ความไม่มั่นคงด้านอาหาร!

อ่าน: 2693

(ล้อมวงดวลลูกชิ้นปิ้ง)

ช่วงสายเมื่อวานนี้ ครูอ้นชวนลูกศิษย์ตัวจ้อยคู่หนึ่งมาเที่ยว ลงรถมาอาจารย์นฤมลถาม ครูบาทายสิว่า เด็ก2คนนี้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย อ้าว หน้าหวานๆผมยาวๆอย่างนี้ก็เป็นผู้หญิงสิครับ 2 กุมารรีบออกตัวว่าคนโน้นเป็นผู้หญิง ชี้โบ้เบ้กันไปมา แต่ความเป็นจริงแล้ว เด็กนักเรียนนานาชาติที่หน้าระรื่นนี้เป็นกุมารทั้งคู่ จึงถามว่า ทำไมถึงชอบไว้ผมยาว ..ไม่ได้คำตอบอื่นนอกจากคำว่า ชอบ !  ไปไหนๆให้ใครๆทายสนุกสนาน ครูอ้นเล่าว่า 2 หนุ่มนี้มาอยู่ด้วยหลายวันแล้ว เรียนรู้กันสนุกสนาน สนใจในเรื่องชนบทเป็นชีวิตจิตใจ ชวนทำกิจกรรมอะไรดูจะลื่นไหลไปหมด เป็นเด็กเรียนดี ผู้ปกครองสนับสนุนแนวทางนี้ เคยเข้าๆออกๆโรงเรียนทางเลือก-โรงเรียนวิถีพุทธ -โรงเรียนนานาชาติมาแล้ว5-6โรง ไปเที่ยวมาหลายประเทศ แยกไม่ออกว่าเรื่องไหนเรียนเรื่องไหนเล่น ทำเป็นกระบวนการที่เนียนเข้าด้วยกัน

กิจกรรมที่เตรียมมาสนุกๆคือรายการ ย่ า ง ลู ก ชิ้ น

จับใจความได้ว่ามีน้ำจิ้มรสเด็ดอยากจะเอามาเสนอ

จึงเอาลูกชิ้นไก่-หมู-เนื้อมาย่างชวนครูบาชิม

โดยเด็กทั้งคู่เป็นคนลงแรงจัดการทุกเรื่อง

นับเป็นวันสนุกๆที่ลูกชิ้นแทบดิ้นได้

ย่างไป-ชิมไป-เฮไป-อร่อยเหาะ-

อิ่มแล้วก็ออกเดินไปทำความรู้จักกับเจ้าโบ้กับเจ้าเบ้ แพะพ่อพันธุ์ที่มีขนแผงคอสลวยและเขายาว เดินตามดูลูกแพะที่วิ่งวนรอบๆแม่ เด็กที่ผ่านการเรียนภาคสนามเช่นนี้จะมีคำถามตลอดเวลา การตอบ-ถาม-นี่เองคือกระบวนการเรียนที่มีชีวิตชีวา ไม่ต้องเตรียมการมาก สนใจสิ่งไหนก็ถามๆๆๆๆอุตลุด ออกจากแพะไปดูวัว ถ้าฝนไม่ตกชื้นแฉะคงจะแจกวัวให้จูง ทักทายวัวกันเกรียวกราวพอหอมปากหอมคอก็ไปเยี่ยมเจ้าตาหวาน หักกิ่งมะรุมติดมือไปด้วย นกกระจอกเทศก็มะรุมมะตุ้มจิกใบมะรุมจากมือเด็ก เรียกเสียงกระตู้วู้ได้ไม่น้อย สังเกตดูอารมณ์รื่นสนุกทุกช๊อต เด็กๆบอกเสียดายที่ไม่ได้มานอน พรุ่งนี้คุณพ่อก็จะมารับกลับบางกอกแล้ว คงรอปิดเทอมคราวหน้าจะกลับมาใหม่

ยังมีรายการเดินเรียนต่อ

ชวนกันไปเจี๊ยะก้วยเตี๋ยวเจ๊หงอดในตัวตลาด

อิ่มแล้วไปชมการตกปลาที่ริมฝั่งแม่น้ำมูลที่อยู่ใกล้ๆ

เจี๊ยวจ๊าวทักทายพรานเบ็ด

ขอชมปลาที่พรานตกได้

พร้อมกับบ่นว่าอยากจะตกปลา

ก็ต้องยกไปคราวหน้าอีกนั่นแหละ

จบรายการนี้ แยกย้ายกันโดยครูอ้นพาลูกศิษย์ไปลุยทุ่งกุลาร้องไห้ต่อ

ผมรอมารับเจ้าหนูมินที่โทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว..

หลังจากพบกันก็วิ่งนำเข้าสู่สวนป่า

ลงรถก็กอดๆๆๆขนของฝากมาให้พะเรอ


ช่วงเย็นมินออกไปรับอาจารย์มหิดลที่นั่งรถทัวร์มาลงที่ตลาดสตึก ผมกับแม่หวีเก็บผักทำกับข้าวมื้อเย็นรอ ทราบว่าอาจารย์ที่มาสนใจประเด็นความมั่นคงเรื่องอาหาร ทราบข่าวว่าผมไปเสนอหัวข้อนี้ในเวทีประชุมแผน11 ของสภาพัฒนาการเศรษฐกิจสังคมแห่งชาติเมื่อเร็วๆนี้ จึงติดตามมาขอเสวนาต่อ ในระหว่างเจี๊ยะก็คุยแลกเปลี่ยนมุมมองระหว่างกัน ตอบ-ถาม-ความคิดเห็นความเข้าใจในเรื่องเหล่านี้ ทั้งภาพรวมภาพย่อยและนโยบาย..หลังจากคุยกันแล้ว ทราบว่า..อาจารย์มาดูลายแทงตามหนังสือ“เจ้าเป็นไผ

วันนี้ เรายืนอยู่ตรงจุดไหนของเรื่องความคงทางอาหาร

อาหารจากรถพุ่มพวง รึ ?

อาหารจาก 7-11 รึ ?

อาหารจากถุงพลาสติก รึ ?

อาหารจากซองมาม่า รึ ?

อาหารจากหาบเร่แผงลอย รึ ?

มี อ า ห า ร จ า ก ก้ น ค รั ว ตั ว เ อ ง กี่ มื้ อ  !

คนเมืองส่วนใหญ่ฝากท้องไว้กับครัวนอกบ้าน ความมั่นคงด้านอาหารขึ้นอยู่กับต้องหาเงินไว้ซื้อกินให้เพียงพอ ส่วนเรื่องคุณภาพของอาหารยากนักที่จะทำอะไรได้ คงเลือกๆเสี่ยงๆตามบุญตามกรรมไปอย่างนั้นเอง วัตถุดิบที่ประกอบอาหารก็รู้ๆกันอยู่ แม้แต่ผักปลาที่เราส่งออกไปขายยังยุโรป ที่คิดว่าตรวจแล้วตรวจอีกก็ยังถูกเขาจับประจานห้ามส่งออกมาแล้ว แล้วอาหารที่ขายๆกันในประเทศนี่ละ ใครจะมาตรวจละเอียดละออ คงปล่อยให้สุ่มเสี่ยงกันไปตามยถากรรม

เร็วๆได้ข่าว “ไก่เน่า” ส่งไปขายทั่วประเทศไหมครับ

ตรวจจับกันออกข่าวใหญ่โตที่โคราช

เมื่อวานนี้ไก่เน่าไปโผล่ที่จังหวัดน่าน

ส่วนบุรีรัมย์บ้านผมไม่ต้องห่วง

ขาโจ๋ร้านเนื้อย่างโดนไก่เน่าไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่

ความมั่นคงทางอาหาร..จึงกลายเป็นว่า..ตัวใครตัวมันนะโยม

ข้าว-ปลา-ผัก-อาหารทะเล-ล้วนปนเปื้อนสารพิษทั้งนั้น

แม้แต่ผักหวานป่าที่ทะลักมาจากเขมรก็ชุบฟอร์มาลีนให้ดูสดใหม่อยู่เสมอ

ถามว่า..ประเทศไทยสั่งสารเคมีปีละ3หมื่นล้านบาท

สารเคมีเหล่านี้เข้าไปปนเปื้อนอยู่ในเลือดเนื้อคนไทยคนละกี่ขีดก็บ่ฮู้

ผมเองก็โดน..ออกจากบ้านไปเจี๊ยะตามร้านในบางกอก..จะเหลือเรอะ

(ถ้าอาหารอร่อย = มีความมั่นคงด้านรสชาติ)

ความมั่นคงทางด้านอาหารเป็นเรื่องใหญ่และยาก ในเมื่อผู้ผลิตและผู้บริโภคสมยอมกัน ทำอะไรมาขายก็ซื้อๆสวาปามกันเข้าไป แทบจะเรียกว่าไม่มีทางเลือกได้เลย คำว่า “ครัวโลก” ก็จะเป็น “ครัวโรค” สุขภาพของคนไทยก็ยักแย่ยักยัน คนป่วยล้นโรงพยาบาล แต่ก็มุ่งแก้กันที่ปลายเหตุ มาวันนี้ยังหาเจ้าภาพไม่เจอ ในเมื่อคนไทยไม่รักตัวเอง ไม่ใส่ใจสุขภาพกันเอง ไม่เอาจริงเอาจังกับเรื่องที่ตักเข้าปาก สังคมมักง่ายทำอะไรก็ได้ มาตรการควบคุมก็ทำกันไปงั้นๆแหละเหมือนไฟไหม้ฟาง

(หมอเปากำลังจำหน่ายเจ้าเป็นไผให้พยาบาลทั่วประเทศ)

ตราบใดที่คนไทยไม่รักสุขภาพตัวเอง

รณรงค์ให้ตายก็หง๋ายเก๋ง

ใครเล่าจะมาปวดท้องปวดฟันแทนกันได้

ทำมักง่ายผลลัพธ์ก็ออกมาง่ายๆอย่างที่เห็นๆ

ความมั่นคงทางด้านอาหารในประเทศไทย ผ ม ม อ ง ไ ป ที่ ค น ไ ท ย ยั ง ลุ ก ขึ้ น ตั ก บ า ต ร ทุ ก เ ช้ า แต่ก็ตุ๊บๆต้อมๆอีกนั่นแหละ บางส่วนยังซื้ออาหารสำเร็จถวายพระ ด้วยคิดเอาแต่ว่าได้ทำบุญตักบาตรก็สบายใจ คุณภาพอาหารเป็นอย่างไรแล้วแต่พระคุณเจ้าจะสุ่มเสี่ยงเถิดนะ วันนี้จึงมีตัวเลขพระสงฆ์อาพาธกันมาก เฮ้อ! ความมั่นคงทางด้านอาหารมันอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

(บรรยากาศแม่ครัวหัวป่าส์ลุยป่าเด็ดผ้กมาประกอบอาหาร)

ถามว่า..ไม่มีตัวอย่างสักจิ๊ดเดียวเลยเชียวหรือ ?

อ๋อ..ก็พอมีอย่างบ้างนะเธอ

(เรื่องความมั่นคงด้านอาหาร ต้องโจ้กันในวงอาหารมันถึงจะออกรส)

ถ้าเธอมาร่วมงานชาวเฮ

จะได้เห็นภาพ..ชวนกันไปเด็ดผักมาประกอบอาหารเลี้ยงกันเอง

ฝีมือตำน้ำพริกป้าหวานนั้นธรรมดาที่ไหนเล่า..อื้อฮือๆ มานักต่อนักแล้ว

(แม่ครัวหัวป่าส์ชาวเฮนั้นมีเป็นกะตั๊ก)

ค ว ง ต ะ ห ลิ ว เ มื่ อ ไ ห ร่ ชู ช ก ส ะ อื้ น เ มื่ อ นั้ น

ถ้าปลูกเอง-ปรุงเอง-เจี๊ยะกันเอง-แถมอร่อย

น อ ก จ า ก จ ะ มั่ น ค ง แล้วยัง มั่ น ใ จ แถม อ ร่ อ ย อี ก ต่ า ง ห า ก

คำที่ขอถาม..

1วันนี้ เธอมีความปลอดภัยทางด้านอาหารแล้วหรือยัง !

2 อาหารที่ตักเข้าปากแต่ละมื้อมั่นใจได้แค่ไหนว่าปลอดภัย !

3 เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าอาหารที่ซื้อมาปลอดภัย ?

4 เธอจะไปหาซื้ออาหารที่ปลอดสารพิษได้ที่ไหน ?

5 ถ้าไม่มีความมั่นคงทางอาหารเธอจะทำอย่างไร ?

6 เธอยืนอยู่จุดไหนในเรื่องความมั่นคงทางอาหาร ?

7 เธอแก้ไขปัญหาเรื่องความปลอดภัยด้านอาหารอย่างไร ?

8 เธอมีข้อเสนอแนะในเรื่องการจัดการอาหารอย่างไร ?


# Key Word “ถึงเราจะมีอาหารรับประทานทุกมื้อ แต่ถ้าไม่มีความปลอดภัย ก็เหมือนกินสารพิษทุกวันนั้นเอง”

« « Prev : คนไม่มีวันหยุด

Next : ตอนจีนเตี๊ยะบุกจีนแผ่นดินใหญ่ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

1 ความคิดเห็น

  • #1 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 กรกฏาคม 2011 เวลา 10:05

    หึหึหึ ทำอาหารปลอดภัยมาหลายปีจนถึงปีนี้ก็ยังมึนตึ้บอยู่เลยค่ะพ่อครู โจทย์มันอยู่ที่จะทำยังไงถึงยั่งยืนมีคนสืบทอดนี่แหละ ไม่งั้นก็ได้แค่เทคนิคการผลิตผัก อาหารปลอดภัย แต่ตัวคนที่จะสานต่อมันหาย …ฝากกอดน้องมิมแน่นๆหลายๆทีค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.061027050018311 sec
Sidebar: 0.044321060180664 sec