ลานสวนป่า

บ่ายแก่เดินทางกับอีแร้งแก่ เหิรหาวผ่านเมืองบางกอก มองลงมาข้างล่างเห็นแม่น้ำเจ้าพระยาคดเคี้ยว พยายามมองหาจุดที่เรือขนน้ำตาลทรายจม ก็มองไม่เห็น คงจะไม่อยู่ในจุดบินผ่าน ไม่ งั้ น จ ะ บ๋ า ย บ า ย ใ ห้ ร อ ก อ ด ส์ ซ ะ ห น่ อ ย  เท่าที่สังเกตุช่วงนี้ทั่วไทยเขียวชะอุ่มเพราะเข้าสู่ฤดูทำไร่ทำนา แปลงที่ปลูกกยางพาราก็เขียวครึม เกษตรกรไทยละหวั่นอยู่กับการไถหว่าน ถ้าปีนี้ไม่มีภัยพิบัติมาแทรกซ้อนอีก ผลผลิตคงได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย จะได้ลืมตาอ้าปากเสียที ส่วนราคาคงจะดีขึ้นกระมัง มีพรรคการเมืองประกาศนโยบายจะประกันราคาสินค้าเกษตรในอัตราท้วมท้น ผลจะเป็นประการใดก็ต้องติดตามต่อไป ว่าจะเป็นเรื่องประกาศบ้าๆบอๆหลอกล่อขอคะแนนเสียง เช่น

บรรจุปริญญาตรีขั้นต่ำ 15,000 บาท

ขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาท

เรื่องโม้เอาแต่ได้อย่างนี้มันดูก้ำกึ่งกัน

เพราะถ้าไม่ได้เป็นรัฐบาลก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร

หรือถ้าเข้าไปเป็นพรรคร่วมรัฐบาลก็อ้างได้ว่า..นโยบายรัฐบาลไม่เอาด้วย

การเมืองไทยมันก็เป็นแบบไทยๆยังงี้แหละเธอ

สังคมที่แหกตากันจนเป็นปกติวิสัยทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น

มาถึงโรงแรม อาบน้ำอาบท่าตั้งใจว่าจะนอนสักงีบ ขาใหญ่บอกว่าหมอนวดที่นัดไว้มาแล้ว อ้าว! เขากรุณามาบริการถึงเตียงก็ดีเท่าไหร่แล้ว จึงนอนศิโรราบให้หมอกดจุด หมอไล่จี้จุดตั้งแต่หัวจรดเท้า เจอจุดสะเดิดก็สะดุ้งร้องโอดโอย ก็มันปวดนี่หน่า..หมอบอกว่าเส้นมันจม สะสมไว้นาน ผังพืดเกาะ กล้ามเนื้อแข็งเหมือนท่อนไม้ ทำยังไงก็ทำเถอะหมอข้าน้อยยอมทั้งนั้น จะกดจะจี้ตรงไหนก็เชิญ ทนเจ็บไม่ได้ก็จะร้องโอ้ย! ออกมาเองแหละ

แทนที่จะเป็นบ่ายคลายเครียด

ก็เปลี่ยนมาเป็นบ่ายคลายคราง

นครพนมเป็นเมืองที่มีเสน่ห์น่าค้นหา มีเอกลักษณ์ของตนเองที่ยากจะหาได้ที่อื่น เป็นเมืองที่เกาะริมฝั่งโขงตลอดเส้นทางยาวเหยียด มีพระธาตุพนมเป็นสถานที่ศักดิ์ของชาวพุทธทั้ง2ฝั่งโขง เป็นเมืองสงบสุข การบ้านการเมืองก็ยังไม่กร้าวร้าวถึงกับเผาศาลากลางเล่น ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส มีร้านอาหารอร่อยให้เลือกจนตาลาย ต๊อดดด ง่วงนอนแล้ว พรุ่งนี้มาเขียนต่อ ขอคร๊อกฟี๊ๆก่อนนะคร๊าบบบบบ

« « Prev : จดหมายรักถึงเจ้าหลานเท่ห์

Next : เสียงสวรรค์ » »