ลานสวนป่า

:: มันเป็นเรื่องพิลึกกึกกือพอสมควร

ที่ได้เป็นลูกค้าคนแรกของบริษัท THAI REGIONAL AIRLINES

ในการเปิดบินไฟล์แรกของสายการบินที่ว่านี้

มีทั้งเรื่องต๊กกะใจและประทับใจ ..ไม่เล่าไม่ได้แล้ว

(ผู้โดยสารกับเจ้าหน้าที่และกัปตันเที่ยวบินปฐมฤกษ์)

:: จากการประสานงานกับประชาสัมพันธ์ฯ

ทราบว่าเที่ยวบินไฟล์นี้จะออกจากดอนเมืองประมาณ 7.00 น.

เธอแนะนำให้ไปถึงสนามบิน 6.00 น.

ผมก็กระวีกระวาดลุกขึ้นทำความสะอาดกายาตั้งแต่ตี 5

ต้องไปปลุกแคชเชียร์โรงแรมงัวเงียขึ้นมาเคลียรายการที่พัก

ไปถึงดอนเมืองในยามท้องฟ้ายังหรุบหรู่

เดินดูป้ายต่างๆ..สายการบินที่ว่านี้อยู่ตรงไหน?

มองหาเท่าไหร่ก็ไม่เห็น จึงโทรศัพท์

:: เจ้าหน้าที่บอกว่าให้ไปที่บู๊ทเบอร์ 5 ช่อง 4

ไปถึงก็เห็นแต่ป้ายสวีวี่วีไร้วี่แววเจ้าหน้าที่

โทรอีกที่..เสียงคนสวยบอกว่ากำลังเดินทางมา

มาถึง ..เจ้าหน้าบอกว่า..ข อ แ ส ด ง ค ว า ม เ สี ย ใ จ ด้ ว ย

อ้าวๆ..งดบินหน้าตาเฉยอย่างนี้เลยรึต๋อย!

เราได้รับการแจ้งกระทันหันว่า..ยังไม่อนุญาตให้เครื่องบินไปลงที่สุรินทร์

ทหารบอกมันเกี่ยวกับความมั่นคงภายใน..

:: บริษัทจึงขออภัยที่ไม่อาจบินไปลงสุรินทร์ได้

แต่เราได้เตรียมรถตู้มาคอยรับที่สนามบิน

ไฟล์นี้เราจำเป็นที่จะต้องบินลงที่บุรีรัมย์

แหม..พ่อคุณ ขออภัยแบบนี้ไม่เป็นไรหรอก..บ้ า น ผ ม น ะ อ ยู่ บุ รี รั ม ย์

ที่เดินทางไฟล์นี้เพราะเห็นว่าบินช่วงเช้า และสุรินทร์ห่างจากบ้าน 40 กม.

โฉมยงพอไปรับไหวไม่ไกลเท่าไหร่นัก

(ตั๋วไฟล์ประวัติศาสตร์)

:: หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่แผนกต่างๆมาถึง

ท่านประธานบริษัทมาอธิบายเรื่องราวด้วยตนเอง

บอกว่า..เครื่องบินเรา 2 เครื่องยนต์จึงปลอดภัยกว่าเครื่องยนต์เดี่ยว

เบาะที่นั่งเอาออกให้เหลือไว้ 8 ที่จะได้นั่งสะดวกสบาย

นักบิน รวมทั้งท่านประธานเองล้วนเป็นครูการบิน และนักบิน

เรื่องฝีไม้ลายมือบ่ต้องห่วง

เพียงแต่เครื่องบินเล็กจะต้องชั่งน้ำหนักผู้โดยสารและกระเป๋าโดยเคร่งครัด

ห้องน้ำห้องท่าบ่มี ขอให้ เ บ่ ง ฉี่ ใ   ห้ ส ะ เ ด็ ด ก่ อ น ขึ้ น เ ค รื่ อ ง

ใช้เวลาบิน 1.20 ชั่วโมง

(8ที่นั่งผู้โดยสาร กับ 2 ที่นั่งนักบิน)

:: หลังจากควักเงินซื้อตั๋วยื่นไป 3,000 บาท ทอนมา 10 บาท

ท่านประธานบอกให้เก็บกากตั๋วประวัติศาสตร์ใบนี้ไว้ให้ดีๆ

บินคราวต่อไปเขาจะลดราคาให้ 50%

คงประทับใจที่มีตา

บ้าตื่นบินโผล่มาให้กำลังใจเขาเป็นคนแรก

หลังจากนั้นผู้โดยสารท่านอื่นทยอยมา

นับดูแล้วมี 6 ชีวิต

หลังจากผ่านพิธีการเอกซเรย์กระเป๋าก็เข้าไปขึ้นรถตู้

เดินทางไปเครื่องบินสีขาวลำกระทัดรัด

ท่านประธานและเจ้าหน้าที่ขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก

พวกเราเองก็เตรียมกล้องกันมาทุกคน

จึงถ่ายภาพกันพรึบพับ หลายแอ๊ค ! เชียวละเธอ

:: ได้เวลาก็แอ่นแอ้น..เจ้านกสีขาวโผขึ้นสู่ท้องฟ้า

ผมนั่งติดกับกัปตันนักบินที่ 2

จึงเห็นการบังคับการบินโดยไม่คลาดสายตา

นักบินที่ 1 สอนนักบินที่ 2 ไปในตัว

แทนที่จะบินทิ้งบินขว้างได้ฝึกทักษะการบิน

เป็นการฝึกการบินในสภาพจริงจึงเกิดประโยชน์มหาศาล

:: กัปตันขับเครื่องบินได้ราบรื่นมาก

บินได้สม่ำเสมอเผลองีบได้ง่ายๆ

วิวข้างล่างก็ชมถนัดตาเพราะว่าบินช้าและหน้าต่างใหญ่

จากที่เคยหวาดหวั่นว่าจะบินแบบวูบวาบให้หวาดเสียว

แต่เอาเข้าจริง..ต้องยอมรับว่าเขาบินได้นิ๊งจริงๆ

มาลงที่สนามบินบุรีรัมย์ได้อย่างนิ่มนวล

โดยภาพรวมแล้วยอมรับว่า..สายการบินเล็กๆแต่คุณภาพคับฟ้า

อีก 2 วันข้างหน้าก็จะใช้บริการเขาอีก

แล้วบินต่อไปเชียงใหม่

น้าอึ่ง ครูอึ่ง ครูอาราม อาจารย์ไพลิน คุณพรพรรณ และอุ้ยสร้อย

ช่วยเคลียร์งานให้ว่างด้วยนะครับ

จะชวนไปดวลสะเต๊กเจ้าเก่าที่ขาใหญ่ฮำฮอนเหลือเกิน

อิ อิ

« « Prev : วันที่ต้องกลับไปหาแม่

Next : พ่อใหญ่เสน่ห์ จามริก » »