียนรู้ พวกเราจะมีวิถีชีวิตอยู่เยี่ยงไร คงไม่ต่างกับลิงค่างทโมนที่ห้อยโหนตามกิ่งไม้ใช้เสียงแผดโหยกู่เรียกหากัน

บัดนี้ เราอ่านออกเขียนได้ สืบค้นความรู้ได้ ต่อยอดและถ่ายทอดทักษะและวิชาการให้กันได้ ทำให้เราก้าวล่วงไปสู่ความรอบรู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น นับว่าโชคดีนักแล้ว ที่เราๆท่านๆทั้งหลายเกิดมารู้ภาษา อยู่กับภาษา ใช้ภาษาเป็นเครื่องมือในการค้นทุกสิ่งทุกอย่าง ปัจจุบันยังมีสื่อด้านไอทีให้เจาะหาความรู้ได้รวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ ..

ผมสะเปะสะปะกับวิธีควานหาความรู้ พยายามทำตัวเป็นผู้เรียน สนใจสงสัยใคร่รู้สิ่งใดก็ลงมือค้นหาคำตอบ ฉุกคิดเสมอว่า..ทำอย่างไรถึงจะรู้ว่าเราเรียนรู้ได้ ไม่ทราบว่าจะเป็นคำตอบหรือเปล่านะครับ ถ้าจะมองว่า หนังสือเล่มนี้เป็นการประมวลงานหยาบๆของมนุษย์คนหนึ่ง สิ่งที่บอกผ่านคือกิจกรรมของคนบ้านป่า หยิบเอาสิ่งละอันพันละน้อยมาเรียงถ้อยรำพัน เพื่อบอกเล่าว่าชีวิตที่ผ่านมาได้หลงทิศหลงทางอะไรไปบ้าง เผื่อคนเดินตามหลังจะไม่ได้ซ้ำรอยโง่ มีประเด็นบางส่วนที่ทดลองทำวิจัยแบบไทบ้าน มีทั้งหัวกะทิและหางกะทิให้เลือกตามอัธยาศัย

เหตุผลส่วนหนึ่งอาจจะเกิดจากอาการร้อนวิชา

จึงเขียนเอง พิมพ์เอง แจกเอง ขายเอง

ถ้าไม่ขาดทุนก็จะกล้าหาญชาญชัยเขียนเล่มที่2-3ตามมาอีก

ลิเกเขามีแม่ยก ..

แต่หนังสือเล่มนี้ต้องการแม่หยิบ..

ช่วยๆกันหยิบอ่านกันหน่อยนะแม่นะ . .

เอ๊ะ! รึ หนังสือเล่มนี้เหมาะที่จะซื้อไปฝากแม่ยาย อิ อิ

ถึงจะกำพร้าแม่ยก แต่ยังดีที่เครือญาติแซ่เฮช่วยผลักดันให้หนังสือ”บุรีรัมย์โมเดล”ออกมาอยู่ในมือท่าน กราบขอบพระคุณ ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ที่เมตตาเขียนคำนิยมให้เป็นมงคลแก่หนังสือเล่มนี้ ขอบพระคุณ “โครงการแทนคุณแผ่นดิน ปี2554” ที่มอบเงินรางวัลให้ได้นำมาสมทบทุนการจัดพิมพ์ ขอบคุณคุณชลิต ศรีพิสุทธิไพศาล ที่สมทบซองพลาสติกหุ้มหนังสือทุกเล่ม ขอบคุณท่านที่อุปการะและท่านผู้อ่าน ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะขอรับ

สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์

10 กันยายน 2554

มื้อเย็นวานนี้ ป้าหวาน แม่ใหญ่ คุณลูกสาวคุณลูกเขยแม่ใหญ่ ยกขบวนมาเลี้ยงข้าวมื้อเย็นที่โรงแรมโฆษะ ที่จริงเลือกร้านพิเศษๆไว้แล้ว แต่ฝนตกจังเลย จึงเจี๊ยะง่ายๆที่ไหนก็ได้ ขอแต่มีเจ้าภาพกับได้เจี๊ยะกับพี่น้องน้องแซ่เฮ ขอบคุณแม่ใหญ่มากเลยที่เลี้ยงคนจรหมอนหมิ่น ตอนเช้าไปดูบริเวณจัดงาน รับเอกสาร

(บอร์ดคณะกรรมการคัดเลือกผู้รับรางวัล)

อ้าว! ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล มาเป็นประธานแจกรางวัล

รางวัลอะไร รึ เมื่อคืนยังถามกัน

ผมก็เรียกไม่ถูกเพราะไม่มีข้อมูล

ได้รับการประสานงานทางโทรศัพท์

ผมเป็นคนใจอ่อนมือไว ใครให้อะไรก็รับไว้ทั้งนั้นละครับ

ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนดีของแผ่นดงแผ่นดินอะไรหร๊อก

เป็นคนดีของอุ้ย น้าอึ่ง ครูอึ่ง ป้าหวาน แม่ใหญ่ ก็พอแล้ว อิอิ

(มอบสำเนาให้ท่านองคมนตรีอ่านเพื่อเขียนคำนิยม)

เหมือนสวรรค์มีตาที่จะได้เจอได้คุยกับท่านองค์มนตรี ที่ผมหมายตาไว้ให้ท่านเมตตาเขียนคำนิยมให้กับหนังสือ”อีสานโมเดล” ซึ่งตอนนี้เขียนต้นฉบับไปได้บ้างแล้วหลายบท จึงรบกวนป้าหวานให้ปริ้นๆๆๆๆออกมาใส่ซอง ใส่มือท่าน แบบทันดีทันด่วนสดๆร้อน

แหม..มีพี่น้องแซ่เฮก็ยังงี้ละครับ

อยากจะได้อะไรเป็นไปดั่งเนรมิต

ยิ่งกว่ามีแม่ยกสัก 100 คนเสียอีก อิอิ

2011-09-10

« « Prev : เรื่องที่แห้วสะดุ้ง

Next : บทที่ 8 ตอน:ตอบแทนคุณแผ่นดินแบบกำปั้นทุบดิน » »