ลานสวนป่า

เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการหาเสียงหรอกนะครับ ประชาชนเดินดินอย่างเราๆไม่รู้จะเอาเสียงไปทำอะไร แต่ที่เขียนๆอะไรเรื่อยเปื่อยมานี้ ก็มีเสียงคอยท้วงติงอยู่บ้าง ซึ่งผมถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆ ผู้เขียนก็ใช่ว่าจะเขียนอะไรได้ถูกต้องไปเสียทั้งหมด ก็มีบ้างที่จะตกๆหล่นๆหรือข้อมูลไม่เต็มยังคลาดเคลื่อน คนเราย่อมผิดได้พลาดได้โดยไม่เจตนา ถ้ามีเมตตาให้กันอย่างนี้ ผู้เขียนผู้อ่านก็จะอยู่กันอย่างเอื้ออาทร มีบางจังหวะที่บล็อกเงียบเหงา ผมก็เขียนเรื่องเล่าให้หมั้นไส้บ้างนิดๆหน่อยๆ เหมือนเกาหัวใจเล่นยามว่าง ถือว่าเดินอยู่สายกลาง ตึงเกินไปก็ไม่ดี หย่อนมากไปก็ไม่ไหว เอาพอท้วมๆหอมปากหอมคอ อิ อิ

วันนี้จะข้ามไปลาว ผู้ประสานงานบอกว่าลาวจะมีการเลือกตั้ง ถ้าจะข้ามไปต้องทำพาสปอตส์เต็มรูปแบบ ถ้าใช้บัตรผ่านแดนแบบชั่วคราวก็พอไหว แต่ข้ามไปแล้วก็ไม่สะดวกอยู่ดี จึงหาเรื่องไปดูงานในเขต2-3จังหวัดรอบๆนครพนม ได้มีโอกาสฟังนักธุระกิจเขาคุยกันเรื่องอนาคตของผู้ประกอบการระหว่างสองฝั่งโขง แนวโน้มมันจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เรารับฟังไว้เพื่อนำเอาไปเปรียบเทียบกับนโยบายที่มีผู้ร่างเสนอหลายฉบับ ถ้าดูหลักกิโลเมตร จะเห็นว่าระยะทางจากนครพนมไปเวียดนามๅ145 ก.ม. ถ้าต่อไปถึงจีน831 ก.ม. ถ้าการคมมาคมสะดวก ไปเยี่ยมแม่ยายที่อยู่เวียดนามไปเช้าเย็นกลับยังได้เลย หรือจะไปเที่ยวประเทศจีนบึ่งวันเดียวก็ถึงแล้ว โลกแคบเข้าทุกที คนยุคใหม่จะต้องเตรียมรับกับความเปลี่ยนแปลง ไม่แน่หรอกนะ ลูกศิษย์อุ้ยอาจจะข้ามฟากจากจีนมาเรียนที่เชียงใหม่ก็ได้ เรื่องนี้ต้องอ่านผู้สันทัดกรณีในการบุกเบิกลาว อาว์เปลี่ยนหรือท่านบางทรายได้เล่ายั่วเรามาเป็นระยะๆอยู่แล้ว

มีคนเล่าว่า

ถนนมาที่ดินแพง

ถนน2เลนผ่านก็ราคาหนึ่ง

ถ้าถนน4เลนตัดผ่านก็ราคาหนึ่ง

ชาวบ้านที่ขายที่ดินจะรู้ถึงกติกานี้ไหมนะ

ตอนนี้มีผู้เปรียบเทียบระหว่างการพำนักอยู่ในบางกอกกับต่างจังหวัด ทุกสถานที่ย่อมมีข้อดีข้อเสีย แต่ต่างจังหวัดทุกวันนี้ไม่ได้ด้อยกว่าเมืองหลวงสักเท่าไหร่ เชียงใหม่ หาดใหญ่ พิษณุโลก ภูเก็ต ขอนแก่น อุดร พัธยา เริ่มอีนุงตุงนังใกล้เคียงกับบางกอกเข้าทุกที ถ้าต้องการปลีกวิเวกจริงๆต้องใส่เกียร์ถอยไปอยู่ในหมู่บ้าน ในสวนป่า อาจจะพอปะทะปะทังโรคแต๋วแตกได้บ้าง ชนบทวันนี้ น้ำไหล ไฟสว่าง หนทางดี มีอินเตอร์เน็ท ช่วงนี้ราคาน้ำมันยังพอทนที่จะด้นด้นไปมาหาสู่กันได้ ต่อๆไปราคาน้ำมันกระฉูด อาจจะต้องหยอดกระปุกสะสมค่าน้ำมันแทนค่าขนมก็เป็นได้ แต่ก็ยังมีทางเลือก รถทัวร์พัฒนาการขึ้นเยอะ

ที่น่าเป็นห่วงคือเรื่องแฟชั่น

เดี๋ยวนี้หนูบ้านนาใส่ขาสั้นกันเกร่อ

ทั้งๆที่ยุงกัดขาจนลายพร้อย

ก็สู้ทนเพราะนึกว่าจะสวย

แ ค่ นึ ก นี่ น ะ ยั ง ท ร ม า น ถึ ง เ พี ย ง นี้ . .

ที่สวนป่ามีความเป็นธรรมดาธรรมชาติหลงเหลืออยู่บ้าง

มีถนนดินให้เดินเล่นโดยไม่ต้องกลัวรถชนและควันท่อไอเสีย

มีสายลมและแดดอุ่นมาสัมผัสผิวผ่อง

มีนกเขาโก่งคอขัน บินมาหัวเราะ ร้องไห้ ร้องเพลง

มีตระกร้า มีดน้อย ให้ไปตัดผักมาทำกับข้าว

มีลูกวัวตัวจ้อยกับหมาน้อยมาเย้าหยอกสนุกสนาน

มีงานพัฒนาต้นเรื่องที่ยังค้างเติ่งให้เก็บไปคิดเป็นการบ้าน

สรุปว่า  ชนบทมีสิ่งที่ในกรุงไม่มี ในกรุงมีสิ่งที่ชนบทไม่มี

สิ่งเหล่านี้ไม่รู้จะถ่างขาไปได้นานแค่ไหน

ในเมื่อความเสื่อมในนามของความเจริญรุกกระชั้นถี่..

ไม่ รู้ จ ะ ห ล บ ไ  ป อ ยู่ เ งี ย บ ๆ ได้ที่ไหน

ที่อยู่ ที่ยึดมั่น ที่ดี ที่เหมาะ ที่สงบจิต

น อ ก จ า ก ใ น ห ลุ ม ..

Key word : “อารมณ์ดีหาได้ ถ้าใจไม่ตะบิดตะบอย”

« « Prev : o นครพนม วันนี้

Next : สะบายดีที่ริมโขง » »