วันที่ต้องกลับไปหาแม่
:: เมื่อคืนอีแร้งแก่พามาส่งที่บางกอกก่อนเที่ยงคืน
ฝนตกรถติด คลานกว่าจะถึงโรงแรม ห้องครัวก็ปิดแล้ว
โงกเหงกตัดสินใจบากหน้าไปอาศัย ร้านป้าเซเว่นดีกว่า
ซื้อนม 1 ขวด ซื้อพลาสเตอร์ปิดแก้ปวดตราเสือ 1 ซอง
จะซื้อขนมก็ใช่ที่ ดึกดื่นเพียงนี้ยังจะกินให้ปากหวานไส้หวานอีกรึ
เขาเอาขนมไหว้พระจันทร์ไส้ต่างๆยั่วน้ำย่อยกระพุ้งแก้ม
:: เดินดูตามตู้ มีอาหารสำเร็จรูปให้เลือกปะเลอะ
ของชอบๆทั้งนั้น ข้าวผัดปู ข้าวผัดกระเพาขี้เมา เกี๊ยวปู ฯลฯ
เลือกมา2 อย่างยื่นให้อีหนูเว๊ปให้
จ่ายตังส์ไป76 บาท
อิ่มหนึ่ง..ถ้าสั่งอาหารบริโภคของโรงแรมจะละลายทรัพย์มากกว่านี้อีก
ก็เลยคิดว่า..พวกที่ทำงาน มนุษย์เงินเดิน พวกคนจรหิวโซ
หน้ามืดมาก็คงจะอุดหนุนครัวสำเร็จรูปของซีพีมากขึ้น
เพราะเขาออกแบบวางแผนให้-สมดุล-สมเหตุสมผล
สมกับสังคมสะลวกที่มันกระฉูดทุกเรื่อง
แบบนี้มันจะเหลือเรอะ..
ต่อไปก็ต้องพึ่งพาบริษัทซีพีมากขึ้น
วันไหนไม่เข้าเซเว่น-7 ชีวิตคงเซ็งเป็ด
คอยดูเถอะ..รายการรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวเกิดขึ้นแน่ๆ
:: พรุุ่งนี้วันแม่ จะ ก ลั บ ไ ป ห า แ ม่ บ้ า น
ให้โฉมยงเห็นหน้าแล้วหาข้าวปลาให้กิน
จะกินน้ำพริกน้ำใจ หรือจะกินไก่ต้มใส่หน่อไม้สด
ซดให้เลือนลั่นไปถึงสวรรค์ชั้นฟ้า
:: แต่ทว่า..เป็นไฟล์บินเที่ยวแรก 10 ที่นั่ง
เป็นเครื่องบินเล็กกระจิดเดียวเหมือนเครื่องบินเล็กส่วนตัว
สายการบินชื่อประหลาด..ไทริจินอล
ถามว่าไปซื้อตั๋วเคาเตอร์ไหน
อีหนูบอกว่า..ไปดอนเมืองแล้วโทรถามเบอร์นี้ >>>
ซื้อตั๋วแล้วบินเลย อ้าว อ้าว อ้าว เห้ย ยังงี้ก็มีด้วยเรอะ
ไม่ไปไม่ได้แล้ว จะทำยังไงละ
ได้ข่าวว่าฝนจะถล่มบ้านครูอึ่งครูอารามกับอีสานเหนือ
ไม่รู้จะเผื่อเหลือเผื่อขาดมาถึงบางกอกและอีสานใต้ด้วยหรือเปล่า
หวังว่าคงจะกลับไปถึงบ้านไปถึงแม่..
พรุ่งนี้เช้า..จะเป็นหมู่หรือจ่าก็คงได้รู้กัน อิ อิ
« « Prev : อุทกภัยเพื่อนใหม่ที่มาเยี่ยมประจำ
4 ความคิดเห็น
If rape is inevitable …might as well enjoy it
ภาษิตอำมหิตนี้ ได้ถูกนำมากล่าวเปิดเผยโดย โคชบาสเก็ดบอลชื่อดังแห่ง Indiana university เมื่อประมาณ คศ. 1981 (ไม่น่าเชื่อว่า ความชรา จะทำให้ลืมชื่อท่านนี้ไปได้อย่างไร อ้อ..นึกออกแล้ว boby knight)
ภาษิตนี้ยังใช้ได้ดีใน พศ. ๒๕๕๔ แห่งประเทศไทยเรานี้
ถ้าจำเป็นต้องถูกข่มขืน ก็จงมีสุขกับมันเถิด…(โหดจริงๆ )
สุภาษิต ขะมุ เห็นโล่งศพยังหัวเราะ อิอิ
ห้าห้า บาท่าน ภาษิตขมุที่ว่ามาเนี่ย โหดกว่า ภาษิตกระเหรี่ยง (ของหลวงเมือง) อีกนะ
ผมกลัวแต่ว่า อีกหน่อย มันเอาโลงศพมาขายหน้าร้าน แบบบูรณาการ เราจะทำไง
ซื้ออาหารสำเร็จสารพัดของมันกิน ก็เต็มไปด้วยสารพิษ ก็ไตวาย ตายไว กันไป
ครั้นพอตายแล้ว ผีเข้าป่าช้า หมดทางเลือก ก็ซื้อโลงศพยี่ห้อง “ซี้ฟรี”
เพื่อส่งวิญญาณไป “สุขาวดี”
เท่ากับว่าซื้อความถูกข่มขืนแบบใจพลี
โดยดุษฎี อิอี (และ อุอู)
อึอือๆๆ