ลานสวนป่า

เรื่องนี้สืบเนื่องจากแผนพัฒนาเศรษฐกิจสังคมแห่งชาติฉบับประชาชน หลังจากที่ไปตีแตกความคิดเห็นในเวทีประชุมสัมมนาแผนพัฒนาสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 มีเรื่องให้ต้องคิดและขยายความต่อ เท่าที่ความบ้องตื้นระดับรากหญ้าจะประมวลผลออกมาให้เห็นแค่ไหน เข้าใจว่าอย่างไร แต่จะเต้นตามแผนฯ ให้เป็นรูปธรรมได้เราต้องมีส่วนเขียนด้วย การใช้แผนความคิดของคนอื่นมาทำทั้งดุ้นล้วน ๆ มันไม่เวิร์คครับผม

ถ้าได้มีส่วนคิดบ้าง ทำเองด้วยจะช่วยให้เกิดพลัง เกิดความตระหนัก

เกิด ค ว า ม เ ข้ า ใ จ แล้วพัฒนาไปเป็น ค ว า ม ตั้ ง ใ จ

ไม่อย่างนั้นมันก็ยักแย่ยักยันอย่างที่ผ่าน ๆ มาใช่ไหมเธอ

เ ร า คั น ที่ ก้ น จะอาศัยมือคนอื่นมาเกาก้นให้ก็กระไรอยู่นะตัวเอง

การเกาให้ถูกที่คันจึงเป็นเรื่องสำคัญและใช่ว่าจะทำได้ง่าย ๆ

เกาให้ถูกที่คันนี่แหละถือว่าเป็นจุดหัวใจของการพัฒนาชาติ

การที่จะตีความให้กระจ่างเจนใจ จำเป็นต้องมีข้อมูลใช่ไหมล่ะเธอ โชคดีที่ผมได้ไปตระเวนตุนข้อมูลประเทศเป้าหมายที่กำลังมาแรงแซงโค้งมาบ้างแล้ว เช่น ในกลุ่มประเทศตะวันออกกลาง ไปที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย โดยเฉพาะที่เมืองดูไบ ซึ่งกำลังสร้างสภาวะมหาอำนาจต้นแบบด้านความเจริญยุคใหม่ ใช้งบประมาณมหาศาลเนรมิตทะเลทรายขึ้นมา  เป็นกลุ่มงานแห่งยุคสมัยที่โดดเด่นดังที่เราทราบกัน ไปเห็นแล้วมันก็แปลก ๆ ที่มนุษย์จะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่มีแต่ทรายกับน้ำทะเล มีแต่วัตถุไม่มีธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพร เขามีแผนการที่จะชี้ชวนให้คนไปท่องเที่ยวปีละ 100 ล้านคน

ยังมีประเทศที่กำลังเร่งรุดผุดพลังเศรษฐกิจ ที่ทั่วโลกกำลังจับตามอง เช่นอินเดีย แดนภารตะผมก็ไปตระเวน 1 เดือน คนมากอย่างกับมด มีปัญหาเชิงโครงสร้างสารพัดสาระพัน แต่อินเดียก็ก้าวผ่านความซับซ้อนได้อย่างน่าอัศจรรย์ อินเดียมีแผนพัฒนาชาติอย่างไร โอมเพี้ยงแบบไหนถึงเดินหน้าได้จนทั่วโลกเหล่ตามอง

ยังขาดก็แต่ประเทศจีนนี่ละครับ ได้แต่ฟังข่าวคราวว่ากำลังก้าวกระโดดขึ้นมาเป็นมหาอำนาจเศรษฐกิจ แซงหน้าใครต่อใครจนหลุดลุ่ย ขึ้นมายืนผงาดในลำดับ 2 เขี่ยพี่ยุ่นและกลุ่มอียูยุโรปไปต่อหางแถวได้อย่างน่าทึ่ง นักวิเคราะห์เศรษฐศาสตร์โลกพยากรณ์ไว้แล้วว่า อีกไม่กี่ปีหรอกหนาอเมริกาก็จะถูกอาเฮียแผ่นดินใหญ่แซงหน้ากระจุย

คำที่ขอถาม จีนมีดีอะไร ? และจีนทำอย่างไร ?

ทำไมถึงเปลี่ยนประเทศที่ประชากรอดยากแสนสาหัส

มาทำสิ่งที่เรียกว่า”พัฒนา”รอบด้านให้ใครต่อใครอ้าปากหวอ

สิ บ ป า ก ว่ า ห รื อ จ ะ เ ท่ า ต า เ ห็ น

นี่คือสาเหตุที่ถ่อสังขารไปจีนอย่างร้อนรนจนลืม..สั่งนาง อิ อิ..

แต่ก็นั่นแหละเธอ เมืองจีนนั้นกว้างใหญ่ไพศาลนัก ไม่มีเรื่องเล็ก ๆ ให้คิดเล็กคิดน้อย ทุกอย่างล้วนยิ่งใหญ่อลังการ การไปลูบ ๆ คลำ ๆ จีนในระยะเวลาจำกัด แถมยังพูดและอ่านภาษาจีนไม่ได้แม้แต่น้อย ใช้ปากบ้าง ใช้หูฟังบ้าง ใช้สายตามากหน่อย ประมวลผลแบบอิงระบบ ไม่มีมาตรฐานทางวิชาการอะไรหรอก มีแต่มาตรฐานใจ ถ้าจะใส่สีตีไข่บ้างตามสไตล์ของลานสวนป่าก็อย่าถือสากัน ผมติ๊ดชึ่งไปแบบคนนอกระบบ อาศัยรูปแบบที่พี่น้องชาวเฮเป็นเจ้าภาพจัดคาราวานเฮเป็นบรรทัดฐาน เช่น เมื่อครั้งคุณหมอจอมป่วน ท่านอัยการ ท่านบางทราย หมอเจ๊คนสวย หมอเบิร์ด อาเหลียง ลุงเอก ครูอึ่ง อุ้ย ตาหวาน น้าอึ่ง ฯลฯ เป็นเจ้าภาพจัดให้..

นับเป็นวิธีการที่ไม่มีทัวร์ประเทศใดในโลกสามารถจัดให้เราได้

ครบเครื่อง-ครบครัน-ครบถ้วน

นอกจากทุ่มเทรับรองสุดฤทธิ์สุดเดชแล้วยัง..แถมกอด

ใครจะมารู้พื้นที่ดีเท่ากับตัวเจ้าถิ่นใช่ไหมล่ะครับ

ทัวร์ที่จัดด้วยหัวใจมีที่เฮที่เดียวครับผม

ขอให้ทราบไว้เถิดว่า พี่น้องชาวเฮสร้างกระบวนการทางสังคมขึ้นมาเป็นอัตลักษณ์ตนเองแล้วนะครับ ผมขออนุญาตดำเนินรอยต่อ แอ่น แอน แอ้น..

ไปจีนเที่ยวนี้กับขาใหญ่ในฐานะขาเล็ก.. ขาใหญ่อุปการะทุกสิ่งทุกอย่างแบบไม่อั้น ไม่จำกัด ต้องการไปพบไปดูอะไร..ขอให้บอก ฝ่ายจีนเตรียมรับรองรับมือทุกท่วงท่า

ขอไปดูการทำมาหากินของชาวจีนทุกระดับ..จัดให้

ขอไปสัมผัสมิติทางวัฒนธรรมและสังคมของจีน..จัดให้

ขอไปดูโรงงานผลิตเครื่องมือเกษตร ..จัดให้

ขอเดินทางด้วยยานพาหนะรูปแบบต่างๆ..จัดให้

ขอชิมผลไม้พืชผักทุกชนิด..จัดให้

ขอพบปะจอมยุทธหลายสาขาอาชีพ..จัดให้

ขอพบเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ตัวจริง..จัดให้

ขอชมสวนไผ่..จัดให้

ขอชมแปลงเกษตรต้นแบบเศรษฐกิจพอเพียงสไตล์จีน ..จัดให้

ยังมีสิ่งที่นอกเหนือจากการขออีกพะเรอเกวียน สนุกจนลิ้นห้อยเธอเอ๋ย ขาใหญ่นั้นลือชื่อเรื่องการชิมอาหารแปลกๆ มาจีนเที่ยวนี้นอกจากมีวาระเซ่นไหว้บรรพบุรุษแล้ว ก็เรื่องเปิบพิสดารนี่แหละที่ขาดไม่ได้จริงๆ ท้องไส้รับภาระหนักทุกมื้อ เรียกว่าเจี๊ยะแบบไม่บันยะบันยัง มีการกำชับไกด์แต่ละท้องถิ่นล่วงหน้าก่อนที่จะเหินหาว..ขอเมนูเด็ดภาคพิศดาร

(กุ๊กกำลังชั่งเนื้อก่อนปรุงเป็นก้วยเตี๋ยวรสเด็ด)

เอาแค่มื้อแรก

ไกด์พาไปชิมก้วยเตี๋ยวร้านที่มีชื่อเสียงยาวนานถึง 200 ปี

ได้มาชิมฝีมือเจ้าตำหรับมีหรือจะไม่ตื่นเต้น

เ ป็ น ก้ ว ย เ ตี๋ ย ว ลู ก ชิ้ น เ นื้ อ ส ด เ นื้ อ ค ว า ย

ใส่ลูกชิ้นเนื้อล้วน ๆ ไม่ผสมแป้งอย่างในบ้านเรา

น้ำซุปหอมกรุ่นด้วยเครื่องเทศและผักพื้นถิ่น

ชามใหญ่มากราคาประมาณ 80 บาท

ไกด์ชี้ชวนเจี๊ยะ ๆๆๆ ยกซดเอา ๆ..เอร็ดอร่อยถึงอกถึงใจอาเฮียเขาล่ะ

ผมแค่คีบเนื้อจุ่มน้ำจิ้มชิมตามก็อิ่มจนอืด

สั ง เ ก ต เ ห็ น กุ๊ ก ชั่ ง เ นื้ อ ก่ อ น ป รุ ง ล ง ใ ส่ ใ น แ ต่ ล ะ ถ้ ว ย

ทำไม..ถึงประณีตขนาดนั้นก็ไม่รู้

จะถามเหตุผลก็คุยกันไม่รู้เรื่อง

ถามไกด์แกก็ดำน้ำตอบ..เตี่ยพาทำ มั้ง !..

(เกษตรกรจะขนผลผลิตมาวางขายเอง ไปเจอกล้วยหักมุก4ลูก/1ก.ก.คิดถึงกล้วยอบอุ้ย)

ไม่ว่าเราจะไปที่ไหนอย่างไร มุมมองมีหลายด้าน มีทั้งด้านมืดและสว่าง มีทั้งด้านดีด้านด้อย พยายามที่จะมองเบื้องหลังและเหตุผลของสิ่งนั้น ๆ ส่วนจะเก็บเรื่องราวมาเล่าขานได้แค่ไหน นอกจากอาศัยตัวช่วยแล้ว ยังอาศัยอภินิหารเป็นตัวสอดเสริม จะจัดรายการเช่นนี้ได้ต้องอาศัยมืออาชีพที่มีประสบการณ์สูงมาก เดินทางในแต่ละวันไม่สามารถซื้อตั๋วล่วงหน้าได้ เพราะเราไม่มีกำหนดการใด ๆ เป็นการเฉพาะ สนใจเรื่องอะไรก็บอกกันในบัดเดี๋ยวนั้น บางทีสิ่งที่บอกว่าอยากจะไปดูนึกว่าจะเหมือนบ้านเรา นั่งรถไปสักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ถึง แต่ที่นี่ไม่ใช่เลย บางรายการต้องนั่งรถไฟครึ่งวันกับหนึ่งคืน ระยะทางอย่างน้อย 2,000 กิโลเมตร

ทำไงได้ล่ะครับ

หลวมตัวบอกเขาไปแล้วว่าจะขอดูอะไร

เขามีหน้าที่จัดให้..

เป็นการจัดให้แบบอุตลุดในทุกวิธีที่เราคาดไม่ถึง

เช่น พาขึ้นรถไฟแล้วไปหาตู้นั่งตู้นอนเอาข้างหน้า

เมืองจีนก็รู้อยู่แล้วว่ามีมนุษย์สัญจรเต็มทุกโบกี้

ไกด์ใช้วิทยายุทธฝ่าด่านหาที่นั่งที่นอนให้เราจนได้

เงินหยวนใคร ๆ ก็มี..

แต่จะให้เงินหยวนแสดงอภินิหารเต็มประสิทธิภาพสุ่มเสี่ยงนั้นเธอเอ๋ย

แสดงให้ชมโดยเอาตัวเราเข้าไปเผชิญเหตุการณ์สด ๆ แบบใจหายใจคว่ำ

คว่ำแล้วคว่ำอีก จนแทบจะหัวใจวาย

เจ้าหน้าที่จีนทุกระดับจะไม่รับเงินเก้าเจี๊ยะง่าย ๆ

เขาจะหงายหมวกไว้ ให้..หยวนใบแดง ๆ หล่นใส่

ถือว่า..ไม่ได้รับเงิน ไม่ได้จับเงิน

เงินตกหล่นมาใส่หมวกเอง

ไม่รู้ไม่ชี้..หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ

เมื่อสมประสงค์ทั้ง 2 ฝ่าย ก็สวมหมวกเดินยิ้มตุ้ยจากไป

(การ์ดรถไฟสุภาพสตรีแต่งตัวเรียบร้อยทำหน้าที่เข้มแข็งมาก)

เงินสั่งให้ผีโม่แป้งได้ก็จริง

แต่กว่าผีจะโผล่มา..ผมก็ขี้หดตดหายไปถึงไหน ๆ แล้วละครับ โธ่ ๆๆ

ในหน่วยงานจีนมีระบบตรวจสอบที่ทันสมัยมาก

รถไฟเมืองจีนแต่ละขบวนวิ่งข้ามหลายมณฑลหลายพันกิโลเมตร

มีคนขึ้นลงตามเมืองต่าง ๆ ตลอดเวลา

ระบบบริหารจัดการจึงเข้มงวดหลายชั้น

ใช้เทคโนโลยีออกตั๋วตรวจตั๋วแบบปริ๊นเอกสารออกมาในบัดเดี๋ยวนั้น

แต่ไกด์ระดับเทพก็ยังปลุกเสกตู้นอนให้เราเดินทางไปจนได้

(การ์ดรถไฟจีนบั้งใหญ่มาก ทำหน้าที่ตรวจตั๋ว ว่างๆยังมาเก็บขยะอีก)

• ไปที่อื่นจูงนาง มาที่จีนถูกนางจูง

ไกด์กิตติมศักดิ์ที่มาเตะมือกันในแต่ละเมืองนั้น แต่ละคนฝีมือเหลือรับประทานจริง ๆ แค่เดินไปขึ้นรถไฟที่ยาวสุดลูกหูลูกตาก็ขาลากแล้ว ผมโดนนางจูงก็ที่เมืองจีนนี่ละครับ.. อาหมวยเห็นผมเดินถ่ายรูปเก้ ๆ กัง ๆ เธอเกรงว่าผมจะหลงหายไปกับคลื่นฝูงชน หมวยคงอึดอัดใจ..หันมาคว้ามือมับ กระชากลากถูฝ่าด่านไปอย่างทุลักทุเล เห็นหน้าสวย ๆ ยิ้มหวาน ๆ อย่างนี้นะ มือเธอแข็งอย่างกับคีมเหล็ก เผลอบีบนิ้วเราแต่ละทีกระดูกแทบแตก คงผ่านการฝึกหนักหลักสูตรการต่อสู้มาอย่างโชกโชน เที่ยวนี้มาในฐานะผู้พิทักษ์แขก

(ไกด์ที่เซียงไฮ้ คล่องมาก หน้าเปื้อนยิ้ม แก้ปัญหาเก่ง รวมทั้งจูงคนแก่)

สาวๆจีนสวย แข็งแรง แข็งแกร่ง อึด อดทน และดุดัน

แทบทุกแห่งมีพนักงานสุภาพสตรีทำงานเยอะมาก

แม้แต่การ์ดรถไฟก็ใช้บุคลากรหญิง

แต่งตัวเรียบร้อย ท่าทีสง่า แต่พูดจาเสียงดัง

ค น จี น พู ด เ สี ย ง ดั ง ม า ก แถมออกท่าทางอีกต่างหาก

นั่งอยู่ในรถชิดกันยังคุยเหมือนตะโกนใส่หูแทบแตก

ถ้าเทียบมาตรฐานไทยก็คงจะระดับวากเพ่ยนั่นล่ะครับ

ค น หู ห น ว ก หู ตึ ง มาเที่ยวจีนจะสบายมาก

แต่ก็ใช่จะเสมอไป

คนจีนระดับสูงเขาพูดจากับเราเสียงเบา ๆ ก็มี..

สาว ๆ จีนยุคนี้แต่งตัวเปรี้ยวจนเข็ดฟัน นิยมใส่กางเกงขาสั้น สวมรองเท้าส้นสูง บางคนยังกะแต่งชุดนอนออกมาเดินเฉิดฉาย นิยมแต่งชุดทำนองนี้กันเกร่อทั้งประเทศ ไม่เฉพาะอาหมวยขาขาวขาสวยนะเธอ อาซ้ออาอี้ก็ยอมที่ไหนละ เรื่องสวย ๆ งาม ๆ ซ้อสู้ตาย..สู้ สู้ ๆ

พากันแต่งตัว อ ว ด ข า โ ต้ น เ ฉ ย เ ล ย

ปลง สั ง ข า ร า จากการเห็น ข า อ า ซ้ อ นี่แหละ อิ อิ..

เทียบกับเด็กวัยรุ่นไทยแถวสยามสแควร์ ของเราชิดซ้ายตกขอบไปถึงไหนก็ไม่รู้ จีนวันนี้ก้าวกระโดดในทุกเรื่อง ถ้าจะส่งสินค้ามาขายที่จีนลองพิจารณา -เสื้อม่อฮ่อม-ทุเรียนทอดกรอบ-และรองเท้าส้นสูงนี่แหละท่าจะเวิร์ค ใครสนใจลองมาเปิดตลาดดูล่ะครับ

• เรื่องบริหาร SEX ก็ใช่ย่อย

จีนเปิดเสรีโล่งโจ่ง ไม่ลับ ๆ ล่อ ๆ ใด ๆ ทั้งสิ้น

ธุรกิจท่องเที่ยวกำลังบุกเบิกทุกกลเม็ด

อาหมวยสวยเสน่ห์มีวิธีล่อตะเข้ตะโขงให้สยบ

ใต้ประตูห้องจะมีการ์ดภาพเจ้าตัวพร้อมเบอร์โทรศัพท์สอดทิ้งไว้

พวกกลัดมันหยิบมาดู..หัวใจฉีดกระฉูด

ชอบคนไหน..ยกหูล้งเล้งเจรจาฉัวะฉะกันตามอัธยาศัย

ทีเด็ดอาหมวยช่วยกระตุ้นการท่องเที่ยวเชิงกลยุทธที่ไม่ธรรมดา

แม้แต่พวกที่ชราภาพ..แต่ไม่ชราใจ..ก็ไม่สิ้นหวัง

หมวยมียาโด้ป..ระดับช้างกระทืบโรงเรียกพี่มาให้หยั่งสมรรถนะ

ว่าจะสอบผ่านแบบผะงาบ ๆ..

รึ แบบคลานลงเตียง..เดี้ยงจนครางฮือ ๆ..

ขาใหญ่ชวนไปทดลองนวดฝ่าเท้าแก้เมื่อยที่เดินทั้งวัน

หมอ แ ต่ ง ตั ว อ ว ด เ ต้ า  ก ร ะ ตุ้ น ต่ อ ม..ตุ้บตั้บ..

หว่านเสน่ห์แบบล่อตาล่อใจ เอ๊ย! ตาไต่เต้า

นวดเบา ๆ เผลอหลับ จะเ ล ย เ ถิ ด..เ ล ย เ ส้ น ศู น ย์ สู ต ร

แหม..เรื่องอย่างนี้เล่าหมดก็จืดจ๋อยสิครับ

เขียนหมดเปลือกไม่ได้หรอก

เกรงคอนดั๊กเตอร์เซ็นเซ่อร์..

เอาไว้ติดตามตอนต่อไป

จะแง้มให้เห็นเป็นฉาก ๆๆ  คิ คิ..

« « Prev : ความไม่มั่นคงด้านอาหาร!

Next : ระทึกระทวยใจในแผ่นดินจีน » »